Παναθηναϊκός: Μέχρι να μπουν οι νέοι παίκτες, χρειάζεται και νέες ιδέες

Φτάσαμε, πλάκα – πλάκα, στα μέσα του Ιανουαρίου. Πέρασαν για τον Παναθηναϊκό τα παιχνίδια με τον Λεβαδειακό, την ΑΕΚ, το Βόλο, θα περάσει και το κυριακάτικο πολύ σημαντικό για την ψυχολογία όλης της ομάδας ματς στα Γιάννενα και στο ρόστερ έχει προστεθεί μόνο ένας παίκτης: ο αναπληρωματικός αριστερός μπακ. Εκείνος που αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του άτυχου Κριστιάν Γκάνεα: ο διεθνής Πολωνός, Τιμοτέους Πούχατς, ο οποίος στο ντεμπούτο του ως βασικός, χθες εναντίον του Βόλου, επιβεβαίωσε την εικόνα που είχε δοθεί από το ρεπορτάζ. Ετοιμος, σε καλή φυσική κατάσταση, δυνατός σωματικά, ικανός επιθετικά, με αρκετά ανεβάσματα, καλή σέντρα και επιρρεπής αμυντικά στο λάθος. Ποιος ξέρει, μπορεί να τον δούμε ως «βασικό» και στους «Ζωσιμάδες» αν δεν είναι έτοιμος ο Χουάνκαρ, ή ακόμα και σε κάποια από τα τρία σερί ματς εναντίον του ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποφασίσει να αφήσει στον πάγκο τον ντεφορμέ Ισπανό μπακ.

Το θέμα μας όμως δεν είναι ο Πούχατς. Για εναλλακτική επιλογή στο αριστερό άκρο, μια χαρά επιλογή είναι για τον Παναθηναϊκό, δεδομένου μάλιστα ότι για τη συγκεκριμένη θέση αναζητούνταν δανεικός, εφόσον ο Γκάνεα λογικά θα είναι έτοιμος τον Μάιο. Το θέμα μας είναι ότι ο Παναθηναϊκός εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στο ματς Κυπέλλου στην Τούμπα την προσεχή εβδομάδα και στο ντέρμπι πρωταθλήματος εναντίον του Δικεφάλου την επόμενη Κυριακή στη Λεωφόρο δεν θα έχει ούτε έναν διαθέσιμο και απόλυτα έτοιμο νέο παίκτη στη μεσοεπιθετική γραμμή του. Κατά πόσο αυτό οφείλεται στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και κατά πόσο στη διοίκηση είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε κατά περίπτωση ποδοσφαιριστή. Αυτό που γνωρίζουμε και μπορούμε να καταθέσουμε με βεβαιότητα είναι ότι... λεφτά υπάρχουν. Οχι, το μπάτζετ δεν είναι «απεριόριστο» όπως είχε πει κάποτε ο Αργύρης Μήτσου. Ομως το γεγονός ότι ο ο Αλαφούζος ήταν έτοιμος να δώσει πέντε εκατ. Ευρώ για έναν εξτρέμ που ασφαλώς δεν αξίζει αυτά τα χρήματα (Αντούνα) είναι μια τρανή απόδειξη...

Ο Λάζλο Κλάινχάισλερ, αυτό το υβρίδιο Ντάνιελ Κρεγκ και Ντέμιαν Λιούις, είναι καλός παίκτης. Πραγματικά καλός παίκτης. Το «Ούγγρος Σκόουλς» που του έχει αποδοθεί από τους συμπατριώτες του, ίσως είναι υπερβολικό, όμως ταιριάζει σε κάποια από τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του. Κυρίως στο μακρινό σουτ που τόσο πολύ λείπει από τον Παναθηναϊκό. Αν πρεσάρει, αν είναι τακτικά σωστός, αν έχει γρήγορη σκέψη και απόφαση στις ενέργειές του, θα το δούμε. Στο passing game του Γιοβάνοβιτς και στο προφίλ των παικτών που θέλει ο Ιβάν, ταιριάζει απόλυτα. Να δούμε, όμως, αν διαθέτει και ισχυρή προσωπικότητα, διότι εδώ που φτάσαμε ο Παναθηναϊκός χρειάζεται «Μπερνάρ» και «Σπόραρ», όχι «Τσέριν» και «Τσόκαϊ» ως προς αυτό το στοιχείο του CV των παικτών που θα αποκτήσει.

Ο Κλάινχάισλερ σίγουρα θα βοηθήσει ως «οκτάρι», δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό. Ομως δεν είναι έτοιμος όπως ο Πούχατς. Θα χρειαστεί τουλάχιστον μια εβδομάδα. Τουλάχιστον στα δυο πρώτα ματς με τον ΠΑΟΚ αποκλείεται να είναι μέλος της αρχικής ενδεκάδας, το πολύ – πολύ να είναι μέλος της 20άδας. Κάτι είναι κι αυτό, θα πει κάποιος. Ομως σ΄ αυτή τη φάση ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν το «κάτι». Χρειαζόταν τα πάντα. Και δεν τα έχει. Και το πλήρωσε ήδη ακριβά όπως φάνηκε στο ντέρμπι της OPAP Arena, όπου αν διέθετε πιο ποιοτικές εναλλακτικές επιλογές θα είχε και περισσότερες πιθανότητες για θετικό αποτέλεσμα. Διότι εκτός όλων των άλλων ο Παναθηναϊκός στερείται και από φρέσκες ιδέες.

Δεν είχε νέα πρόσωπα στις αρχές Ιανουαρίου, δεν είχε και κάτι καινούριο να παρουσιάσει τακτικά. Κι αν εξαιρέσει κάποιος την πάρα πολύ βελτιωμένη εικόνα του Μπερνάρ που μοιάζει πλέον με κανονικότατο αξιόπιστο «δεκάρι» (υπέροχος για 30 λεπτά ως αλλαγή και στο Βόλο) και τον Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος παίζει με αυτοπεποίθηση... Λεβαντόφσκι και διανύει παρατεταμένη περίοδο φόρμας, το Τριφύλλι δεν έχει άλλους παίκτες βελτιωμένους συγκριτικά με τον πρώτο γύρο. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, όλοι οι υπόλοιποι, από τον Μπρινιόλι έως τον Σπόραρ έχουν σταθερή ή πτωτική πορεία στην αυγή του 2023.

Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος βάσει του οποίου ήταν απαραίτητο για τον Παναθηναϊκό – ελλείψει γρήγορων ενισχύσεων – να παρουσιάσει κάτι καινούριο. Αν όχι από την αρχή των αγώνων, τουλάχιστον κατά τη διάρκειά τους και όχι μετά το 75'. Το 4-4-2 επί παραδείγματι. Η' ακόμα καλύτερα, το 3-5-2, με Κώτσιρα – Χουάνκαρ (Πούχατς) στα άκρα, Μπερνάρ δεκάρι και Σπόραρ (Ιωαννίδη) – Παλάσιος επιθετικό δίδυμο. Δεν το έκανε. Και δεν το είχε δουλέψει για να το κάνει.

Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι πέρυσι ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός άρχισε να πατάει γερά στα πόδια του ήταν το ματς με τη Λαμία στο Βόλο. Εκείνη η πρώτη «εκτός έδρας» νίκη στα τέλη Νοεμβρίου (10η αγωνιστική), μετά από την οποία ο Γιοβάνοβιτς άφησε στην άκρη το 4-2-3-1 και το 4-4-2 και καθιέρωσε το 4-3-3 με Παλάσιος – Αϊτόρ στις πτέρυγες και τους Ρουμπέν – Βιγιαφάνιες – Μαουρίσιο (Αλεξανδρόπουλο) στη μεσαία γραμμή. Και ίσως τώρα να είναι πάλι απαραίτητη μια αλλαγή ή ή δοκιμή μιας αλλαγής, δεδομένης της κατάστασης που έχει προκύψει. Σε πρωτάθλημα 36 αγωνιστικών η διαδικασία είναι δυναμική και εφόσον ο Παναθηναϊκός έχει με τον Ιβάν «κτήμα» του πλέον συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από πέρυσι, καλείται τουλάχιστον να σκεφτεί σοβαρά διαφορετικές επιλογές όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά και σε διατάξεις.