ΑΕΚ σημαίνει επίθεση σε φιλοσοφία, πρόσωπα και πράξη!

• Μεσότιτλος: Όλα χάρη σ' αυτόν... τον άνθρωπο αυτόν: Αλμέιδα!

Αποτελούσε τον παντοτινό πόθο του ΑΕΚτζή... Να δει ξανά την ομάδα του να εκφράζει ποδοσφαιρικά αυτό που την διέκρινε διαχρονικά, τις περασμένες δεκαετίες, αυτό που αναγνώριζαν και οι αντίπαλοί της, το επιθετικό στυλ παιχνιδιού... Θαρρώ όλοι έχετε ακούσει (και αναφέρομαι και στους φίλους άλλων ομάδων, οι Ενωσίτες σίγουρα), ότι ΑΕΚ σημαίνει επίθεση, αυτό βρίσκει την απόλυτη -ας το πούμε- εφαρμογή στο χορτάρι από την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Είναι η πραγματικότητα πλέον. Δεν ξέρω τι θα πετύχει στο τέλος η Ένωση, τι θα κατακτήσει εννοώ, αλλά εκτιμώ πως όσοι βλέπουν τα παιχνίδια της το χαίρονται, ακόμη και σε αυτά που δεν ήρθε το αποτέλεσμα, όπως στα Γιάννινα με τον ΠΑΣ...

Δεν είναι κάτι που λέμε, ή γράφουμε για να το κάνουμε απλά, συνιστά την πραγματικότητα για φέτος και προφανώς έως τώρα: ΑΕΚ σημαίνει επίθεση και το επιβεβαιώνει σε επίπεδο φιλοσοφίας, ποδοσφαιρικής νοοτροπίας, επιλογής προσώπων και ανταπόκρισής τους στο σχέδιο, επιθετικό dna και απόλυτη λειτουργία σε αυτό όλων όσων παίζουν στην ενδεκάδα. Από πίσω ξεκινάει αυτό και βρίσκει απόλυτη λειτουργία και ανταπόκριση από τους μπροστινούς της οι οποίοι στην καλή τους μέρα επιβεβαιώνουν ότι μπορούν να σμπαραλιάσουν τον οποιονδήποτε αντίπαλο και δη υποδεέστερης δυναμικότητας σε επίπεδο ρόστερ και μπάτζετ.

Φαντάζομαι αυτό το διαπιστώνει εύκολα ο οποιοσδήποτε: τα μπακ της ΑΕΚ παίζουν -σε τέτοια παιχνίδια όπως αυτό με τον Παναιτωλικό- στη σέντρα και πάνω, συμμετέχουν καθοριστικά στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, αρκεί να ανταποκρίνονται πάντα έτσι όπως το έκαναν ο Γιόνσον με τον Σιμάνσκι απέναντι στην ομάδα του Αγρινίου. Ο Δανός χαφ έκανε συγκλονιστικό ματς και μαζί με τους Χατζισαφί, Λιβάι Γκαρσία και Άμραμπατ, ήταν ένα κλικ πάνω απ' όλους, διότι κανείς προφανέστατα δεν υστέρησε στη συγκεκριμένη εύκολη επικράτηση της Ένωσης στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Χωρίς όμως τις άμεσες ανακτήσεις της μπάλας από τα χαφ της δεν θα προέκυπταν συνεχόμενες επιθέσεις...

Είναι σίγουρα απίθανο να βλέπεις τέτοια απόδοση και ανταπόκριση από μια ομάδα που είναι έξι μήνες, νέα κοινώς, με νέα πρόσωπα σε πάγκο και χορτάρι (τουλάχιστον πέντε σχετικά με πέρυσι αφού έπαιζαν Αθανασιάδης, Μουκουντί, Βίντα, Γιόνσον, Πινέδα). Από την άλλη είναι απόλυτα λογικό και δικαιολογημένο να παρατηρείται τούτη την περίοδο και από ματς σε ματς εξέλιξη και πρόοδο, όσο και βελτίωση, στο αγωνιστικό σχέδιο του Ματίας Αλμέιδα. Η ΑΕΚ μπορεί να πάει μόνο καλύτερα και δεδομένο είναι ότι δεν έχει πιάσει -αυτό που λέμε- τα... ταβάνια της, τα ψηλά στάνταρ απόδοσης... Κοινώς έχει να δώσει ακόμη αυτό το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ που έχει κερδίσει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους και κανονικούς!

Μεσότιτλος: Όλα χάρη σ' αυτόν... τον άνθρωπο αυτόν: Αλμέιδα!

Δεν είναι τυχαίο και δικαιολογείται λοιπόν απόλυτα ότι ακόμη και όταν αλλάζει όλους τους μπροστινούς του ο Αργεντινός τεχνικός, όπως το έπραξε με τον Παναιτωλικό απόλυτα σωστά και έξυπνα για να τους έχει όσο πιο φρέσκους πρέπει για τη συνέχεια, να μην αλλάζει κάτι. Αντίθετα όσοι περνάνε στο χορτάρι καταφέρνουν και ανταποκρίνονται αντίστοιχα καλά, όχι αποτελεσματικά αφού έπρεπε να σημειώσουν μίνιμουμ δυο τέρματα όσοι μπήκαν, αλλά δημιούργησαν τουλάχιστον τέσσερις καθαρές φάσεις για γκολ σε μικρό χρονικό διάστημα. Διότι επαναλαμβάνω άλλαξαν όλοι. Έξω οι Λιβάι Γκαρσία, Άμραμπατ, Αραούχο και Πινέδα. Μέσα οι Μάνταλος, Τσούμπερ, Πάολο Φερνάντες και Φαν Βέερτ!

Η ΑΕΚ έκανε από εκείνη τη στιγμή και μετά δυο φάσεις για γκολ με πρωταγωνιστή τον Τσούμπερ (που πρέπει να βρει την αυτοπεποίθησή του διότι βρήκε τρεξίματα και συνδυαστικό ποδόσφαιρο όπως αποδείχτηκε), μία με τον Ρότα και μετά τον Φερνάντες και φυσικά τον Φαν Βέερτ. Με το σκορ στο 4-1 αναμενόμενα πέρασε στα... ψιλά το γεγονός ότι δεν σημειώθηκε έστω ένα τέρμα. Όμως ο Ματίας Αλμέιδα δεν πρέπει να το προσπεράσει έτσι όπως και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Δεν είναι νορμάλ να κάνεις τέσσερις με πέντε φάσεις καθαρές για γκολ μέσα στο κουτί του αντιπάλου και να μη βρίσκεις έστω μια φορά δίχτυα...

Μακάρι βέβαια αυτά να είναι τα προβλήματά μας, αν θα βάλει πέντε και έξι γκολ η ΑΕΚ και οι αλλαγές της, στην αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό. Διότι ξεχνάμε εύκολα και εγώ να θυμίσω ότι στις 16 του περσινού Γενάρη, σαν χθες κοινώς, η ομάδα γνώριζε την ήττα (με σκορ 1-2) από τον αντίπαλο που διέλυσε στης Φιλαδέλφειας τα μέρη: τον Παναιτωλικό... Τώρα έχουμε την πολυτέλεια ακόμη και να γκρινιάξουμε λίγο που δεν σκόραρε ο Τσούμπερ, ο Ρότα, ο Φαν Βέερτ και όποιος άλλος τέλος πάντων. Αυτό είναι ποδοσφαιρική υγεία και ταυτόχρονα ένα είδος ανωμαλίας για αυτούς που μπορεί να δουν το πέρυσι και να το συγκρίνουν με το φέτος!

Όλα αυτά χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν (που τραγουδούσε και η αξεπέραστη Ρίτα Σακελαρίου): τον Ματίας Αλμέιδα! Ο οποίος μέσα από τη δουλειά και την προσπάθεια έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Αλλά και τους ποδοσφαιριστές του οι οποίοι ανταποκρίνονται. Τίποτα δεν έρχεται και δεν επιτυγχάνεται από ένα και μόνο πρόσωπο στο ποδόσφαιρο. Η δουλειά θα συνεχιστεί σε αυτό το επίπεδο, δίχως εκπτώσεις, αυτό είναι άλλωστε κάτι που δεν το διαπραγματεύεται ο Αργεντινός τεχνικός και εκτιμώ ότι δικαιώνεται...

Υγ: Στη φάση της αγωνιστικής για μαρς κόκκινη στο Ιωνικός – Βόλο, όπου ο Περράκης και ο Σιδηρόπουλος δεν την έδωσαν για άγνωστη εντελώς και αδικαολόγητη αιτία, είναι ξεκάθαρο γιατί δεν δόθηκε: η επόμενη αναμέτρηση για την ομάδα της Νίκαιας είναι με αντίπαλο την ΑΕΚ ντε... Τίποτα και για κανέναν λόγο δεν γίνεται τυχαία αφού δεν θα έπαιζε ο Σάκιτς στο δεξί άκρο της άμυνας που συνιστά έναν έμπειρο και για να μην είμαι κακός και να το θέσω κομψά, έναν αρκετά σκληρό ποδοσφαιριστή για την κατηγορία, όχι τον πλέον σκληρό, ο οποίος ωστόσο στη φάση που δεν αποβλήθηκε ήταν απόλυτα αντιαθλητικός, όχι απλά σκληρός!

Υγ2: Το γεγονός ότι η ΑΕΚ κερδίζει, καθαρά και χωρίς σπρώξιμο, δεν αποτελεί δικαιολογία για να μη βλέπουν όσοι βρίσκονται στην ομάδα τι ακριβώς κάνουν τα αγόρια της διαιτησίας. Όπως ο Βεργέτης που ήταν εκνευριστικός με ανάποδες σκόπιμες αποφάσεις. Εννοείται πως δεν επηρέασε το αποτέλεσμα, μην παρεξηγηθώ, αλλά ήρθε να φανεί στο ματς και όχι να το σφυρίξει και να περάσει απαρατήρητος. Επίσης το ότι κερδίζει η ΑΕΚ και μάλιστα εύκολα δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνει όσα αξίζει στο χορτάρι: είναι ξεκάθαρο πέναλτι η φάση με τον Λιβάι Γκαρσία και δεν του δίνει το παρατεταμένο τράβηγμα φανέλας εντός εστίας επειδή δεν πέφτει. Αυτό όμως -το γεγονός ότι επιλέγει να παίξει και όχι να πέσει- πρέπει να το επιβραβεύσει ο ρέφερι και μετά να δώσει την εσχάτη των ποινών.

Υγ3: Είναι να διασκεδάζει με τη ψυχή του κάθε φίλος του ποδοσφαίρου με μια πρώτη ατάκα που μπορεί να διαβάσει κανείς σε επιστολή του Βαγγέλη Μαρινάκη που αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο. «Ξεφτιλίσατε το ποδόσφαιρο», διαβάζεις, υποφέρεις στα γέλια και προφανέστατα δεν ασχολείσαι καν με το υπόλοιπο περιεχόμενο της επιστολής. Δεν είναι δυνατόν και να θες να ασχοληθείς σοβαρά με την επιστολή αυτή...