Στο αληθινό ποδόσφαιρο οι ομάδες χάνουν τη φόρμα τους

Με σόκαρε, περίπου όσο και τον Μάικλ Όουεν ο οποίος τουίταρε σχετικά, το γεγονός ότι άκουσα οπαδούς της Μάντσεστερ Σίτι να γιουχάρουν την ομάδα τους με το σφύριγμα της λήξης του πρώτου ημιχρόνου το βράδυ της Πέμπτης στο “Etihad”, στον αγώνα με την Τότεναμ. Δεν είναι εύκολο να δεχθείς ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση, όταν σκέφτεσαι ότι πρόκειται για την ομάδα που έχει κατακτήσει τα 4 από τα τελευταία 5 πρωταθλήματα. Σκέφτεσαι ότι η Σίτι το έχει κάνει αυτό με αυτόν τον προπονητή και αρκετούς εξ αυτών των ποδοσφαιριστών, και γι’ αυτό δυσκολεύεται ο νους να το χωρέσει ότι μετά από όλα αυτά μια ομάδα που σήμερα απλώς δεν είναι πρώτη δέχεται αποδοκιμασίες έστω από ένα μέρος του κοινού που παρακολουθεί τον αγώνα της με την Τότεναμ.

Αφήνοντας στην άκρη το σοκ των αποδοκιμασιών, αυτό ήταν το δεύτερο σερί παιχνίδι που βρήκε την Σίτι να δέχεται δύο γκολ σε διάστημα λίγων λεπτών. Έχασε το προηγούμενο παιχνίδι από την Γιουνάιτεντ επειδή δέχθηκε δυο γκολ σε 4’ λεπτά. Και το βράδυ της Πέμπτης είδε την Τότεναμ να της βάζει 2 γκολ σε 2’ λεπτά, στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, προτού της επιτεθεί και της βάλει 4 γκολ στο β’ ημίχρονο. Κάνεις ένα βήμα πίσω, κοιτάζεις την Σίτι να μετρά στα τελευταία τρία παιχνίδια της δύο ήττες και μια νίκη, την οποία πέτυχε χάρη στην ανατροπή του 0-2, κοιτάζεις την ποιότητα της απόδοσής της στα τελευταία παιχνίδια και έχεις μπροστά σου την εικόνα μιας ομάδας που δοκιμάζεται.

Προσέξτε, συζητάμε για μια Μεικτή Κόσμου (οι 16 στους 24 ποδοσφαιριστές της είναι ενεργοί διεθνείς), που φορά τις φανέλες της Μάντσεστερ Σίτι και καθοδηγείται από τον πιο επιτυχημένο μάνατζερ στην Αγγλία την τελευταία 5ετία και έναν εκ των κορυφαίων - αν όχι τον κορυφαίο - προπονητή σήμερα παγκοσμίως. Αυτή η ομάδα, την οποία εξελίσσει και μετασχηματίζει εδώ και 6,5 χρόνια ο Γκουαρδιόλα, στην οποία αγωνίζονται ορισμένοι εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών του πλανήτη, σήμερα δυσκολεύεται. Διότι ναι, έτσι είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο. Σε αντίθεση με το ψηφιακό, στο οποίο όταν παίρνεις την πιο ποιοτική ομάδα βγαίνεις πάντα νικητής από μια αναμέτρηση, στο πραγματικό ποδόσφαιρο, στο οποίο ο προπονητής δεν έχει joystick, είναι δυνατόν να συμβεί και αυτό - να προβληματιστεί ένας κορυφαίος προπονητής με την κορυφαία ομάδα και να ζήσουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους.

Αν αυτό μπορεί να συμβαίνει στην Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα, γιατί να μην μπορεί να συμβεί στον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ή - πολύ περισσότερο - στον Άρη που δουλεύει μόλις 4 μήνες με τον Άλαν Πάρντιου;

Στην εποχή της υπερβολικής ταχύτητας βιαζόμαστε πολύ να βγάζουμε συμπεράσματα. Πολύ βιαστικά ο Παναθηναϊκός έμοιαζε πρωταθλητής και πολύ βιαστικά, ενώ παραμένει πρώτος, δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια στον εαυτό του και προκαλεί εσωστρέφεια στον εαυτό του στην πρώτη περίοδο δοκιμασίας. Το ίδιο βιαστικά ένας προπονητής βιώνει την αμφισβήτηση επειδή δεν κατάφερε να πάρει θετικό αποτέλεσμα σε δύο αναμετρήσεις στην έδρα του πρωταθλητή Ολυμπιακού.

Προφανώς δεν γίνεται να μη στεναχωριέται ο οπαδός όταν η ομάδα του χάνει ένα παιχνίδι. Και προφανώς δεν γίνεται να μην στεναχωριέται ο οπαδός όταν η ομάδα του χάνει βαθμούς και του βάζει την αμφιβολία σχετικά με το αν θα τα καταφέρει ή όχι να αναδειχθεί πρωταθλήτρια. Στην ζωή, την λειτουργία και την απόδοση μιας ομάδας και ενός προπονητή όμως υπάρχουν τα “πάνω” και τα “κάτω”. Ένας προπονητής δουλεύει για να περιορίσει τα “κάτω” και να αυξήσει το “πάνω” διάστημα, αλλά δεν είναι ούτε θεός, ούτε μάγος. Δεν έχει joystick.Το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές του. Το πραγματικό ποδόσφαιρο έχει ευτυχώς το στοιχείο του απρόβλεπτου επειδή είναι αληθινό, φυσικό, ανθρώπινο, και δεν είναι βγαλμένο από τεχνητή νοημοσύνη. Όταν βλέπεις ότι μπορεί να συμβεί να δοκιμάζεται μια μεικτή κόσμου που καθοδηγείται για χρόνια από έναν κορυφαίο προπονητή, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι φυσιολογικό να συμβεί και στην δική σου ομάδα να χάνει τη φόρμα της και να κάνει λάθη. Είναι αληθινό ποδόσφαιρο φίλε, όχι εικονική πραγματικότητα.