O οργανισμός του Παναθηναϊκού καλείται να βρει αντισώματα πρωταθλητισμού
Στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός και ενώ μπήκε σε αυτόν με ένα τεράστιο ουσιαστικό και ψυχολογικό πλεονέκτημα οκτώ βαθμών από τη δεύτερη ΑΕΚ, έχει βάλει στο σακούλι του μόλις οκτώ από τους δεκαοκτώ βαθμούς που διεκδίκησε. Μετά την επιστροφή από το Παγκόσμιο Κύπελλο νίκησε εκτός έδρας τον Λεβαδειακό και τον ΠΑΣ Γιάννινα, γκέλαρε με τον ΟΦΗ και τον Ιωνικό ενώ ηττήθηκε στα δύο ντέρμπι με τους δικεφάλους.
Σε αυτά τα έξι παιχνίδια έχει σκοράρει μόνο τέσσερις φορές, δέχθηκε έξι γκολ και παράλληλα βρίσκεται με τη πλάτη στο τοίχο και στο Κύπελλο, όπου ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι από τον ΠΑΟΚ με 2-0 στη Τούμπα.
Η πρώτη μεγάλη κρίση της χρονιάς είναι μπροστά στα μάτια του οργανισμού. Η αγωνιστική ''κοιλιά'' της ομάδας, η κατά τα φαινόμενα μη αποτελεσματική πνευματική διαχείριση της πίεσης σε αυτό το κομμάτι της σεζόν και φυσικά η ποδοσφαιρικά ''εγκληματική'' αδυναμία ενίσχυσης on time, έχουν φέρει το Τριφύλλι στη κατάσταση ενός μποξέρ που βρίσκεται εγκλωβισμένος στα σχοινιά και δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο.
Ο μποξέρ, όμως, είναι εκεί, όρθιος, ζωντανός, ο αγώνας δεν έχει τελειώσει, δεν έχει πέσει στο έδαφος, οφείλει και μπορεί να αντιδράσει για να μην πετάξει στα σκουπίδια όλη αυτή την υπερβατική πορεία του πρώτου γύρου.
Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού καλείται να βρει αντισώματα πρωταθλητισμού. Να ηρεμήσει, να αποβάλλει από το μυαλό του κάθε αρνητική σκέψη για όσα έγιναν μέχρι τώρα, να γυρίσει σελίδα και παίρνοντας τα απαραίτητα μαθήματα να προχωρήσει μπροστά, να κάνει τα επόμενα βήματα για να ξεφύγει από τη δίνη, μία δίνη που σε μεγάλο βαθμό δημιούργησε ο ίδιος στον εαυτό του.
Ο οργανισμός είναι υποχρεωμένος απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη πρώτα και κύρια, να επιστρέψει πάνω στο χορτάρι στην εικόνα του 2022. Ότι και αν ειπωθεί στο Κορωπί, ότι και αν ειπώθηκε το βράδυ της Κυριακής στα αποδυτήρια της Λεωφόρου για σαρανταπέντε λεπτά, ότι και αν είπαν ή πουν οι παίκτες μεταξύ τους, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά, τούτες οι καταστάσεις γυρίζουν μόνο με αποτελέσματα. Το κουμπί θα γυρίσει, η παρτίδα θα αλλάξει μόνο με τις νίκες.
Αρχής γενομένης από την ρεβάνς της Πέμπτης με τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι εύκολο δεν είναι και ακατόρθωτο, αν καταφέρει και προηγηθεί το Τριφύλλι όλα είναι πιθανά και στα δύο ντέρμπι που έχασε, εξάλλου, είχε εκείνος πρώτες τις μεγάλες ευκαιρίες που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει για να πάρει κεφάλι στο σκορ. Τούτο το ματς και έπειτα η εκτός έδρας αποστολή στη Τρίπολη, είναι παιχνίδια ζωής ή θανάτου για το Τριφύλλι και παράλληλα δύο πολύ μεγάλες ευκαιρίες για επιστροφή.
Από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός και πάλι ως οργανισμός είναι υποχρεωμένος σε αυτές τις οκτώ μέρες που έμειναν να ενισχυθεί όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί. Ναι καθυστέρησε τόσο σε βαθμό που άπαντες πλέον να αναγνωρίζουν ότι πυροβόλησε τα πόδια του, ναι είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο αυτό που έχει συμβεί, το έχουμε αναφέρει εξάλλου δεκάδες φορές αλλά εκτός από το χθες υπάρχει πάντα και το αύριο.
Το βραχυπρόθεσμο και το μακρυπρόθεσμο. Στο άμεσο μέλλον, σε αυτές τις οκτώ μέρες οι ''πράσινοι'' πρέπει με παίκτες που θα έρθουν και θα του αλλάξουν την ζωή, να καλύψει τα μεγάλα κενά στο δημιουργικό κομμάτι. Θα πρέπει η κατάσταση να αξιολογηθεί σωστά, να ξεπεραστούν τα προβλήματα που οδήγησαν σε... ναυάγιο την υλοποίηση του μεταγραφικού σχεδιασμού και στο σύνολο να προστεθούν τουλάχιστον δύο μεσοεπιθετικοί κλάσης, ποιότητας, πρωταθλητισμού. Θα βάζαμε και στην εξίσωση και έναν σέντερ φορ, όπως το κάνουμε από το καλοκαίρι αλλά ο πρόσφατα νεαποκτηθείς, Αλεξάντερ Γερεμέγεφ, προτιμήθηκε να δοθεί δανεικός στο Λεβαδειακό.
Η κατάσταση που βιώνει ο Παναθηναϊκός δεν είναι εύκολη αλλά πρέπει να την αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και με γενναίες αποφάσεις. Να δείξει το θάρρος που έδειξε το γήπεδο της Λεωφόρου, με τον κόσμο να κάνει την αρχή στη σωστή διαχείριση της κρίσης. Δεν είναι και εύκολο, δεν το συναντάς και συχνά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να χάνει μια ομάδα με 3-0 ένα ντέρμπι, να βρίσκεται πλέον μόνο στο +1 και το κοινό να στηρίζει στον απόλυτο βαθμό. Μεγάλο ''φάρμακο'' αλλά δεν φτάνει, πρέπει να έρθουν και τα επόμενα για να περάσει η φουρτούνα.
Ποιός φταίει για τη καθυστέρηση στις μεταγραφές;
Οι πιστοί αναγνώστες τούτης της γωνιάς γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ και δύο χρόνια καυτηριάζουμε τον εντελώς... μπακαλίστικο τρόπο που λειτουργεί το κλαμπ στο κομμάτι της οργάνωσης και των δομών στο ποδοσφαιρικό τμήμα που όπως είναι λογικό επηρεάζει σε απόλυτο βαθμό και τις μεταγραφές, κυρίως στο κομμάτι της αναζήτησης λύσεων και της έγκαιρης υλοποίησης του σχεδιασμού. Τούτο είναι ανεξάρτητο από τις τελικές επιλογές(καθυστερημένες ή μη), με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο μεγαλύτερο βαθμό να λαμβάνει σωστές αποφάσεις και να φέρνει παίκτες που ανέβασαν επίπεδο το σύνολο.
Εδώ και αρκετό καιρό, το μόνιμο ερώτημα των φίλων του συλλόγου είναι το ''ποιός φταίει για την καθυστέρηση στις μεταγραφές''; Είμαστε σίγουροι πως πολύς κόσμος θα περιμένει την ''φταίει ο Αλαφούζος'' απάντηση. Και άλλοι, ελπίζω λίγοι, θα περιμένουμε την ''φταίει ο Γιοβάνοβιτς'' απάντηση.
Θα τους απογοητεύσουμε, καθώς η αλήθεια είναι άλλη, είναι διαφορετική. Τούτη η γωνιά είναι η τελευταία στο πλανήτη που θα έκανε ''πλάτες'' στο μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ και επίσης η τελευταία που θα έκανε ''πόλεμο'' στο συγκεκριμένο προπονητή. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ήταν και θα είναι πάνω από όλα, όπως και η διατήρηση της ποδοσφαιρικής λογικής.
Η ευθύνη είναι συνολική. Δεν φταίει μόνο ένας. Είναι πρόβλημα ολόκληρου του οργανισμού και του τρόπου που λειτουργεί, καθώς:
- Δεν υπάρχει τμήμα scouting. Ένας άνθρωπος το 2023 δεν μπορεί να λογίζεται ως τέτοιος, μην το αναλύσουμε περισσότερο, δεν υπάρχει λόγος. Ούτε είναι τμήμα scouting η συνεργασία με δύο ατζέντηδες που δεν λειτουργούν κάτω από συγκεκριμένους κανόνες αναζήτησης στόχων και δημιουργίας υποψηφίων στόχων. Αυτό είναι μπακάλικο που λέγαμε και πιο πάνω.
- Ο Παναθηναϊκός τα περιμένει όλα από τις προτάσεις των ατζέντηδων. Μπορεί σε κάθε μεταγραφική περίοδο να προκύψουν 50-100 παίκτες, τους οποίους φιλτράρει το τεχνικό επιτελείο και στη συνέχεια καταλήγει σε εκείνους που ενδιαφέρουν.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω δεδομένα και παρά το γεγονός πως οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι είναι σε ένα πολύ καλό επίπεδο σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, ο Παναθηναϊκός δεν ανοίγει την δεξαμενή των διαθέσιμων επιλογών όσο θα έπρεπε και όσο θα μπορούσε.
Και να πεις ότι δεν είχαν χτυπήσει τα καμπανάκια; Το καλοκαίρι του 2021 ο Σεμπαστιάν Παλάσιος ήταν ο μόνος εξτρέμ που προσπαθούσε να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός. Τον πήρε στις 31 Αυγούστου, δέκα λεπτά πριν το φινάλε. Αν δεν είχε προκύψει συμφωνία, δεν υπήρχαν εναλλακτικές επιλογές του ίδιου επιπέδου, για την ακρίβεια δεν υπήρχαν καν άλλες λύσεις. Τον Γενάρη του 2022 αποκτήθηκε σχεδόν από... σπόντα ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, πάλι από πρόταση ατζέντη, πάλι στο φινάλε.
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, η ομάδα πήγε να παίξει την ευρωπαϊκή της υπόσταση χωρίς λύσεις στη μεσαία γραμμή και χωρίς σέντερ φορ πρώτης γραμμής στον απόλυτο βαθμό ετοιμότητας. Τρεις μεταγραφικοί περίοδοι, το ίδιο πρόβλημα. Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου και πάλι ο Παναθηναϊκός αργεί απίστευτα και το πληρώνει πάρα πολύ ακριβά, γνωρίζοντας πως μετά τους τραυματισμούς των Αϊτόρ, Τρουιγιέ ήταν ''γυμνός'' από λύσεις.
Ακούω αρκετές φορές το ''αυτό είναι το μοντέλο που έχει επιλέξει ο Παναθηναϊκός, να πορεύεται με αφεντικό τον προπονητή, να μην έχει τεχνικό διευθυντή''. Σόρρι αλλά αυτό το μοντέλο δεν υπήρξε ποτέ στο κανονικό ποδόσφαιρο και δεν υπάρχει ούτε και τώρα. Σε όλους τους οργανισμούς που ο προπονητής ήταν το Α και το Ω και σωστά το Τριφύλλι έδωσε αυτή την δύναμη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, υπήρχε δομή και οργάνωση από κάτω που υποστήριζε τον manager, χωρίς να υπάρχει τεχνικός διευθυντής που να είναι εκείνος το ''αφεντικό''. Για να ξέρουμε και τι λέμε.
Για να το κλείσουμε. Από την στιγμή που ο Ιβάν κατά δήλωσή του είναι πάρα πολύ δύσκολος στη τελική απόφαση, το κλαμπ σε συνεργασία με τον προπονητή θα έπρεπε να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες για να ξεπεραστούν τα προβλήματα λειτουργίας. Μέχρι και σήμερα δεν το έχουν κάνει. Όπως θα έπρεπε να έχουν λύσει και τα όποια ζητήματα επικοινωνίας μπορούν να προκύπτουν κατά την διάρκεια των μεταγραφικών περιόδων. Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να λυθούν ενόψει του καλοκαιριού.
Τώρα δεν υπάρχει χρόνος. Τώρα κάνεις στην άκρη τους όποιους λόγους καθυστέρησαν περιπτώσεις που είχαν ξεχωρίσει, τους ντύνεις στα πράσινα και περιμένεις να βγάλουν πάνω στο χορτάρι, εκείνα που σου λείπουν.
Το επαναλαμβάνω, καθώς στην Ελλάδα μας αρέσει το ''δικαστήριο'' και το να δείχνουμε ''ενόχους''. Το ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι. Δεν είναι αυτό. Τουλάχιστον στον προηγμένο κόσμο. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού όσον αφορά τις μεταγραφές δεν είναι ο Αλαφούζος, δεν είναι ο Ιβάν. Είναι πρόβλημα ΣΥΝΟΛΙΚΟ, τα οποίο μαζί αυτοί οι δύο άνδρες οφείλουν να το λύσουν για το καλό του συλλόγου.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
