Παναθηναϊκός: Τα μεγάλα λάθη έφεραν τον αποκλεισμό και έχουν μακροχρόνιο κόστος

• Προσεχώς αδιέξοδο με τη διαιτησία, μεγάλο καμπανάκι ο Φινλανδός

Τρία Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ σε δέκα μέρες. Τρία πρώτα ημίχρονα καλύτερος ο Παναθηναϊκός, τρία δεύτερα ημίχρονα καλύτερος ο ΠΑΟΚ, παρότι είχε λιγότερες επιλογές, νικητής ο Δικέφαλος! Nαι, στις λεπτομέρειες, αλλά νικητής ο ΠΑΟΚ. Παρότι έπαιξε σχεδόν με τους ίδιους παίκτες και στα τρία ματς! Πώς γκένεν αυτό; Ας το ξανασκεφτεί ο Γιοβάνοβιτς και το τιμ του που χθες έστησαν μια πολύ λειτουργική βάσει των απωλειών αρχική ενδεκάδα με τρεις χαφ και υπεραριθμία στη μεσαία γραμμή (που μετατρεπόταν ενίοτε και σε κυριαρχία με τον Μπερνάρ), η οποία σμπαραλιάστηκε στο β’ 45λεπτο λόγω των αλλαγών Τσόκαϊ και Μπερνάρ, αλλά και των επιλογών των παικτών που τους αντικατέστησαν (Μαντσίνι και Ιωαννίδης αντί Κλέινχέισλερ και Χουάνκαρ). .

Αν ο Μπερνάρ βγαίνει με μυϊκό πρόβλημα στο 66’ ποιος ευθύνεται; Αν ο Τσόκαϊ δεν μπορεί να παίξει περισσότερα από 45 λεπτά στον ρυθμό του χθεσινού αγώνα και η αλλαγή του είναι όντως «αναγκαστική», ποιος ευθύνεται; Αν οι Σπόραρ, Χουάνκαρ, Ρουμπέν, Σένκεφελντ και όχι μόνο ο Βέρμπιτς που αναδεικνύεται σε «εύκολο στόχο» είναι ντεφορμέ σχεδόν όλο τον Ιανουάριο; Αν ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο μόνο τέσσερα γκολ σε έξι ματς πρωταθλήματος - το ένα με πέναλτι; Αν ο Παλάσιος δεν έχει σκοράρει σε δέκα σερί αγώνες;

Δεν υπάρχει καμία διάθεση υπερβολής, καμία διάθεση «ακύρωσης» όσων καταπληκτικών πέτυχε ο Παναθηναϊκός του τέταρτου μπάτζετ στον πρώτο γύρο. Μπορούσε βάσει απόδοσης να έχει νικήσει στη Νεάπολη, να έχει πάρει ισοπαλία στην OPAP Arena, θα μπορούσε ακόμα - ακόμα και να είχε πάρει την πρόκριση επί του ΠΑΟΚ αν o Mπερνάρ είχε αγωνιστεί και στα δυο 90λεπτα. Αντικαταστάθηκε στο 46’ του αγώνα της Τούμπας και διαλύθηκε ο Παναθηναϊκός στο β’ μέρος. Αντικαταστάθηκε στο 66’ της χθεσινής αναμέτρησης και ο ΠΑΟΚ ισορρόπησε άμεσα, πήρε τον έλεγχο του ματς (διότι είχε βγει και ο Τσόκαϊ και αντί να μπει ο κεντρικός χαφ, Λάζλο Κλέινχέισλερ μπήκε ο Ιωαννίδης!!!) έψαξε τη στιγμή του, τη βρήκε με το πέναλτι, σχόλασε ο γάμος. Εκεί έφτασε ο Παναθηναϊκός; Να εξαρτάται από έναν χαφ που έχει βάλει ένα γκολ και έχει μοιράσει τρεις ασίστ σε όλη τη σεζόν; Διότι αν θυμηθούμε καλά και στην OPAP Arena οι Πράσινοι έχασαν τον έλεγχο του ματς όταν βγήκε ο Βέρμπιτς και αντί να μπει ο Πούχατς αριστερός εξτρέμ μετατέθηκε εκεί ο Μπερνάρ, «χάθηκε» στο άκρο και μετά το Τριφύλλι ξαναμπήκε στο παιχνίδι από το φόβο της ΑΕΚ και τον οίστρο του Φώτη Ιωαννίδη.

Bottom line που λεν΄ και στο χωριό μου, το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά: αν ο Παναθηναϊκός πίστεψε πως με 16 παίκτες και επανάληψη/εξέλιξη/βελτίωση των ήδη διδασκομένων από την περυσινή σεζόν θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα (όχι θα το πάρει, απλώς θα το διεκδικήσει!) έκανε λάθος, παρά το +8 στον πρώτο γύρο. Όχι μόνο… αριθμητικά. Και ποιοτικά, διότι οι επιλογές από τον πάγκο σε πολλές θέσεις δεν είναι ισάξιες των βασικών.

Όταν, λοιπόν…

α) ως οργανισμός δεν καταφέρνεις (για πολλούς λόγους που έχουν αναλυθεί, σημασία έχει το αποτέλεσμα) να έχεις γρήγορη και εύστοχη ενίσχυση ενόψει του φουλ επιβαρυμένου Γενάρη και ταυτόχρονα έχεις και προπονητή που λέει «Λόγω και κάποιων προβλημάτων που είχαμε αυτές τις μέρες έπρεπε να κάνουμε κάποιες αλλαγές, εγώ δεν είμαι από τους προπονητές που κάνουν ροτέισον», το πρόβλημα είναι τεράστιο, δεν είναι απλώς μεγάλο. Το αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής που διαβάζει εδώ και ένα μήνα την πιπίλα του «έχει δρόμο το πρωτάθλημα, ταμείο θα γίνει στο τέλος». Ταμείο όντως θα γίνει στο τέλος, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό, το ταμείον εκτός τρομερής έκπληξης, θα είναι μείον. Και οι συνυπεύθυνοι γι’ αυτή την πορεία παίκτες, δεν θα είναι εκείνοι που θα φέρουν τη βασική ευθύνη. Εχει μια ελπίδα να σταθεί όρθιος αν νικήσει στην Τρίπολη και κερδίσει χρόνο για τους νέους παίκτες και αυτοπεποίθηση, μα και πάλι αουτσάιντερ θα είναι: τα μεγάλα λάθη που ήδη έγιναν όχι μόνο δεν διαγράφονται, αλλά έχουν και «μακροχρόνιο» κόστος.

Προσεχώς αδιέξοδο με τη διαιτησία, μεγάλο καμπανάκι ο Φινλανδός

Το χθεσινό ματς σήκωσε πολύ βαβούρα και για τη διαιτησία. Όχι άδικα αυτή τη φορά. Και είναι από τις λίγες φορές που πραγματικά αξίζει να «σταθεί» κάποιος, διότι ίσως να είναι το τέλειο «καμπανάκι» για τον Μπένετ: ο Φινλανδός ρέφερι, παρά τα μεγάλα σφάλματά του στον πειθαρχικό έλεγχο, δεν έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, δεν υπήρχε «κόστος» της προβληματικής διαιτησία του τελικά. Όταν, λοιπόν, ένας ξένος διαιτητής βγαίνει και λέει δημοσίως στην πατρίδα του ότι ένας προημιτελικός Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ του ελληνικού Κυπέλλου (άντε, να ήταν ο τελικός, να το καταλάβω…) είναι το σημαντικότερο ματς της καριέρας του, καταλαβαίνεις α) το επίπεδό του β) ότι έχει έρθει με τρομερά κίνητρα για να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Δεν τα κατάφερε χθες ο Πέτρι Βιλιάνεν διότι του «έκατσε» και πάρα πολύ δύσκολο ματς, με σκληρά μαρκαρίσματα, τσαμπουκάδες, νεύρα, μεγάλο ανταγωνισμό και κάποιες κακές συμπεριφορές. Βάσει κανονισμού μέχρι το 29’ που έβγαλε την πρώτη κίτρινη του αγώνα (στον Κουρμπέλη) θα έπρεπε να έχει βγάλει άλλες έξι (από τρεις σε κάθε ομάδα, τις δύο πρώτες στο πρώτο πεντάλεπτο στον ΠΑΟΚ, είναι απίστευτο πώς «έβγαλε» το α’ μέρος χωρίς κίτρινη ο Τσόκαϊ)! Και κάπως έτσι στο τέλος θα έμενε με εννιά ή με οκτώ παίκτες κάθε ομάδα. Πάγια θέση μου είναι… «ας έμεναν»!

Ο διαιτητής ασφαλώς πρέπει να σφυρίζει και με το πνεύμα και όχι μόνο με το γράμμα του νόμου, αλλά όταν το ματς είναι «ροντέο» από το 3’, δεν το αφήνεις να σου ξεφύγει. Του ξέφυγε του άπειρου Φινλανδού που προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες (σίγουρα αποβολές Κουρμπέλη - Ολιβέιρα και θα υπήρχαν και πολλές άλλες αν είχε βγάλει τις σωστές κίτρινες στο α’ μέρος) και όλα αυτά δεν γράφονται τόσο για το χθεσινό παιχνίδι (τουλάχιστον είχε καλό VARίστα, τον Ισραηλινό Μπαρ, αλλά) για το… μέλλον.

Γιατί; Διότι η Ελλάδα πρόλαβε σε τρία χρόνια με ξένους διαιτητές να δημιουργήσει πάρα πολύ κακό όνομα στην Ευρώπη (δημοσιεύματα, «ντου», ανακοινώσεις, δηλώσεις) και ο Μπένετ δεν μπορεί να βρει εύκολα top διαιτητές. Ερχονται δύο ημιτελικοί Κυπέλλου ΑΕΚ - Ολυμπιακού, ένας μεγάλος τελικός, 20 ντέρμπι στα play offs και ΑΕΚ - Ολυμπιακός, Αρης - Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ - ΑΕΚ στη regular season! Σόρρυ, του έλαχε το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα από καταβολής Α’ Εθνικής, τι να κάνουμε τώρα; Η τοξικότητα ακόμα δεν έχει βαρέσει κόκκινο, να δείτε τι θα γίνει από τον Μάρτιο και μετά! Τα σύννεφα μαζεύονται, Ελληνες διαιτητές δεν ορίζονται στα μεγάλα ματς για να «αποσυμφορηθεί» κάπως η κατάσταση και τα πιο σημαντικά έρχονται. Πιο σημαντικά γιατί στο τέλος κρίνονται τα πάντα. Στα δικά μου μάτια το αδιέξοδο είναι προφανές, αλλά ίσως να είμαι και… τρελός. Συνεχίζουμε και ο Θεός του ποδοσφαίρου βοηθός...