Η ΑΕΚ αρχίζει να παίζει περισσότερο για το αποτέλεσμα και όχι για το θέαμα

Απέναντι στον Άρη, σε μια ομάδα που έστηνε το αμυντικό μπλοκ της στο μεσαίο τρίτο του τερέν και προσπαθούσε με την τοποθέτησή της να μην αφήνει κενούς χώρους ανάμεσα στις γραμμές της, προκειμένου να περιορίσει την ευκαιρία που θα είχαν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να διασπάσουν με αυτό τον τρόπο της γραμμές της και να μπουν στην περιοχή, οι ποδοσφαιριστές του Ματίας Αλμέιδα δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες. Η ιδέα του Αργεντινού προπονητή, προκειμένου να βοηθήσει τους παίκτες του ήταν, αν κανείς κρίνει από το μοτίβο επιθετικής ανάπτυξης που αυτοί ακολούθησαν, ήταν να παίξει με άμεσες επιθέσεις - από τους στόπερ ή τον κεντρικό μέσο που χαμήλωνε στο τερέν για να πάρει την μπάλα σημαδεύοντας τους πλάγιους επιθετικούς ή τον σέντερ φορ. Λόγω αυτής της τακτικής, η ΑΕΚ έκανε τις μικρότερες κατοχές, δηλαδή τις λιγότερες πάσες ανά κατοχή μπάλας (3,88), συγκριτικά με τα προηγούμενα παιχνίδια της στη Νέα Φιλαδέλφεια, με εξαίρεση μόνο το πρώτο ημίχρονο του ματς με τον ΠΑΟΚ.

Την ίδια ώρα ο Άρης, προκειμένου να μην επιτρέψει στην ΑΕΚ να του δημιουργήσει προβλήματα με το πρέσινγκ ψηλά, έβαζε τον τερματοφύλακά του να ψάχνει με μακρινές μεταβιβάσεις στο βάθος της επίθεσης τον σέντερ φορ ή τους πλάγιους επιθετικούς. Και όλα αυτά είχαν ως συνέπεια η ΑΕΚ να κάνει τον μικρότερο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων που έχει κάνει στο α’ ημίχρονο κάποιου εντός έδρας αγώνα της (16 - μόνο με τον ΟΦΗ είχε λιγότερες), και να ολοκληρώσει μόνο δύο από αυτές με σουτ - στην φτωχότερη επίδοσή της σε ολοκλήρωση επιθέσεων (12.5% - με μέσο όρο το 22.9%).

Το μοτίβο ανάπτυξης, με τις μακρινές μεταβιβάσεις, και η τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών της δημιουργούσε στον θεατή την αίσθηση ότι η ΑΕΚ ήταν πιο συντηρητική συγκριτικά με την πλειονότητα των προηγούμενων αγώνων της στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δηλαδή δημιουργούσε την εντύπωση μιας ομάδας που νοιαζόταν πολύ να μην επιτρέψει, κατά την μετάβασή της στην άμυνα, στον Άρη να βρει χώρους για να επιτεθεί γρήγορα και να σημαδέψει στην πλάτη της αμυντικής γραμμής της.

Μετά την αποβολή του Ετέμπο η ΑΕΚ άλλαξε τρόπο. Πάτησε κάτω την μπάλα και άρχισε να λειτουργεί κατά την επιθετική ανάπτυξη με τον συνηθισμένο τρόπο της στην έδρα της. Με ανάπτυξη από πίσω και με περισσότερους παίκτες της στο αντίπαλο μισό και στο επιθετικό τρίτο του τερέν. Κι όλο αυτό που είδαμε μετά από το 60’ο λεπτό ήταν πιο κοντά στην συνηθισμένη εικόνα της ΑΕΚ και με όρους επιδόσεων. Η ΑΕΚ ανέπτυξε 15 οργανωμένες επιθέσεις, πλησιάζοντας τον μέσο όρο της (19) και με συντελεστή ολοκλήρωσης των επιθέσεων σαφώς μεγαλύτερο από αυτόν του α’ ημιχρόνου (26,6%), ο οποίος επίσης πλησίασε τον συνήθη συντελεστή της ΑΕΚ κατά το β’ ημίχρονο των αγώνων της (29,7%). Με άλλα λόγια, ο συνδυασμός της αποβολής του Ετέμπο και της εισόδου των παικτών που έφερε από τον πάγκο ο Αλμέιδα λειτούργησε στον βαθμό που ο Αργεντινός προπονητής να σχολιάσει μετά τον αγώνα ότι “όταν ο αντίπαλος έμεινε με 10 παίκτες καταφέραμε να διαχειριστούμε σωστά την κατάσταση”.

Δεν είναι εύκολο κάποιος που δεν ζει στις προπονήσεις και στα αποδυτήρια να γνωρίζει το game plan που είχαν ετοιμάσει ο Αλμέιδα και οι συνεργάτες του για αυτό το παιχνίδι. Αλλά αυτό που παρουσίασε στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ απέναντι στον Αρη, που ήταν μια πιο συντηρητική εκδοχή του παιχνιδιού της, δημιουργεί την αίσθηση ότι όσο πλησιάζει προς το τέλος της σεζόν η ΑΕΚ αρχίζει να γίνεται λιγότερο ενθουσιώδης και πιο συντηρητική. Δηλαδή αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν να την νοιάζει πρωτίστως να μη δεχθεί γκολ, κι ας επιτεθεί με λιγότερους παίκτες προκειμένου να το πετύχει - και τελικά ας επιτεθεί λιγότερες φορές συγκριτικά με το παρελθόν της.

Φυσικά επειδή σε κάθε παιχνίδι αντιμετωπίζει άλλο αντίπαλο δεν είναι εύκολο να κάνει κανείς γενικευμένες κρίσεις και συγκρίσεις. Η ανάλυση της απόδοσης μέσα από το Wyscout όμως τεκμηριώνει την αίσθηση με την οποία σε άφηνε το παιχνίδι της απέναντι στον Άρη. Μια καινούργια ομάδα, στη σεζόν της δημιουργίας της, έχει βρεθεί να διεκδικεί τον τίτλο. Και προκειμένου να εξοικειωθεί με αυτή την ευθύνη, αρχίζει να νοιάζεται λιγότερο για το θέαμα και περισσότερο για το αποτέλεσμα.