Αδιανόητο και ανεξήγητο σφάλμα του Μπένετ η επιλογή “ανεπιθύμητου” ξένου διαιτητή

Όσοι με παρακολουθείτε τακτικά γνωρίζετε καλά ότι μου δημιουργούν αποστροφή οι συζητήσεις για την διαιτησία. Είμαι κάποιος που έχει περάσει από μαθήματα ομοσπονδίας για να πιστοποιήσει τη γνώση και την κατανόηση των κανόνων του παιχνιδιού, αλλά όχι κάποιος που τρέφεται ψυχικά από συζητήσεις για το αν ήταν ή όχι “μιλημένος” ένας διαιτητής. Σιχαίνομαι, και γι’ αυτό ξεχνάω εύκολα, επειδή τα απωθώ από τη μνήμη μου, τα ματς στα οποία ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής ένας διαιτητής. Με άλλα λόγια, όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον διαιτητή, χάνω κάθε ευχαρίστηση που βρίσκω σε μια κουβέντα για το ποδόσφαιρο.

Πάνω σε αυτή τη βάση στηρίζεται και ο συλλογισμός μου ενόψει του ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός, πολύ μακριά από οποιαδήποτε σκοπιμότητα ή εξυπηρέτηση συμφέροντος.

Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο έκανε προ ετών την παραδοχή ότι το μυαλό όλων είναι τόσο δηλητηριασμένο σχετικά με τους Έλληνες διαιτητές, που δεν τους “σηκώνει” - δεν τους θέλει. Όποτε υπάρχουν Έλληνες διαιτητές υπάρχει προκατάληψη, και αρνητική διάθεση. Ακριβώς αυτή ήταν η αιτία που γέννησε τη σκέψη για την έλευση των ξένων διαιτητών. Όχι μόνο, ή όχι τόσο επειδή είναι καλύτερης ποιότητας ή πιο δοκιμασμένοι, αλλά κυρίως επειδή με αυτό τον τρόπο έβγαζαν λίγο δηλητήριο από το μυαλό των εμπλεκόμενων - και ειδικά των διοικήσεων των ομάδων.

Όλο αυτό το “προνόμιο” που αγοράζει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τους ξένους διαιτητές και τους ξένους αρχιδιαιτητές ακυρώθηκε σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή - την ώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία του πιο συναρπαστικού πρωταθλήματος των τελευταίων ετών, δεδομένου ότι αυτό σήμερα διεκδικείται μαθηματικά και πραγματικά από τέσσερις ομάδες. Μπροστά σε ένα ντέρμπι της σημασίας και της κρισιμότητας που έχει το ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός, ένας αρχιδιαιτητής αποφασίζει να επιλέξει έναν διαιτητή με τον οποίο είναι προκατειλημμένος ο Ολυμπιακός. Δίκαια ή άδικα δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Σημασία έχει ότι αυτός που αμείβεται καλά προκειμένου να επιλέγει ξένους διαιτητές προφανώς δεν είχε κάνει την απαιτούμενη έρευνα ώστε να γνωρίζει αν τίθεται ή όχι ζήτημα προκατάληψης από τη μια εκ των δύο ομάδων.

Ακριβώς για αυτόν τον λόγο ψωνίζει, και μάλιστα σε υψηλές τιμές, το ελληνικό πρωτάθλημα διαιτητές από την ξένη αγορά. Αγοράζει ποιότητα και έλλειψη προκατάληψης. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο υπάρχει ξένος αρχιδιαιτητής. Για να αναζητεί όσο πιο ικανούς και όσο πιο άφθαρτους, για το ελληνικό άρρωστο ποδοσφαιρικό περιβάλλον, διαιτητές.

Δεν είναι δυνατόν ο Ιβάν Κρούζλιακ να ήταν ο μόνος διαθέσιμος ελίτ διαιτητής. Και δεν είναι δυνατόν ο Στιβ Μπένετ να μην γνώριζε ή να μη τσέκαρε αν κάποια εκ των δύο ελληνικών ομάδων είχαν ή όχι συναντήσει ποτέ μπροστά τους τον Σλοβάκο διαιτητή και είχε ή όχι πρόβλημα μαζί του. Δεν γίνεται να αγνοεί ο αρχιδιαιτητής ότι ο Ολυμπιακός είχε υποβάλει διαμαρτυρία στην UEFA για τον διαιτητή που επέλεξε.

Δεν είναι δυνατόν στην σημερινή επικρατούσα κατάσταση το ίδιο το ποδόσφαιρο να μην προσπαθεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να μη χάσει την ευκαιρία που έχει για να αυξήσει την δημοφιλία του στην Ελλάδα. Πάνω που δημιουργεί ένα ενδιαφέρον πρωτάθλημα, το ίδιο το ποδόσφαιρο πάει να βγάλει μόνο του τα μάτια του. Κι αν από τους επιχειρηματίες δεν περιμένει κανείς να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους τώρα που νιώθουν ότι παίζονται όλα τα συμφέροντά τους, όλοι εμείς αυτό θα έπρεπε να το απαιτούμε τουλάχιστον από την ομοσπονδία του ποδόσφαιρου και πιο ειδικά από αυτούς που πληρώνονται για να επιλέγουν τους διαιτητές.

Είναι ένα αδιανόητο, ανεξήγητο σφάλμα από την πλευρά του αρχιδιαιτητή να ορίζει σε ένα ντέρμπι έναν διαιτητή με τον οποίο έχει πρόβλημα η μια εκ των δύο ομάδων. Ένα πολύ μεγάλο λάθος, το οποίο θα έπρεπε ήδη να έχει αναγνωρίσει και διορθώσει.