Το μοναδικό «γιατρικό» του Παναθηναϊκού και ο... μπαρουτοκαπνισμένος Ιβάν
Εκτός από το ντεφορμάρισμα σημαντικών ποδοσφαιριστών, όπως ο Σπόραρ, ο Παλάσιος, ο Χουάνκαρ, ο Σένκεφελντ και ο Ρουμπέν και την έλλειψη λύσεων στον απαιτητικό Γενάρη λόγω της τεράστιας και αδικαιολόγητης καθυστέρησης στις μεταγραφές, το πρόβλημα του Παναθηναϊκού μοιάζει να είναι πρωτίστως ψυχολογικό.
Σε μία πορεία πρωταθλητισμού μπορεί να συμβεί, είναι κάτι που το συναντάμε στο σπορ, σε ένα σπορ στο οποίο το κομμάτι της ψυχολογίας είναι πάρα πολύ σημαντικό και ας το λησμονούμε στη χώρα μας. Το «τριφύλλι» μετά τις συνεχόμενες γκέλες, τις ήττες στα ντέρμπι από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, δείχνει στη πλειοψηφία των ενεργειών πάνω στο χορτάρι ένα άγχος, μια έλλειψη συγκέντρωσης, μια βιασύνη που φέρνει λάθη, έναν εκνευρισμό που δεν υπήρχε στο πρώτο γύρο, εκεί όπου η προσήλωση των «πρασίνων» σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού είχε αγγίξει το τέλειο.
Στον οργανισμό του συλλόγου μπορεί ο καθένας από τη δική του πλευρά να ψάχνει λύσεις και να ενεργεί προς όφελος της βελτίωσης, κάτι που είναι και θεμιτό και απόλυτα σωστά, ωστόσο κάποιες φορές στο ποδόσφαιρο φτάνεις σε ένα σημείο που δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό για να επηρεάσεις μια κατάσταση. Το ψάχνει η διοίκηση δίνοντας έξτρα κίνητρα από την αρχή της χρονιάς, το ψάχνει ο προπονητής σε χορτάρι και αποδυτήρια, οι παίκτες μιλούν μεταξύ τους, ο καθένας από το δικό του μετερίζι αναζητά τις απαντήσεις και τον τρόπο για να έρθει το restart.
Στη φάση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός το μοναδικό «γιατρικό» μπορεί να έρθει μέσα από τις νίκες. Από πουθενά άλλου. Τούτη τη στιγμή το «καύσιμο» που έχει ανάγκη η «πράσινη» μηχανή είναι τα «τρίποντα». Νίκες που αν έρθουν και με βελτίωση της εικόνας πάνω στο χορτάρι, θα επαναφέρουν τα επίπεδα αυτοπεποίθησης σε φυσιολογικά για τα εποχή επίπεδα. Η αρχή πρέπει να γίνει την Κυριακή κόντρα στη Λαμία και η συνέχεια να δοθεί με ένα μεγάλο και σπουδαίο «διπλό» στη Θεσσαλονίκη κόντρα στον Άρη.
Από κει και πέρα, στη δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο Παναθηναϊκός η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο πάγκο της ομάδας αποτελεί την μεγαλύτερη ελπίδα για την ανατροπή των δεδομένων. Ο Σέρβος τεχνικός είναι... μπαρουτοκαπνισμένος σε αυτές τις συνθήκες, έχει βιώσει επί σειρά ετών την πίεση του πρωταθλητισμού, έχει μάθει στα πολύ δύσκολα να βρίσκει τον τρόπο. Και δεν το έκανε μόνο στο ΑΠΟΕΛ, το έκανε και πέρσι τέτοια εποχή στη πρώτη του σεζόν στον πάγκο του «τριφυλλιού».
Ακούω, βλέπω για διαβάζω τρομερά πράγματα αλλά στην Ελλάδα είμαστε και έχουμε συνηθίσει. Στην αποθέωση της στιγμής και στην αποδόμηση των πάντων μέσα σε μια στιγμή, επίσης.
Για τον Ιβάν, το μόνο που έχουμε να πούμε σε τούτη τη γωνιά είναι το εξής και το κλείνουμε εδώ:
Eκείνος μας θύμισες στη πράξη ποια είναι η κανονική υπόσταση της ομάδας που λατρεύουμε, εκείνος έφερε τον κόσμο πίσω στο γήπεδο, εκείνος μας έδωσες χαρά μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Εκείνος με τα καλά του και τα στραβά του έκανε τον Παναθηναϊκό ξανά διεκδικητή τίτλων, συνοδεύοντας τη παρουσία του στον πάγκο με έναν μοναδικό σεβασμό προς το σύλλογο, με μια ανεπανάληπτη αίσθηση ευθύνης προς το Τριφύλλι και το κόσμο του.
Εμείς, λοιπόν, όσοι δεν είμαστε αχάριστοι, άσχετοι και εντελώς διαβρωμένοι ποδοσφαιρικά από τα όσα ζούμε τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια στον Παναθηναϊκό(πράγμα διόλου εύκολο), εμείς που δεν ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα θα είμαστε δίπλα σε εκείνον και την ομάδα του μέχρι το τέλος του δρόμου, γνωρίζοντας παρά πολύ καλά πως την αγάπη, την στήριξη και την πίστη(ακόμα και αν αυτά δεν δικαιωθούν από τα αποτελέσματα) την άξιζε και την αξίζει στο 100%. Πάντα με κριτική σκέψη και διάθεση αλλά ποτέ με αχαριστία και ισοπέδωση της λογικής.
Υ.Γ1: Χρόνια πολλά στο μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας, χρόνια πολλά στον Παναθηναϊκό, χρόνια πολλά σε ένα δέσιμο αλλόκοτο, μοναδικό, ξεχωριστό και ατόφιο παρά το πέρασμα των χρόνων, παρά τα πέτρινα χρόνια, παρά τα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Τα λόγια του Μιχάλη Παπάζογλου από την γενική συνέλευση του 1948, στέκουν εκεί, θα στέκουν πάντα εκεί σαν φάρος φωτεινός για όλους εμάς που έχουμε το Τριφύλλι στη καρδιά.
«O Παναθηναϊκός αγαπητοί συνάδελφοι είναι μια μεγάλη οικογένεια, πατριαρχική, της οποίας τα μέλη διέπονται υπό μίας ειδικής νοοτροπίας. Συνδέονται, αλληλοεκτιμώνται, κινούνται και δρουν υπό μιαν λίαν ιδιότροπον σκέψιν. Ημείς οι οποίοι εζήσαμεν και ηνδρώθημεν επί μίαν τεσσαρακονταετίαν μέσα εις αυτήν την περίεργον ατμόσφαιραν, αισθανόμεθα μιάν ενδόμυχον μεταξύ μας αγάπην, εκτίμησιν, υποχρέωσιν. Όλοι έχομεν την γνώμην και την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πραγματικά μεγάλη ιδέα, που αποτελεί ένα μέρος του βίου μας, που θα ζη πάντα. Τα μέλη, οι αθληταί, τα συμβούλια παρέρχονται και αντιπαρέρχονται. Ο Παναθηναϊκός, όμως, θα παραμένη επί γενεάς γενεών εις την Αιωνιότητα».
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
