Σε μια αποτυχία δεν φταίει ποτέ μόνο ο προπονητής

• Ο μπασκετικός Άρης προοδεύει γιατί έχει σχέδιο

Αν ο Άρης είχε αγωνιστικό σχέδιο στη Νίκαια, αυτό σίγουρα δεν έγινε αντιληπτό. Γιατί παρουσίασε μια ομάδα κουραστικά αργή σε σκέψη και εκτέλεση, δίχως ξεκάθαρο προσανατολισμό και τρόπο έκφρασης στην ανάπτυξή της. Κι αν πραγματικά ήθελε να κάνει κάτι, τότε αυτοί που επιστρατεύτηκαν να υπηρετήσουν το σχέδιο, σίγουρα δεν το έκαναν. Λείπουν πολλά. Αγωνιστικά στοιχεία, προσωπικότητα, η αίσθηση που συνηθίζει να καλλιεργεί μια ομάδα η οποία πλεονεκτεί σε ποιοτικά χαρακτηριστικά και μπαίνει στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει έναν υποδεέστερο αντίπαλο. Αντιθέτως, εδώ και καιρό ο σφυγμός αυτής της ομάδας αποτυπώνεται σε μια ευθεία γραμμή. Ταρακουνήθηκε λίγο στους αγώνες του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ήρθε ο αποκλεισμός και η κατάσταση χειροτέρεψε.

Φταίει μόνο ο Άλαν Πάρντιου; Προφανώς όχι. Δεν γίνεται να φορτώνονται οι ευθύνες μόνο στους προπονητές, ειδικά όταν πρόκειται για τον τρίτο μέσα σε διάστημα ενός χρόνου. Ο Βρετανός δεν κατάφερε να βρει τρόπο να κάνει ωφέλιμο το ρόστερ που διαχειρίστηκε. Αρχικά «βράχηκε» από τα κύματα των δικών του αμφιβολιών έως ότου καταλήξει σ’ ένα σχήμα. Μετά στάθηκε άτυχος με τους διαδοχικούς τραυματισμούς οι οποίοι αφαίρεσαν σημαντικά κομμάτια από το αγωνιστικό παζλ της ομάδας και τον υποχρέωσαν να προχωρήσει σε τακτικές αλχημείες για να κρύψει τα κενά. Έχοντας τη δική του μεθοδολογία, προσπάθησε να κάνει λειτουργικό ένα ρόστερ το οποίο είναι προϊόν ενός κακού σχεδιασμού ή μάλλον, επιλογών που δεν βγήκαν. Δεν τα κατάφερε. Γιατί οι παίκτες των 500+ χιλιάδων ευρώ κρίνονται στους μεγάλους αγώνες κι εκεί η συντριπτική πλειοψηφία αυτών έδειξε περιορισμένη σκληράδα και έλλειψη προσωπικότητας.

Γι’ αυτό ο Άρης είναι κολλημένος στην 5η θέση δίχως δικαιολογημένη προσδοκία για κάτι υψηλότερο. Δεν ανταποκρίθηκε στα τεστ απέναντι σ’ αυτούς που προπορεύονται στη βαθμολογία, χθες απέτυχε απέναντι και κόντρα στον Ιωνικό. Προφανώς δεν πέτυχε το σχέδιο της τοποθέτησης του full back σε ρόλο ακραίου επιθετικού αλλά έφταιξε μόνο αυτό; Μη κοροϊδευόμαστε. Τι έκαναν οι υπόλοιποι; Ένας Βλάντιμιρ Νταρίντα προσπάθησε να φέρει τον ήλιο μέσα στο σκοτάδι αλλά ήταν απελπιστικά μόνος. Μια ομάδα γεμάτη μετριότητες δίχως δημιουργία, φαντασία και εκτέλεση σαν τη φάση του 66ου λεπτού όπου περιμένεις από τον σέντερ φορ των 800.000 ευρώ να βάλει την μπάλα στα δίχτυα.

Ο Πάρντιου θα γίνει ο τρίτος προπονητής που θα «χαιρετήσει» σε διάστημα ενός χρόνου. Ο ψίθυρος της απώλειας εμπιστοσύνης ήδη έγινε κραυγή, αλλά δεν γίνεται να φταίει πάντα και μόνο ο προπονητής. Οι επιλογές των παικτών παίρνουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των ευθυνών. Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία είναι δεδομένη, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα είναι και ωφέλιμη. Προφανώς θα επιχειρηθεί αλλαγή ψυχολογίας όπως έγινε πέρυσι τέτοια εποχή με την αντικατάσταση του Άκη Μάντζιου με τον Χερμάν Μπούργος η οποία έγινε με μισή καρδιά. Εκείνο το σχέδιο στο πόδι είχε αποτελέσματα, αλλά σε μια ομάδα η οποία μετρούσε καιρό μαζί. Άλλη κατάσταση η περσινή από την αντίστοιχη φετινή.

Ο μπασκετικός Άρης προοδεύει γιατί έχει σχέδιο

Εκεί που ο ποδοσφαιρικός Άρης έβγαζε θλίψη, 500 χιλιόμετρα βορειότερα ο μπασκετικός έδειχνε την αγωνιστική υγειά του. Γιατί το δικό του σχέδιο εμπνέει τον αθλητή. Αυτό τον οδηγεί σε ενέργειες αυταπάρνησης και παρουσίασης κάτι σπουδαιότερου από αυτό που φαντάζεται ότι διαθέτει. Είναι πολλοί οι παράγοντες που το διαμορφώνουν. Από το πορτοφόλι, τον χαρακτήρα των παικτών, την αγωνιστική φιλοσοφία που θέλεις να παρουσιάσεις κι αυτή που πραγματικά μπορεί να δείξεις στον αγωνιστικό χώρο.

Για παράδειγμα, ο μπασκετικός Άρης διαθέτει (μάξιμουμ) 400-450 χιλιάρικα κι έτσι προσέλαβε έναν προπονητή (Γιάννης Καστρίτης) ο οποίος είναι εξαιρετικός γνώστης της αγοράς των κολεγιόπαιδων με πειστήριο τις επιλογές του παρελθόντος. Αυτός ο προπονητής επενδύει σε παιδιά με αγωνιστική φιλοδοξία για το παραπάνω συμβόλαιο. Παίκτες διψασμένους για διάκριση οι οποίοι θα μπαίνουν στο παρκέ σαν αφηνιασμένα σκυλιά για να κατασπαράξουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Δεν θα πετυχαίνουν πάντα. Θα έχουν και αποτυχίες. Αυτό έγινε πέρυσι, επαναλήφθηκε και φέτος.

Ξέρει ότι μ’ αυτά τα λεφτά δεν μπορεί να αγοράσει υψηλή ποιότητα, οπότε κοιτάζει την αθλητικότητα, τη διάθεση του παίκτη να πάει στην επαφή και το επίπεδο προσαρμοστικότητάς του. Εκ των προτέρων γνωρίζει επίσης ότι θα πρέπει να διαχειριστεί το λάθος του πρωτάρη, αλλά επιδεικνύει εμπιστοσύνη και στη δύσκολη είναι στο πλευρό του για να τον ακουμπήσει στην πλάτη και να τον εμψυχώσει ενόψει του επόμενου αγώνα. Πριν φτάσει σε επίπεδο τελικής επιλογής και γνωρίζοντας ότι δεν υφίσταται η δυνατότητα αλλαγών, φροντίζει να ξέρει τα πάντα για τον αθλητή. Πέραν του feedback που έχει από την αγορά γιατί κινείται σ’ αυτή, έχει μιλήσει με όλους τους προπονητές του, με πρώην συμπαίκτες του και ξέρει τα πάντα για την προσωπικότητά του παίκτη. Τα πάντα.

Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν είναι τυχαίο αυτό που παρουσιάζει ο Άρης της τελευταίας διετίας έχοντας έναν από τους μικρότερους οικονομικούς προϋπολογισμούς. Γιατί το σχέδιό του είναι ρεαλιστικό και βασίζεται στο πάντρεμα διαφορετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών. Έχει προηγηθεί μελέτη. Δεν είναι της λογικής της λογικής απόκτησης ενός ξεζουμισμένου star ούτε έχει ως βασικό κριτήριο το αν υπήρξε καλός παίκτης. Τον ενδιαφέρει το σήμερα, η αγωνιστική πείνα του, αν πέραν από αξιόλογος παίκτης, είναι καλός συμπαίκτης κι αν επίσης έχει τη διάθεση να δεθεί με την ομάδα.