Κοσμάς Τσιλιανίδης στο Gazzetta: «Οι πραγματικοί ήρωες βρίσκονται γύρω μας, όχι στα γήπεδα, στην τηλεόραση ή στο Instagram»

Το παιχνίδι του ΟΦΗ κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα είχε τα πάντα εκτός από γκολ. Ευκαιρίες, αποβολή, ένταση αλλά το τελικό αποτέλεσμα στον φωτεινό πίνακα έδειχνε το 0-0. Ωστόσο την παράσταση έκλεψε δικαίως ο Κοσμάς Τσιλιανίδης. Όχι για κάποια ενέργεια, ούτε κάποιο τέρμα, ούτε καμία απίθανη ντρίμπλα. Ο Έλληνας εξτρέμ μετέφερε το πιο όμορφο μήνυμα και μόνο που πάτησε στον αγωνιστικό χώρο.

Στο 72' ο Ντίκο του άφησε τη θέση του στο ματς και ο ίδιος μπήκε στο γήπεδο με ξυρισμένο κεφάλι, προκαλώντας αρκετά ερωτηματικά σε όσους έβλεπαν το παιχνίδι. Λίγο αργότερα ήρθε η ενημέρωση από την ομάδα του ΟΦΗ πως ο λόγος που το έκανε ήταν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου καθώς ήθελε να δώσει το δικό του μήνυμα δύναμης προς τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη τους με την ασθένεια.

Η πράξη του συγκίνησε τους πάντες και ο ίδιος μίλησε στο Gazzetta για τους λόγους πίσω από αυτή την κίνηση, εξήγησε πότε το σκέφτηκε να το κάνει αλλά και τη στήριξη που θέλει να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους.

- Αρχικά πες μου για το παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Τι γεύση σου αφήνει το αποτέλεσμα;

«Δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη που, με βάση την εικόνα του παιχνιδιού, αξίζαμε. Δεν καταφέραμε να σκοράρουμε κυρίως στο πρώτο ημίχρονο που κάναμε αρκετές ευκαιρίες και αυτό ώθησε τον ΠΑΣ να χαμηλώσει ακόμα πιο πολύ την άμυνα του στο δεύτερο ημίχρονο το οποίο μας δυσκόλεψε αρκετά στο να τους διασπάσουμε και να καταφέρουμε να σκοράρουμε. Παρ’ όλα αυτά κρατάμε τη προσπάθεια και τη διάθεση που δείχνουμε σε κάθε παιχνίδι και συνεχίζουμε έτσι ώστε να κερδίσουμε τον επόμενο αγώνα κόντρα στη Λαμία».

- Κόντρα στον ΠΑΣ αγωνίστηκες με ξυρισμένο κεφάλι για να δώσεις μήνυμα στήριξης στους ανθρώπους που παλεύουν με τον καρκίνο. Πώς σου ήρθε η ιδέα και ποια είναι ιστορία από πίσω;

«Ήταν μια κίνηση την οποία σκεφτόμουν πολύ καιρό να κάνω και είχα αποφασίσει ότι θα ήταν καλύτερο να μην μαθευτεί και γι’ αυτό την είχα αναφέρει σε πολύ λίγα άτομα. Πήρα την απόφαση να μην μαθευτεί διότι εκτός από το ωραίο μήνυμα που μπορεί να περνάει στον περισσότερο κόσμο, το ζήτημα είναι πολύ λεπτό και δεν ήθελα να φέρω ανθρώπους που περνούν τον δικό τους Γολγοθά σε δύσκολη θέση. Δεν ήθελα και δεν θέλω ακόμα και τώρα που μαθεύτηκε να θεωρηθώ ούτε παράδειγμα, ούτε τίποτα διότι στα μάτια αυτών των ανθρώπων μπορεί όλο αυτό να φαντάζει υποκριτικό και ίσως μια κίνηση εντυπωσιασμού για να τραβήξει την προσοχή.

Η κίνηση μου είχε καθαρά συμβολικό χαρακτήρα γιατί χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου και καλό θα είναι όλοι μας να αντιληφθούμε ότι τα πραγματικά πρότυπα κ οι πραγματικοί ήρωες δεν βρίσκονται στα γήπεδα, στη τηλεόραση ή στο Instagram αλλά γύρω μας! Ήθελα με αυτή μου τη κίνηση μου δείξω τον σεβασμό και την ενσυναίσθησή μου απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν χάνουν τις τρίχες τους από επιλογή, όπως έκανα εγώ. Είναι οι επιπτώσεις μιας σκληρής μάχης που στα δικά μου ματιά φαίνεται το λιγότερο ηρωική. Η πραγματική ομορφιά δεν βρίσκεται στις τρίχες του κεφαλιού αλλά στην ψυχή!

Ουσιαστικά η ουσία αυτής της ενέργειας ήταν να περάσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας και να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο».

- Προς εσένα πώς λειτούργησε αυτή η κίνηση;

«Με αυτή τη πράξη ήθελα να δώσω κι ένα μάθημα στον ίδιο μου τον εαυτό γιατί όπως όλοι μας έτσι κι εγώ νομίζουμε ότι τα προβλήματα μας είναι τα πιο σημαντικά και τα πιο δύσκολα που υπάρχουν. Κι επειδή κι εγώ τα τελευταία χρόνια είχα κάποια προσωπικά θέματα που με επηρέασαν αρκετά και συνεχίζουν να με επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό... Ήθελα αυτή η κίνηση να με ταρακουνήσει και να μου υπενθυμίσει ότι αυτά που περνάω είναι πταίσματα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα της ζωής!»

- Όλοι έχουμε ένα άτομο πλέον που γνωρίζουμε και έχει περάσει αυτή τη δύσκολη μάχη. Για εσένα υπήρχε κάποιο πρόσωπο που σε ευαισθητοποίησε ακόμα περισσότερο για να το κάνεις;

«Εννοείται πως και εγώ έχω αγαπημένα μου πρόσωπα που πάλεψαν ή παλεύουν ακόμα με την ασθένεια και έχοντας αυτούς στο μυαλό μου πήρα την απόφαση να το κάνω. Τα μηνύματά τους με συγκίνησαν πάρα πολύ».

- Για αυτούς τους ανθρώπους που παλεύουν με αυτή την ασθένεια, τι ενέργειες πρέπει να κάνουμε από την πλευρά μας;

«Αρχικά θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι οι άνθρωποι που παλεύουν με τη συγκεκριμένη ασθένεια δεν έχουν ανάγκη της λύπησης και των θλιμμένων βλεμμάτων αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε γι’ ανθρώπους που είναι πολύ πιο δυνατοί πνευματικά από εμάς. Πρέπει ο καθένας μας ατομικά να αγκαλιάσει με τον δικό του τρόπο τους ανθρώπους του που βρίσκονται σε αυτό το στάδιο, να τους στηρίξει με τον απαιτούμενο σεβασμό και αισιοδοξία που χρειάζεται έτσι ώστε να πάρουν όση δύναμη χρειάζονται για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Επίσης κοινωνικά και κυρίως για τις γυναίκες η πτώση των μαλλιών από τις σκληρές θεραπείες αποτελεί ταμπού και με αρκετές ακόμα κοινωνικές ενέργειες καθώς επίσης προβάλλοντας τα σωστά πρότυπα πρέπει να το ακυρώσουμε σταδιακά αφαιρώντας ένα ακόμα βαρίδι από την ψυχολογία τους».

- Αν είχες σκοράρει, είχες σκεφτεί να κάνεις κάποιον πανηγυρισμό πάνω σε αυτό;

«Ναι, είχα σκεφτεί να δείξω απλά το κεφάλι μου και να χαμογελάσω. Δυστυχώς δεν το κατάφερα αλλά δεν πειράζει»

- Όσο για εσένα, είσαι ένας ποδοσφαιριστής που πέρασε δύο σοβαρούς τραυματισμούς αλλά τώρα είσαι ξανά υγιής. Πες μου αρχικά πώς αισθάνεσαι και αν σε άλλαξαν σαν άνθρωπο αυτές οι καταστάσεις;

«Όπως είπα και πριν, όλοι μας, έτσι κι εγώ, έχω περάσει τα δικά μου προβλήματα που δυστυχώς μου έχουν στερήσει αρκετά από τη εξέλιξη καθώς και την επίτευξης κάποιων στόχων για τους οποίους είχα προσπαθήσει πολύ αλλά και κάποιων παιδικών μου ονείρων. Παρ’ όλα αυτά δεν τα παρατάω ποτέ παρόλο που πολλές φορές μου έχει περάσει από το μυαλό. Πάντα η ζωή μου δίνει κάποιες "σφαλιάρες" και με προσγειώνει δείχνοντάς μου ότι πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ».

- Είχε σκεφτεί να παρατήσεις το ποδόσφαιρο δηλαδή; Ποιος σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;

«Ναι το είχα σκεφτεί. Όταν σου έρχεται ο ένας τραυματισμός μετά τον άλλον και έχεις μια τόσο μεγάλη αποχή αρχίζεις να αμφισβητείς τον ίδιο σου τον εαυτό και δεν ξέρεις αν μπορείς να επιστρέψεις στο υψηλό επίπεδο που απαιτείται. Σίγουρα η κοπέλα μου έχει παίξει το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό ρόλο σε αυτό, η οικογένεια μου και οι φίλοι μου, αλλά και μερικοί άνθρωποι εντός της ομάδας που με έχουν ακούσει να το λέω, με έχουν στηρίξει αρκετά!».

- Τέλος, πες μου για τους στόχους σου για τη φετινή σεζόν…

«Πλέον έχω επιστρέψει και προσπαθώ να κερδίσω την εμπιστοσύνη του νέου προπονητή και να ξαναβρώ σιγά σιγά τα πατήματα μου. Θέλω μέχρι το τέλος της χρονιάς να πάρω περισσότερα λεπτά και να βελτιώσω κατά πολύ την απόδοση μου».