Ο Λουτσέσκου μαθαίνει στον ΠΑΟΚ να νικά

Ένας άλλος προπονητής στην θέση του θα είχε σταθεί μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα για να απευθυνθεί προς τον κόσμο με την αυτοπεποίθηση και την ηρεμία κάποιου που έχει προλάβει να χτίσει σε διάστημα έξι μηνών μια νεανική ομάδα (την Κυριακή ήταν κατά 4 χρόνια “νεότερη” της ενδεκάδας του Ολυμπιακού) που καταφέρνει να ολοκληρώνει ντέρμπι και να είναι καλύτερη στο τερέν απέναντι σε αντιπάλους με ακριβότερους και πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές. Δηλαδή θα μπορούσε να σταθεί μπροστά στις κάμερες και να εκφράσει την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι η ομάδα του απέναντι στον Ολυμπιακό είχε καλύτερη απόδοση και από αυτή που είχε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Διότι είχε, και σε ποσότητα (18 τελικές προσπάθειες με Ολυμπιακό / 11,12,9 στα τρία ματς με τον Παναθηναϊκό) και σε ποιότητα (xG: 1.9 απέναντι στον Ολυμπιακό/ xG: 1.22, 1.2, 1.45 στα τρία ματς με τον Παναθηναϊκό).

Με άλλα λόγια, η εικόνα του ΠΑΟΚ σε ακόμη ένα ντέρμπι θα επέτρεπε στον προπονητή του να δηλώσει δημόσια “χορτάτος” και ικανοποιημένος από την πρόοδο της ομάδας του και να κρατήσει τα παράπονα που είχε από τους ποδοσφαιριστές του για τις ιδιωτικές συνομιλίες του μαζί τους. Η στάση του Ραζβάν Λουτσέσκου στη λήξη του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι μια εξήγηση για όσα έχει καταφέρει γενικά στην προπονητική και ειδικά στον καιρό του στον ΠΑΟΚ. Ένας προπονητής με νοοτροπία νικητή χρησιμοποιηθεί κάθε παράσταση και κάθε ερέθισμα για να χτίζει αυτή τη νοοτροπία στην ομάδα του. Μετά από αυτό το παιχνίδι ο Ρουμάνος εκτίμησε ότι αυτό που χρειάζεται η σημερινή ομάδα του για να “μεγαλώσει” τα αγωνιστικά κυβικά της και να συνεχίσει να βελτιώνεται είναι να τη “ζορίσει” για τη νοοτροπία της και όχι να της δώσει με την συμπεριφορά του την εντύπωση ότι την επαινεί επειδή τα έκανε όλα καλά. Μια ομάδα που δεν αρκείται στο “Χ” και απαιτεί από τον εαυτό της να φτάνει στη νίκη έστω και στις καθυστερήσεις πατάει στη βάση αυτής της νοοτροπίας.

Γιατί μίλησε για τον “εγωισμό” των εκτελεστών του κατά την ολοκλήρωση των επιθέσεων ο Λουτσέσκου; Επειδή τουλάχιστον σε 5 επιθέσεις δύο ποδοσφαιριστές του, ο Νέλσον Ολιβέιρα και ο Γιάννης Κωνσταντέλιας πήραν την εκτέλεση ενώ είχαν την επιλογή της πάσας σε έναν παίκτη που βρισκόταν σε πιο προνομιακή θέση για να εκτελέσει. Ο Λουτσέσκου προφανώς γνωρίζει καλύτερα από εμάς ότι ο Πορτογάλος επηρεάζεται από την πίεση που νιώθει ένας σέντερ φορ που αμφισβητείται και από την επιθυμία που έχει ένας εκτελεστής να αναλάβει την ευθύνη και να εκτελέσει. Προφανώς έχει επίγνωση του σταδίου στο οποίο βρίσκεται η εξέλιξη του Κωνσταντέλια, από τον οποίο το περιβάλλον ζητεί μεγαλύτερη συνεισφορά στις εκτελέσεις. Με άλλα λόγια ο Ρουμάνος ξέρει αν μπορεί ή όχι να “δικαιολογήσει” τις επιλογές που έκαναν οι παίκτες του. Και επειδή είναι κάποιος που δίνει παραπάνω από μεγάλη σημασία στις σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές του, είναι δεδομένο πως ο σκοπός του δεν ήταν να εκθέσει τους παίκτες του και να τους βάλει στο στόχαστρο μιας δημόσιας κριτικής. Αυτό που προσπάθησε να κάνει είναι να εκμεταλλευτεί αυτό το ντέρμπι για να δώσει ακόμη ένα μάθημα στους ποδοφαιρσιτές του - όχι μόνο στους δύο που λειτούργησαν “εγωιστικά” στις ευκαιρίες. Ένα μάθημα για να βάζουν το ομαδικό συμφέρον πάνω από την ατομική διάκριση. Και συγχρόνως με τη στάση του έδειξε στην ίδια του την ομάδα ότι δεν πρέπει να της “φτάνει” το να έχει καλύτερη απόδοση από τον αντίπαλο σε ένα ντέρμπι. Για λίγο ο Λουτσέσκου “ξέχασε” ότι η ομάδα του είναι καινούργια και νεανική, διότι θέλει να την κάνει “πεινασμένη” για νίκες και εξέλιξη.

Δεν είμαι κάποιος που καταλαβαίνει ότι ο Λουτσέσκου τα κάνει όλα σωστά στο κομμάτι της επικοινωνίας. Η στάση του απέναντι στην απόδοση της ομάδας του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όμως είναι στο μυαλό μου ένα κορυφαίο παράδειγμα σχετικά με τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ένας προπονητής για να φτιάξει μια ομάδα που θα έχει νοοτροπία νικητή. Σε αυτό το κομμάτι τον θεωρώ ως έναν εκ των κορυφαίων που έχω παρακολουθήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.