Αρης: Σεμινάρια για «ταχυδακτυλουργούς» και όπισθεν ολοταχώς

• Τελικά, μήπως όλα είναι πέναλτι;

Έβλεπα με απόλυτη προσοχή το πέναλτι εις βάρος του Άρη στη Νίκαια. Ο Σεμπά τσιμπάει την μπάλα , ο Κουέστα βγαίνει για να του κλείσει το πεδίο και συγχρόνως μαζεύει τα χέρια του. Ο επιθετικός του Ιωνικού έχει χάσει την επαφή με την μπάλα και επιλέγει να πέσει πάνω στον τερματοφύλακα για να του χρεώσει την ανατροπή. Και το πετυχαίνει. Πέναλτι! Το επιβεβαίωσε άλλωστε και το var! Από την στιγμή που σφράγισε το var την αρχική εκτίμηση του Τζοβάρα, τι να λέμε! Φέξε μου και γλίστρησα! Με τον καταλογισμό της εσχάτης των ποινών μου ήρθε ενστικτωδώς στο μυαλό η δήλωση του Κώστα Κατσουράνη που τόσο συζητήθηκε αλλά και επικρίθηκε από κάποιους στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ.

Ανάθεμα βέβαια κι αν κατάλαβαν οι επικριτές του τι ήθελε να πει ο Κατσουράνης. Θα ισχυριστεί κάποιος έχοντας όλο το δίκιο με το μέρος του ότι σιγά μην τους ενδιέφερε τι ήθελε να πει ο διεθνής ποδοσφαιριστής. Σωστό! Από την στιγμή που δεν είπε αυτό που ήθελαν να ακούσουν, τα υπόλοιπα απλώς περισσεύουν. Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα, που λέει και το τραγούδι.

Ο Κατσουράνης διετύπωσε την άποψη του για μια επίμαχη φάση. Δικαίωμά του να το κάνει. Όπως είναι δικαίωμα των φιλάθλων να συμφωνήσουν ή να μην συμφωνήσουν μαζί του. Σίγουρα όμως δεν είναι δικαίωμα τους να του χρεώνουν πρόθεση ή εμπάθεια ή ότι μεροληπτεί εις βάρος της παλιάς του ομάδας από πίκρα γιατί η ΑΕΚ δεν τον τίμησε στις εκδήλωσεις για το νέο της γήπεδο.
Συγνώμη αλλά για το συγκεκριμένο θέμα “υπόλογη” πρέπει να η ΑΕΚ κι όχι ο παίκτης, αν πραγματικά ισχύει κάτι τέτοιο. Γιατί ο συγκεκριμένος είναι ένας από τους σπουδαιότερους παίκτης στην μεγάλη ιστορία της Ένωσης και από τους πιο εμβληματικούς στην σύγχρονη της περίοδο.

Από την άλλη θεωρώ απίθανο ο Κατσουράνης από πικρία να καταθέτει απόψεις “τιμωρητικές” για την πρώην ομάδα του. Απλά έχει μάθει να λέει την άποψη του ανοιχτά χωρίς να την φιλτράρει κι αυτό είναι παντελώς ξένο με την κουλτούρα του Έλληνα φιλάθλου και οπαδού.

Ο οποιοσδήποτε “Κατσουράνης” στο ελληνικό ποδόσφαιρο αν κατέθετε την άποψη του αντικειμενικά την ίδια τύχη θα είχε, την ίδια συμπεριφορά θα του επιφύλασσαν όλοι αυτοί που πριν χρόνια τον αποθέωναν για άλλες παλικαρίσιες του δηλώσεις. Αυτοί είμαστε! Και το χειρότερο όλων; Ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να αλλάξουμε!
Τι ήθελε όμως να πει ο παίκτης; Γιατί άκουσα και διάβασα με προσοχή την δήλωση του. Αυτό που υπογράμμισε ήταν το “ότι δεν ξέρω τον κανονισμό…”

Τελικά, μήπως όλα είναι πέναλτι;

Σχήμα λόγου φυσικά! Τον ξέρει και το παραξέρει! Ουσιαστικά ο Κατσουράνης αναρωτήθηκε με την τοποθέτηση του αυτό που αναρωτιόμαστε όλοι όσοι είμαστε πάνω από 40 χρονών! Τι είναι πλέον πέναλτι; Μήπως όλα είναι πέναλτι;
Γιατί εκ πείρας γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα μας ότι από την εσχάτη των ποινών στον καιρό του, αλλά και στα δικά μας χρόνια, έχουμε με μεγάλη ευκολία μάλιστα, περάσει στην προσφορά-πέναλτι της κάθε Κυριακής! Και το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στο δικό μας ποδόσφαιρο αλλά παγκοσμίως. Απλά στα καθ ημάς εφαρμόζεται στο ελληνικό του ανάλογο. Με τις γνωστές υπερβολές και μεγεθύνσεις! Από την στιγμή που σφυρίζουν πέναλτι σε ανάλογες φάσεις κι αυτό ήταν πέναλτι!

Άντε όμως βγάλε άκρη τι είναι πλέον πέναλτι! Πρόλαβε τσίμπησε την μπάλα ο επιθετικός…. φρουτ πέναλτι. Τον ακούμπησε λέει ο αμυντικός, υπήρχε επαφή (άλλη μπούρδα λες και απαγορεύονται οι επαφές στο ποδόσφαιρο) φρουτ πέναλτι.
Στην Φόρμουλα 1 που πάνε με ταχύτητες αεροπλάνων, φέρνει πέντε τούμπες το μονοθέσιο και ο οδηγός βγαίνει έξω γαμπρός και σένιος και στο ποδόσφαιρο μόλις ακουμπά ο αμυντικός τον επιθετικό αυτός κατρακυλά στο έδαφος λες και τον χτύπησε οβίδα , μένοντας κι ένα πεντάλεπτο ανάσκελα για να συνέλθει από το δολοφονικό χτύπημα.

Ό.τι γουστάρει ο κάθε διαιτητής με την βοήθεια του var (αυτό κι αν είναι η νομιμοποίηση του αυθαιρέτου) καταλογίζει ως πέναλτι, ό,τι γουστάρει δεν το καταλογίζει. Εχουμε ανά τον κόσμο σωρεία ίδιων περιπτώσεων με διαφορετικές τελικές αποφάσεις, το κάθε μαρκάρισμα στην περιοχή επιφέρει την τιμωρία από την άσπρη βούλα, το έμμεσο δεν δίνεται ποτέ εντός της μεγάλης περιοχής ενώ επίσημα δεν έχει καταργηθεί και κατά τ’ άλλα μας φταίει ο Κατσουράνης!

Στο ποδόσφαιρο που γνώρισα εγώ πριν ακόμα από τον Κατσουράνη, ούτε το πέναλτι εις βάρος του Άρη θα δινόταν, ούτε αυτό που ο Άρης ζητά! Και στις δυο όμως περιπτώσεις στις μέρες μας έχουμε καταλογισμό ή μη καταλογισμό της ποινής. Έχουμε δυστυχώς την εφαρμογή και των δυο ετυμηγοριών! Χάος! Κι αυτό είναι το χειρότερο! Αμέτρητες οι περιπτώσεις. Άντε βγάλτε άκρη. Που δεν θα βγάλετε, οπότε ο τελευταίος που φταίει είναι σίγουρα ο Κατσουράνης που είπε την γνώμη του! Τι δηλαδή; Ότι έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα όλα είναι πέναλτι!

Οι ευθύνες του Πάρντιου που δεν πίστεψε ποτέ την ομάδα

Για το ότι ποδοσφαιριστές με ακριβά συμβόλαια δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα θα δεχθώ ότι σε απόλυτο βαθμό δεν ευθύνεται ο ίδιος. Μερίδιο ευθύνης έχει αλλά επαναλαμβάνω όχι σε απόλυτο βαθμό.

Για το ότι βασικοί ποδοσφαιριστές, σε νευραλγικές θέσεις δεν ήταν απόλυτα έτοιμοι να ανταποκριθούν, πάλι δεν ήταν δική του ευθύνη.
Για τους πολλούς τραυματισμούς πάλι θέλω να πιστεύω ότι δεν φέρει ευθύνη.

Αλλά για το γεγονός ότι δεν είχε καταφέρει όλα αυτό το χρονικό διάστημα να βρει ένα σταθερό κορμό από άμυνα μέχρι επίθεση η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του.

Ευθύνεται για την έλλειψη αγωνιστικού πλάνου, για το ότι επί των ημερών του η ομάδα δεν είχε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόσωπο, ότι δεν υπήρχαν διακριτοί ρόλοι, ότι η ομάδα δεν έβγαλε χαρακτήρα και προσωπικότητα και ως εκ τούτου μόνο τυχαίο δεν κρίνεται το γεγονός ότι έχασε όλα τα ντέρμπι!

Ατελέσφοροι πειραματισμοί χωρίς αποτέλεσμα. Χωρίς ουσία. Άνω κάτω η ομάδα, μπέρδεμα με τις θέσεις αλλά και τις αρμοδιότητες με αντιπάλους τον Λεβαδειακό και τον Ιωνικό! Κάθε αναμέτρηση και διαφορετική ενδεκάδα όχι μόνο λόγω απουσιών, αλλά γιατί έτσι!
Γιατί τελικά έψαχνε να βρει κάτι που ανάθεμά με αν κανείς κατάλαβε τι ήταν αυτό.

Ο Πάρντιου μου έδωσε την αίσθηση ότι δεν πίστεψε ποτέ του την ομάδα. Για ποιόν λόγο μόνο αυτός ξέρει. Δεν κατάφερε να βγάλει έναν παίκτη από τους πιτσιρικάδες να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα, να τον στηρίξει από τη στιγμή που έβλεπε ότι η ενδεκάδα έχει κενά!
Οι μόνοι που έμειναν στις θέσεις τους ήταν ο Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς κι αυτό επειδή τραυματίστηκε ο Ενκουλού. Δεν κατάλαβα ποτέ μου τι ποδόσφαιρο ήθελε να παίξει. Αν πίστευε βαθιά κάποιον ποδοσφαιριστή. Η αυτοπεποίθηση της ομάδας έφτασε στα τάρταρα. Με αντίπαλο τον Ιωνικό και έβλεπες την ομάδα να μην πιστεύει στις δυνάμεις της.

Ο Πάρντιου και ο Ένινγκ ήταν σίγουρα οι χειρότερες επιλογές για τον πάγκο του Άρη. Μετά την αποχώρηση του δεύτερου η παρτίδα σώθηκε γιατί βρέθηκε ικανός αντικαταστάτης. Τώρα, μετά την αποχώρηση του Άγγλου, δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Έτσι κι αλλιώς για τα μεγάλα και τα σπουδαία η χρονιά χάθηκε. Το θέμα είναι να μην χαθούν παίκτες. Μην ξενερώσουν από τα πήγαινε - έλα και την έλλειψη σοβαρού κινήτρου. Διαφωνώ κάθετα με την λύση του υπηρεσιακού μέχρι την λήξη της περιόδου.

Ο Άρης επιβάλλεται να βρει προπονητή σοβαρό με ικανότητες και όραμα και να ξεκινήσει από ΤΩΡΑ να χτίζει την ομάδα της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Χαμένες χρονιές, ναι υπάρχουν. Χαμένος χρόνος όμως για τις ομάδες δεν υπάρχει.

Οσο για τη διοίκηση; Ο Καρυπίδης δήλωσε σε αυστηρό τόνο στους παίκτες ότι “ήμουν η ασπίδα σας αλλά η υπομονή μου τελείωσε”. Να συμφωνήσω! Αλλά και οι παίκτες ήταν ασπίδα για τον Καρυπίδη. Ο κόσμος πίστεψε στις δυνατότητες τους, δεν πίστεψε ότι ο Καρυπίδης έφερε... τυχαίους στην ομάδα.

Τον Πάρντιου δεν τον επέλεξαν οι παίκτες μετά από μυστική ψηφοφορία. Καιρός λοιπόν να καταλάβει και ο Καρυπίδης τα λάθη του! Η ελλιπής σε νευραλγικούς τομείς στελέχωση του οργανισμού βαραίνει τον ίδιο και δικαίως ο κόσμος διαμαρτύρεται. Και θα συνεχίσει να διαμαρτύρεται αν συνεχίσει να βλέπει το ίδιο έργο. Να διορθώνονται ευκαιριακά τα λάθη με τον λάθος τρόπο που οδήγησε στο τωρινό αδιέξοδο!