Ολυμπιακός, ένα case study κακού σχεδιασμού

Δεδομένο πρώτο: Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε την περσινή χρονιά Πρωταθλητής, χωρίς να ζοριστεί.

Δεδομένο δεύτερο: Στην ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα, ο προπονητής συνέχισε για μια ακόμα σεζόν και αποκτήθηκαν 17 ποδοσφαιριστές, ανά περιόδους, μέσα στο καλοκαίρι. Από αυτούς:

Ο Φίλιπ Ζίνγκερναγκελ έπαιξε 7 ματς πριν αποχωρήσει και γίνει βασικός στη Σταντάρ Λιέγης, ο Κόνραντ Ντε Λα Φουέντε έπαιξε πέντε ματς (τυπικά ανήκει ακόμα στο ρόστερ), ο Ντόρον Λάιντνερ έπαιξε δύο ματς με τη δεύτερη ομάδα, πριν φύγει για την Αούστρια Βιένης, ο Αμπουμπακάρ Καμαρά αγωνίστηκε σε 9 ματς (μόλις ένα στο πρωτάθλημα) πριν επιστρέψει στον Άρη, ο Γκονθάλο Άβιλα έκανε 21 ματς, όντας βασικός δεξιός αμυντικός και τον χειμώνα αποχώρησε για Λουντογκόρετς, ο Σίμε Βρσάλικο έπαιξε σε πέντε ματς, για να αποχωρήσει ελεύθερος πριν τον Ιανουάριο, ο Μαρσέλο αγωνίστηκε σε 10 ματς και τελευταία δεν είναι ούτε αποστολή. Ο Ουί Τζο Χουάνγκ έπαιξε 12 ματς και επέστρεψε στη Σεούλ, ο Τζος Μπόουλερ αγωνίστηκε σε 7 ματς πριν ο δανεισμός του από τη Φόρεστ συνεχιστεί στην Μπλάκπουλ, ο Παϊτίμ Κασάμι έχει παίξει σε μόλις 6 ματς και ο Παναγιώτης Ρέτσος σε 11.

Δεδομένο τρίτο: Tην πρώτη Αυγούστου, ο Πέδρο Μαρτίνς αποχώρησε και στη θέση του ανέλαβε ο Κάρλος Κορμπεράν. Με ένα ρόστερ που δεν είχε δημιουργήσει ο ίδιος, χωρίς να έχει κάνει την προετοιμασία ο ίδιος. Έμεινε στον Ολυμπιακό μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου. Πήγε στη Γουέστ Μπρομ, την οποία ανέλαβε στην 23η θέση της Championship και την έχει φέρει στην εξάδα των πλέι οφ, είχε πρόταση από τη Λιντς και ανανέωσε, τελικά, το συμβόλαιό του μέχρι το 2027.

Δεδομένο τέταρτο: Ο Μίτσελ ανέλαβε στις 21/09, με την ομάδα να έχει τρεις νίκες (και μία πρόκριση σε πέναλτι) σε 11 ματς. Με παίκτες που δεν είχαν αποκτηθεί ούτε καν με την έγκριση του προκατόχου του, με καταβαραθρωμένη ψυχολογία, με ανισορροπία στο ρόστερ. Ήταν λογικό, με τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί, ο Ολυμπιακός να αναζητήσει μια μεγάλη προσωπικότητα, ποντάροντας περισσότερο στο man management, την ψυχολογία, την επίγνωση της κατάστασης και τη γνώση του περιβάλλοντος και όχι τόσο στα στρατηγικά στοιχεία ενός προπονητή. Υπήρξε, πράγματι, βελτίωση και μια επίπλαστη ηρεμία. Ήταν, όμως, εμφανές πως είχε ημερομηνία λήξης.

Δεδομένο πέμπτο: Μέχρι στιγμής, στην 11άδα του Ολυμπιακού έχουν αγωνιστεί 47 ποδοσφαιριστές.

Mε όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί κάποιος που καταλαβαίνει το ποδόσφαιρο να περιμένει από έναν προπονητή να δουλέψει σωστά. Να καταρτίσει πρόγραμμα περιοδισμού, να φτιάξει ένα ετήσιο πλάνο οργανωμένο οριζόντια και κάθετα, να δουλέψει στις «τυποποιημένες συμπεριφορές» με και χωρίς την μπάλα, να αναπτύξει τη μη λεκτική επικοινωνία, να προτεραιοποιήσει τα λάθη και να δουλέψει σε αυτά, να συνδέσει την τακτική με την ανάλυση και με την προετοιμασία των αγώνων, να απλώσει τη δουλειά σε όλα τα επίπεδα (micro, meso, macro) για να κάνει κτήμα της ομάδας το "collective play", την αλληλεπίδραση μεταξύ παικτών και γραμμών, την ανταπόκριση σε διαφορετικές συνθήκες με ξεκάθαρους λειτουργικούς ρόλους, δυναμική οργάνωση (σε γραμμές και στον χώρο, με βάση την μπάλα) και αναδιοργάνωση. Όλον τον κύκλο του παιχνιδιού, τα στάδια και τα υποστάδιά του.

Θεωρητικά, οι ανάγκες μιας ομάδας και η στρατηγική της οφείλει να είναι ανεξάρτητη από πρόσωπα, κάτι που απέδειξε η ΑΕΚ στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου. Για να συμβεί αυτό, ωστόσο, ο προπονητής και το ρόστερ πρέπει να δουλεύουν και να εξελίσσονται μαζί. Αυτό στον Ολυμπιακό, φέτος, δεν συμβαίνει.

Είναι λογικό ο προπονητής να συγκεντρώνει την κριτική του κόσμου, όμως στην παρούσα κατάσταση δεν είναι ο βασικός υπεύθυνος. Εκ του αποτελέσματος έχει σαφείς ευθύνες για το ματς με την ΑΕΚ, αλλά εδώ δεν στεκόμαστε σε αυτό. Το φετινό ζήτημα του Ολυμπιακού είναι δομικό. Όποιος κι αναλάβει την τεχνική ηγεσία, όσο σωστές ή λάθος αποφάσεις πάρει σε ένα ενενηντάλεπτο, είναι λάθος η ανάλυση να στέκεται σε αυτό. Όπως, επίσης, είναι λάθος να δείχνεις έναν πρόεδρο ή ιδιοκτήτη και να στέκεσαι μόνο εκεί. Δεν κάνει ή δεν θα έπρεπε να κάνει τις μεταγραφές (παικτών-προπονητών) ο πρόεδρος. Δουλειά του, εφόσον έχει εκτελεστικό ρόλο, είναι να επιλέγει εκείνους που θα επιλέξουν εκείνους που θα στήσουν το οικοδόμημα και θα το καταστήσουν λειτουργικό. Και εκείνοι με τη σειρά τους να έχουν την ευθύνη της οργάνωσης και της ομαλής διαχείρισης.

Μπορεί, αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός να σώσει τη χρονιά; Η αλήθεια είναι ότι έχει συγκεκριμένες αδυναμίες, οι οποίες είναι εύκολο να αναγνωστούν από τους αντιπάλους. Σε ένα ματς που έχασε 3-0, ωστόσο, είχε δύο δοκάρια, δέχθηκε ένα αυτογκόλ και ένα ακόμα στο ξεκίνημα του αγώνα από ατομικό λάθος. Δυνητικά, θα μπορούσε να έχει πάρει άλλο αποτέλεσμα και τα προβλήματα να έμπαιναν ξανά κάτω από το χαλάκι. Ακόμα όμως κι αν καταφέρει στο τέλος να πλασαριστεί σε μια θέση που θα του επιτρέψει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, η φετινή χρονιά πρέπει να μετουσιωθεί σε μια αναλυτική μελέτη, δείχνοντας τον δρόμο για το τι πρέπει να αποφύγει στο μέλλον.