Το σοκ της Τρίπολης είναι εξαίρεση, όχι κανόνας για τον ΠΑΟΚ του 2023

Υπάρχει μια εύκολη εξήγηση για το 2-2 στην Τρίπολη, δηλαδή για το γεγονός ότι ο Αστέρας “ντύθηκε ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου” και συμπεριφέρθηκε σαν ομάδα που αρνείται να χάσει στις καθυστερήσεις μολονότι έχανε 2-0 και μάλιστα από ανώτερο αντίπαλο; Επειδή είναι ποδόσφαιρο κανείς, προκειμένου να δει όλη την εικόνα χρειάζεται να κοιτάξει τι έκαναν και οι δύο ομάδες. Ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση από τον ΠΑΟΚ, απομονώνοντας αυτό το κομμάτι της αναμέτρησης - τα λεπτά των καθυστερήσεων.

Σε μια εκτέλεση πλαγίου, σε μια κατάσταση 2 εναντίον 2, ο Τιλίκα βρίσκει μια εύκολη πάσα στον Ρεγκίς Κρεσπί διότι ο Σβαμπ είναι πιο χαμηλά στο τερέν. Ο Σβαμπ δεν είναι ενεργοποιημένος, δεν κάνει ενεργητική άμυνα πάνω στον Κρεσπί, με συνέπεια εκείνος να έχει τον χρόνο για να κοιτάξει στην περιοχή και να κάνει τη σέντρα από μια προνομιακή θέση - κατάσταση παιχνιδιού με βάση την στατιστική. 1-2. Είναι κουρασμένο το σώμα του, είναι κουρασμένο το μυαλό του, έχει χαλαρώσει επειδή έχει πιστέψει ότι το ματς έχει ουσιαστικά τελειώσει επειδή η ομάδα του προηγείται 2-0 στο 90’ο λεπτό; Την απάντηση δεν μπορούμε να την γνωρίζουμε όλοι εμείς παρά μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου και τα μέλη του προπονητικού επιτελείου που έχουν σήμερα αναλύσει την κατάσταση.

Με το ματς στο 2-1, στο 4’ο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Τασουλής βρίσκει αυτόν τον χώρο για να σκανάρει την περιοχή και να επιχειρήσει μια σέντρα. Αυτόν τον χρόνο τον βρίσκει επειδή ο Νάρεϊ έχει ξοδευτεί σε ένα άσκοπο τάκλιν, το οποίο έχει ως συνέπεια να καθυστερήσει να επιτεθεί στον Τασουλή για να τον εμποδίσει να σεντράρει. 2-2.

Κοινός τόπος, ένα μοτίβο είναι ο χώρος που βρήκαν οι παίκτες του Αστέρα για να κάνουν σέντρα. Ένα δεύτερο μοτίβο είναι το γεγονός ότι και στις δύο επιθέσεις στην περιοχή, στον χώρο όπου πήγε η μπάλα υπήρχε ισαριθμία, ανάμεσα σε επιτιθέμενους και αμυνόμενους - ισαρριθμία που δίνει πλεονέκτημα στην επιτιθέμενη ομάδα. Ο Ατιένθα σκόραρε αμαρκάριστος.

Με άλλα λόγια και στις δύο φάσεις ο παρατηρητής εντοπίζει αδυναμίες τόσο στο τακτικό κομμάτι όσο και στο ψυχοπνευματικό. Αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ δεν διαχειρίστηκε καλά, στα τελευταία 4’ αγωνιστικά λεπτά, τις καταστάσεις, τις δυνάμεις και τα συναισθήματά του.

Όλο αυτό όμως που συνέβη στην Τρίπολη δεν ήταν μια επανάληψη των όσων συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ γενικά. Ναι, όπως σχολίασε ο Λουτσέσκου αυτό το ματς μοιάζει με highlight της σεζόν, αλλά αυτόν τον εαυτό ο ΠΑΟΚ τον έχει αφήσει πίσω στο 2022 - δεν τον είχε εμφανίσει ξανά στο 2023. Για την ακρίβεια, στην διάρκεια του 2023 ο ΠΑΟΚ έχει βάλει πολλά πειστήρια στη σειρά που έπειθαν, μέχρι την Δευτέρα, ότι η φετινή ομάδα έχει ωριμάσει και διαχειρίζεται πολύ αποτελεσματικά τις καταστάσεις και τα συναισθήματά της. Αυτό έδειξε, με συνέπεια, σε τρία σερί παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό. Συνεπώς αυτό που έγινε στην Τρίπολη μοιάζει με εξαίρεση στον κανόνα του 2023 για τον ΠΑΟΚ και όχι με κανόνα.

Προφήτης δεν είναι κανείς. Και προφανώς αν ξαναχάσει το μυαλό του στα επόμενα παιχνίδια ο ΠΑΟΚ, ο χρόνος θα μας δείξει ότι αυτή η ομάδα δεν πρόλαβε να ωριμάσει όσο μας έδωσε την εντύπωση ότι έχει κάνει στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Αυτό όμως είναι υπόθεση. Το αντικειμενικό γεγονός είναι ότι στην διάρκεια του 2023 ο ΠΑΟΚ δεν έχανε το μυαλό του, ούτε την ικανότητά του να ανασυγκροτείται και να “ξεχνάει” μια δύσκολη στιγμή μέσα στα παιχνίδια. Μέχρι να μας αποδείξει ο χρόνος αν πράγματι επρόκειτο για εξαίρεση ή για νέο κανόνα, σήμερα αυτό που του συνέβη στην Τρίπολη μοιάζει με μια σκληρή εξαίρεση για τον ΠΑΟΚ που φτιάχνει ο Λουτσέσκου.

Επειδή, όπως είπα παραπάνω, πρέπει να κοιτάζεις και τον αντίπαλο, αυτό που του συνέβη του ΠΑΟΚ δεν του το προκάλεσε μόνο η δική του αδυναμία, αλλά και το θάρρος που βρήκε ο Αστέρας στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού και οι καλές αποφάσεις και ενέργειες των ποδοσφαιριστών του. Η επιλογή του Ακη Μάντζιου να βάλει στο γήπεδο νέα παιδιά, τα οποία δεν κουβαλούν στερεότυπα και δεν θεώρησαν χαμένο ένα ματς του 2-0 και έπαιξαν μόνο με την πρώτη σκέψη, να διακριθούν, και όχι με την δεύτερη σκέψη, ότι το ματς είναι χαμένο, δικαιώθηκε πανηγυρικά. Αν έπαιζε μόνο με “παλιούς” και “μεγάλους”, ο Αστέρας δύσκολα θα είχε βρει τέτοιο θάρρος και τέτοιον δυναμισμό στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα που τον έχανε 2-0 από τον ΠΑΟΚ.