Αυτό που επιπλέον περιμένει ο Ολυμπιακός από τον Φορτούνη

Αντί προλόγου: Για άλλη μία φορά, τρίτη που τουλάχιστον εγώ θυμάμαι, ο Εμβιλά έκανε την ίδια γκάφα στο τέλος του αγώνα με τον Παναιτωλικό, πασάροντας στην κυριολεξία την μπάλα στο σέντερ φορ του Παναιτωλικού. Το μυαλό προφανώς δεν είναι καθαρό και επηρεάζει και τα πόδια, αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Εκ τύχης δεν είχε φάει γκολ ο Ολυμπιακός και με την ΑΕΚ και με τον ΟΦΗ, επίσης σε παιχνίδια στο Καραϊσκάκη, από ακριβώς ίδιες «ασίστ» του Εμβιλά στους αντίπαλους φορ, εκ τύχης δεν έφαγε και τώρα.

Ο Ολυμπιακός έχει κάποια όντως εντυπωσιακά ξεσπάσματα σε αυτό το β΄ μισό της σεζόν. Όπως το 5-0 επί του Αστέρα Τρίπολης, το 4-0 στο Βόλο κι εσχάτως το 6-1 επί του Παναιτωλικού. Πιο σημαντική, όμως, είναι η μεγάλη εικόνα κι από αυτή προκύπτει, όπως έχουμε ήδη αναλύσει, δυσκολία στο σκοράρισμα στα πιο κρίσιμα και δύσκολα παιχνίδια.

Με βάση αφενός μεν αυτή τη διαπίστωση, αφετέρου δε την επιλογή του Μίτσελ να επανεργοποιήσει τον Φορτούνη, που για κάποιο απροσδιόριστο λόγο δεν είχε παίξει ούτε ένα λεπτό σε τρία σερί παιχνίδια (για το Κύπελλο με Άρη 1-0 στη Θεσσαλονίκη και για το πρωτάθλημα με ΟΦΗ 2-1 στο Καραϊσκάκη και με ΠΑΟΚ 0-0 στην Τούμπα), θα ήθελα να γράψω ότι περιμένω και γκολ από τον Φόρτου, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτός έχει το γκολ, άρα περιμένω κάτι που ξέρω.

Την περασμένη Πέμπτη στη Φιλαδέλφεια ο Φορτούνης μπήκε αλλαγή στο ημίχρονο και μπορεί να μην ήταν καλός, όμως αν μη τι άλλο το πάλεψε. Ήταν ρε παιδί μου «μέσα» στο παιχνίδι, με τις καλές και με τις κακές στιγμές του. Με κάποιες καλές πάσες και συνεργασίες, με πέντε εκτελέσεις κόρνερ και φάουλ που δεν ήταν οι καλύτερες αλλά ακόμη κι έτσι έφεραν δύο φάσεις για γκολ, βγάζοντας τέλος πάντων μία ενέργεια σε σχέση με τον Χουάνγκ που έπαιζε 10άρι στα πρώτα 45 λεπτά και στο συγκεκριμένο ρόλο δεν φάνηκε καθόλου.

Τη Δευτέρα ο Φορτούνης έφτιαξε δύο γκολ, το 2-0 και το 3-1, από ωραία κτυπήματα σε στατικές φάσεις, κι από μία καλή μπούκα του από αριστερά προέκυψε και το πέναλτι για το 5-1, άρα είχε μία ενεργό συμμετοχή στα τρία από τα έξι γκολ. Σε άλλο ρόλο πλέον, να ξεκινάει από αριστερά τις προσπάθειες του, αφού 10άρι ήταν ο Χάμες, ήταν πολύ δραστήριος, έπαιρνε μπάλες και προσπάθειες και παρότι αρκετά πράγματα δεν του βγήκαν, ήταν μία θετική παρουσία σε γενικές γραμμές. Και στα δύο δε παιχνίδια δεν αδιαφόρησε στο κομμάτι να κάνει ένα τάκλιν, να κλέψει μία μπάλα κλπ.

Εκεί που δεν ήταν καλός στο ματς με τον Παναιτωλικό ήταν στα τελειώματα του. Βρέθηκε τέσσερις φορές σε θέση βολής και σε καμία περίπτωση δεν τέλειωσε καλά φάση. Στο 7’ σούταρε άστοχα από καλή θέση παίρνοντας την μπάλα από κλέψιμο του Χουάνγκ…Στο 20’ κατέληξε σε αυτόν η μπάλα από πραγματικά όμορφο συνδυασμό Εμβιλά-Χάμες-Μπακαμπού, ελίχθηκε, αλλά σούταρε πάνω σε αμυντικό…Στο 48’ σούταρε πάνω στον γκολκίπερ από καλό γύρισμα του Γκάρι…Και στο 59’ η προβολή του σε μία σέντρα του Χάμες έστειλε πάλι την μπάλα στην αγκαλιά του αντίπαλου τερματοφύλακα…

Κι οι τέσσερις τελικές του Φορτούνη ήταν από καλές θέσεις κι αυτό είναι κυρίως που με τσίγκλησε να γράψω αυτό το άρθρο. Κανονικά, ο άσος του Ολυμπιακού ήταν για να βάλει εύκολα δύο γκολ σε αυτές τις φάσεις. Συνεπώς, κάπου πρέπει να δει κι ο ίδιος κι ο προπονητής γιατί τις τέλειωσε τόσο άσχημα. Να είναι γιατί είχε χάσει το ρυθμό του και δεν βρήκε καλά τα πατήματα του χάνοντας τα τρία συνεχόμενα παιχνίδια; Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, αλλά τέλος πάντων.

Η ουσία είναι ότι ο Φορτούνης πρέπει να δώσει γκολ κι ασίστ στον Ολυμπιακό. Πολύ απλά γιατί μπορεί να το κάνει. Το έχουμε ζήσει εδώ και τόσα χρόνια αυτό, το είδαμε και φέτος σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια στα οποία έβαλε τρία ωραιότατα γκολ (με τον ΠΑΣ και τον Ιωνικό) και πρέπει να το ξαναδούμε. Για να το ξαναδούμε, βέβαια, πρέπει να παίζει ο Φορτούνης. Και απ΄ όσα έχουμε δει, ο παίκτης αυτός πρέπει να είναι στο πλάνο.

Δεν μπορεί κάποιος να πει στον προπονητή ότι ντε και καλά θα είναι βασικός ένας παίκτης, αλλά αν μη τι άλλο είναι ο Φορτούνης μία μονάδα που μπορεί να δώσει πράγματα στον Ολυμπιακό ακόμη κι αν μπει αλλαγή. Γιατί είναι σε θέση με τις στιγμές του να κάνει τη διαφορά. Και τέλος πάντων, σε 78 λεπτά συμμετοχής είχε 83 φορές δράσης που λένε και τα στατιστικά. Για να καταλάβουμε τη διαφορά, ο Γκάρι είχε μόλις 29 σε 57 λεπτά…

Το ίδιο ισχύει και για τον Βαλμπουενά. Ας είναι 38, κρατάνε ακόμη τα κότσια του για ποιοτικά 20λεπτα και 30λεπτα. Και δεν το λέω επειδή μπήκε κι έβαλε το έκτο γκολ με τον Παναιτωλικό. Και με την ΑΕΚ που μπήκε, και μόνο που κέρδισε τέσσερα φάουλ, σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έβαλε την ΑΕΚ στα καρέ της τέσσερις φορές.

Παραδέχομαι ότι το σωστό είναι να παίρνει χρόνο ο Μπιτίκι, που είναι μεταγραφή του Γενάρη, παίκτης 26 ετών, που λογικά τον έχει και για το μέλλον ο Ολυμπιακός. Αλλά αν δεν είναι έτοιμος ένας παίκτης, θα τον περιμένεις να ετοιμαστεί, αγωνιστικά, ψυχολογικά, πνευματικά κλπ. Ε, μέχρι τότε καλύτερα είναι να παίζει ο γεροΒαλμπουενά!

Κάτι τελευταίο για τον Κανός. Άρεσε σε όλους μας το δύσκολο γκολ που έβαλε, η όσφρηση του να μπει στη φάση και να πάρει το πέναλτι με το τσίμπημα της μπάλας, όπως και η ιδέα του να αλλάξει το παιχνίδι κι έτσι να έρθει το τελευταίο γκολ τη Δευτέρα, αλλά και κάποιες συνεργασίες του με τον Μπακαμπού.

Για να είμαι ειλικρινής, όμως, σαν να είδα ότι δεν έμπαινε δυνατά στις μονομαχίες κι ότι πίσω δεν βοηθούσε. Μακάρι να μην είδα καλά.

Άσχετο: Εδώ που τα λέμε ήταν χοντράδα αυτό με το γκολ του Αστέρα στο 93’, που στέρησε τους δύο βαθμούς από τον ΠΑΟΚ. Αλλά είναι απορίας άξιον πώς δεν το αντιλήφθηκαν στον ΠΑΟΚ τη Δευτέρα το απόγευμα κι έπρεπε να φτάσει Τετάρτη μεσημέρι για να το καταλάβουν.