Ο Μαρσέλο είναι πρώην, ο Χάμες είναι νυν

• Δύο μπακ, δύο μαθήματα
• Να χτίσει πάνω στον Χάμες

Στις 3 Σεπτεμβρίου, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της απόκτησης του Μαρσέλο από τον Ολυμπιακό, είχατε διαβάσει (;) σε αυτή εδώ την γωνιά ένα blog με τίτλο «Με όπλο το… απωθημένο, ο Μαρσέλο μπορεί να κάνει (ωραία) πλάκα!».

Πέντε μήνες και κάτι μετά, το άδοξο «αντίο» του Βραζιλιάνου στους Ερυθρόλευκους απέδειξε στον υπογράφοντα ότι η αδυναμία ανάκτησης της κατάλληλης φυσικής κατάστασης (ούτε καν της ιδανικής) ήταν μεγαλύτερη από το απωθημένο (αν υπάρχει τελικά αυτό).

Σε αυτό το περιβόητο blog, ανέφερα μεταξύ άλλων ότι ο 34χρονος Βραζιλιάνος μπακ δεν έχει ανάγκη να αυγατίσει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς (ισχύει) και ότι διψάει για μπάλα. Φρονώ ότι και αυτό ισχύει, όπως όμως ισχύει και ότι «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής».

Ο Μαρσέλο δεν βρήκε ποτέ ένα ικανοποιητικό επίπεδο φυσικής κατάστασης, ακόμα και για να μπορεί να κάνει το παιχνίδι του στο… ρελαντί σε ένα πρωτάθλημα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ισπανική La Liga ή το Champions League, όπου μεσουρανούσε για χρόνια.

Δύο μπακ, δύο μαθήματα

Η μεταγραφή του Μαρσέλο στον Ολυμπιακό μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί φιάσκο. Για τις (αβάσιμες, όπως αποδείχθηκε) προσδοκίες που δημιούργησε, για τους 25 χιλιάδες φιλάθλους που βρέθηκαν στο «Καραϊσκάκης» για την παρουσίασή του, για το τεράστο όνομα που κουβαλούσε μαζί του.

Απογοητευτικά αποτυχημένη, κατά σύμπτωση, αποδείχθηκε η μεταγραφή του ποδοσφαιριστή που προορίζονταν για το έτερο άκρο της άμυνας. Ο Σίμε Βρσάλικο πέρασε και επίσης δεν… ακούμπησε από τον Πειραιά, με τα προβλήματα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούν να εξηγούν γιατί η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν φρόντισε να του ανανεώσει το συμβόλαιο.

Το διπλό φιάσκο με τα ακραία μπακ πρέπει να αποτελέσει ένα πολύ καλό μάθημα για τον Ολυμπιακό. Με την καθοδήγηση ενός άρτιου τεχνικού διευθυντή (Φρανσουά Μοντεστό, λείπεις…), να φροντίσει να επενδύει σε ταλέντα που μπορεί να εξελιχθούν σε πολύ καλές περιπτώσεις και να μην ασχολείται με ποδοσφαιριστές που, πέραν του ονόματος, δεν έχουν προφανώς κάτι άλλο να προσφέρουν στο άθλημα, μέσα στον αγωνιστικό χώρο τουλάχιστον.

Τα χρήματα που δόθηκαν σε Μαρσέλο και Βρσάλικο θα μπορούσαν κάλλιστα να επενδυθούν σε καλύτερες, πιο φρέσκιες λύσεις για μια ομάδα που ξεκάθαρα έχει ελλείψεις και, λόγω κακού προγραμματισμού, βρίσκεται με το ενάμισι πόδι εκτός Κυπέλλου και να κυνηγάει στο πρωτάθλημα μήπως προλάβει να μαζέψει τα... ασυμμάζευτα.

Να χτίσει πάνω στον Χάμες

Δώδεκα ημέρες μετά την απόκτηση του Μαρσέλο, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε μια ακόμα μεταγραφή – βόμβα ενός ποδοσφαιριστή με παρελθόν στη Ρεάλ Μαδρίτης και, κατά σύμπτωση, πολύ καλό φίλο του Βραζιλιάνου μπακ.

Σε αντίθεση με τον Μαρσέλο, όμως, ο Χάμες Ροντρίγκες δείχνει πως έχει διάθεση και, κυρίως, τα φόντα και τις δυνάμεις για να βοηθήσει ουσιαστικά τον Ολυμπιακό, έστω και αν η διάταξη με τριά δεκάρια μου φαίνεται υπερβολικά ριψοκίνδυνη, ειδικά για τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Κολομβιανός είναι τρία χρόνια μικρότερος από τον Βραζιλιάνο (31 έναντι 34), κινδύνευσε να μετατραπεί σε… παλαίμαχο μέσω της θητείας του στην Αλ Ραγιάν του Κατάρ, αλλά δείχνει σιγά σιγά να βρίσκει τον καλό, τον πραγματικό του εαυτό.

Και, επειδή διαθέτει καντάρια μπάλας στα πόδια του (ειδικά στο χαρισματικό αριστερό), μπορεί με μια ενέργειά του να κάνει την διαφορά, όπως επανειλημμένως έχει κάνει σε παιχνίδια της ομάδας του Μίτσελ.

Με οδηγό το φιάσκο με τον Μαρσέλο, ο Ολυμπιακός μπορεί και οφείλει να μην την… πατήσει και με τον Χάμες. Να χτίσει και να χτιστεί γύρω του, με ποδοσφαιριστές που δεδομένα μπορούν να προσφέρουν και να τον κάνουν καλύτερο (Ροντινέι, Χουάνγκ, Μπιέλ και πάει λέγοντας), να ποντάρει σε έναν προπονητή που θα ξέρει ότι μπορεί να δημιουργήσει (δεν ξέρω αν ο Μίτσελ ανταποκρίνεται σε αυτό το προφίλ…) και να εμφανιστεί πολύ καλύτερος και πολύ πιο ανταγωνιστικός την επόμενη σεζόν.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Χάμες έχει ακόμα να προσφέρει στο ποδόσφαιρο. Και, αν αυτό το κάνει φορώντας την φανέλα του Ολυμπιακού, κερδισμένοι δεν θα βγουν μόνο οι Ερυθρόλευκοι, αλλά και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο δεν έχει την πολυτέλεια να απολαμβάνει σε μεγάλο αριθμό τέτοιους χαρισματικούς ποδοσφαιριστές...