O ΠΑΟΚ είναι το απόλυτο success story

Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, τον οποίο σήμερα άπαντες αποθεώνουν για την αδιανόητη ασίστ του, είναι απλώς ένα παράδειγμα της χαράς του ποδοσφαίρου. Μες στη βαθύτατα τοξική ατμόσφαιρα του ελληνικού πρωταθλήματος, οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ, απ’ τις οποίες προέρχεται ο «Ντέλιας», ο Κουλιεράκης, ο Λύρατζης, ο Τσαούσης, ο Μιχαηλίδης, ο Τζίμας και πάει λέγοντας, είναι ένα success story, όχι μόνο ποδοσφαιρικό. Είναι ένα success story της αληθινής ζωής.

Αρκετά χρόνια πίσω, σε συνηθισμένη συζήτηση απ' τις περιοδικώς επαναλαμβανόμενες για το έλλειμμα ταλέντων στη χώρα, ο αείμνηστος Βασίλης Δανιήλ, ήταν ο πρώτος που είχε επισημάνει σε μια κουβέντα με τον Αλέξη Σπυρόπουλο, όπως μου είχε πει ο ίδιος, ότι δεν λείπουν στην Ελλάδα τα ταλέντα. Λείπουν οι εκπαιδευτές των ταλέντων.

Χτες το βράδυ στην Τούμπα ο Ματίας Αλμέιδα, μιλώντας καθαρά ποδοσφαιρικά, αφήνοντας στην άκρη τις άναρθρες κραυγές της ΑΕΚ περί διαιτησίας, είπε κάτι που δεν πρέπει να περάσει στα… ψιλά, ούτε φυσικά να «θαφτεί» απ’ όλους όσοι αγαπούν το σπορ και κοιτάζουν μπροστά.

«Μέσα στην εβδομάδα το είχα πει, απ’ ότι φαίνεται γίνεται μια καλή δουλειά σε ότι αφορά τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, βγαίνουνε κάποιοι ποδοσφαιριστές νεαροί με μεγάλο ταλέντο και πιστεύω ότι τα κλαμπ μπορούν να αντιγράψουν αυτό τον τύπο ενεργειών που γίνονται γιατί αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν ταλέντο και έχουν και μέλλον», υποστήριξε στην συνέντευξη Τύπου ο Αργεντινός που νωρίτερα είχε δει δύο 19χρονους, που προέρχονται από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ, τον Γιάννη Κωνσταντέλια και τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη, να βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στη νίκη της ομάδας τους.

Εκτός από τους δύο θαυματουργούς πιτσιρικάδες του ο «Δικέφαλος του Βορρά» στη χτεσινή ενδεκάδα υπήρχαν, επίσης, ένας 22χρονος (Ντάντας) κι ένας 23χρονος (Κοτάρσκι), με εξαιρετική απόδοση. Ειδικά, η συμβολή του Κροάτη τερματοφύλακα, με την απόκρουση στο σουτ του Πινέδα και τις δύο επεμβάσεις στο φινάλε του ντέρμπι, ήταν καθοριστική στη νίκη του ΠΑΟΚ, έστω κι αν χρειάστηκε να διαφοροποιήσει το στυλ παιχνιδιού του. Ο Κροάτης πρέπει να έκανε τόσα «βολέ» που δεν είχε κάνει μέχρι τώρα σ’ ολόκληρο το πρωτάθλημα. Αλλά κι αυτό είχε την σημασία του. Γιατί η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου μπήκε διαβασμένη στο χορτάρι της Τούμπας, στοχευμένα πήγε σε ένα πιο άμεσο παιχνίδι γι' αυτό δεν την πάτησε, όπως την είχε πατήσει, στο ματς του α’ γύρου. Από τότε έχουν να ηττηθούν, αν το ξεχάσατε, οι «ασπρόμαυροι» που τρέχουν ένα αήτητο σερί με 9 νίκες και 4 ισοπαλίες (που τόσο τους έχουν πληγώσει).

Δεν ξέρω, πάντως, αν αυτά τα λόγια του Αλμέιδα ήταν ένα μήνυμα (και) προς τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ακριβώς πριν από ένα μήνα δημοσιεύτηκε η τελευταία έκθεση του CIES Football Observatory, του διεθνούς κέντρου αθλητικών σπουδών που εδρεύει στην Ελβετία και δημιουργήθηκε το 1995 ως κοινοπραξία της FIFA με το Πανεπιστήμιο του Νοσατέλ. Η έρευνα αφορούσε 417 ομάδες από 27 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τις οποίες κατέταξε σύμφωνα με τα λεπτά που έπαιξαν ποδοσφαιριστές από τις υποδομές τους. Για να υπολογιστεί ένας παίκτης στη συγκεκριμένη κατάταξη, θα πρέπει έχει ζήσει τουλάχιστον μια τριετία μέσα στην ομάδα και αυτά τα τρία χρόνια να είναι στο διάστημα μεταξύ των 15ων και των 21ων γενεθλίων του ποδοσφαιριστή.

Σ’ αυτή την έρευνα το ποσοστό του ΠΑΟΚ έφτανε το 18,7% την ίδια ώρα που το ποσοστό της ΑΕΚ ήταν μόλις στο 0,4%, φαντάζομαι πως αυτό το ποσοστό θα έχει μειωθεί κι άλλο, όταν οι μοναδικοί ποδοσφαιριστές που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι ο Κώστας Γαλανόπουλος (68’) και ο Μιχάλης Κωσίδης (5’) μέχρι τώρα.

Η απαίτηση της εποχής είναι η εξειδίκευση. Παλαιά, δεν υπήρχαν εκπαιδευτές, επειδή δεν υπήρχε ανάγκη να υπάρχουν! Το ταλέντο ξεπηδούσε στον δρόμο, στη γειτονιά, στην αλάνα. Κι όταν το ταλέντο γινόταν μεγάλος, ο μεγάλος έπαιζε περίπου όπως τον φώτιζε η κούτρα του να παίξει. Σε ποδόσφαιρο, πολύ λιγότερο περίπλοκο και απαιτητικό.

Τώρα, το ταλέντο δεν ξεφυτρώνει. Εκτρέφεται. Παράγεται. Με ορίζοντα, να ανταποκριθεί σε παιχνίδι (τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική) πολύ πιο δύσκολο. Το παιδί έχει ανάγκη να μάθει τεχνική, να παίζει fair, να 'ναι πειθαρχημένο δίχως να πάψει να είναι τολμηρό, να συνηθίζει στην πίεση του ανταγωνισμού. Η διδασκαλία, συνεπώς, θέλει (ελκυστικότητα και εκπαιδευτικότητα.

Ο ΠΑΟΚ στο κομμάτι των ακαδημιών του δεν λειτουργεί ευκαιριακά. Συνεχίζει να παράγει ποδοσφαιριστές, μέσα από την σωστή διαδικασία. Από τον ίσιο δρόμο, δίχως να λοξοδρομεί, ούτε να ρίχνει κλεφτές ματιές. Η δουλειά τόσων χρόνων, όχι απλά αρχίζει να φαίνεται, αλλά λάμπει σαν χρυσάφι, καλώς ή κακώς, έχει ονοματεπώνυμο: Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος.

Εδώ και πολλά χρόνια το πιο ανθεκτικό και αυθεντικό κομμάτι του «ασπρόμαυρου» οργανισμού δεν επιλέγει στόχους, με γνώμονα το σήμερα, ούτε επιλέγει αγώνες, με τις συνθήκες πίεσης της στιγμής. Οι τίτλοι δεν είναι αυτοσκοπός. Εξάλλου ο τοίχος με την τροπαιοθήκη των ακαδημιών είναι γεμάτος από κούπες και ανά τακτά χρονικά διαστήματα καλούνται τα στελέχη για την επέκτασή του.

Το πρότζεκτ των ακαδημιών του ΠΑΟΚ έχει τα πάνω και τα κάτω του. Ωστόσο σ’ όλη αυτή τη διαδρομή παραμένει μια καλοκουρδισμένη μηχανή, ένας καλοσχεδιασμένος οργανισμός, πολλές ομάδες, γεμάτες από Έλληνες, από τα πιο σπάνια διαμάντια της παραγωγικής ηλικίας, ακόμη και οι ολίγοι ξένοι είναι ξένοι που ξέρουν και νιώθουν από Ελλάδα, υπάρχουν δεκάδες παίκτες προοπτικής, όχι μιας χρήσεως, μια προσεκτική ισορροπία σ’ όλες τις κατηγορίες, γκρουπ με προσωπικότητες, πλήρες ρόστερ, σωστή ηλικία. Οι υποδομές του «Δικεφάλου» είναι ένα γκρουπ, μια ομάδα που αναδεικνύει, δεν θάβει, ό,τι έχει, γι’ αυτό και όλοι σήμερα μιλούν για τον Κουλιεράκη, τον Κωνσταντέλια, τον Λύρατζη, τον Τσαούση, τον Μιχαηλίδη, τον Κούτσια, τον Βρακά και πολλούς άλλους.

Ο ΠΑΟΚ στο κομμάτι των ακαδημιών του παραμένει μπροστά. Πολύ μπροστά. Επειδή είναι η κορυφαία σχολή στην Ελλάδα, όπου οι γονείς θέλουν να φέρουν τα παιδιά τους. Επειδή είναι η σχολή που, όσο καμία άλλη, δεν κοιτάζει κορμιά, κοιτάζει μυαλά. Ευφυία. Διαθέτει τους κατάλληλους ανθρώπους, αυτούς που ξέρουν να κάνουν τις επιλογές, με γνώμονα το μυαλό, κρατώντας και δουλεύοντας μόνον όσους τα πιάνουν με τη μία. Τα υπόλοιπα σ’ αυτές τις ηλικίες, δύναμη, τεχνική, όλα, μα όλα, φτιάχνονται.

Σ’ όλα τα πρωταθλήματα οι «ασπρόμαυροι» επιμένουν συνειδητά να το κάνουν λίγο πιο δύσκολο για τον εαυτό τους. Στις αποστολές και στις ενδεκάδες τους φροντίζουν να έχουν παίκτες ένα και δύο χρόνια μικρότερους. Οι υπόλοιπες ομάδες κατεβαίνουν στο γήπεδο με παίκτες πολύ μεγαλύτερους ώστε να σταθούν απέναντι τους.

Όπως έχουν αναφέρει οι ειδικοί του χώρου και επί προσωπικού μου είχε εξηγήσει κάποτε ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος, σ’ αυτές τις κατηγορίες διαφορά κάνει, όχι ολόκληρος χρόνος, ακόμη και ο ένας μήνας. Δείτε την προ τριετίας φωτογραφία, μετά το τέλος ενός αγώνα, αν δεν κάνω λάθος κόντρα στον Άρη, της Κ17 του ΠΑΟΚ και θα καταλάβετε πολλά. Ποιοι διακρίνονται να πανηγυρίζουν; Εύκολο είναι...

Ο «Δικέφαλος» ανέβασε φέτος στην πρώτη ομάδα τον Στέφανο Τζίμα, ένα παιδί 17 ετών, που όλα τα προηγούμενα χρόνια έπαιζε με πολύ μεγαλύτερους του γιατί αυτό έπρεπε να γίνει βάσει της φιλοσοφίας και του πλάνου. Υπάρχουν κι άλλοι πίσω που έρχονται. Χτες το βράδυ στην Τούμπα βρέθηκα τυχαία με τον Μίροσλαβ Σνάουτσνερ, που έχει τον γιο του, Μαξιμίλιαν, από τα έξι του είναι στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και έχει φτάσει να παίζει στην U17 της εθνικής Πολωνίας, κάνοντας περήφανο τον μπαμπά του. Ο Μαξ Σνάουτσνερ παρότι μόλις 16,5 ετών, δείχνει ότι είναι σπουδαία πάστα ποδοσφαιριστή, είναι ένα από τα πολλά ταλέντα που υπάρχουν στις «ασπρόμαυρες» ακαδημίες, όπως ο Γκιτέρσος, ο Πανικίδης, ο Πολιτάκης, ο Σμυρλής, ο Χατσίδης στην Κ17, ο Κωνσταντίνος Τουρσουνίδης (ανιψιός του Γιώργου) στην Κ15.

Σημειώστε αυτά τα ονόματα, γιατί σίγουρα, θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια!