Το όνειρο κάθε πιτσιρικά γίνεται πραγματικότητα στην Τούμπα

«Από μικρός ονειρευόμουν να παίξω στην Τούμπα με πάθος και έτσι μεγάλωσα», ήταν κάποια από τα λόγια του Γιάννη Κωνσταντέλια, στις δηλώσεις του μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Μέσα σε μία μόλις πρόταση, ο 19χρονος άσος του ΠΑΟΚ είπε όλα όσα έχει στην ψυχή και στο μυαλό του κάθε πιτσιρικάς που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Όλα τα παιδιά, από πολύ μικρή ηλικία, έχουν το ίδιο όνειρο, που είχε ο Κωνσταντέλιας μόλις λίγα χρόνια πριν. Να φορέσουν τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας και να αγωνιστούν σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Και ο ίδιος, μαζί με τον Κώστα Κουλιεράκη, αποτελούν τα καλύτερα πρότυπα για αυτά τα παιδιά.

Όλοι λένε, ότι θα γινόταν μεγαλύτερος χαμός, αν την πάσα που έβγαλε ο Κωνσταντέλιας στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ, την είχε κάνει ένας Βραζιλιάνος ή ένας Αργεντινός. Διαφωνώ κάθετα. Και εξηγώ το γιατί. Μπορεί οι φίλοι του ΠΑΟΚ να αισθάνονταν περισσότερο... ισχυροί, ότι η ομάδα τους έχει τη δύναμη να φέρει στην Ελλάδα έναν παίκτη από το εξωτερικό που κάνει τέτοια «μαγικά» με την μπάλα, όμως – πιστέψτε με – η περηφάνια που νιώθουν αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγαλύτερη. Γιατί πολύ απλά, ο Κωνσταντέλιας είναι ένα δικό τους παιδί. Μπορεί μια μεταγραφή ενός ξένου σούπερ σταρ να προκαλεί ενθουσιασμό, όμως το δέσιμο που νιώθει ο φίλαθλος με ένα ελληνόπουλο που προέρχεται από τις ακαδημίες του συλλόγου είναι άλλο πράγμα.

Αυτό το δέσιμο με το «δικό τους παιδί» το νιώθουν οι λίγο μεγαλύτεροι, αυτοί που ενδεχομένως έχουν παιδιά πάνω-κάτω στην ηλικία του Κωνσταντέλια και του Κουλιεράκη. Για αυτά τα παιδιά λοιπόν, οι δύο νεαροί άσοι είναι τα ινδάλματά τους. Πράγματι, τη φανέλα κάποιου ξένου με το Νο9 ή με το Νο10 στην πλάτη θα την αγόραζαν πιο εύκολα, όμως δε θα πίστευαν ποτέ ότι θα γίνουν σαν αυτόν. Ακόμα και ο... Μέσι να ερχόταν στα μέρη μας, ποιος πιτσιρικάς θα πίστευε ότι θα γίνει σαν αυτόν; Κανείς. Αντίθετα, όμως, μπορεί να πιστέψει, μπορεί να ονειρευτεί, μπορεί να κυνηγήσει να γίνει σαν τον Κωνσταντέλια. Γιατί τον έχει μπροστά του, στη διπλανή πόρτα.

Και φυσικά, αυτό το συναίσθημα δεν το νιώθουν μόνο όσα παιδιά αγωνίζονται στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Το νιώθουν και αυτά που φορούν ερυθρόλευκη, πράσινη ή κιτρινόμαυρη φανέλα και κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα. Γιατί ο σημερινός Κωνσταντέλιας είναι ο Νίνης του 2007 ή ο Ρέτσος του 2016. Τα όνειρα δεν έχουν χρώμα ή οπαδικές προτιμήσεις. Ναι, οι μικροί φαν του ΠΑΟΚ είχαν κάθε λόγο να πάνε με μεγαλύτερη αίσθηση υπερηφάνειας σήμερα στο σχολείο, όμως ακόμα και αυτοί που υποστηρίζουν κάποια άλλη ομάδα, αλλά αγαπούν το ποδόσφαιρο, νιώθουν από χθες ένα βήμα πιο κοντά στο δικό τους όνειρο. Ακόμα και αν δεν κάνουν πάσα... αλά Μαραντόνα.