Άρης: Και ξαφνικά λύθηκε το πρόβλημα με το γκολ!

Θα συμφωνήσω με τον κόουτς Τερζή ότι στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης με τον ΟΦΗ συναντήσαμε επιτέλους τον καλύτερο Άρη της φετινής περιόδου. Και τον αποτελεσματικότερο θα συμπλήρωνα. Αργήσαμε πάντως κόουτς να τον δούμε , κοντεύει να τελειώσει η κανονική περίοδος. Κάτι μου λέει ότι τώρα είναι σειρά σου να συμφωνήσεις μαζί μου. Ο Άρης σε αυτό το 45ολεπτο άξιος αναφοράς αλλά και παραδειγματισμού , λειτούργησε σε όλες του τις γραμμές ως ομάδα σωστά προσανατολισμένη , συμπαγής και ουσιαστική επειδή οι ρόλοι ήταν απόλυτα διακριτοί. Ο καθένας ήξερα τι και πως να το κάνει, χωρίς ερωτηματικά , αμφιβολίες και δισταγμούς.

Όλα ξεκίνησαν βέβαια από την σωστή παράταξη στην μεσαία γραμμή. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, το έχω ξαναγράψει. Οι κίτρινοι αγωνίστηκαν επιτέλους με ένα κόφτη (Ετέμπο) και δυο χαφ παραγωγικά αλλά συγχρόνως και συνεπή στα ανασταλτικά τους καθήκοντα (Ρουπ και Νταρίντα) , με την αρωγή του Ματέο ως παίκτης παπσπαρτού και η ομάδα ω του θαύματος επιτέλους απελευθερώθηκε.

Όχι ότι δεν έγιναν λάθη. Ο Ετέμπο π.χ δεν τα πήγε και πολύ καλά αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τα πήγαινε χειρότερα αν δίπλα του δεν είχε Νταρίντα και Ρουπ να τον βοηθήσουν. Αλλά με αυτά θα ασχοληθώ στην συνέχεια. Αυτό που μετρά όχι μόνο βάση αποτελέσματος , αλλά κυρίως λόγω εικόνας είναι ότι η ομάδα αξιοποίησε την δυναμική της σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο , βγήκε μπροστά , κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης. Αυτό έλειπε από τον ΆΡΗ. Όχι απλά να κερδίσει ένα παιχνίδι αλλά να κυριαρχήσει. Στην Κρήτη το πέτυχε!

Οι Κίτρινοι στο πρώτο μέρος έχουν πετύχει να μην απειληθούν στα μετόπισθεν , γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο κι αυτό γιατί κατάφερναν να βγαίνουν στην επίθεση με ορθολογικό τρόπο τόσο από τα πλάγια , με την σωστή τοποθέτηση του Οντουμπάτζιο , όσο και από τον άξονα. Έτσι σε διάστημα 45 λεπτών μετράνε δυο γκολ δυο σπουδαίες ευκαιρίες με τον Καμαρά και άλλη μια με το δοκάρι του Νταρίντα.

Τι έγινε λοιπόν το περίφημο πρόβλημα της ομάδας με το σκοράρισμα; Τι έγινε με αυτή την καταραμένη δυστοκία που ταλάνιζε τόσες αγωνιστικές την ομάδα. Εξαφανίστηκε μετά από κρυφές μυστικιστικές τελετές και μάγια;

Το είχα γράψει και το γράφω και πάλι. Το πρόβλημα του Άρη δεν είναι στο σκοράρισμα αλλά στον τρόπο, τον ανορθόδοξο και ελλιπή που επιχειρεί να σκοράρει. Πάτησε αντίπαλη περιοχή ο Ρουπ ακολουθώντας την φάση και να το 0-1. Πατά περιοχή ο Νταρίντα γίνεται το 0-2. Φτάνει σε απόσταση βολής ο Τσέχος τραντάζεται το δοκάρι. Ακόμα και η ελευθερία στις κινήσεις και στις επιλογές που είχε ο Καμαρά οφείλεται στην ουσιαστική συνδρομή των μέσων στο παιχνίδι της ομάδας. Γιατί απειλή για τον αντίπαλο δεν ήταν μόνο ο Πάλμα και ο Καμαρά αλλά και ο Νταρίντα και ο Οντουμπάτζο και ο Ρουπ και ο Ματέο και ο Ιτούρμπε. Άρα το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα από μόνο του. Όταν η ομάδα έχει επιθετικό προσανατολισμό και πλουραλισμό θα φτάσει στο γκολ με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με τον έναν ή με τον άλλο που συμμετέχει ενεργά στην φάση και δεν παρακολουθεί σαν θεατής από απόσταση.

Πάμε τώρα στα όποια αρνητικά για τα οποία υπάρχει χρόνος να διορθωθούν ώστε ο Άρης να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Πρώτα από όλα η ομάδα θα πρέπει να συνεχίσει να αγωνίζεται με αυτό το μοτίβο με αυτό τον κορμό ώστε στα επόμενα παιχνίδια και ιδιαίτερα σε αυτά των play off να είναι σε θέση να ανεβάσει ταχύτητα και ρυθμό. Με τους τρεις στην μεσαία γραμμή η ομάδα αποκτά δημιουργία αλλά και ανάσες. Ανάσες κυρίως για τον Ετέμπο ο οποίος μοιάζει εξουθενωμένος. Ο Νιγηριανός έχει ανάγκη από στηρίγματα και συμπαραστάτες αλλιώς την χρονιά δύσκολα θα την βγάλει χωρίς να υποπίπτει σε σοβαρά σφάλματα.

Πάμε στα υπόλοιπα. Όλο και πιο συχνά πλέον η μπάλα θα πρέπει να φεύγει από τα πόδια των παικτών με την πρώτη επαφή. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με τους Ρουπ και Νταρίντα αλλά και με τον Ματέο. Σε κάποιες φάσεις συλλαμβάνονται να φλυαρούν. Έτσι μένουν ανεκμετάλλευτες οι σωστές κινήσεις των επιθετικών στον ελεύθερο χώρο. Αν περάσουν αυτές οι μπάλες ο Άρης θα καταγράψει διπλάσιο αριθμό τελικών από όσες σημειώνει μέχρι τώρα και σίγουρα μεγαλύτερο συντελεστή τερμάτων.

Κάτι άλλο επίσης σημαντικό. Οι παίκτες και το προπονητικό επιτελείο θα πρέπει να δουλέψουν τις φάσεις στο επιθετικό transition. Η ομάδα βγαίνει μπροστά με ισάριθμους ή και περισσότερους παίκτες από τον αντίπαλο αλλά δείχνει να μην γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό πως θα το εκμεταλλευτεί. Πολλές οι φάσεις στην αναμέτρηση του Ηρακλείου που χαθήκαν στις αντεπιθέσεις. Αν οι παίκτες κινούνταν πιο σωστά διαβάζοντας τους χώρους και τις κινήσεις των αντιπάλων το παιχνίδι θα είχε τελειώσει πολύ πιο νωρίς. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το γεγονός ότι μια μόνο αντεπίθεση του Άρη ολοκληρώθηκε στο δεύτερο μέρος κι αυτή όχι ως αποτέλεσμα ομαδικής δουλειά αλλά από ατομική ενέργεια του Ιτούρμπε. Σίγουρα το είχε ανάγκη αυτό το γκολ ο Παραγουανός. Η εμπιστοσύνη που έχει στα πόδια του και στις ικανότητες δύσκολα παραβλέπεται , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σωστή λειτουργία στις αντεπιθέσεις επαφίεται μόνο στις ατομικές αρετές ενός ποδοσφαιριστή.

Ένας άλλος τομέας που επιφέρει βελτιώσεις είναι ο ανασταλτικός και μάλιστα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την τακτική. Θέλω να πω ότι οι Κίτρινοι σε πολλές των περιπτώσεων δεν υποπίπτουν σε φάουλ-τακτικής ώστε να ακυρώσουν την ανάπτυξη των αντιπάλων στο ανοιχτό γήπεδο. Οι παίκτες πρέπει να μάθουν να κάνουν φάουλ σε συγκεκριμένες ζώνες του γηπέδου. Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιχνίδι τους στον ανασταλτικό τομέα θα γίνεται όλο και πιο ξεκούραστο.

Τέλος θέλω να σταθώ στην ατομική απόδοση 4 παικτών

Πρώτος ο Ενκουλού! Μεγάλη ωριμότητα στο παιχνίδι του. Δεν πρόκειται ποτέ να κάνει την περιττή κίνηση που θα θέσει σε κίνδυνο την ομάδα του. Ο Ενκουλού δεν είναι γρήγορος παίκτης. Είναι βαρύ κορμί. Αλλά είναι τόσο γρήγορο το μυαλό του , η σκέψη του που αντισταθμίζει τον παράγοντα ταχύτητα. Διαβάζει σωστά τις φάσεις και βρίσκεται εκεί που πρέπει πριν ακόμα φτάσει η μπάλα. Η απόδοση του αλλά και η μεστή παρουσία του βοήθησαν πολύ τον Μπράμπετς να αγωνιστεί χωρίς άγχος και πίεση.

Ακολουθεί ο Καμαρά. Ανεβαίνει και μαζί του ανεβαίνει όλη η επίθεση. Στην Κρήτη στην κυριολεξία κατάπιε τους αντίπαλους κεντρικούς αμυντικούς. Σκεπάζει την μπάλα με ιδανικό τρόπο δίνοντας την δυνατότητα στους συμπαίκτες του να ανέβουν στον χώρο. Όσο ανεβαίνει η απόδοση του τόσο θα βελτιώνεται και στα τελειώματα. Κάτι μου λέει ότι στα play off θα έχουμε και πάλι τον επιθετικό που εντυπωσίασε πέρσι την ίδια περίοδο.

Τελευταία αναφορά στους Οντουμπάτζο και Ματέο. Ο πρώτος δείχνει ότι αποκτά αυτοπεποίθηση – γιατί οι ικανότητες σίγουρα υπάρχουν – με αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται σε κάθε αποστολή που καλείται να βγάλει εις πέρας. Η δυνατότητα του να ανταποκρίνεται τόσο στα αμυντικά όσο και στα επιθετικά του καθήκοντα τον καθιστούν υπερπολύτιμο. Ο Ματέο σε ένα ακόμη παιχνίδι θυσιάστηκε για την ομάδα . Μόνο που αυτή την φορά η θυσία του δεν πήγε χαμένη αλλά είχε ανταπόκριση . Και για την ομάδα και για τον ίδιο . Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ομάδα τακτικά στήθηκε σωστά. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα χανόταν σε ένα λαβύρινθο κινήσεων με αποτέλεσμα να τα...ακούσει ο ίδιος Αν βελτιώσει , γιατί έχει τα περιθώρια, την πάσα με την μία τότε πολύ δύσκολα θα χάσει την θέση του ως βασικός.