Παναθηναϊκός: Ο Γιοβάνοβιτς που... δεν «βλέπει» τους μικρούς προφανώς κάτι καλό έκανε με τους τρεις hot νεαρούς

Ελεγαν κάποιοι από πρόπερσι ότι ο «Γιοβάνοβιτς δεν ‘βλέπει’ τους Ελληνες». Ότι ο Γιοβάνοβιτς ‘δεν ασχολείται με τους νεαρούς’. Ότι ο Γιοβάνοβιτς ‘θέλει μόνο ξένους και έτοιμους’. Τον συνέκριναν, μάλιστα με τον Λάζλο Μπόλονι, επειδή ο Ρουμάνος κόουτς είχε δώσει χρόνο συμμετοχής στον Ιωαννίδη (σε ρόλο εξτρέμ), στον Αλεξανδρόπουλο, στον Ζαγαρίτη, στον Καμπετσή εκτός βέβαια από τον τότε βασικό, Τάσο Χατζηγιοβάνη. Σ΄αυτό δεν είχαν άδικο: ήταν το μοναδικό θετικό μιας καταστροφικής σεζόν για τον Παναθηναϊκό που είχε ξεκινήσει με τον Ντάνι Πογιάτος και είχε ολοκληρωθεί με την τεσσάρα από τον Ολυμπιακό στην κενή Λεωφόρο και τον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο στον πάγκο.

Ναι, ο Γιοβάνοβιτς δεν έβαλε τα… στήθη του μπροστά για να εμποδίσει την πώληση του Σωτήρη Αλεξανδόπουλου ύψους 4 εκατ. Ευρώ στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Στην Σπόρτινγκ, όμως, ο Σωτήρης δεν τα κατάφερε και τώρα κάνει μια καινούρια προσπάθεια στον Ολυμπιακό. Ναι, δεν θέλησε ο Παναθηναϊκός να κρατήσει με τριετές συμβόλαιο τον Δημήτρη Κουρμπέλη (και καλά έκανε), πέρυσι όμως λίγο έλειψε να πάρει πρωτάθλημα με τον ‘Κούρμπε’ βασικό. Ναι, δεν κράτησε Χατζηγιοβάνη και Μπουζούκη: προφανές ήταν ότι χρειαζόταν αναβάθμιση το ρόστερ. Ναι, είμαι κι εγώ περίεργος να δω την εξέλιξη του Μπιλάλ ο οποίος δεν έχει πάρει χρόνο συμμετοχής. Ναι, στα τρία χρόνια του Ιβάν ο Παναθηναϊκός έχει πάρει μόνο δύο Ελληνες, τον εξής έναν: τον Γιάννη Κώτσιρα, διότι ο Βαγιαννίδης επέστρεψε με απόφαση Αλαφούζου. Ναι, αυτός ο Παναθηναϊκός κατάφερε να σταθεί αρχικά στα πόδια του, να βρει ποδοσφαιρική ταυτότητα και εν συνεχεία να σηκώσει το Κύπελλο, να διεκδικήσει πρωτάθλημα μετά από 12 χρόνια, να επιστρέψει σε ευρωπαϊκούς ομίλους και να «μεγαλώσει» σταθερά όπως αποδεικνύεται εφέτος με μεγάλο μέσο όσο ηλικίας στην ενδεκάδα του. Πολύ μεγάλο θα μπορούσε να πει κάποιος. Όπως, άλλωστε, και η νταμπλούχος ΑΕΚ.

Υπάρχει, όμως και η άλλη όψη του νομίσματος: ποιοι είναι οι πιο θεαματικά βελτιωμένοι Ελληνες παίκτες στο πρωτάθλημα, μαζί ασφαλώς με τον Γιάννη Κωνσταντέλια (είναι σε καλό δρόμο και ο Κουλιεράκης με τη σεζόν που τρέχει εφέτος). Ο Ιωαννίδης και ο Βαγιαννίδης οι οποίοι έφτασαν – κάλλιο αργά παρά ποτέ – και στην Εθνική ομάδα. Με ποιον προπονητή βελτιώθηκαν θεαματικά αμφότεροι, χωρίς βεβαίως να υποτιμά κάποιος τον προσωπικό, ατομικό μόχθο τους; Με τον… Γκουαρδιόλα ή με τον Κλοπ; Πώς τους διαχειρίστηκε ο κόουτς σταδιακά μέχρι να φτάσουν στο επίπεδο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του για να γίνουν «βασικοί» στον Παναθηναϊκό, πόσο και πώς δουλεύει ακόμα μαζί τους γιατί έχουν πάρα πολλά ψωμιά να φάνε και τι management τους κάνει;

Ο Γιοβάνοβιτς είναι πρωτίστως ένας δίκαιος άνθρωπος. Δευτερευόντως ένας δίκαιος προπονητής. Εχουν κάνει πολλοί... πολλά τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αλλά εκείνος έχει έναν απίθανο τρόπο - όχι να τους συγχωρεί, αλλά - να κρίνει πάντα βάσει της απόδοσής τους. Κάνει λανθασμένες επιλογές, όχι όμως με κριτήριο την... εθνικότητα ή την ηλικία. Με κριτήρια ποδοσφαιρικά. Αυτά βάζει ως κοινό παρανομαστή και αξιολογεί με τον αριθμητή κάθε παίκτη. Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους Ελληνες. Ούτε με τους νεαρούς σε ηλικία. Ξέρει καλά, όμως, ότι δεν εργάζεται ούτε σε Ακαδημία, ούτε σε ομάδα που έχει στόχο την… παραμονή ή έστω την έξοδο στην Ευρώπη. Πήγε σε δύσκολο timing στον Παναθηναϊκό με όνειρο να δημιουργήσει μια ομάδα που θα του θυμίζει τον Παναθηναϊκό που γνώρισε ως παίκτης.

Δεν θα τα καταφέρει στον απόλυτο βαθμό, έχουν αλλάξει οι εποχές. Αλλά ο δρόμος που ακολουθεί, σε γενικές γραμμές αποδεικνύεται σωστός, χωρίς να είναι και ο Θεός της προπονητικής όπως σημειώσαμε και προχθές. Στις συγκεκριμένες απαιτήσεις για τις οποίες προσλήφθηκε έχει ανταποκριθεί, ανεβάζοντας μάλιστα σε όλα τα επίπεδα και το πρεστίζ του club λόγω χαρακτήρα, λόγου, συμπεριφοράς και... κοσμοθεωρίας. Δίχως, μάλιστα, να είναι αυτοσκοπός για τον ίδιο, κατόρθωσε μέσα από την… process που λεν’ και οι νέοι, να αναδείξει σε ανώτερο πια επίπεδο και τρεις παίκτες οι οποίοι δύσκολα θα παραμείνουν στον Παναθηναϊκό για πάρα πολλά χρόνια αν συνεχίσουν να προοδεύουν, να εμπλουτίζουν τα στοιχεία τους, να βελτιώνονται όπως τον τελευταίο χρόνο.

Ας προσθέσουμε και τον 24χρονο Τσέριν στα δυο «Ελληνάκια», διότι είναι πια βασικότατο στέλεχος της Εθνικής του και η Σλοβενία βρίσκεται με το ενάμισι πόδι στο Euro της Γερμανίας. Ας τον προσθέσουμε, διότι και η μεταγραφή του, με 650.000 ευρώ από τη Νυρεμβέργη, είναι μια από τις πιο επιτυχημένες των τελευταίων πολλών ετών για τον Παναθηναϊκό ως προς την προοπτική του παίκτη και την value for money πτυχή της.


Υ.Γ. 1: Σειρά του ΠΑΟΚ λοιπόν από το καλοκαίρι, εφόσον ο Μπαλτάκος «χρεώνεται» ως επιλογή στην ΑΕΚ, μετά τον Γραμμένο που ήταν επίσης πρόταση του ΠΑΟΚ. Ετσι εκλέγονται οι πρόεδροι στην ΕΠΟ συνήθως. Διότι ψηφίζουν τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, τα οποία προέρχονται από τις ΕΠΣ, οι οποίες «πρόσκεινται» σε κάποιον από τους «μεγάλους» ανάλογα με την εποχή που ζούμε. This is Greek Football. Ανεξάρτητα, πάντως, απ΄ αυτό, ο Μάκης Γκαγκάτσης δεν είναι ούτε Μπαλτάκος, ούτε Ζαγοράκης, ούτε Γραμμένος, ούτε Γκιρτζίκης, ούτε Σαρρής. Είναι πολύ πιο ικανός - για τη συγκεκριμένη θέση, όχι… γενικώς - από όλους τους προηγούμενους των τελευταίων ετών. Είναι νεότερος, αφοσιωμένος σ΄ αυτό που κάνει, δεν αφιερώνει χρόνο σε άλλες επαγγελματικές ασχολίες. Ως στέλεχος τον έχουν σε εκτίμηση όλοι οι «μεγάλοι» παρότι ασφαλώς κατά περιόδους δεν έχει ντριμπλάρει 100% την τοξικότητα, έχει πάρα πολύ καλές επαφές και θετικό πρόσωπο στην UEFA, έχει υψηλές φιλοδοξίες - συνεπώς σίγουρα θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του όσο παραμείνει στη θέση του προέδρου της ΕΠΟ - έχει αναλάβει ευθύνες από μικρός σε μεγάλο club. Α! Ξέρει και καλά αγγλικά. Kάτι απαραίτητο μα και σπάνιο για πρόεδρο της ΕΠΟ.

Υ.Γ. 2: Oι παίκτες δεν θα μιλήσουν δημοσίως για τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Νέας Σμύρνης στο οποίο προπονούνται. Ο Πογέτ, όμως; Για να δούμε τι θα πει αύριο...