Ολυμπιακός: Βρίσκοντας χημεία με Φορτούνη, Ποντένσε ο Γιόβετιτς θα δώσει πράγματα στους «ερυθρόλευκους»

Είναι σαφές ότι ο Γιόβετιτς δεν έχει βρει ακόμη τα πατήματα του στον Ολυμπιακό-για την ακρίβεια φαίνεται ότι τώρα αρχίζει σιγά σιγά να τα βρίσκει.

Με την Εθνική Μαυροβουνίου είναι σαφές ότι παίζει με άλλο αέρα. Και δεν το καταγράφω αυτό απλά επειδή χθες στο 2-0 με τη Λιθουανία έκανε την πάσα στο πρώτο γκολ και έβαλε ο ίδιος το δεύτερο με ένα καλά ζυγισμένο αριστερό σουτ. Σε όλα τα παιχνίδια του Μαυροβουνίου μέσα στο φθινόπωρο, το ίδιο έχει γίνει: γκολ επί της Σερβίας, γκολ επί της Βουλγαρίας, ασίστ στο πρώτο παιχνίδι με τη Λιθουανία, ασίστ και με το Λίβανο! Σε πέντε παιχνίδια με την Εθνική του σε αυτό το διάστημα που αγωνίζεται με τον Ολυμπιακό έχει τρία γκολ και τρεις ασίστ, σε συνολική παρουσία ενός 90λεπτου, ενός 70λεπτου, ενός 60λεπτου και δύο ημιχρόνων.

Πολύ έμπειρος παίκτης ο Γιόβετιτς, όχι απλά γιατί μπήκε πια στα 34, αλλά γιατί έχει παίξει και στα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σε κλαμπ επιπέδου Μάντσεστερ Σίτι, Σεβίλλης, Μονακό, Φιορεντίνα, Χέρτα. Ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος γκολτζής, αλλά πάντα ήταν ένας ολοκληρωμένος επιθετικός. Κάτι που έχουμε δει σε ένα βαθμό και τώρα στον Ολυμπιακό, σε αυτό το όχι πολύ που έχει παίξει: ο Μαρτίνεθ προφανώς επηρεασμένος από εκείνο το εκπληκτικό διάστημα των εφτά γκολ σε έξι παιχνίδια του Ελ Κααμπί (δύο στην Φράιμπουργκ, δύο στον Άρη και τρία σε ΑΕΚ, Λαμία, Κηφισιά), δεν εμπιστεύθηκε τον Γιόβετιτς παρά μόνο σε δύο παιχνίδια σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας, και τα δύο εκτός έδρας, με τον ΟΦΗ και τη Γουέστ Χαμ, τον τελευταίο καιρό, με τον Μαροκινό σε κατάσταση κατακόρυφης πτώσης.

Ο Μαυροβούνιος είναι ο τύπος του φορ που θα βγει πολύ από την περιοχή και θα συμμετάσχει στην ανάπτυξη της ομάδας, θα σπάσει μπάλες, θα κάνει συνεργασίες, αλλά και θα βγει κι ο ίδιος σε φάσεις. Τι του λείπει ακόμη; Νομίζω δύο πράγματα, που διασταυρώνονται εν τέλει σε ένα: χρόνος συμμετοχής και χημεία με Φορτούνη, Ποντένσε, ενδεχομένως και με Μασούρα. Με τον Έλληνα διεθνή να έχει και το χαρακτηριστικό της πίεσης μπροστά, στοιχείου που δεν είναι και το κορυφαίο του Γιόβετιτς, άρα με δυνατότητα να αλληλοσυμπληρωθούν.

Στον αγώνα με τη Γουέστ Χαμ φάνηκε ακριβώς αυτό, ότι επειδή έχει παίξει λίγο με τους Φορτούνη, Ποντένσε, ακόμη δεν μπορεί να «βρεθεί» μαζί τους όσο θα ήθελε. Έτσι πχ όταν ο Φορτούνης βγήκε μία στιγμή σε θέση έξω δεξιά, συνέπεια μίας έξοχης επίθεσης του Ολυμπιακού, η σέντρα του δεν ήταν εκεί που την περίμενε ο Γιόβετιτς. Η, σε μία άλλη στιγμή, που ο Ποντένσε επιχείρησε να τον βρει με τον κλασικό του τρόπο, με τακουνάκι, δεν έστειλε την μπάλα εκεί που την περίμενε ο σέντερ φορ. Μην ξεχνάμε ότι ο Γιόβετιτς με τον Φορτούνη έχουν παίξει μαζί μία φορά στην ίδια αρχική ενδεκάδα, στο Λονδίνο για 65 λεπτά. Κι από εκεί και πέρα κάποια 20λεπτα και 10λεπτα. Ποια χημεία να βρουν κάτω από τέτοιες συνθήκες;

Έχει σημασία, όμως, να δεχθούμε ότι ο Γιόβετιτς μοιάζει να ανεβαίνει τον τελευταίο καιρό, οπότε και αρχίζει ο προπονητής και του δίνει περισσότερο χρόνο. Εναντίον του ΟΦΗ στο Ηράκλειο ήταν πραγματικά πειστικός και μόνο το γκολ του έλειψε, σε μία γεμάτη εμφάνιση με κερασάκι στην τούρτα την πάσα «πάρε βάλε» στον Ποντένσε στη φάση του 2-0. Όπως ασίστ εν τέλει έβγαλε και για τον Φορτούνη στην Τρίπολη, πάλι στη φάση του 2-0.

Και μπορεί ο Γιόβετιτς να μην είναι ο τύπος του επιθετικού που θα «παίξει ξύλο» με τα στόπερ, αλλά είναι μαχητικός, δεν αδιαφορεί π.χ. για τα αμυντικά του καθήκοντα. Θα γυρίσει και θα παλέψει και πίσω. Σίγουρα, όμως, δεν είναι το καλύτερο του κομμάτι οι διεκδικήσεις, οι μονομαχίες σώμα με σώμα. Μία «λεπτομέρεια», που καλύπτει σε ένα σοβαρό βαθμό με την ικανότητα του να βάζει σωστά το σώμα του, υποδεχόμενος ωραία την μπάλα.

Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά η αίσθηση που μου βγάζει ο Γιόβετιτς είναι ότι μπορεί να δώσει πολλά πράγματα στον Ολυμπιακό, τόσο σε επίπεδο γκολ, όσο και σε επίπεδο ασίστ και γενικά συνολικής παρουσίας σέντερ φορ. Αρκεί να πάρει περισσότερη εμπιστοσύνη και να αποκτήσει μία καλύτερη επικοινωνία και με τον Μασούρα και με τους άλλους συμπαίκτες του. Είναι κρίμα ο Ολυμπιακός να παίρνει τόσο λίγη από την ποιότητα του.

Άσχετο: Το είδα σε ένα αφιέρωμα στο γαλλικό Τύπο για τον πρόεδρο της Μαρσέιγ, τον Πάμπλο Λονγκόρια. Ξεκίνησε την καριέρα του στο ποδόσφαιρο με το να δημιουργεί φακέλους για νεαρούς παίκτες από όλο τον κόσμο και μάλιστα τους αντάλλασσε με συλλόγους όπως ο Ολυμπιακός, η PSV, η Μπάγερ Λέβερκουζεν και η Νιούκαστλ!

Η φωτογραφία της ημέρας:

Μία πρώτη προσέγγιση, προφανέστατα λίγο…απλοϊκή, για το παιχνίδι του Ολυμπιακού στη Γερμανία με την Φράιμπουργκ. Με μία ισοπαλία τους, όπως το περσινό 1-1 στο ίδιο γήπεδο, και οι δύο ομάδες κερδίζουν κάτι σημαντικό. Ίσως όχι το πιο σημαντικό που θα ήθελαν, δηλαδή οι Γερμανοί την πρώτη θέση του ομίλου και οι Πειραιώτες την δεύτερη θέση του ομίλου, αλλά κάτι σημαντικό-η μεν Φράιμπουργκ εξασφαλίζει την πρόκριση της στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ, ο δε Ολυμπιακός εξασφαλίζει την συνέχεια της ευρωπαϊκής παρουσίας του στα νοκ άουτ του Κόνφερενς Λιγκ.

Με μία ισοπαλία στο μεταξύ τους ματς, είναι και τυπικά 2^η η Φράιμπουργκ, ακόμη και να χάσει στο Λονδίνο από τη Γουέστ Χαμ την τελευταία αγωνιστική και είναι και τυπικά 3^ος ο Ολυμπιακός ακόμη και να χάσει από την Τόπολα στο Καραϊσκάκη την τελευταία αγωνιστική! Όλα αυτά φυσικά εάν έρθει λογικά διπλό στο Τόπολα-Γουέστ Χαμ. Να προσέξουμε ότι η Φράϊμπουργκ είτε κερδίσει τον Ολυμπιακό, είτε φέρει ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, για να βγει 1^η στον όμιλο πρέπει να νικήσει τη Γουέστ Χαμ μέσα στην Αγγλία την τελευταία αγωνιστική, αφού σε ισοβαθμία ευνοούνται οι Άγγλοι.

Τα γράφω αυτά γιατί πολύ απλά αν ο Ολυμπιακός μπορέσει να πιέσει την Φράιμπουργκ μέσα στο παιχνίδι, όπως έκανε π.χ. με τη Γουέστ Χαμ στην Αγγλία, θα υποχρεώσει μέσα στο παιχνίδι τους Γερμανούς να το σκεφτούν μία και δύο φορές αν πρέπει να επιτεθούν ως το τέλος, συμβιβαζόμενοι κάπως με μία ισοπαλία, με το φόβο μίας ήττας τους. και το θεωρώ πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό να αποφύγει την ήττα στη Γερμανία και για λόγους ψυχολογίας, ranking κλπ, αλλά και για να μην έχει κανένα άγχος στο φινάλε με την Τόπολα. Διότι στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.