Περί σέντερ φορ: πρώτον «και Ελ Κααμπί και Γιόβετιτς», δεύτερον οι Ιωαννίδης, Μορόν, Τσούμπερ και Λιβάι!

Για τρίτο παιχνίδι τον τελευταίο καιρό (τα δύο προηγούμενα ήταν με ΟΦΗ και Γούεστ Χαμ) ο Μαρτίνεθ έδωσε θέση βασικού στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού στον Γιόβετιτς-μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που είδαμε τον έμπειρο σέντερ φορ στο Καραϊσκάκη, σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας!

Ποια ήταν η εικόνα του Γιόβετιτς; Μπορώ να σταθώ σε τρία πράγματα.

Ένα. Παίζοντας φορ στον Ολυμπιακό μέσα στο (έστω άδειο) Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον ουραγό του πρωταθλήματος, δεν είναι καλό που έχει μηδέν ευκαιρίες. Δύο τελικές είχε ο Μαυροβούνιος και τις δύο εκτός περιοχής, με σουτ που κόντραραν στους αμυνόμενους. Γενικά είναι ένα θέμα αυτό με τον Γιόβετιτς. Δεν απειλεί συχνά πατώντας περιοχή. Οι περισσότερες τελικές του είναι από τα 20-25 μέτρα. Να θυμηθώ τέσσερις-πέντε τελικές που ήταν πραγματικά ευκαιρίες, και μόνο μία έγινε γκολ. Νομίζω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό, όλο αυτό έχει να κάνει με το ότι ακόμη ο Μαυροβούνιος δεν έχει πάρει τον αέρα του βασικού στον Ολυμπιακό κι έτσι δεν έχει την αυτοπεποίθηση που έχει στην Εθνική του, όπου κάνει παπάδες, όντας ο αδιαμφισβήτητα πρωταγωνιστής.

Δύο. Η ποιότητα του, από την άλλη, είναι μοναδική. Δεν έχει ούτε κατά διάνοια ο Ολυμπιακός επιθετικό (βλέπε Ελ Κααμπί, Μπιέλ, Μασούρα) με τέτοια ποιότητα. Προχθές, ένας Γιόβετιτς που με τίποτα δεν εντυπωσίασε, είχε πέντε στιγμές, αλλά όλες για γκολ! Κέρδισε ένα φάουλ μισό μέτρο έξω από την περιοχή…γύρισε την μπάλα στο πέναλτι στον Μασούρα κι αυτός έχασε την ευκαιρία…έβγαλε με τακουνάκι τον Μπιέλ φάτσα με τον γκολκίπερ κι αυτός το έχασε…έβγαλε και τον Ρόντινει με τακουνάκι φάτσα με τον γκολκίπερ κι επίσης αυτός το έχασε…άλλαξε υπέροχα την μπάλα από αριστερά προς τα δεξιά προς τον Μασούρα στη φάση του γκολ του Φορτούνη. Και προφανώς, δεν φταίει ο ίδιος ο Γιόβετιτς, που από τις πέντε φάσεις που έφτιαξε, οι συμπαίκτες του έκαναν γκολ μόλις τη μία.

Τρία. Είμαι σίγουρος ότι όταν ο Γιόβετιτς αποκτήσει χημεία με τον Φορτούνη, όλα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα και για τον ίδιο. Αλλά μόλις εσχάτως άρχισαν να παίζουν μαζί, στην ίδια ενδεκάδα-το Σάββατο ήταν η δεύτερη φορά. Ο Φορτούνης είναι το σημείο αναφοράς στον Ολυμπιακό. Κι αν δεν υπάρξει καλή συνεργασία του σέντερ φορ μαζί του, ο σέντερ φορ θα είναι πολύ δύσκολο να φανεί. Ειδικά όταν μιλάμε για φορ στιλ Γιόβετιτς, που ναι μεν είναι μαχητής, αλλά δεν έχει καλύτερο χαρακτηριστικό του να κερδίζει τις μάχες με τους στόπερ και δεν είναι και τόσο προσεκτικός στις πάσες του.

Ενδιαφέρον, όμως, παρουσίασε και η παρουσία του Ελ Κααμπί στα τελευταία 25 λεπτά του αγώνα, μπαίνοντας ως αλλαγή στη θέση του Γιόβετιτς. Κυρίως διότι ο Μαροκινός μπήκε με…γκάζι στο παιχνίδι, ενώ τις άλλες δύο φορές που είχε έρθει από τον πάγκο ήταν υποτονικός-προφανώς κατάλαβε ότι δεν τον παίρνει να συνεχίσει έτσι.

Αυτή τη φορά με το που μπήκε στον αγώνα ο Ελ Κααμπί έκανε ωραία κίνηση, συνεργάστηκε με τον Ποντένσε, χώθηκε στην περιοχή για να τελειώσει τη φάση, αλλά κόπηκε την στιγμή του σουτ σε πλεονεκτική θέση. Ένα λεπτό μετά, όμως, έκανε το γκολ με την κεφαλιά, χάρη στον σεντερφορίσιο τρόπο με τον οποίο ξεμαρκαρίστηκε. Η φόρα με την οποία μπήκε στο ματς είχε και συνέχεια, με τον Αφρικάνο φορ στη συνέχεια να γυρίζει και να κλέβει μπάλα και πιο μετά να αλλάζει ωραία παιχνίδι.

Και πάνω που σκεφτόμουν ότι ο Ελ Κααμπί μέσα σε πέντε λεπτά είχε κάνει τόσα ωραία πράγματα που δεν τα είχε κάνει ολόκληρο τον προηγούμενο μήνα (!), άρχισε να το χαλάει. Πρώτα, ενώ του έβγαλε έξυπνη πάσα για ευκαιρία ο Μαντί, καθυστέρησε υπερβολικά να τελειώσει τη φάση και όχι απλά δεν σούταρε καν, αλλά βγήκε με την μπάλα άουτ. Μετά, ενώ τον έβγαλε ωραία μπροστά με πάσα με τη μία ο Μπρίνιτς, ξανά άργησε υπερβολικά και ήρθε ένας αμυντικός από πίσω και του πήρε και την μπάλα και το…πορτοφόλι. Λίγο αργότερα, είχε την μπάλα μέσα στα πόδια του και την πούλησε. Και σε τέταρτο «περιστατικό», στο τέλος κάνει και φάουλ χωρίς λόγο, βάζοντας τον Παναιτωλικό στα καρέ του Πασχαλάκη.

Τέσσερις στιγμές που πραγματικά σε προβληματίζουν και σε κάνουν να αναρωτιέσαι: είναι άραγε τόσο χαμηλό το ταβάνι του Ελ Κααμπί από πλευράς ποιότητας και είναι μόνο ένας φορ «της ευκαιρίας»; Η, είναι σε μία παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος και προσπαθεί να βγει από αυτό το πολύ μεγάλο διάστημα αγωνιστικής «κοιλιάς»; Δεν είμαι ακόμη σε θέση να απαντήσω, αν και φοβάμαι την απάντηση…

Αυτό για το οποίο μπορώ να εκφέρω άποψη είναι ότι ο Ελ Κααμπί αναφορικά με την υπόθεση γκολ είναι ακριβώς αυτό που έχουμε δει: να ξεμαρκάρεται καλά, να πλασάρεται όμορφα στην περιοχή και να σκοράρει με το κεφάλι (τέσσερα τέτοια γκολ έχει βάλει) η, να βγαίνει πρώτος στην μπάλα και με προβολή η, με εναέριο τρόπο να την στέλνει στα δίκτυα. Γκολ με πλασέ απέναντι στον γκολκίπερ, ένα έχει, με τη Λαμία, στο 4-0, στο τελευταίο λεπτό.

Για να καταλήξω κάπου: ίσως αυτός ο συνδυασμός, από τη μία ο Γιόβετιτς να έχει την ικανότητα με μία απλή αλλά ευφυή κίνηση, να σπάσει την μπάλα δίνοντας μισό γκολ κι από την άλλη ο Ελ Κααμπί να μπει στη φάση σαν καμικάζι για το γκολ με «χέρια και με πόδια», να μπορεί να ταιριάξει ως επιθετικό δίδυμο του Ολυμπιακού! Όχι, προφανώς, σε όλα τα παιχνίδια, αλλά σε αρκετά, ιδίως σε επίπεδο πρωταθλήματος. Ενίοτε κι από την αρχή. Μία ένωση τους σε συγκεκριμένους αγώνες, πιθανόν να αυξήσει θεαματικά τα 10 γκολ που έχουν βάλει (9 ο Ελ Κααμπί κι ένα ο Γιόβετιτς), χωρίς τα δύο εύστοχα πέναλτι που έχουν εκτελέσει, από ένα ο καθένας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μαρτίνεθ πήγε κάποια στιγμή να το δοκιμάσει. Τους έβαλε μαζί σε τρία ματς: Από το 61’ στο Ολυμπιακός-Φράιμπουργκ (2-3) με το σκορ εκείνη την στιγμή 1-2: ο Ελ Κααμπί ισοφάρισε σε 2-2 κι ο Γιόβετιτς έχασε σπουδαία ευκαιρία να κάνει το 3-3…Από το 46’ έως το 66’ στο ΠΑΣ-Ολυμπιακός (0-3) με το σκορ εκείνη την στιγμή 0-2…Κι από το 62’ έως το 74’ στο Τόπολα-Ολυμπιακός (2-2) με το σκορ 0-2 εκείνη την στιγμή…

Είναι προφανές ότι πρώτον είναι πολύ λίγα μόνο 60 λεπτά για να κρίνεις ένα επιθετικό δίδυμο και δεύτερον η σοκαριστική ισοπαλία στη Σερβία έπαιξε ρόλο στο να μην το ξαναδοκιμάσει ο Μαρτίνεθ το «και Γιόβετιτς και Ελ Κααμπί». Έστω και αν δεν είχε να κάνει η ισοπαλία με την παράλληλη χρησιμοποίηση και των δύο: στο 62’ μπήκε ο Γιόβετιτς, στο 63’ μείωσε το σκορ η Τόπολα από λάθος του Ρέτσου και στο 70΄ αποβλήθηκε ο Ντόη…

Άσχετο:

Καμία έκπληξη που η ΑΕΚ κέρδισε στα Γιάννινα. Όλοι (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ) είχαν περάσει φέτος από την έδρα του ΠΑΣ, θα περνούσε κι αυτή. Με τον ΠΑΣ να παίζει χωρίς τους δύο καλύτερους του παίκτες, τον εξαιρετικά δημιουργικό δεξιό μπακ Σόρια (δηλώθηκε να εκτίσει την ποινή λόγω καρτών χθες) και τον πολύ παραγωγικό κεντρικό χαφ Τζίνο (τραυματίας), την στιγμή που έλιπε κι άλλος κεντρικός χαφ (ο Λιάσος, κι αυτός δηλωμένος λόγω καρτών).

Η ΑΕΚ ίσως είναι η μοναδική ομάδα που σταθερά μπορεί να κάνει ένα δεκάλεπτο σε κάθε παιχνίδι με πέντε φάσεις-το έκανε χθες στην αρχή, έκανε το γκολ ο Τσούμπερ και καθάρισε. Ο Ελβετός μπορεί να μην είναι σέντερ φορ, θέση στην οποία χρησιμοποιήθηκε χθες, αλλά είναι ο μακράν κορυφαίος σκόρερ της ΑΕΚ εδώ και πολλούς μήνες. Από το Μάρτη που άρχισε να βρίσκει πάλι τη ρέντα του, έχει 12 γκολ (χωρίς κανένα πέναλτι). Κι ο βασικός φορ της ΑΕΚ, ο Λιβάι, έχει σε όλο αυτό το διάστημα τέσσερα γκολ, εκ των οποίων τα δύο με πέναλτι-κι ο Αραούχο άλλα πέντε. Ο Τσούμπερ, ειδικά σε επΊπεδο ελληνικού πρωταθλήματος είναι μανούλα, γιατί είναι ο καλύτερος στο πλασάρισμα όταν βρεθεί απέναντι στην αντίπαλη εστία.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Δεν με ξάφνιασε η νίκη του Άρη επί του Παναθηναϊκού. Ξέρουμε όλοι τι παίζεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι ο Άρης θα έδινε το 110% σε αυτό το ματς. Οι Θεσσαλονικείς ήταν καλύτεροι στο focus που είχαν για το παιχνίδι και μάλλον εκεί κρίθηκε. Ειδάλλως, οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι ως ομάδα.

Σε ατομικό επίπεδο, τη διαφορά την έκαναν οι ευκαιρίες που έχασε ο κινητικός Μπερνάρ, αλλά πρωτίστως οι σέντερ φορ. Ο μεν Ιωαννίδης βρέθηκε σε θέση βολής τέσσερις φορές-σημάδεψε εντός εστίας και τις τέσσερις, κάτι που είναι καλό. Αλλά καμία τελική του δεν ήταν τέτοια για να νικήσει τον γκολκίπερ, κάτι που είναι κακό. Γενικά χωλαίνει στην αποτελεσματικότητα. Τα μόλις τρία γκολ που έχει βάλει σε πρωτάθλημα κι Ευρώπη (αφαιρώντας τα πέναλτι), κάτι λένε. Όπως λένε και τα έξι γκολ (χωρίς το ένα εύστοχο πέναλτι) που έχει βάλει ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ο Μορόν, ο οποίος για ένα κλικ δεν έκανε χθες χατ τρικ. Κάπου απορεί κανείς πώς ο Κορδόν κι ο Μαρτίνεθ δεν σκέφτηκαν αυτό τον συμπατριώτη τους κυνηγό (και δεν είναι ούτε 30 ετών), ενώ η Μπέτις τον άφησε ελεύθερο-ο δε Κορδόν τον είχε παίκτη στην ομάδα της Σεβίλλης.

Ο Μπρινιόλι ήταν κι αυτός πρωταγωνιστής, αρνητικός. Η συγκυρία είναι ότι ενώ δυο φορές (στο 0-0 και στο 1-0) έσωσε την εστία του με πολύ δύσκολες επεμβάσεις με το αριστερό του πόδι, έκανε με το ίδιο του πόδι την γκάφα στο 1-0. Αλλά κι αργότερα, ενώ έκανε έγκαιρη έξοδο μακριά από την εστία του, σαν να «κόλλησε» λίγο προσπαθώντας να κάνει το πιο δύσκολο με το αριστερό του. Το εμπιστεύεται πολύ, όντως είναι δυνατό του σημείο, όμως μοιάζει το επίπεδο συγκέντρωσης του Ιταλού να μην είναι το καλύτερο. Κι ο Λοντίγκιν θα αρχίσει μου φαίνεται να παίρνει όλο και περισσότερα παιχνίδια, ειδικά όσο δεν υπογράφει ο Μπρινιόλι, που έχει και την ατυχία με τον τραυματισμό του Μάγκνουσον να είναι μπροστά του, κι αριστερά, ο γκαφαδόρος Γεντβάι.

Τώρα, ο Άρης παίζει με την ΑΕΚ και δηλώνοντας να εκτίσει την ποινή της μίας αγωνιστικής λόγω καρτών στη Φιλαδέλφεια ο Βερστράτεν, χάνει το μισό του κέντρο.

Τέλος, αίσχος πραγματικά για τον διαιτητή Κατσικογιάννη και τον VAR Πολυχρόνη, που δεν έδωσαν το πιο εξόφθαλμο πέναλτι του φετινού πρωταθλήματος στο ΠΑΟΚ-Πανσερραϊκός, με το σκορ στο ρευστό 1-0 και την μπάλα να βρίσκει πεντακάθαρα το χέρι του Σάστρε που ήταν σε έκταση! Ντροπή για τον διαιτητή κι ακόμη περισσότερο για τον VAR.