Θαυμασμός και δέος για τον κορυφαίο όλων Αλμέιδα!

• Ο λόγος του Αλμέιδα, τα λόγια του Γιοβάνοβιτς, τα δάκρυα της μάνας...

Σημείωνα πέρυσι, ίσως και τέτοια εποχή, σε κείμενο που αφορούσε τον Ματίας Αλμέιδα και την πονεμένη -για την ΑΕΚ όλα τα χρόνια- θέση του προπονητή, ότι φαίνεται ο Θεός (όπου και σε ότι πιστεύει ο καθένας) ήθελε να δοκιμάσει την πίστη και την αγάπη (και αφοσίωση) του φίλου της Ένωσης τόσο πολύ, γι' αυτό και τον ταλαιπώρησε αφάνταστα.

Υπογράμμιζα δε ότι το πήγα στο μεταφυσικό διότι, κανονικά και ποδοσφαιρικά, εξήγηση για όλο αυτό δεν υπήρχε, στο γεγονός δηλαδή ότι επί σειρά ετών με ελάχιστες εξαιρέσεις μετά τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, η ομάδα δεν έβρισκε έναν προπονητή να την απογειώσει, να κερδίσει την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη (αλλά και αναγνώριση) όλων... Μας δοκίμασε όλους και για πολλά πολλά χρόνια η αλήθεια είναι ο Θεός...

Αλλά με την άφιξη του Πελάδο όσα ζούμε -με και χάρη σε αυτόν- δεν έχουν προηγούμενο και ίσως όμως να έχουν πολύ άμεσα επόμενο (και σε επίπεδο αγωνιστικών επιτυχιών)... Διότι η ΑΕΚ με το που ήρθε ο Matias Jesus (τίποτα δεν είναι τυχαίο αφού με μπόλικη δόση υπερβολής και χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, είναι ο δικός μας Ιησούς – Μεσσίας για τον πάγκο της Ένωσης) Almeyda όλα άλλαξαν σε χρόνο ρεκόρ!

Αυτό που ακόμη δεν έχει τελειοποιήσει και μοιάζει να τον ενοχλεί κάπου – κάπου, είναι ότι δεν έκανε ΟΛΟΥΣ, ακόμη και τους δεκάδες ελάχιστους άπιστους, να πιστέψουν... Το 'χουμε εκτιμώ εμπεδώσει αυτό έπειτα από ένα – δυο στραβά αποτελέσματα. Ελλαδάρα είμαστε άλλωστε με τα καλά και τα κακά μας.

Ήρθε στην Ένωση, την παρέλαβε εκτός Ευρώπης και σε διάστημα μιας ακριβώς χρονιάς, από Μάη σε Μάη κοινώς, την έστεψε πρωταθλήτρια και Κυπελλούχο Ελλάδας! Υποχρέωσε την υγιή ποδοσφαιρική Ελλάδα να υποκλιθεί στις προπονητικές του ικανότητες και αρετές, κέρδισε τους παίκτες του, την αναγνώριση του αντιπάλου, δημιούργησε ένα ποδοσφαιρικό τμήμα με τέτοια ένωση που δύσκολα συναντάς οπουδήποτε και τελικά μια συνολικά παρέα αποτελούμενη από στελέχη διοίκησης, τεχνικό team, ποδοσφαιριστές και απλούς υπαλλήλους, οι οποίοι έγιναν το απόλυτο ένα και ίσο... Πάντα με πειθαρχία, αλληλοσεβασμό και πολλή δουλειά απ' όλους σε όλα τα επίπεδα.

Όλα αυτά ήταν άγνωστες λέξεις και έννοιες στην ΑΕΚ προτού ο Ματίας Αλμέιδα έρθει στην Αθήνα και αναλάβει τη τεχνική ηγεσία της ομάδας. Αναδείχτηκε από τους ποδοσφαιριστές και βραβεύτηκε στη σπουδαία (μια ακόμη) γιορτή του ΠΣΑΠΠ ως ο κορυφαίος τεχνικός και πώς να μην...

Σε μια εκδήλωση που είχε σπουδαίες στιγμές και όμως κατάφερε με την ταπεινότητά του, τον υπέροχο και σπουδαίο λόγο του, να είναι και εκεί ο απόλυτος πρωταγωνιστής, δίχως καν να το επιδιώξει, χωρίς έστω να το προσπαθήσει. Τα λόγια του είναι συγκλονιστικά για να τα προσπερνάμε και αυτό έχει σημασία. Όσα είπε για το τι προσφέρει στην πραγματικότητα το ποδόσφαιρο, αλλά φυσικά δεν ήταν πρώτο θέμα παντού, δεν πουλάει τίποτα όσο η τοξικότητα!

Ο λόγος του Αλμέιδα, τα λόγια του Γιοβάνοβιτς, τα δάκρυα της μάνας...

Νιώθω πραγματικά απεριόριστο θαυμασμό για τον άνθρωπο και κορυφαίο όλων προπονητή Ματίας Αλμέιδα, δέος όποτε έχω το προνόμιο να βρίσκομαι κοντά του, να τον ακούω και να τον βλέπω να δουλεύει, χαρά και αισθάνομαι γεμάτος από το ποδόσφαιρο. Έχει περάσει ενάμιση χρόνος, νόμιζα μετά και την εμπειρία της προετοιμασίας πως θα μου 'χει... περάσει όλο αυτό που νιώθω όταν τον βλέπω σε επίπεδο εκτίμησης, σεβασμού, το δέος που γράφω παραπάνω, αλλά η αλήθεια είναι πως αντί να μειώνεται, να καταλαγιάζει, φουντώνει και αυξάνεται!

«Μια μπάλα ενώνει διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, μπροστά στην μπάλα και στο ποδόσφαιρο άνθρωποι κάθε είδους και χρώματος είναι ίσοι, μακάρι να μας δώσει ακόμη περισσότερο φως το ποδόσφαιρο, ζήτω το ποδόσφαιρο», μέρος του απίθανου λόγου του...

Όπως και το αληθινό και απόλυτα σωστό: «θέλω να μοιραστώ αυτό το βραβείο μου και με τους δυο συναδέλφους μου, μια νίκη παραπάνω, μια νίκη λιγότερο, δεν βάζει έναν άνθρωπο πιο πάνω από έναν άλλον»! Ο Αλμέιδα μας δείχνει το δρόμο, προφανώς και άλλοι προπονητές και ποδοσφαιριστές στέκομαι στον Αργεντινό διότι και μόνο η παρουσία του με το βιογραφικό του στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αρκετή για να μας διαφημίζει και να το αναδεικνύει και το 'χει ανάγκη η χώρα μας και το άθλημά μας, τώρα που όλα αυτά τα χρόνια το πρωτάθλημα είναι σούπερ ανταγωνιστικό, ειδικά τις τελευταίες δυο σεζόν, αλλά και πριν (και ας μην πρωταγωνιστούσε η ΑΕΚ).

Συνιστά ευχής έργο η παρουσία του Ματίας Αλμέιδα (εννοείται) για την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και για εμάς, όσους ζούμε απ' αυτό και μαθαίνουμε από αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο για το αντικείμενο, αλλά για την ίδια τη ζωή. Όπως μου άρεσε και η δήλωση του Γιοβάνοβιτς για τους γονείς του Φώτη Ιωαννίδη και το τρόπο που μεγάλωσαν το παιδί τους, αλήθεια πόσο υπερήφανοι μπορεί να αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι που (όπως όλοι μας σαν γονείς) αφιερώνουν τη ζωή τους για να φτιάξουν τη δική τους τα παιδιά τους... Αυτή η αναγνώριση. Αυτό το δάκρυ της μητέρας του Κουλιεράκη, όταν άκουγε το παιδί της να λέει δημόσια «ευχαριστώ τους γονείς μου και τον Θεό»...

Είναι πάντα και ήταν το ίδιο και χθες μια υπέροχη γιορτή με συγκλονιστικά μηνύματα αυτή του ΠΣΑΠΠ για τις κορυφαίες και κορυφαίους κάθε σεζόν που έχει ολοκληρωθεί. Αξίζουν συγχαρητήρια και πρέπει να διαφημίζονται απ' όλους, όλα τα Μέσα όφειλαν να είχαν πρώτα θέματα μόνο αυτά τα μηνύματα, έστω για λίγες ώρες, τίποτα άλλο και ας μην προσφέρουν επισκεψιμότητα, δεν ευθύνονται μόνο τα Μέσα άλλωστε, Έλληνες είμαστε και μας γνωρίζουμε, λαχταράμε για ίντριγκα, θέλουμε παρασκήνιο, ψοφάμε για κόντρες... Αλλά όπως είπε και ο τεράστιος και κορυφαίος όλων Ματίας Αλμέιδα στην γιορτή αυτή: «Μακάρι το ποδόσφαιρο να δώσει περισσότερο φως στην κοινωνία που ζούμε. Να μη μείνουμε μόνο στα λόγια. Κάθε ένας από εμάς να βάλει το δικό του λιθαράκι».