Όταν ο Ολυμπιακός έχει μηδέν γκολ στα 10 πιο δύσκολα παιχνίδια και…

Όταν ο Γκρέγκοριτς έβαλε το δεύτερο του γκολ την Πέμπτη το βράδυ, με την κεφαλιά στην εκτέλεση κόρνερ, σκέφτηκα πόσες φορές έχουμε δει ακριβώς την ίδια φάση στον Ολυμπιακό. Και γενικά πόσες φάσεις, και γκολ, έχει φάει η ομάδα στα πιο μεγάλα παιχνίδια της.

Μόνο με τη Γουέστ Χαμ στο Λονδίνο, ο υψηλόσωμος στόπερ Αγκουάρ, είχε τρεις κεφαλιές από κόρνερ που δεν μπήκαν γκολ οι δύο γιατί έφυγαν λίγο άουτ και η μία γιατί ο Πασχαλάκης ήταν σε ετοιμότητα. Ίδιο σκηνικό και στη Γερμανία: να εκτελούν κόρνερ οι αντίπαλοι και βάζουν τους δύο πιο ψηλούς παίκτες τους στο πέναλτι, ώστε την στιγμή της εκτέλεσης να φύγουν σφαίρα μπροστά για να βρουν την μπάλα λίγο έξω από τη μικρή περιοχή.

Ποιοι τους αντιμετωπίζουν, τους ψηλούς αντίπαλους επιτιθέμενους, σε μαν του μαν από πλευράς Ολυμπιακού; Ο Έσε κι ο Αλεξανδρόπουλος-με τους ψηλούς του Ολυμπιακού να είναι στην ίδια ευθεία στη μικρή περιοχή. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε: αν βρουν την μπάλα οι ψηλοί επιτιθέμενοι, είναι θέμα τύχης η, ικανότητας του Πασχαλάκη να γλιτώσει το γκολ ο Ολυμπιακός, πολύ απλά γιατί ο Αλεξανδρόπουλος με τον Έσε δεν μπορούν να κερδίσουν τις μονομαχίες.

Να υπενθυμίσω ότι μέσα στο Καραϊσκάκη από ένα κόρνερ οι «ερυθρόλευκοι» αφενός μεν έχασαν στο 86’ 2-3 από την Φράιμπουργκ, αφετέρου δε έμειναν πίσω στο σκορ (0-1) στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Στο δε ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια, ο Πασχαλάκης χρειάστηκε να κάνει την απόκρουση του αγώνα για να μην προηγηθεί στο σκορ η ΑΕΚ σε μία κεφαλιά του Μοχαμάντι από εκτέλεση φάουλ του Ελίασον.

Από την άλλη, προσπαθώ να βρω γκολ του Ολυμπιακού από στημένη φάση κόντρα στην Φράιμπουργκ, τη Γουέστ Χαμ, την Γκενκ, τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, έστω την Τόπολα. Μηδέν. Στα 10 πιο δύσκολα παιχνίδια, μηδέν γκολ από κόρνερ και φάουλ. Για την ακρίβεια, προσπαθώ να θυμηθώ έστω ευκαιρία από στατική φάση σε αυτά τα παιχνίδια και δεν μπορώ.

Ακούω την ατάκα ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ψηλή ομάδα. Πρέπει η κουβέντα, όμως, αυτή να συνεχιστεί: 15 μεταγραφές έκανε το καλοκαίρι, δεν θα έπρεπε να ψηλώσει η ομάδα; Μπορεί κάποιος να αντιτείνει την απόκτηση δύο παικτών 1μ90, του Ιμπόρα και του Πορόζο. Μόνο που ο μεν Ιμπόρα έπαιξε τελευταία φορά στην αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού στις 17 Αυγούστου (έκτοτε ήταν είτε τραυματίας, είτε δεν επιλέγονταν ως βασικός προφανώς γιατί δεν ήταν σε καλή κατάσταση), ο δε Πορόζο με το που έπαιξε βασικός σε τέσσερα στη σειρά παιχνίδια τραυματίστηκε πριν 25 ημέρες κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Να καταγράψουμε, παρεμπιπτόντως, ότι από τις 15 μεταγραφές, θέματα τραυματισμών έχουν εμφανίσει όχι μόνο οι Ιμπόρα, Πορόζο, αλλά και ο Γιόβετιτς (θλάση με το που έπαιξε τρία ματς βασικός), ο Φρέιρε (πάνω από δύο μήνες νοκ άουτ) κι ο Σκάρπα (δύο τραυματισμοί), με τον Ρίτσαρντς να μην έχει συνέλθει ακόμη από τις περιπέτειες των σοβαρών τραυματισμών του και τον Μπιανκόν μόλις να συνέρχεται σιγά σιγά-κτυπήματα και τραυματισμούς σε μικρότερη έκταση είχαν κι οι Έσε, Ορτέγκα και Ποντένσε.

Και για να επιστρέψουμε στα των στημένων φάσεων: ο Ολυμπιακός είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί πριν περίπου ενάμιση-δύο μήνες με τον Ιταλό Τζιάνι Βίο, θεωρούμενο ως σπεσιαλίστα για τις στημένες φάσεις, τόσο επιθετικά, όσο κι αμυντικά. Με παρελθόν σε Αγγλία (Τότεναμ, Μπρέντφορντ, Λιντς) και Ιταλία (Εθνική, Μίλαν, Φιορεντίνα, Κάλιαρι, Σπαλ, Κατάνια, Παλέρμο). Η συνεργασία δεν προέκυψε λόγω άρνησης του Μαρτίνεθ.
Με τα υπέρ γκολ του Ολυμπιακού στα δέκα πιο δύσκολα παιχνίδια να είναι μηδέν και τα εις βάρος τρία, τις δε ευκαιρίες να είναι μηδέν-δέκα...
Άσχετο: Υπάρχουν, οι περισσότεροι πιο θεωρητικά, ένας-δύο πιο πρακτικά, ο Άμπελ Φερέιρα, ο Νούνο Σάντο, ο Πάουλο Σόουσα, ο Ντιέγκο Μαρτίνες (Χουρακάν), ο Φερνάντο Σάντος, ο Φαν Νίστελροϊ. Αλλά πρωτίστως αυτή την στιγμή υπάρχει, όχι θεωρητικά αλλά πρακτικά, ο Καρβαλιάλ.
Παρεμπιπτόντως, ο Ισπανός φυσιοθεραπευτής που είχε στο τιμ του ο Μαρτίνεθ «αποκλείστηκε της αποστολής από το Βόλο» κι έμεινε στην Αθήνα. Ο Φρέιρε είναι δύο μήνες με θλάση…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Επίτηδες το γράφω τρεις ημέρες μετά, για να μην υπάρξει ούτε υπόνοια δικαιολογίας για το 0-5. Δεν ήταν διαιτησία αυτή στο Φράιμπουργκ, του Βόσνιου «ταχυδρόμου» της ΟΥΕΦΑ «των Θόδωρων».

Να σουτάρει ο Φορτούνης, να διώχνει αμυντικός με το κεφάλι κι ο διαιτητής να μην δείχνει κόρνερ, αλλά άουτ. Να τρώει κλοτσιά για κίτρινη κάρτα ο Ποντένσε, να γίνεται αλλαγή σφαδάζοντας κι ο διαιτητής να μην σφυρίζει καν φάουλ.

Θα μου πείτε, από αυτά, από τις γελοιότητες του Πέλιτο, έφαγε ο Ολυμπιακός πέντε γκολ; Δεν λέω αυτό. Λέω ότι π.χ. αντί ο Ολυμπιακός να έχει υπέρ του κόρνερ στο 6’, πήρε την μπάλα η Φράιμπουργκ και έκανε γκολ στην επόμενη επίθεση της…Λέω ότι και στο Καραϊσκάκη με την Φράιμπουργκ έσπασαν τη μύτη του Έσε και δεν υποδείχθηκε και τότε ούτε φάουλ, όπως τώρα με τον Ποντένσε. Και τότε ο Έσε είχε γίνει αμέσως αλλαγή, από το 20^ο λεπτό.

Είναι ίσοι όροι αυτοί για να διεξαχθεί ένα παιχνίδι του Γιουρόπα Λιγκ;