Αϊτόρ: Ένα γκολ... επιστροφή που κατέκλυσε με συναισθήματα την Λεωφόρο

• Οι στιγμές που δεν... έκατσαν κι εκείνη που τελικά ήρθε
• Η αφιέρωση στον Ζέκα, το «Είμαι εδώ» και το ξέσπασμα της εξέδρας

Ο Αϊτόρ πραγματοποίησε το βράδυ της Κυριακής (03/12) την πιο μεστή φετινή του εμφάνιση κόντρα στον ΟΦΗ, μετά την επιστροφή του από τον σοβαρό τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε. Ο Ισπανός εξτρέμ όχι μόνο έβγαλε την κάθετη στον Ιωαννίδη για το πρώτο πέναλτι που κέρδισε και μετέτρεψε σε γκολ ο Έλληνας φορ στο 30', αλλά έπειτα σκόραρε για το 2-0 των «πρασίνων» ολοκληρώνοντας μία αντεπίθεσή τους με υποδειγματικό τρόπο στο 62ο λεπτό τελειώνοντας ουσιαστικά το παιχνίδι.

Όμως οι τρεις βαθμοί είναι πιθανό στην περίπτωση αυτή να μην ήταν το μεγαλύτερο κέρδος των «πρασίνων» από το παιχνίδι αυτό. Αυτό που μπορεί να ωφελήσει την ομάδα πολύ περισσότερο είναι η επιστροφή του πραγματικού Αϊτόρ. Αυτού που πριν από περίπου ένα χρόνο οδήγησε την ομάδα στο να πραγματοποιήσει το ιστορικό 10/10 προτού η μοίρα του παίξει ένα άσχημο παιχνίδι κι εκείνος υποστεί ρήξη χιαστού, η οποία τον κράτησε έξω για το υπόλοιπο της σεζόν, στερώντας ουσιαστικά από την ομάδα το πιο σημαντικό της «όπλο» σε μία κούρσα πρωταθλήματος που έμεινε στην ιστορία, με τον τίτλο να χάνεται στις λεπτομέρειες. Η εξέλιξη αυτή άφησε κι ένα ερωτηματικό στο μυαλό όλων για το πως θα εξελισσόταν η μάχη του πρωταθλήματος, αν δεν υπήρχε αυτή η ατυχία για τον ίδιο.

Οι στιγμές που δεν... έκατσαν κι εκείνη που τελικά ήρθε

Ο 27χρονος Ισπανός εξτρέμ έψαχνε εδώ και καιρό τη στιγμή. Καλό το γκολ με πέναλτι κόντρα στον Παναιτωλικό, που του έδωσαν οι συμπαίκτες του, αλλά δεν ήταν αρκετο. Ήθελε κάτι άλλο. Κάτι που να είναι δικό του. Βρήκε το γκολ που άνοιξε το σκορ στην Κηφισιά, αλλά ακυρώθηκε, βρήκε το γκολ που μείωσε το σκορ με την Βιγιαρεάλ, αλλά ακυρώθηκε κι αυτό ενώ κέρδισε το πέναλτι απ' όπου προήλθε το 3-1 με τον Παλάσιος, όμως στην συνέχεια έχασε μυθική ευκαιρία για το 2-3.

Στο ματς με τον ΟΦΗ, λοιπόν, συνεισέφερε αρχικά με την κάθετη στον Ιωαννίδη που κέρδισε το πέναλτι και στην συνέχεια έβαλε το γκολ, όμως ήθελε κάτι περισσότερο. Ήθελε κάτι να είναι μόνο δικό του.

Στο 62ο λεπτό του αγώνα το βρήκε αυτό. Ήρθε η στιγμή του. Η ευκαιρία του.

Ο Σένκεφελντ έκανε μία τρομερή επέλαση από την άμυνα και έφτασε μέχρι μπροστά από το κέντρο σε μία προσπάθεια να βγάλει σε αντεπίθεση την ομάδα εκμεταλλευόμενος τους κενούς χώρους. Ο Ολλανδός τροφοδότησε τον Παλάσιος που είχε έρθει κεντρικά και ο Αργεντίνος εντόπισε με την σειρά του τον Αϊτόρ και τον κενό χώρο που είχε μπροστά του και του πάσαρε γρήγορα την μπάλα.

Ο Ισπανός εξτρέμ κοντρολάρει μπαίνοντας στην μεγάλη περιοχή του Μπάουμαν. Ο Βούρος κλείνει επάνω του. Εκείνος προσποιείται ότι θα εκτελέσει και ξαπλώνει τον Έλληνα στόπερ του ΟΦΗ στο χόρτο.

Φέρνει την μπάλα στο δεξί και εκτελεί υπέροχα με το «κακό» του πόδι τον εξερχόμενο Μπάουμαν κάνοντας το 2-0 και σφραγίζοντας ουσιαστικά τη νίκη του Παναθηναϊκού με βάση την εικόνα του αγώνα εκείνη τη στιγμή.

Αυτό ήταν... Τα κατάφερε! Ο Αϊτόρ ξεσπάει στον πανηγυρισμό του. Η Λεωφόρος γίνεται ένα μαζί του. Ήταν μία από τις σπάνιες εκείνες φορές που το γκολ που απλώς αυξάνει το προβάδισμα πανηγυρίζεται περισσότερο από κείνο που το έδωσε και όχι γιατί έτσι κλείδωσε η ομάδα το τρίποντο, αλλά γιατί ήταν αυτός.

Η αφιέρωση στον Ζέκα, το «Είμαι εδώ» και το ξέσπασμα της εξέδρας

Το «Απόστολος Νικολαΐδης» ανάβλυζε συναισθήματα για την επιστροφή του «παιδιού» της. Μία επιστροφή που μόνο εύκολη δεν ήταν. Όχι μόνο λόγω των σωματικών δυσκολιών και της επιβάρυνσης της ψυχικής υγείας του αθλητή που προκαλεί ο τραυματισμός αυτός. Αλλά και εξαιτίας του παιδιού που έχασε η σύντροφός του τον περασμένο Μάιο. Μία συνθήκη αρκετά περίπλοκη και στενάχωρη για μία οικογένεια, που γίνεται έτι χειρότερη, αν είναι αυτό δυνατό, όταν συμβαίνει μ' εκείνο που έμελλε να είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας.

Κι όμως εκείνος παρέα με την σύντροφό του, ανέβηκε όλον αυτόν τον γολγοθά και βρέθηκε ξανά εδώ. Εκεί όπου πέρυσι λατρεύτηκε και απέκτησε... θεϊκή διάσταση με το τρομερό ξεκίνημα που έκανε έχοντας οκτώ γκολ και δύο ασίστ στα πρώτα οκτώ ουσιαστικά παιχνίδια του πρωταθλήματος, αφού στο 9ο με τον Άρη έπαιξε μόλις τέσσερα λεπτά, βάζοντας τις βάσεις για να φτάσει η ομάδα στο ιστορικό 10/10.

Πώς λοιπόν να μην χαρεί διπλά και τριπλά ο κόσμος του Παναθηναϊκού αυτό το τέρμα; Όσοι παρακολουθήσατε το παιχνίδι από τους τηλεοπτικούς σας δέκτες δεν είναι εύκολο να καταλάβετε απόλυτα τη στιγμή.

Ο Αιτόρ σκοράρει και σφίγγει την γροθιά του, κάνει τον γνωστό του πανηγυρισμό και τρέχει προς την κατεύθυνση των αναπληρωματικών.

Δείχνει τον Ζέκα και τον αγκαλιάζει. Εκείνος ξέρει. Έχει περάσει τα ίδια και μάλιστα δύο φορές. Μέσα στην χαρά του δεν ξέχασε τον συμπαίκτη του με τον οποίο πέρασε τον ίδιο τραυματισμό κι έκαναν μαζί αποθεραπεία για ένα διάστημα. Κι ας είναι μαζί μόλις λίγους μήνες.

Τρέχουν και οι υπόλοιποι κατά πάνω του και τον αγκαλιάζουν. Ο Ισπανός φιλάει τον συμπατριώτη του Χουάνκαρ. Όλοι γίνονται ένα κουβάρι για τον... ποδοσφαιρικό αδερφό τους. Ο Ρούμπεν Πέρεθ έρχεται μετά και τον αγκιαλιάζει κι εκείνος.

Αφού κοπάσουν οι πρώτοι γυρισμοί και σπάσει ο κύκλος που σχηματίστηκε γύρω από τον Αϊτόρ για τους συμπαίκτες του, εκείνος στρέφεται στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Τον κοιτάει στα μάτια, τον ακούει πως χαίρεται με την χαρά του. Σηκώνει το δάχτυλο και του κάνει γνέφει πως ''Είμαι ξανά εδώ'', ''Επέστρεψα'' και αμέσως μετά απλώνει την παλάμη και ακουμπάει τον τριφύλλι στην φανέλα ευχαριστώντας τον για όλη τη στήριξη σε όσα πέρασε. Που δεν αμφέβαλε ποτέ για κείνον, στάθηκε δίπλα σου σε όλα, τον περίμενε υπομονετικά και του έδειξε μόνο αγάπη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Aitor Cantalapiedra (@a.cantalapiedra)

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού στις εξέδρες «πλημμυρίζονται» από συναισθήματα. Ήρθε η λύτρωση που τόσο καιρό περίμεναν για έναν από τους αγαπημένους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους που πέρασε τόσα πολλά. Η συγκίνηση αφού τον είδαν να ξεσπάει και να πετυχαίνει επιτέλους αφού που τόσο επιζητούσε. Η χαρά γιατί του... παίκτη της ομάδας τους η χαρά, δύο φορές χαρά τους. Φώναξαν με την ψυχή τους τρεις φορές το όνομα του Ισπανού ως είθισται στους πανηγυρισμούς των γκολ κι έπειτα έκατσαν αγαλιασμένοι στις θέσεις τους.

Αυτό που θέλουν τώρα είναι αρχίσου να το φωνάζουν πλέον πιο συχνά μέσα στη σεζόν και να τον βλέπουν μόνο να χαμογελάει, αφού μετά την τόσο μεγάλη ταλαιπωρία που πέρασε την περσινή σεζόν, είναι αυτό που του αξίζει.