Παναθηναϊκός: Η δύσκολη απόφαση του Αλαφούζου για τον Ιβάν και του Ιβάν για τον Μπρινιόλι

• Ο πάγκος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και ο... Διούδης
• Το ρόστερ μεσοαμυντικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο νέο στυλ
• H εμπιστοσύνη στον Ιβάν, οι μεταγραφές και τα ντέρμπι του Ιανουαρίου

Όταν γίνεται μία φορά, «καταπίνεται». Όταν γίνεται δεύτερη, δίνεις δεύτερη ευκαιρία, ειδικά όταν πρόκειται για τον τερματοφύλακα που ήταν MVP σε πολλά παιχνίδια τα δύο τελευταία χρόνια. Όταν γίνεται τρίτη; Τότε αυτή είναι και η φαρμακερή, διότι πλέον το κακό είναι μεγάλο για όλη την ομάδα. Πρώτη με τη Ρεν. Δεύτερη με τον Αρη. Τρίτη στο Περιστέρι. Τρεις ήττες, εκ των οποίων οι δυο τελευταίες πιθανότατα θα είχαν αποφευχθεί αν ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι είχε αποφύγει κοστοβόρα σφάλματα που δεν έκανε στο παρελθόν. Και μάλιστα, αυτό προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση, λάθη διαφορετικού τύπου!

Με τη Ρεν ήταν η τοποθέτηση του σώματος, χεριών και ποδιών, και η κακή εκτίμηση της πορείας της μπάλας. Με τον Αρη ήταν η μειωμένη αντίληψη: δεν είχε καν δει τον Μορόν να έρχεται με… χίλια όταν κοιτούσε το ανοιχτό γήπεδο για να προσδιορίσει την μακρινή πάσα του. Χθες, στο Περιστέρι, ήταν… όλα. Πάλι λανθασμένη αντίληψη στο 1-1 του τελευταίου λεπτού των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου και μετά… «μαύρο». Ελλειψη καθαρού μυαλού, τόλμης αποφασιστικότητας, σε τελική ανάλυση έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του, η οποία φάνηκε και στο δεύτερο γκολ του Ατρομήτου (καθηλωμένος, ενώ η μπάλα βρισκόταν στη μικρή περιοχή του) αλλά κυρίως στο «βγαίνω – δεν βγαίνω» εναντίον του Ρομπάιγ.

Ο πάγκος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και ο... Διούδης

Μιλούν όλοι για το εκκρεμές νέο συμβόλαιο, προσωπική άποψη είναι πως δεν έχει καμία σχέση με τα λάθη του Μπρινιόλι. Είναι φανερό ότι σταδιακά έχει γκρεμιστεί η αυτοπεποίθησή του, η οποία μπορεί να χτιστεί μόνο μέσα από σερί επιτυχημένες εμφανίσεις. Για όσους δεν το θυμούνται κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και στο δεύτερο γύρο της πρώτης σεζόν του. Όχι με τόσο κραυγαλέα λάθη, αλλά με προβληματικές εμφανίσεις και με συνευθύνη σε γκολ που δεχόταν ο Παναθηναϊκός. Τότε, μετά από τρεις σερί ήττες από ΟΦΗ, Αστέρα, ΠΑΟΚ, είχε αντικατασταθεί από τον Σωκράτη Διούδη στα πέντε τελευταία ματς της regular season. Eίχε μείνει ένα μήνα στον πάγκο, επανήλθε στα play offs με καθαρό μυαλό, έκανε καλά παιχνίδια, πήρε και το Κύπελλο, προχώρησε. Τώρα;

Τώρα η κατάσταση είναι πιο δύσκολη. Όπως και η απόφαση του Γιοβάνοβιτς για τους τερματοφύλακες. Προφανώς στην κατάσταση που βρίσκεται και με το μυαλό θολωμένο για να «αποδείξει», τουλάχιστον με το Βόλο την Τετάρτη πρέπει να μείνει στον πάγκο... Μετά, τον Ιανουάριο, με τρία ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού και ένα επί της ΑΕΚ; Ποιος ξέρει τι θα γίνει μέχρι τότε…

Το ρόστερ μεσοαμυντικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο νέο στυλ

Διότι, ναι, ο Μπρινιόλι έβαλε άθελά του στις δυο από τις τρεις ήττες του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα (Αρης – Ατρόμητος) τρομερή πίεση σε όλη την ομάδα, αλλά ασφαλώς δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον κατήφορο. Μεσοαμυντικά ο Παναθηναϊκός είχε από την αρχή της σεζόν και συνεχίζει να παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα, τα οποία πλέον κοστίζουν… πιο ακριβά όταν και ο τερματοφύλακας είναι σε κακή κατάσταση. Είτε παίζει ο Αράο, είτε παίζει ο Γεντβάι ως παρτενέρ του Σένκεφελντ. Είτε παίζει ο Βραζιλιάνος, είτε ο Ρουμπέν ως «εξάρι». Με Βαγιαννίδη και Κώτσιρα, με Χουάνκαρ και Μλαντένοβιτς, με όλους! Είναι πρόβλημα της ομάδας, το οποίο είχε λογικά φανερωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό στα ευρωπαϊκά ματς. Και το ξαναλέμε: με το στυλ που θέλει να παίζει ο Παναθηναϊκός εφέτος, χρειάζεται πιο ποιοτικούς μέσους, ασφαλώς και πιο ποιοτικούς στόπερ. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Γεντβάι, αλλά και στον Σένκεφελντ.

Θα θυμηθούν πολλοί τα δυο ματς – “οδηγούς”. To 1-0 με τη Μαρσέιγ, το 2-0 επί της Βιγιαρεάλ. Ελα, όμως, που αποδείχθηκαν εξαιρέσεις! Πέντε γκολ από τη Ρεν, τρία από τη Βιγιαρεάλ, δύο από τη Μακάμπι που είχε βάλει ένα σε πέντε ματς του ομίλου (!), ε, ήρθε η ώρα να δεχθεί για πρώτη φορά τρία και στο πρωτάθλημα. Από τον Ατρόμητο, την πρώτη «μικρομεσαία» που τον λάβωσε εφέτος. Επτά γκολ από τις ομάδες πρώτης ταχύτητας (0-2-2 στο γήπεδο με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Αρη), άρχισαν και οι απώλειες βαθμών σε ματς στα οποία έως τώρα έχαναν βαθμούς μόνο οι ανταγωνιστές του. Σαν να μαζεύτηκαν πολλά. Και η ώρα είναι κρίσιμη για τον Γιάννη Αλαφούζο.

H εμπιστοσύνη στον Ιβάν, οι μεταγραφές και τα ντέρμπι του Ιανουαρίου

Θα εμπιστευθεί τον Γιοβάνοβιτς, όπως τον είχε εμπιστευθεί και στην περίοδο κρίσης της πρώτης σεζόν, προτού αρχίσει το σερί του δεύτερου γύρου; Τότε που ο Παναθηναϊκός είχε ήδη γράψει δέκα ήττες και νίκησε για πρώτη φορά σε ντέρμπι την προτελευταία αγωνιστική της regular season (3-0 την ΑΕΚ); Άλλες οι απαιτήσεις τότε, άλλες τώρα.
Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις μπαίνει στο μυαλό του μεγαλομετόχου η σκέψη της αλλαγής προπονητή. Ισως και του τεχνικού διευθυντή, είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς του άλλωστε. Όμως απ΄ αυτό το σημείο μέχρι το διαζύγιο με τον Ιβάν ο δρόμος είναι μακρύς. Και ο Αλαφούζος έχει αποδείξει πολλές φορές ότι δεν απολύει εύκολα τον κόουτς. Το σκέφτεται νωρίς, αλλά δεν το αποφασίζει εύκολα. Με τον Αναστασίου, με τον Στραματσόνι, με τον Δώνη, με τον Μπόλονι, το σκεφτόταν πολύ καιρό προτού το αποφασίσει. Εξαιρέσεις ο Μαρίνος Ουζουνίδης που είχε αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν και ο Ντάνι Πογιάτος που άντεξε μόλις τρεις αγωνιστικές.

Δύσκολη απόφαση, πάρα πολύ δύσκολη! Διότι ο Ιβάν δεν αντικαθίσταται εύκολα. Δεν βρίσκεις εύκολα μεσούσης της σεζόν ικανότερο γι’ αυτό το club σ’ αυτό το timing. Δεν έχει κάνει τη διαφορά καμία από τις μεταγραφές, έχει κάνει τα λάθη του στο coaching και στη διαχείριση ορισμένων παικτών, αλλά είναι πολύ βαριά και μάλλον άστοχη η απόφαση αλλαγής στο μέσον της περιόδου. Όχι επειδή έχει κάνει πάρα πολλά για τον Παναθηναϊκό, αναβαθμίζοντας την εικόνα του συλλόγου σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Αλλά επειδή έχει αποδείξει ότι μπορεί να το «γυρίσει». Ας περιμένουμε τις μεταγραφές. Και τα ντέρμπι του Ιανουαρίου, που πιθανότατα θα αποτελέσουν και το κρας τεστ για την παραμονή του.