Η ανάγκη για ψυχραιμία και γενναίες αποφάσεις στον Παναθηναϊκό και η ακραία συζήτηση για τον Ιβάν

Για την αμυντική τραγωδία του Περιστερίου και την μεγάλη ευθύνη του προπονητή για την φετινή ανασταλτική λειτουργία του συνόλου τα είπαμε μετά το παιχνίδι, το βράδυ της Κυριακής. Για την δυσλειτουργία στον κεντρικό αμυντικό άξονα που κοστίζει ακριβά, πέρα από τα παιδικά ατομικά λάθη και το αμυντικό τρανζίσιον, κάναμε εκτενή αναφορά το πρωί της Δευτέρας και η ποδοσφαιρική κριτική που πάντα πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, έγινε. Κριτική, επιχειρήματα, προσπάθεια ανάλυσης των δεδομένων, όχι κανιβαλισμός, όχι ανθρωποφαγία, όχι γενικότητες που απέχουν από την πραγματικότητα της ομάδας και της δουλειάς του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Είναι άλλο πράγμα η κριτική και άλλο η ισοπέδωση των πάντων, πόσω μάλλον όταν το πρωτάθλημα βρίσκεται στην 14η αγωνιστική στροφή και ο Παναθηναϊκός το βράδυ θα απέχει στη χειρότερη περίπτωση δύο βαθμούς από την πρωτοπόρο ΑΕΚ και στη καλύτερη έναν βαθμό από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ.

Φυσικά όσα συνεχίζονται οι αυτοχειρίες, όσο οι ''πράσινοι'' παρουσιάζουν αυτή την εικόνα στο αμυντικό κομμάτι, τόσο θα λιγοστεύουν οι πιθανότητες για την επίτευξη του κύριου φετινού εν Ελλάδι στόχου που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Τριφύλλι πήγε στην πρόσφατη διακοπή του Νοεμβρίου στο +4 και θα οδηγηθεί σε εκείνη των Χριστουγέννων, κυνηγώντας την επιστροφή στην κορυφή.

Πάμε τώρα και στην επόμενη ημέρα. Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού θα πρέπει να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα για να μην χάσει το νόημα των όσων του συμβαίνουν. Ο πανικός ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Καμία σεζόν, κανένα πρωτάθλημα, καμία χρονιά δεν χάθηκε στις 18 Δεκεμβρίου. Καμία.

Καμία σεζόν, κανένα πρωτάθλημα, καμία χρονιά δεν είναι για τα... σκουπίδια στην 14η αγωνιστική, μετά την τρίτη ήττα στο φετινό πρωτάθλημα και σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή, με τον ευρωπαϊκό στόχο να έχει επιτευχθεί από το καλοκαίρι, 10+ εκατομμύρια να έχουν μπει στα ταμεία και την εικόνα της ομάδας στον όμιλο να είναι απόλυτα ανταγωνιστική αλλά τα αποτελέσματα να αφήνουν μια μεγάλη πίκρα, με αποκορύφωμα την απώλεια της τρίτης θέσης από την Μακάμπι Χάιφα με ήττα στη Λεωφόρο, μία ξεκάθαρη αποτυχία δικαίωσης των προσδοκιών που η ίδια η ομάδα δημιούργησε.

Ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή πρέπει να ενεργήσει με καθαρό μυαλό σε όλα τα επίπεδα. Να μην θολώσει από τις τρεις ήττες στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια. Διοικητικά, προπονητικά και σε επίπεδο ποδοσφαιριστών. Καθένας από την δική του σκοπιά, από το δικό του μετερίζι θα πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά και να προχωρήσει σε γενναίες αποφάσεις προς όφελος της ομάδας.

Η διοίκηση να συνεχίσει να στηρίζει, όπως το κάνει την προσπάθεια της ομάδας, και αν μπορεί να κλείσει άμεσα με happy end το σίριαλ της παραμονής του Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Άργησε ο Παναθηναϊκός να ανοίξει το θέμα, θα έπρεπε να το έχει κάνει από τα περσινά μισά της σεζόν, το άφησε να σέρνεται και όταν έκατσε στο τραπέζι με τον Ιταλό, η απόσταση χρειάζεται χρόνο να καλυφθεί και είναι λογικό όλη αυτή η ιστορία να έχει επηρεάσει τον έμπειρο κίπερ.

Χωρίς, προφανώς να είναι αυτό μία δικαιολογία για την άθλια εικόνα του τελευταίου μήνα. Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστια ανάγκη τον μόνιμο mvp της προηγούμενης διετίας, τον πιο επιδραστικό κίπερ των τελευταίων πολλών ετών, πρέπει να τον βοηθήσει να βγει από το σκοτάδι και όχι να τον χάσει. Ποδοσφαιρικά, πνευματικά, σε κάθε επίπεδο. Στη χειρότερη ας ξεκαθαρίσει η κατάσταση το συντομότερο δυνατό.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Τι άλλο μπορεί να κάνει η διοίκηση του κλαμπ; Να διαθέσει σημαντικούς οικονομικούς πόρους για την ενίσχυση του Ιανουαρίου, κάτι που θα κάνει, όπως το κάνει σε όλες τις τελευταίες μεταγραφικές περιόδους. Γενικά είναι μια δύσκολη κατάσταση που ακόμη και η παραμικρή παρέμβαση, γενικότερα, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά.

Το προπονητικό επιτελείο επίσης καλείται να πάρει γενναίες αποφάσεις. Πρώτα από όλα να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά στην ανασταλτική αδυναμία που έχει φανερωθεί από την αρχή της σεζόν και έχει πάρει πλέον ανυπολόγιστες διαστάσεις. Αν χρειαστεί να τροποποιήσει κάποια τακτικά κομμάτια, να βρει εναλλακτικές, την λύση στο πρόβλημα.

Να αλλάξει το τσιπάκι στο πνευματικό κομμάτι, όχι μόνο στο θέμα της συγκέντρωσης αλλά και στον τρόπο που μπαίνει η ομάδα πάνω στο χορτάρι. Γενναία απόφαση προς όφελος της ομάδας θα ήταν και μία διαφορετική απόφαση σχετικά με τον αρχικό προγραμματισμό για δανεικό στόπερ που θα έρθει να συμπληρώσει την τετράδα. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από ηγέτη στο κέντρο της άμυνας, όχι από συμπληρωματικό ποδοσφαιριστή. Από παίκτη πενταετίας και όχι εξαμήνου. Γενναία απόφαση θα ήταν και η αναβάθμιση της ποιότητας στους εξτρέμ, με κάποια προσθαφαίρεση στο ρόστερ τον Ιανουάριο. Για πόσο καιρό, για παράδειγμα, θα περιμένει ο Παναθηναϊκός να πάρει πράγματα από τον Βέρμπιτς;

Πάμε και στους ποδοσφαιριστές. Τόσο ο Ιωαννίδης όσο και ο Κώτσιρας ανέλαβαν την ευθύνη που αναλογεί στους παίκτες. Εδώ που τα λέμε είναι τόσο ακραία τα ατομικά λάθη, έχουν κοστίσει τόσο πολύ που οτιδήποτε άλλο θα ήταν εκτός πραγματικότητας. Mπράβο και στους δύο που δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους, ωστόσο, σημασία έχει τώρα περισσότερο η ανάληψη ευθύνης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Να «μιλήσουν» όλοι με ποδοσφαιρικές πράξεις.

Αντί επιλόγου: Είναι αστεία, είναι ποδοσφαιρικά τραγική, είναι εντελώς άστοχη η συζήτηση που μπορεί να γίνεται για αλλαγή προπονητή στον Παναθηναϊκό. Μία συζήτηση που βασικά δεν είναι τέτοια, είναι ένα κύμα hate, σαν αυτά που κατακλύζουν τα social κατά καιρούς. Όσοι τα παρατηρούν, τα ποδοσφαιρικά social στην Ελλάδα, αυτό που διακρίνουν κατά κύριο λόγο είναι μία αδιανόητη κακία, μία «αρρώστια» και φυσικά μία απέραντη άγνοια για το αντικείμενο. Σε όλες τις ομάδες.

Είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε με αυτό; Είμαστε. Από την άλλη δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχόμαστε και το παράδειγμα το έδωσε πρόσφατα ο Άγιαξ βγάζοντας στη σέντρα μία πολύ επικίνδυνη τάση της εποχής μας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη AFC Ajax (@afcajax)

Πάμε τώρα και στην ουσία: Ο προπονητής, κάθε προπονητής πρέπει να κρίνεται στο τέλος της σεζόν, εκτός από περιπτώσεις τύπου Μπόλονι. Είτε είσαι ο Πογιάτος, είτε ο Αναστασίου, είτε ο Ζεσουάλδο, είτε ο Τεν Κάτε, είτε ο Μαλεζάνι, πρέπει το «ταμείο» να γίνεται στο φινάλε της περιόδου, με την αξιολόγηση του κλαμπ να αφορά τους στόχους που τέθηκαν στην αρχή της σεζόν.

Όταν, λοιπόν, μιλάμε για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με ποια λογική δεν θα κριθεί στο φινάλε αυτός ο προπονητής αλλά τον Δεκέμβριο; Eπειδή; Επειδή έχασε τρία από τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια θα βάλουμε φωτιά να κάψουμε ότι έχτιζε εδώ και δυόμισι χρόνια; Δεν είναι έτσι το ρημάδι το ποδόσφαιρο. Αν ήταν έτσι ο Κλοπ, ο Πεπ, ο Αρτέτα και πάει λέγοντας θα είχαν... χαιρετήσει από την πρώτη τους χρόνια.

Ένας τεχνικός, με τον οποίο ο Παναθηναϊκός κάνει ΜΟΝΟ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ. Από την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2022, από την επιστροφή στον πρωταθλητισμό πέρσι, από την επιστροφή στους ομίλους του Europa League φέτος μετά από επτά χρόνια και σε έναν σύλλογο που η ειδική του βαθμολογία ήταν στα τάρταρα, απόλυτα ανίσχυρος σε κάθε κλήρωση.

Με ποια λογική, λοιπόν, μπορεί να τίθεται θέμα προπονητή ακόμη και στην άμπαλη δεξαμενή των social? Ναι ο Παναθηναϊκός περνά αγωνιστική κρίση, ναι έχει μεγάλο πρόβλημα στην ανασταλτική λειτουργία αλλά με ποια λογική απαιτείς με μίσος από ένα κλαμπ να διώξει έναν προπονητή που σε έβαλε στον ευρωπαϊκό χάρτη πιάνοντας τον έναν στόχο και που βρίσκεται στην 14η αγωνιστική στο -1 από την κορυφή, στο -2 από την ΑΕΚ αν περάσει σήμερα από τον Παναιτωλικό.

Ναι στην κριτική, ναι στην αυστηρή κριτική αλλά κάπου ώπα γιατί κανένας Γιοβάνοβιτς δεν είναι υπεύθυνος για το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός από το 1996 και έπειτα έχει κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα και δεν θα φορτώσουμε όλες τις παθογένειες του οργανισμού στην καμπούρα του έμπειρου κόουτς.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Μαγικά κουμπιά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν. Ούτε μπορείς να πηδάς τις... πίστες της εξέλιξης και της προόδου. Απλά πράγματα είναι, υπάρχουν εκεί στον... έξω κόσμο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τους οποίους θαυμάζουμε, ζηλεύουμε αλλά αδυνατούμε έστω και να τους αντιγράψουμε.