Μπρινιόλι: Μόνο στην Ελλάδα μπορεί να βαφτιστεί ακατάλληλος

• Παναθηναϊκός – Μπρινιόλι: Το scouting report
• Ας μιλήσουμε ψύχραιμα για τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι
• Η μοναξιά του τερματοφύλακα

Ας πούμε ότι εργάζεσαι ως σκάουτ σε μια ομάδα που δεν έχει καμία επαφή με την ελληνική αγορά. Βλέπεις τον Μπρινιόλι του τελευταίου μήνα. Βλέπεις και τον Μπρινιόλι του ξεκινήματος της σεζόν, των προκριματικών που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στους ομίλους του Europa League. Το μπλοκάκι σου γεμίζει με αντιφατικές σημειώσεις.

Παναθηναϊκός – Μπρινιόλι: Το scouting report

Κι ύστερα, τον εξετάζεις βαθύτερα. Και τι βλέπεις; Έναν τερματοφύλακα που την προηγούμενη σεζόν είχε 6.32 Prevented Goals στο Πρωτάθλημα και ότι μόνο ο Χρήστος Μανδάς είχε καλύτερη επίδοση με βάση το συγκεκριμένο metric. Λογικό, μιας και οι «μεγάλοι» συνήθως δέχονται λιγότερες ευκαιρίες. Ακολουθείς την πορεία του μετά την προετοιμασία και αντιλαμβάνεσαι ότι στα play off του Champions League, ο Ιταλός ισοβαθμούσε με τον Μπάτλαντ των Ρέιντζερς στη δεύτερη θέση με τους τερματοφύλακες που έχουν δεχθεί τα περισσότερα σουτ, ενώ είναι τέταρτος στις επεμβάσεις. Έχει, παράλληλα, το απόλυτο στα "reflected saves", δηλαδή τις επεμβάσεις σε σουτ από κοντινή απόσταση, στα οποία ο τερματοφύλακας πρέπει να αντιδράσει άμεσα, βασιζόμενος στα αντανακλαστικά του. Όσο για φέτος; Συνεχίζει να δέχεται λιγότερα γκολ από αυτά που «δικαιολογούν» οι ευκαιρίες.

Τι κάνεις μετά; Μάλλον καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι περνά μια περίοδο ντεφορμαρμαρίσματος και ξεκινάς το background checking, μια διαδικασία πολύτιμη στο σκάουτινγκ, προκειμένου να καταλάβεις καλύτερα τον χαρακτήρα που βρίσκεται πίσω από τη φανέλα, το πώς επηρεάζεται, το πώς αντιδρά στην πίεση. Αποκλείεται να μην έχεις διαβάσει ήδη ότι αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας της προηγούμενης χρονιάς από τους συναδέλφους του και στις δηλώσεις του ευχαρίστησε από τον προπονητή μέχρι τους φροντιστές, καθώς και τους υπόλοιπους τερματοφύλακες της ομάδας.

Ας μιλήσουμε ψύχραιμα για τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι

Στη χώρα της ισοπέδωσης είναι συχνό φαινόμενο ένας ποδοσφαιριστής να διανύει την απόσταση από την αποθέωση στην κατακραυγή σε χρόνο ρεκόρ. Ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι αποτελεί μία από τις πιο κομβικές μονάδες στην εξέλιξη του Παναθηναϊκού στα χρόνια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και η επιρροή του στο σύνολο είναι πολυδιάστατη. Όπως φαίνεται όμως στην πράξη, είναι και αμφίδρομη.

Τι σημαίνει αυτό; Ο Ιταλός διαθέτει μια σειρά από ικανότητες που σφυρηλάτησαν την ταυτότητα του Παναθηναϊκού και τον βοήθησαν να χτίσει την ανασταλτική λειτουργία, η οποία πέρυσι τον κράτησε μέχρι την τελευταία αγωνιστική στο παιχνίδι του τίτλου, αλλά και το χτίσιμο του παιχνιδιού. Η συνολική αντίδραση της άμυνας έρχεται σχεδόν πάντα σε συνάρτηση με τον τερματοφύλακα, με τη μεταξύ τους χημεία, με την επικοινωνία, με την εμπιστοσύνη που οικοδομείται. Είναι πιθανό να χαθεί η εμπιστοσύνη από τους αμυντικούς στον τερματοφύλακα, αλλά είναι επίσης πιθανόν να χαθεί η εμπιστοσύνη του τερματοφύλακα στην αμυντική λειτουργία. Ακόμα και υποσυνείδητα. Τα λάθη και η κακή συμπεριφορά στις αμυντικές μεταβάσεις έχουν μετατραπεί φέτος σε πληγή για τους «πράσινους» και νομίζω πως αυτό έχει τον δικό του αντίκτυπο και στον τερματοφύλακα.

Αν δεχθούμε ότι δεν γίνεται ο Μπρινιόλι από τον ένα μήνα στον άλλον να έχασε τα βασικά του skills, τότε συμφωνούμε ότι το ζήτημα που αντιμετωπίζει είναι κυρίως πνευματικό-ψυχολογικό. Ο Ιταλός τερματοφύλακας, στα τελευταία ματς, παίρνει αποφάσεις που σ' όλη την πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει δείξει πως ήταν «απαγορευμένες» γι' εκείνον. Έχει αντιδράσεις που ο παρατηρητής της πορείας του δεν διανοούταν καν. Αρχικά, να πούμε, ότι συμβαίνει. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ένας ποδοσφαιριστής διανύει μια κακή περίοδο, δυσκολεύεται να μείνει απόλυτα συγκεντρωμένος και οδηγείται σε λάθη που αδυνατεί να κατανοήσει ακόμα κι ο ίδιος.

Η μοναξιά του τερματοφύλακα

Ειδικότερα για το «Νο.1» μιας ομάδας, τα λάθη αυτά κοστίζουν πολλαπλά, σε αντίθεση πχ με μια χαμένη κατοχή στον άξονα ή μια κακή εκτέλεση από τον επιθετικό, που την επόμενη μέρα ξεχνιούνται. Όπως είπε ο Ντέμης Νικολαΐδης, «Τα λάθη, ειδικά αυτά του τερματοφύλακα, δεν μπορείς να τα παλέψεις. Δεν μπορείς ως προπονητής να τα διορθώσεις», προσθέτοντας, σε σχέση με τα όσα γράψαμε παραπάνω, ότι «ένα από τα καλά χαρακτηριστικά του Μπρινιόλι είναι το ότι αυτές τις μπαλιές τις καθαρίζει επειδή παίζει ψηλά. Μπορεί να περνάει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος. Μπορεί να τον επηρέασε το πρώτο γκολ που δέχτηκε, μπορεί ψυχολογικά να μην είναι καλά. Δεν ήταν σε καλή μέρα. Ο Μπρινιόλι που ξέρουμε θα ήταν πιο έξω και δεν θα κολλούσε. Θα προλάβαινε την μπάλα».

Τους ακριβείς λόγους που ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι δεν παρουσιάζεται στα γνωστά του στάνταρ πνευματικής προετοιμασίας και συγκέντρωσης, τους γνωρίζει μόνο το προπονητικό τιμ και μολονότι, όπως είπε κι ο Ντέμης Νικολαΐδης, δεν μπορεί να διορθώσει τα λάθη του με το κοουτσάρισμα ενός αγώνα, μπορεί να τον βοηθήσει με την κατάλληλη διαχείριση. Και πάλι εδώ δεν υπάρχει μία «σωστή» απόφαση, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τον ανθρώπινο παράγοντα. Για έναν τερματοφύλακα ίσως ήταν καλό να μείνει 2-3 ματς στον πάγκο για να αποσυμφορηθεί, να κοπάσουν για λίγο τα φώτα που τον έχουν στο επίκεντρο. Για κάποιον άλλον το ρίξιμο στην αρένα του επόμενου αγώνα ίσως είναι η καλύτερη ένεση ψυχολογίας. Η διαδικασία της ανανέωσης του συμβολαίου του και η από μέρους του κατανόηση ότι πιθανόν να μην παίρνει όσα ο ίδιος αισθάνεται ότι δικαιούται, ενδέχεται επίσης να του προσθέτει εκνευρισμό.

Σε κάθε περίπτωση, κανείς ποδοσφαιριστής δεν αξίζει να απαξιώνεται από μια περίοδο ντεφορμαρίσματος, ατομικών λαθών και κακών αποφάσεων. Ακόμα κι αν τα λάθη αυτά κοστίζουν βαθμούς. Πόσω μάλλον όταν ο εν λόγω ποδοσφαιριστής έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές την κλάση και την ηγετική του παρουσία σε ένα σύνολο. Το κλείσιμο των αυτιών στην ανθρωποφαγία των Social και λοιπών Media είναι μονόδρομος, σε συνδυασμό με την επιμονή στη δουλειά και την κατάλληλη διαχείριση στο κομμάτι της ψυχολογίας. Θα είναι κρίμα για όλες τις πλευρές αυτή η σχέση, ακόμα κι αν ολοκληρωθεί φέτος, να μην κλείσει όπως της αρμόζει.