Πετράκης: «Και οι δύο έχουμε τις προϋποθέσεις να παραμείνουμε, γιατί να μην τα καταφέρουμε»

Χωρίς γκολ ολοκληρώθηκε το παιχνίδι του ΠΑΣ Γιάννινα με τον Παναιτωλικό, με τον Γιάννη Πετράκη που ήταν το πρόσωπο του αγώνα καθώς επέστρεψε για πρώτη φορά στους «Ζωσιμάδες» ως αντίπαλος μετά την λύση της συνεργασίας με τους Ηπειρώτες, να αναφέρει τα εξής: «Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σ’ αυτήν την πόλη και σ’ αυτήν την ομάδα. Εδώ σ’ αυτήν την πόλη για 5,5 χρόνια εισέπραξα πολύ μεγάλη αγάπη και σεβασμό. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη διαδρομή, γιατί στιγμάτισε την καριέρα μου, αλλά και την προσωπική μου ζωή.

Σε ό,τι αφορά το παιχνίδι, οι δύο ομάδες ήταν πολύ προσεκτικές, θεωρώ ότι το αποτέλεσμα είναι δίκαιο όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και είμαι ευχαριστημένος, γιατί ειδικά μετά την αποβολή που μας ασκήθηκε ιδιαίτερη πίεση, φεύγουμε τελικά με τον βαθμό. Εύχομαι και οι δύο ομάδες να είμαστε στην κατηγορία στο τέλος. Καλές γιορτές και υγεία».

Για το αν αξίζουν να παραμείνουν οι δύο ομάδες με την εικόνα που έχουν: «Η εικόνα μεταβάλλεται. Το σημαντικό είναι οι προϋποθέσεις που υπάρχουν σε μία ομάδα. Και ο ΠΑΣ ειδικά με τα καινούργια γήπεδα που έμαθα ότι έχει και ο Παναιτωλικός, είναι μεγάλα κλαμπ, με κόσμο, ζωντανοί οργανισμοί ,επαρχιακές ομάδες που έχουν όλα τα προαπαιτούμενα. Αν αυτό συνδυαστεί με καλή αγωνιστική παρουσία, θεωρώ ότι υπάρχουν τα προαπαιτούμενα. Δεν είναι εύκολο γιατί υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, αλλά είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις κι εμείς και ο ΠΑΣ να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις κι αυτό αφορά και τις επιλογές και την καθημερινότητα. Επειδή πάντα σκέφτομαι θετικά, γιατί να μην τα καταφέρουμε;».

Για το πώς αισθάνθηκε με άδειο γήπεδο: «Είναι στενάχωρο δεν μπορούμε να περιμένουμε εξέλιξη, πάει το ποδόσφαιρο πίσω και δεν υπάρχουν και ανταποδοτικά οφέλη. Πως γίνεται ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους; Πρέπει να ισχύουν νόμοι και να εφαρμόζονται».

Για το πρώτο του συναίσθημα όταν επέστρεψε στα Γιάννενα: «Το πρώτο έντονο συναίσθημα ήταν όταν εμφανίστηκαν τα Γιάννενα από την Εθνική οδό. Με κάποια παιδιά ήμουν πολλά χρόνια, ένας απ’ αυτούς και ο Κόντε.Είχαμε αγάπη και σεβασμό και το βιώσαμε και οι δύο».