Ολυμπιακός: Έφτιαξε λίγο άμυνα, χάλασε λίγο επίθεση, με εικόνα κυριαρχίας κι άτολμο κοουτσάρισμα

Αντί προλόγου: Από τον…Μπιτίκι πέρυσι στον Μπρίνιτς φέτος! Όπως λέμε από το κακό στο χειρότερο…

Κατ΄ αρχάς, εύχομαι να μην επιβεβαιωθεί αυτό που έγραψα χθες: «Όταν ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει στο Περιστέρι, χάνει το πρωτάθλημα». Αλλά αν θέλεις το πρωτάθλημα, και παίζεις μέσα σε τέσσερις ημέρες στις Σέρρες και στο Περιστέρι βάζοντας ένα γκολ, κι αυτό με πέναλτι, είναι…μάλλον δύσκολο να το πάρεις.

Πρόκειται για τα δύο πρώτα παιχνίδια του Καρβαλιάλ στο ελληνικό πρωτάθλημα και ο απολογισμός του Ολυμπιακού επιθετικά είναι απογοητευτικός. Να θυμίσω δε ότι με τον Πανσερραϊκό έπαιζαν και ο Φορτούνης και ο Μαντί και ο Μπιέλ και ο Ελ Αραμπί, και η ομάδα έκανε τις ίδιες καθαρές ευκαιρίες με χθες, άρα μην τα ρίχνουμε όλα στις απουσίες για το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, ο οποίος το μηδέν είχε κρατήσει μόνο άλλη μία φορά σε ολόκληρο το πρωτάθλημα.

Γενικά, νομίζω ότι ο Καρβαλιάλ βλέποντας τα τελευταία αποτελέσματα του Ολυμπιακού και τα γκολ που δέχονταν βροχή (τέσσερα από τον ΠΑΟΚ, πέντε από την Φράιμπουργκ, δύο από τον Βόλο), έδωσε βάρος στην αμυντική λειτουργία, θεωρώντας ότι με την ποιότητα κάποιων παικτών μπροστά θα έρθουν τα γκολ και άρα οι νίκες.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός αμυντικά βελτιώθηκε, όχι θεαματικά, αλλά βελτιώθηκε. Και δεν το λέω μόνο γιατί κράτησε το μηδέν πίσω και στις Σέρρες και στο Περιστέρι, αλλά κυρίως γιατί έφαγε από δύο φάσεις σε κάθε παιχνίδι-και παίζοντας εκτός έδρας, δύο φάσεις θα τις φας. Ο Ολυμπιακός είχε την τύχη σε αυτές τις τρεις-τέσσερις φάσεις να έχει τον Πασχαλάκη σε πλήρη ετοιμότητα και για πρώτη φορά από τον περασμένο Αύγουστο (!!!) δεν δέχθηκε γκολ σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια. θα έλεγα ως συνέχεια του πρώτου του αγώνα, με την Τόπολα, όπου κι εκεί τρεις φάσεις έφαγε ο Ολυμπιακός: τη μία από τραγική γκάφα του Ορτέγκα (γκολ), την άλλη από αντεπίθεση (γκολ) και την παράλλη την κεφαλιά που έβγαλε ο Πασχαλάκης.

Ο Καρβαλιάλ έχει πετύχει πρώτον να είναι πιο πιεστικοί στα μαρκαρίσματα τους οι αμυντικοί του Ολυμπιακού, δεύτερον να έχουν περιοριστεί (μετά την Τόπολα) τα χοντρά λάθη που προέρχονταν από έλλειψη συγκέντρωσης και τρίτον να βοηθάνε περισσότερο αμυντικά οι επιθετικογενείς παίκτες. Έτσι, βλέπουμε έναν πιο προσεκτικό αμυντικά Ολυμπιακό, που πάντως εξακολουθεί να έχει θέματα με τις αντεπιθέσεις των αντιπάλων του και που βέβαια για να τον κρίνουμε καλύτερα και σε αυτό το κομμάτι, το αμυντικό, πρέπει να τον δούμε με πιο δυνατούς αντιπάλους από Τόπολα, Πανσερραϊκό κι Ατρόμητο.

Κι ενώ έχει φτιάξει λίγο η άμυνα, βλέπουμε μετά το ξέσπασμα με την Τόπολα να χαλάει η επίθεση! Διότι, ναι, είχε πολλές (20) τελικές ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι, αλλά από αυτές πέντε ήταν πραγματικά σημαντικές ευκαιρίες-και μάλιστα όχι όλες πολύ καθαρές. Άλλες τόσες, επίσης όχι όλες πολύ καθαρές, ήταν οι ευκαιρίες και με τον Πανσερραϊκό, σε 15 τελικές. Τα τελειώματα, όμως, ήταν από μέτρια έως απογοητευτικά. Καμία σχέση με το παιχνίδι κόντρα στους Σέρβους, όπου σχεδόν όλες οι ευκαιρίες έγιναν γκολ-είναι λες και η ομάδα τα έβαλε όλα τα γκολ εκεί και στα άλλα δύο παιχνίδια στέρεψε!

Άρα, πάμε πάλι σ2την παράμετρο της ισορροπίας: με τον Μαρτίνεθ ο Ολυμπιακός έβαζε γκολ, αλλά και έτρωγε γκολ. Με τον Καρβαλιάλ δεν τρώει γκολ, αλλά και δεν βάζει γκολ.

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, χθες ο Πορτογάλος προπονητής εμφάνισε μία ομάδα που προσπάθησε πολύ να κερδίσει, ήταν απολύτως κυριαρχική στο παιχνίδι (71% κατοχή μπάλας) και που επιτέθηκε από τα πλάγια όπως έπρεπε, είχε πολλές στατικές φάσεις και γενικά ήταν σαφώς καλύτερη από τον αντίπαλο της και άξιζε να κερδίσει, έχοντας μάλιστα και κόντρα τη διαιτησία (του Ηπειρώτη Ζαμπαλά), από τα πιο μικρά-μικρά, έως τα πιο μεγάλα σημεία του αγώνα.

Δεν είχε, όμως, ο Ολυμπιακός αυτό το κάτι παραπάνω που κάνει τη διαφορά-και δεν το είχε και στις Σέρρες, παρότι εκεί δεν είχε απουσίες. Μιλάω δε και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο: ο Φορτούνης π.χ. τη Δευτέρα ήταν πεσμένος. Κι ο Ποντένσε χθες όντως τα έδωσε όλα για να αναπληρώσει και το κενό του Φορτούνη, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για την προσπάθεια του, όμως το ένα κλικ παραπάνω που κάνει τη διαφορά δεν το είχε.

Και οι δύο αντίπαλοι πάγκοι, ο Γκαρσία κι ο Ίλιτς, που δεν τους λες και προπονητικές…διάνοιες, έκαναν το ίδιο πράγμα: έπαιξαν με πέντε στην άμυνα και εν πολλοίς μπλόκαραν τον Ολυμπιακό του Καρβαλιάλ. Οι Ελ Κααμπί και Μασούρας δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για να τα βάλουν με τρεις στόπερ. Ο έμπειρος Πορτογάλος τεχνικός βρήκε τη λύση παίζοντας με δύο καθαρούς φορ, βάζοντας δίπλα στον Ελ Κααμπί τον Ελ Αραμπί στο ένα ματς και τον Γιόβετιτς στο άλλο-και όντως πήρε πολλά πράγματα κι από τους δύο. Όχι όμως το γκολ, παρά μόνο από το πέναλτι.

Ο Ολυμπιακός με τον Καρβαλιάλ κάνει κάτι πολύ καλό: χάρη στα πιεστικά μαρκαρίσματα σχεδόν όλων των παικτών του, με πρώτο τον Έσε, ανακτά και δη συνήθως πολύ γρήγορα την μπάλα, με το που την χάνει. Κι έτσι ανανεώνει τις επιθέσεις του. Οι άλλες ομάδες λοιπόν αντιμετωπίζουν αυτή την επιθετικότητα με φουλ κατενάτσιο. Σαν να λένε, ωραία μου πήρες την μπάλα, αλλά βάλε μου γκολ αν μπορείς. Και δεν μπορεί. Είτε γιατί του λείπει η εξτρά ποιότητα μπροστά, είτε γιατί οι παίκτες κουράζονται από τα πολλά που τους ζητάει ο προπονητής και δεν έχουν φρεσκάδα μετά για την τελική ενέργεια, είτε και για τους δύο λόγους.

Αυτό που εγώ θα περίμενα είναι όχι έξι ημέρες ρεπό, αλλά δουλειά στο Ρέντη για να ανταπεξέλθει η ομάδα στα ακόμη πιο δύσκολα του Γενάρη. Όταν λείπεις έξι ημέρες στην Αργεντινή, στην Αφρική, στο Ντουμπάι, στο Λονδίνο, στο Παρίσι κλπ, μετά θες άλλες τόσες μέχρι να προσαρμοστείς και να έρθεις στα ίσια σου. Ακριβώς δηλαδή όταν θα παίξεις στη Λαμία…

Άσχετο: Είναι αφελές να ζητάει ο Ολυμπιακός πέναλτι (στη φάση του Τζαβέλλα από τον Ποντένσε) από ένα διαιτητή όπως ο χθεσινός που έμοιαζε να φοβάται να του δώσει έστω…φάουλ. Στον Αθανασίου έβγαλε μία κίτρινη κάρτα, στο τέταρτο φάουλ (!) που ήταν για κάρτα…

Με τις καθυστερήσεις αυτό που έγινε σε ολόκληρο το 90λεπτο ήταν πραγματική κωμωδία. όπως ήταν κωμωδία και η πρώτη απόφαση του Ζαμπαλά στο παιχνίδι, να σταματήσει αντεπίθεση του Ολυμπιακού για να σφυρίξει υπέρ του φάουλ και δη χωρίς να βγάλει κάρτα στον Τζαβέλλα.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Θα ήμουν άδικος αν δεν τόνιζα την κυριαρχικότητα του Ολυμπιακού στο χθεσινό παιχνίδι, προερχόμενη σε μεγάλο βαθμό από την επιλογή του Καρβαλιάλ να απαιτεί άμεση ανάκτηση της μπάλας και συνεχείς επιθέσεις. Νομίζω, όμως, ότι το κουτσάρισμα του μίστερ ήταν άτολμο.

Να ξεπεράσω εντελώς την φαεινή ιδέα να δώσει ντεμπούτο σε παιχνίδι που έκαιγε η μπάλα στην αρχική ενδεκάδα στον Μπρίνιτς, που έμοιαζε σαν παιδάκι σε όλο το α΄ ημίχρονο. Δεν είχε άλλον να βάλει; Θα μπορούσε να παίξει στα πλάγια (το έχει ξανακάνει) ο Καρβάλιο, για να φτιάχνει παιχνίδι στη θέση του Φορτούνη, και να έπαιζε στη μεσαία γραμμή ο Αλεξανδρόπουλος.

Να αφήσουμε στην άκρη και το λανθασμένο της απόφασης να εκτίσει την ποινή του ο Φορτούνης στο χθεσινό ματς κι όχι στις Σέρρες, ενώ το λογικό ήταν να μην παίξει τη Δευτέρα, που έβγαλε και την κόπωση από το ευρωπαϊκό παιχνίδι-και να έπαιζε χθες πιο φρέσκος.

Το κοουτσάρισμα, όμως, στο β΄ ημίχρονο ήταν αποτυχημένο. Και δεν είναι επαρκής δικαιολογία ότι δεν υπήρχαν επιθετικογενείς λύσεις στον πάγκο. Όταν βλέπεις τον Ελ Κααμπί σε κακή βραδιά και όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται έρμαιο του 37χρονου Τζαβέλλα…όταν βλέπεις τον Μασούρα να τον έχουν προσδώσει οι δυνάμεις του από το α΄ κιόλας ημίχρονο, τότε ως προπονητής πρέπει κάτι να κάνεις, πέρνα της εύστοχης αλλαγής του Γιόβετιτς.

Διότι, ο Ολυμπιακός με τον Μπρίνιτς στο α΄ ημίχρονο έπαιζε με 10 παίκτες, αλλά στο β΄ ημίχρονο έπαιζε με εννιά παίκτες, με τους Ελ Κααμπί και Μασούρα τον ένα χειρότερο του άλλου. Εκεί ο προπονητής πρέπει να βρει μία λύση. Έστω εξεζητημένη, έστω απεγνωσμένη.

Να βάλεις στο τέλος τον δίμετρο Ιμπόρα σέντερ φορ για να πάρει καμιά κεφαλιά, αφού ο Ελ Κααμπί δεν μπορούσε να πηδήσει ούτε εφημερίδα. Να μπει ο Αλεξανδρόπουλος στα χαφ για φρέσκα πόδια. Να μπει ο Ρίτσαρντς μπας και βγάλει καμία σέντρα από αριστερά. Να μπει ο Βρουσάι να κάνει καμία ντρίμπλα. Δεν μπορείς να είσαι 0-0, να έχεις ακόμη τέσσερις αλλαγές και να μην κάνεις καμία, απλά με το σκεπτικό ότι η ομάδα πιέζει.

Να προσέξουμε δε ότι και στις Σέρρες, πέραν της αλλαγής του Ελ Αραμπί, η δεύτερη αλλαγή έγινε στο 81’ και οι άλλες δύο στο 89’, κάτι που δείχνει μία διάθεση από πλευράς Καρβαλιάλ για όσο το δυνατό μικρότερη παρέμβαση στην αρχική ενδεκάδα.

Και για το τέλος ένα

🥹#OlympiacosFc #Olympiacos #OlympiacosSFP pic.twitter.com/iQWxPWrx6h

— redcentre.gr (@redcentre_gr) December 21, 2023