Ο Ιβάν δεν άξιζε τέτοιο φινάλε στον Παναθηναϊκό ούτε σε ποδοσφαιρικό αλλά ούτε και σε ανθρώπινο επίπεδο

Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες που μπορούν να χαρακτηρίσουν την εποχή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Η επιλογή σε αυτό το κείμενο δεν είναι τυχαία. Προέρχεται από την επίσημη παρουσίασή του στους εκπροσώπους του Τύπου τον Ιούνιο του 2021. Στο Κάραβελ. Εκεί όπου όλα όσα υποσχέθηκε έγιναν πράξη ένα προς ένα. Όλα. Η ομάδα του έφερε τον κόσμο πίσω στο γήπεδο και τον έκανε να γεμίζει κάθε Κυριακή την Λεωφόρο και να γεμίσει το ΟΑΚΑ δύο φορές το καλοκαίρι.

Η ομάδα του επανέφερε τον σύλλογο στους τίτλους για πρώτη φορά μετά το 2014 με την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2022. Η ομάδα του διεκδίκησε για πρώτη φορά μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια το πρωτάθλημα και ας μην ήταν αυτός ο στόχος στο ξεκίνημα της σεζόν. Το έχασε στο φινάλε από διάφορες «λεπτομέρειες», τύπου Νταμπάνοβιτς και Covid. Με εκείνον το Τριφύλλι επέστρεψε σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Η τελευταία φορά ήταν το 2016. Έχουμε 2023. Σε αυτή την «μαύρη» επταετία το κλαμπ έφτασε να παίρνει μέρος στις κληρώσεις με τον εθνικό συντελεστή. Το έκανε να φαίνεται εύκολο με τους αποκλεισμούς της Ντνίπρο και της Μαρσέιγ. Δεν ήταν. Στον όμιλο του Europa παρουσίασε έναν απόλυτα ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό και έχασε την συνέχεια της ευρωπαϊκής πορείας στις λεπτομέρειες. Στο πρωτάθλημα; Μετά από 15 αγωνιστικές, στο -1 από την κορυφή, με την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος.

Ο Παναθηναϊκός έδιωξε έναν προπονητή στις 26 Δεκεμβρίου, ο οποίος χρόνο με τον χρόνο παρουσίαζε μία έκδοση ολοένα και καλύτερη, πιο ανταγωνιστική και βελτιωμένη. Η πρόοδος αποδεικνύεται και από τα «παράσημα» της κάθε σεζόν μα και φυσικά από τους αριθμούς. Πραγματικά όσο και αν προσπαθήσεις, είναι πάρα πολύ δύσκολο έως απίθανο να βρεις ποδοσφαιρική λογική πίσω από αυτή την απόφαση. Επαναλαμβάνουμε: Ποδοσφαιρική λογική. Λογικές μπορείς να βρεις πολλές, ειδικά στην Ελλάδα. Το κατά πόσο μπορεί να έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, είναι ένα άλλο θέμα.

Εδώ υπάρχει μια μαγική λέξη: Κριτήρια. Ποια είναι τα κριτήρια απομάκρυνσης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μεσούσης της περιόδου; Υπάρχουν;

Αν κρίνουμε από το job description του 2021, ο Σέρβος κόουτς είναι απόλυτα επιτυχημένος. Να αφήσουμε στην άκρη την μεγάλη εικόνα; Να πάμε στο φέτος; Ο ευρωπαϊκός στόχος έγινε πράξη, το πρωτάθλημα είναι «ανοιχτό» και ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος στο μεγαλύτερο διάστημα και τώρα σε απόσταση αναπνοής και το Κύπελλο επίσης «ανοιχτό».

Θα μπορούσε να το κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα; Προφανώς. Στις «λεπτομέρειες» των «λεπτομερειών» το έχασε πέρσι. Θα το μάθουμε για να μπορέσουμε να τον κρίνουμε και με βάση τα φετινά πεπραγμένα; Όχι. Εδώ υπάρχει παραβίαση της ποδοσφαιρικής λογικής. Ξεκάθαρα. Κάθε προπονητής πρέπει να κρίνεται στο φινάλε της σεζόν, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι ο Γιοβάνοβιτς που επανέφερε τον Παναθηναϊκό στην κανονικότητα του ποδοσφαιρικού του μεγέθους.

Όχι από συναισθηματική υποχρέωση, σε καμία περίπτωση. Όταν ένας προπονητής σου δείχνει κάθε χρόνο πρόοδο, όταν έχει φτάσει σε όλα τα ζητούμενα που του έχουν τεθεί, αξίζει το λιγότερο να κριθεί στο φινάλε της αγωνιστικής περιόδου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Ο Γιάννης Αλαφούζος όλα τα προηγούμενα χρόνια στήριξε απόλυτα τον Ζεσουάλδο Φερέιρα. Στα πολύ δύσκολα. Το ίδιο έκανε και με τον Γιάννη Αναστασίου μετά την Καμπάλα. Σωστή διαχείριση και στις δύο περιπτώσεις. Στήριξε και τον Αντρέα Στραματσόνι το καλοκαίρι του 2016, δίνοντας «λευκή επιταγή» στον Ιταλό προπονητή που είχε δείξει ξεκάθαρα την διάθεσή του να... παίξει Football Manager.

Στήριξε ακόμη και τον Λάζλο Μπόλονι όταν μέχρι και το... χορτάρι στο Κορωπί φώναζε πως αυτός ο προπονητής ήταν από κάθε άποψη μη συμβατός με τον σύλλογο και την εποχή που ζούμε. Όταν λοιπόν έχουν στηριχθεί όλοι οι παραπάνω, πως γίνεται να «αδειάζεται» με αυτόν τον τρόπο ο κορυφαίος προπονητής επί των ημερών του; Πραγματικά θα ήταν οφέλιμο από τα χείλη των υπευθύνων, είτε αυτός είναι ο πρόεδρος της ΠΑΕ είτε ο τεχνικός της διευθυντής, είτε οι αντιπρόεδροί της, να μάθουμε ποιές ήταν οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Το σκεπτικό.

Σε σεζόν που βρίσκεται σε εξέλιξη και ο σύλλογος επαναλαμβάνουμε έχει πετύχει τον στόχο της Ευρώπης, διεκδικεί πρωτάθλημα και Κύπελλο και έχει την καλύτερη επίθεση και άμυνα στο πρωτάθλημα, όντας σε μία διαδικασία συνεχόμενης προόδου! Με έναν προπονητή, ο οποίος σεβάστηκε στον απόλυτο βαθμό τον Παναθηναϊκό, τους ανθρώπους του, τους οπαδούς του, όλους! Και πάνω από όλα σεβάστηκε μέχρι και το τελευταίο ευρώ, το «πορτοφόλι» του ιδιοκτήτη, δεν έκανε «τρέλες» αν και υπήρχε πρόσφορο έδαφος, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά πως οι ομάδες στο ποδόσφαιρο «χτίζονται», δεν αγοράζονται!

Ποδοσφαιρική αδικία, λοιπόν. Πέρα για πέρα. Δεν μπορεί να προκύψει ποδοσφαιρική λογική πίσω από αυτή την απόφαση. Το άδικο δεν είναι μόνο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Είναι και σε ανθρώπινο. Σε έναν άνθρωπο που έχει μπει «ασπίδα» για τον σύλλογο δυόμισι χρόνια τώρα, σε έναν άνθρωπο που ήταν «κόσμημα» πραγματικό για τον Παναθηναϊκό, πόσο fair είναι να μαθαίνει από τον τούρκικο και τον ελληνικό Τύπο στη συνέχεια, το τέλος του από το Τριφύλλι;

Πραγματικά αν τα βάλουμε στη ζυγαριά, δεν μπορούμε να κρίνουμε ποια διαχείριση της κατάστασης ήταν χειρότερη από τις δύο.

Δεν του άξιζε αυτό το φινάλε του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Ούτε σε ποδοσφαιρικό αλλά ούτε και ανθρώπινο επίπεδο. Είναι μία απόφαση που δεν μπορεί να κριθεί θετικά ή αρνητικά από την έκβαση της σεζόν. Συγγνώμη, αλλά δεν έχουμε μάθει να βλέπουμε τα πράγματα στο ποδόσφαιρο με αυτόν τον τρόπο.

Η φιλοσοφία, η λογική, το πλάνο, το σχέδιο, η πρόοδος είναι πάνω από τα εφήμερα αποτελέσματα, γιατί όλα τα προαναφερόμενα θα σε οδηγήσουν ως σύλλογο σε μία σταθερή διεκδίκηση υψηλών στόχων και τίτλων. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί στο ποδόσφαιρο, όποιος βλέπει το «short-term» και όχι το «long-term» της διαχείρισης των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, μειώνει τις πιθανότητες του για να επιτύχει.

Για να κλείσουμε το κεφάλαιο Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε αυτό το σημείωμα, να προσθέσουμε κάτι ακόμη. Επί προσωπικού. Δεν χρειάζεται να το γράψω για να το δει εκείνος. Το ξέρει. Πρέπει να γραφτεί, όμως, σαν κάποιο είδος ψυχανάλυσης από το σημερινό σοκ, το οποίο προφανώς και δεν περίμενα όταν το πρωί βγήκα στον αέρα του ΣΠΟΡΦΜ για να μεταφέρω τα σενάρια από την Τουρκία. Δεν το πίστευα. Ήμουν σίγουρος πως δεν ισχύει. Ποιός θα το περίμενε;
Πάμε, λοιπόν:

Ιβάν, ένα μεγάλο ευχαριστώ για έναν και μόνο λόγο. Μας έκανες να πηγαίνουμε στο γήπεδο με χαμόγελο, με ελπίδα, με ανυπομονησία, μας θύμισες ποια ομάδα αγαπήσαμε και το πόσο πραγματικά μεγάλη είναι. Για αυτό και μόνο σε ευχαριστώ, τεράστιε μάγκα και κύριε, Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Και μια συγγνώμη. Μια μεγάλη συγγνώμη και ας μην μου αναλογεί το χρέος αυτό. Μία συγγνώμη για τον τρόπο που φεύγεις.

Πάμε και στην επόμενη ημέρα. Γυρνώντας στην αρχή του κειμένου. Εκ των πραγμάτων. Ποιά είναι τα ποδοσφαιρικά κριτήρια της πρόσληψης του Φατίχ Τερίμ; Τι κοινό έχει ο Τούρκος με τον έτερο των υποψηφίων που έφτασε κοντά και είχε «πράσινο» παρελθόν; Κανένα.

Ναι, ο Τούρκος προπονητής έχει ένα φοβερό και τρομερό βιογραφικό, ναι είναι ένας θρύλος του ποδοσφαίρου της γειτονικής χώρας, legend της Γαλατά με 8 πρωταθλήματα, επιτυχίες και με την Εθνική Τουρκίας. Από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν έρθει να προπονήσουν στη χώρα μας και ας βρίσκεται στα 70.

Και πάλι συγγνώμη, τα «βιογραφικά» δεν παίζουν μπάλα. Το ότι πήρε κούπες στη Τουρκία δεν σημαίνει πως απαραίτητα θα κάνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Στην εποχή μας, οι κορυφαίοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι στην Ευρώπη χρησιμοποιούν τελείως διαφορετικές διαδικασίες για να αποφασίσουν, για να πάρουν μία ζωτικής σημασίας απόφαση, όπως είναι η πρόσληψη προπονητή. Ο καθένας βέβαια μπορεί να ακολουθεί τον δικό του δρόμο, όπως έπραξε ο Παναθηναϊκός. Το ζήτημα είναι το πως θα αυξήσεις τις πιθανότητες για να κάνεις μια σωστή επιλογή και σε αυτό το κομμάτι το κλαμπ υστερεί.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Ο Τερίμ, λοιπόν, θα κριθεί στο φινάλε της σεζόν. Όπως θα έπρεπε να κριθεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Και για να κριθεί σοβαρά και με ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως αναλαμβάνει ένα σύνολο, στο οποίο δεν θα έχει τον χρόνο να περάσει τις δικές του ιδέες, την δική του φιλοσοφία και κατά κύριο λόγο θα κάνει διαχείριση. Ψυχολογική και τακτική. Μέσα σε κρίσιμα παιχνίδια για πρωτάθλημα και Κύπελλο. Επαναλαμβάνουμε: Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, δεν ήταν μάγος ο Ιβάν, δεν είναι μάγος ο Τερίμ.