Ο Άρης είχε σχέδιο κυρίως όμως έβγαλε αθλητικό εγωισμό

Ποδοσφαιρικό σχέδιο πάντα υπάρχει, απλά, χθες υπηρετήθηκε με ευλάβεια και εμπλουτίστηκε με μπόλικο συναίσθημα μαζί με την αυταπάρνηση καθώς κι αυτή ήταν απαραίτητη. Συνδυάστηκε επίσης με τα λεγόμενα mind games. Αυτά πηγάζουν μέσα από τα λόγια της πιάτσας, αυτή που ήθελε τον Άρη «ξεγραμμένο» και μιλούσε για μια τιμητική ήττα. Μόνο ένας αδαής ή άσχετος κάνει το λάθος να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα ενός ντέρμπι κρίνοντας αποκλειστικά βάσει του αγωνιστικού βίου των ομάδων των τελευταίων δύο μηνών. Πράγματι ο ΠΑΟΚ απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στηριζόμενος στην ταλαντούχα επιθετική γραμμή του. Ακόμη μεγαλύτερη αλήθεια είναι τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα που εμφανίζει ο Άρης μαζί με την κακή νοοτροπία του, όπως «μαρτύρησε» και ο Άκης Μάντζιος. Αλλά διάβολε, εδώ μιλάμε για ντέρμπι και αντιδράσεις της στιγμής. Στη θέση που βρέθηκε χθες ο ΠΑΟΚ, είχε βρεθεί πριν από περίπου ενάμιση μήνα ο Παναθηναϊκός με τη διαφορά ότι τούτος είχε κάνει 2-3 ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο αλλά στο δεύτερο κινδύνεψε με πολλά…

Επιστρέφοντας στο σχέδιο, χαρακτηρίζεται πετυχημένο γιατί υπηρετήθηκε σωστά από αυτούς που επιλέχθηκαν. Κι αυτό είπε ο Μάντζιος χθες όταν μίλησε περί συλλογικής προσπάθειας. Τίποτε δεν έτυχε. Ούτε η παρθενική εμφάνιση του Κίκε Σαβέριο στην αριστερή πλευρά στοιχειοθέτησε απόφαση της στιγμής αλλά δομήθηκε βάσει της εκτίμησης για την 11αδα του αντιπάλου καθώς ο 24χρονος είναι ο μοναδικός αριστερός winger που έχει το ένας εναντίον ενός και εκτέλεση από τα 10-12 μέτρα.

Πάμε ξανά στο σχέδιο. «Φόρτωμα» των άκρων και μηδενικός φόβος από τους παίκτες (του αντιπάλου) στον άξονα. «Απαγόρευση» μεταφοράς μπάλας από πτέρυγα σε πτέρυγα και παροχή της κατοχής της μπάλας. Ας γράψει και 70% αρκεί να μην είναι επικίνδυνο. Και δεν ήταν. Επένδυση στο παιχνίδι μετάβασης και αξιοποίηση των στιγμών. Αυτό θα μπορούσε να είχε πετύχει από το πρώτο ημίχρονο αλλά ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ δεν ήταν καλά. Ο δε Λορέν Μορόν έπρεπε να κάνει μια ακόμη ντρίμπλα προς τα μέσα και θα είχε αποφύγει την προβολή του Βιεϊρίνια. Ο Ζουλ θα μπορούσε να είχε δώσει στον Βλάντιμιρ Νταρίντα στο 37’ από το σκόρπιο σουτ από τα τριάντα μέτρα.

Κακά τα ψέματα, οι βάσεις για την επιτυχία του σχεδίου μπήκαν στα πρώτα δευτερόλεπτα του δεύτερου μέρους. Σε αυτά ο Άρης ήταν στο γήπεδο εν αντιθέσει με τον ΠΑΟΚ ο οποίος έμεινε λίγο ακόμη στα αποδυτήρια. Μέχρι και το 70’ οι «κίτρινοι» είχαν τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα. Η στατιστική έγραφε 12 τελικές εκ των οποίων τέσσερις στην εστία. Ο δε ΠΑΟΚ είχε τέσσερις όλες κι όλες και καμία στην εστία. Κι ας είχε την κατοχή. Το παιχνίδι άλλαξε από εκείνη την αμυντική προσπάθεια του Κωνσταντέλια στον Σουλεϊμάνοφ. Ο «μικρός» πήρε ψυχολογία και από το 70’ και μετά κουβάλησε την ομάδα του στις πλάτες του γιατί αυτή απέκτησε τρόπο έκφρασης από τον άξονα. Εκεί ο Μάντζιος έριξε μια ματιά στον πάγκο του και είδε τη διαφορά, καθώς τα δικά του φρέσκα πόδια στο σχέδιο που είχε ήταν μόνο αυτά του Σέικ Ντουκουρέ. Γι’ αυτό «τρελάθηκε» με τον Μορόν ο οποίος δεν έσπασε την μπάλα στον Σουλεϊμάνοφ για το 3-1. Τα υπόλοιπα που έγιναν λίγο πολύ τα περίμενε. Το βλέμμα του ήταν οργισμένο προς τα τέλη του αγώνα καθώς απαίτησε καλύτερη διαχείριση και αποφυγή φάσεων σαν αυτή του Σάστρε ή του Σβαμπ.

Μετά μίλησε για νοοτροπία και το μυαλό του ήταν περισσότερο σ’ αυτά που χάθηκαν παρά σε αυτό που μόλις είχε κερδισθεί. Και δεν έχει άδικο. Ο Άρης κλείδωσε τις τρεις πρώτες ομάδες του Πρωταθλήματος – κι ας έχασε από την ΑΕΚ στην Αθήνα – αλλά έχασε βαθμούς από Λαμία, Κηφισιά και στην Τρίπολη. Δεν δέχεται απλά αλλά περιμένει κιόλας την αγωνιστική αστάθεια γνωρίζοντας ότι αποτελεί την αναπόφευκτη αντίδραση μιας καινούργιας ομάδας, απαιτεί όμως να μην αλλάζει τη νοοτροπία. Τα μεγάλα παιχνίδια προσφέρουν αίγλη αλλά τα «μικρά» κάνουν τη διαφορά. Τώρα, μπροστά του έχει ένα ακόμη μεγάλο με την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Η επένδυση στους υπάρχοντες αποτελεί τη μοναδική επιλογή μαζί με τον πληγωμένο εγωισμό που ακόμη υπάρχει. Αυτό που άλλαξε είναι η ψυχολογία. Ο Άρης οφείλει να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του γιατί αυτό θα τον οδηγήσει στην καλύτερη διαχείριση των αγώνων. Το ίδιο πρέπει να κάνει και με τον προπονητή του γιατί, σχέδιο πάντα υπάρχει και μάλιστα με πλούσια επιχειρηματολογία.