Πολλή βαβούρα, ολίγη μπάλα

• Ο Φορτούνης το χάος και «όποιος έρχεται παίζει»

Ακόμα μια Δευτέρα που αυτή η δουλειά μας αναγκάζει να ασχοληθούμε με την οπερέτα που ονομάζεται «ελληνικό ποδόσφαιρο». Από τη μια λες να μην τους αδικείς όλους γιατί κάποιοι παλεύουν να κάνουν τη δουλειά τους μέσα στο γήπεδο, αλλά τι να κάνουμε που στο τέλος τους (μας) παίρνει όλους η μπάλα. Ας προσέχαμε να κάνουμε κάτι άλλο της προκοπής…

Πάμε πρώτα σε αυτά με τα οποία ασχολείται όλος ο κόσμος ή καλύτερα όλος αυτός που επέλεξε να δει το ντέρμπι το βράδυ της Κυριακής. Δεν είναι και πολύς σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό και θα γίνεται όλο και λιγότερος με τα μασκαριλίκια που βλέπουμε.

Για τις επίμαχες φάσεις πρώτα… Όποιος βλέπει χέρι στη φάση του Μασούρα καλό είναι να μην του επιτρέπεται η οδήγηση γιατί τα προβλήματα στην όραση εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια ασφάλεια. Μαρκαρίσματα όπως αυτά στον Ναβάρο έχουμε δει δεκάδες μέσα στην περιοχή με τον διαιτητή να επιλέγει (σε κάθε περίπτωση) τελικά αν θα το δώσει το πέναλτι ή όχι. Υποκειμενική η απόφαση. Για την αφεντιά μου περισσότερο είναι, παρά όχι, αλλά δεν σφυρίζω εγώ.

Για τους υπόλοιπους η φάση κρίνεται ανάλογα με το χρώμα των γυαλιών που φοράνε. Για χιλιοστή φορά θα πω ότι την αλήθεια (σας) για τις «αμφισβητούμενες» φάσεις θα τη βρείτε όταν αποφασίσετε τι θα λέγατε με τη φάση αυτή «κόντρα» στην ομάδα σας. Οι 9,5 στους δέκα άλλα λένε έτσι και άλλα αλλιώς. Και μετά θέλετε αν ασχοληθούμε και σοβαρά με τις μπούρδες που διαβάζουμε στα…πολύχρωμα ΜΜΕ και στα social media. Σοβαροί να είμαστε. Πάμε παρακάτω…

Η ΑΕΚ έκανε το διπλό της και ο Αλμέϊδα θα πρέπει να ασχοληθεί με το πώς κατάφερε να βάλει για τα καλά στο παιχνίδι τον Ολυμπιακό, σε ένα ματς που για 40 βάλε λεπτά ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ομάδας του. Και το οποίο μόλις έγινε το 1-2 άρχισε να ισορροπεί χωρίς ουσιαστικά να παρουσιάσει κάτι εντυπωσιακά διαφορετικό ο αντίπαλος.

Απλά ψυχή έβγαλαν οι παίκτες του. Ούτε καν όλοι και για 25 λεπτά περίπου. Ναι, είχε και ηΑΕΚ τις ευκαιρίες της στο δεύτερο μέρος, αλλά εκεί, σε άδειο γήπεδο και με την πίεση λογικά στον αντίπαλο ήταν περισσότερο υποτονική και επιφυλακτική απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Το τρίποντο σε –ακόμα ένα- ντέρμπι τα λύνει όλα βέβαια και είναι λογικό.

Τι παραπάνω να ζητήσει κάποιος; Οι όποιες απαιτήσεις πάνε για τα επόμενα ματς. Η Ένωση άφησε πίσω τον Ολυμπιακό με αβαντάζ στα μεταξύ τους ματς και του φόρτωσε ακόμα περισσότερα προβλήματα. Αν βέβαια κάποια από τις δύο κομβικές φάσεις είχε άλλη εξέλιξη, θα ήταν άλλη και η κουβέντα. Αλλά τα «αν» δεν αφαιρούν ή προσθέτουν βαθμούς.

Ο Φορτούνης το χάος και «όποιος έρχεται παίζει»

Το αδιέξοδο στους Ερυθρόλευκους είναι πολλαπλό και είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν λύσεις. Αυτές απαιτούνται άμεσα και δεν υπάρχει κάποιος να τις δώσει. Στο αγωνιστικό σκέλος, ένας προπονητής υπό προθεσμία και όχι καλύτερος από τον προκάτοχο του δεν εμπνέει κανέναν καλείται να υλοποιήσει κανένας δεν ξέρει τι σε έναν σχεδιασμό που αφορά μόνο αφίξεις και αναχωρήσεις παικτών σωρηδόν.

Η όποια διαχείριση, μέσα στο γήπεδο, δείχνει να έχει να κάνει με το αν θα αντέξει ο Φορτούνης να παίζει σχεδόν…βαλσαμωμένος σαν τον Ελ Σιντ πάνω στο άλογο, μήπως και ο Ολυμπιακός βάζει περισσότερα γκολ απ’ όσα δέχεται με την τραγική άμυνα του. Ε λοιπόν…δεν θα αντέξει. Άνθρωπος είναι και αυτός. Αν η λύση του Καρβαλιάλ είναι να επιμένει στον Ποντένσε όσο χάλια και αν είναι αυτός και να λέει στους παίκτες που έρχονται τώρα στην ομάδα να φοράνε ποδοσφαιρικά παπούτσια στο ταξίδι, ώστε να τους βάζει σε αγώνα με τον που πατάνε στο «Ελ. Βενιζέλος», τότε είναι σα να κάνει πλάκα χωρίς να του έχει πει κάποιος σε ποια ομάδα δουλεύει.

Ο Πορτογάλος βέβαια επέλεξε να οχυρωθεί πίσω από τη διαιτησία και να παρουσιαστεί αγανακτισμένος. Το θέμα είναι ότι σύντομα θα υπάρχουν περισσότεροι αγανακτισμένοι με τον ίδιο. Πόσο φταίει βέβαια μόνο αυτός είναι ένα ερώτημα. Σωστό αλλά –από την άλλη- δεν τον έπιασε κάποιος από τον λαιμό να κάτσει με το ζόρι στον πάγκο.

Εκτός πάγκου βέβαια υπάρχει το άλλο μισό του προβλήματος του Ολυμπιακού. Γιατί αν πιστεύει κάποιος ότι οι σχεδόν παραληρηματικές δηλώσεις του στελέχους του μετά τον αγώνα λύνουν πραγματικά κάτι, θα έπρεπε να ανακαλέσει τις αντίστοιχες δηλώσεις στελεχών άλλων ομάδων στα χρόνια παντοδυναμίας του Ολυμπιακού, εναντίον των
Ερυθρόλευκων. Όπως (προφανώς) και δικές του σαν παράγοντα άλλης ομάδας, από τις πολλές που έχει «υπηρετήσει» στην καριέρα του.

Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι ο κ. Κούγιας από τη στιγμή που εντάχθηκε στο δυναμικό του Ολυμπιακού αναφέρεται συνεχώς σε «εγκληματική οργάνωση» της οποίας την σύσταση τοποθετεί χρονικά την περίοδο που ξεκίνησε η κυριαρχία του Σωκράτη Κόκκαλη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιθανολογώ πως εννοεί ότι αυτή συστάθηκε για να αντιμετωπίσει τον εμβληματικό ηγέτη του Ολυμπιακού, αλλιώς αμφισβητεί τουλάχιστον δέκα τίτλους της ομάδας της οποία είναι τώρα αντιπρόεδρος. Αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό μένει να το διευκρινίσει ο ίδιος.

Τελευταίο σημείο αναφοράς της… υπέροχης (ακόμα μια) Κυριακής που ζήσαμε είναι η παρουσία του Σλοβάκου διαιτητή Μαρέφκα στο ντέρμπι. Αναφέρθηκα στις δύο φάσεις που έχουν σηκώσει τη μεγάλη κουβέντα, πάω παραπέρα και από τον πειθαρχικό έλεγχο στον οποίο ήταν κακός και για τις δύο ομάδες. Αλλά το υφάκι, ενός φανερά ελλειμματικού σε φυσική κατάσταση ρέφερι, με… «σωσίβιο» στην περιφέρεια (στα 37 του χρόνια), που δεν είναι διεθνής εδώ και τρία χρόνια(!) δείχνουν πόσο χαμηλότερα πέφτει όλο και περισσότερο αυτό το πρωτάθλημα και πως το αντιμετωπίζουν εκτός των συνόρων, αλλά και εντός αυτών όσοι καλούνται να επιλέξουν διαιτητή για ένα τέτοιο ντέρμπι.