Γιατί δεν δυσφημούν το πρωτάθλημα οι παράγοντες της Premier League;

Μερικό καιρό πίσω, ένας καλός μου φίλος που τυγχάνει να είναι μέλος του συμβουλίου των διευθυντών σε έναν σύλλογο της αγγλικής Championship, μου μιλούσε για ένα παράδειγμα λειτουργίας του ίδιου του πρωταθλήματος και της κοινωνίας των ανθρώπων που ασκούν διοίκηση στο ποδόσφαιρο, για την αντιμετώπιση συμπεριφοράς ενός ιδιοκτήτη ομάδας, η οποία ήταν έξω από τα όρια που ορίζει η αγγλική ποδοσφαιρική ευπρέπεια.

Στην πρώτη φορά που είχε συμπεριφορά που κρίθηκε απρεπής, επειδή μίλησε άσχημα προς τα στελέχη της αντίπαλης ομάδας και προς τον διαιτητή, ο “δράστης” δέχθηκε συστάσεις από τους ίδιους τους συνεργάτες του στον σύλλογό του, οι οποίοι του μίλησαν για τους άγραφους κανόνες καλής συμπεριφοράς μεταξύ των διοικήσεων και μεταξύ των αξιωματούχων των αγώνων. Του εξήγησαν ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν τις ανέχεται το ίδιο το αγγλικό ποδόσφαιρο, δηλαδή η κοινωνία των μελών που ασκούν διοίκηση στις ομάδες, και ότι αν συνέχιζε με αυτή τη συμπεριφορά το ίδιο το ποδόσφαιρο θα φρόντιζε να τον απομονώσει. Πολύ γρήγορα, το ίδιο το ποδόσφαιρο του έδωσε να καταλάβει ότι θα αρκούσαν μια δυο καταγγελίες από μέλη διοίκησης ή αξιωματούχους άλλων συλλόγων για να αποβληθεί. Του εξήγησαν ότι κανείς δεν θα θέλει να σταθεί δίπλα του, ή να κάνει δουλειές μαζί του. Και προσαρμόστηκε.

Προσέξτε, δεν συζητάμε για δημόσιες δυσφημιστικές δηλώσεις για το πρωτάθλημα και την καθαρότητά του. Ήταν η συμπεριφορά του, που ήταν σε κοινή θέα, που προκαλούσε ενόχληση όλων των υπολοιιπων. Και δεν χρειάστηκε καταγγελία από τον διαιτητή ή τους παράγοντες της αντίπαλης ομάδας για να συνετιστεί. Ο τύπος συμμορφώθηκε και προσαρμόστηκε.

Όλη αυτή η ιστορία με έβαλε στην διαδικασία να ρωτήσω σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση στην Premier League. Στην τελευταία μου φορά στην Αγγλία λοιπόν, συζητώντας με συναδέλφους μου, έμαθα ότι για την επιβολή ποινών σε περιπτώσεις παραβάσεων από ιδιοκτήτες ή στελέχη ομάδων που δυσφημούν το αγγλικό πρωτάθλημα, η Premier League διαθέτει μια ειδική επιτροπή, η οποία υποστηρίζει την δουλειά της αγγλικής ομοσπονδίας, που έχει την αρμοδιότητα να αποφασίζει. Η επιτροπή αυτή λέγεται "Επιτροπή Αδειών και Ποινών" (Premier League's Licensing and Punishment Committee) και δεν περιμένει καταγγελίες - παρακολουθεί και επεμβαίνει άμεσα.

Η Επιτροπή Αδειών και Ποινών αποτελείται από ανεξάρτητους εκπροσώπους και έχει το καθήκον να εξετάζει περιπτώσεις που αφορούν πιθανές παραβάσεις των κανόνων συμπεριφοράς της Premier League. Οι κυρώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν πρόστιμα, απαγόρευση συμμετοχής σε διάφορες δραστηριότητες ή ακόμη και αποκλεισμό από τη λίγκα, ανάλογα με το σοβαρότητα της παράβασης. Στην περίπτωση του αποκλεισμού, ο τιμωρημένος δεν επιστρέφει ποτέ στο ποδόσφαιρο. Ποτέ.

Οι ισχύοντες κανονισμοί της Premier League και της FA απαγορεύουν τη δημοσίευση ψευδών, αβάσιμων ή προσβλητικών κατηγοριών που αφορούν την ακεραιότητα των αγώνων. Δηλαδή απαγορεύεται να υπονοήσεις ότι ο διαιτητής είναι στημένος, ότι το πρωτάθλημα είναι στημένο, ότι η ομοσπονδία ελέγχεται από εγκληματική οργάνωση, καταλαβαίνετε.

Σε περίπτωση που ένας παράγοντας (παίκτης, προπονητής, ιδιοκτήτης ομάδας, κλπ.) μιλήσει δημόσια για στημένα παιχνίδια, παράγκες, παράνομες επιρροές στο αποτέλεσμα των αγώνων, τα αρμόδια όργανα έχουν μηχανισμούς ερευνών και διαδικασίες για να εξετάσουν τα γεγονότα. Τον φωνάζουν την ίδια στιγμή, και αυτός προσκομίζει τα στοιχεία. Εάν οι κατηγορίες αποδειχθούν αβάσιμες ή αν ο παράγοντας δεν παρέχει αποδεικτικά στοιχεία, ο ίδιος ενδέχεται να αποβληθεί από το ποδόσφαιρο, διότι αυτό προβλέπουν οι πειθαρχικές κυρώσεις για τη διάπραξη αβάσιμων κατηγοριών.

Στην Αγγλία, το ποδόσφαιρο δεν περιμένει από καμία κυβέρνηση να το βάλει σε τάξη. Τα κάνει όλα μόνο του. Αντιδρά έγκαιρα, για να προλάβει την δυσφήμιση, όπως στο παράδειγμα που ανέφερα στην αρχή. Και αν δεν το προλάβει, επεμβαίνει, τιμωρεί παραδειγματικά και φροντίζει να βεβαιωθεί ότι δημιουργεί ένα παράδειγμα που θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τον επόμενο που θα το σκεφτεί.

Και τι συμβαίνει στην Αγγλία όταν οι δηλώσεις κάποιου αξιωματούχου ομάδας κρίνεται ότι υποκινούν την βία ή δυναμιτίζουν το κλίμα; Η αγγλική ομοσπονδία διαθέτει ένα ειδικό τμήμα πειθαρχίας που ασχολείται με την επιβολή κυρώσεων σε περιπτώσεις παραβάσεων, και η απόφαση μπορεί να ληφθεί μετά από έρευνα και ακρόαση όλων των σχετικών πλευρών. Προσέξτε, ούτε εδώ περιμένει καταγγελία η ομοσπονδία, στη συνεργασία της με τον Λίγκα, για να παρέμβει. Το κάνει αυτεπάγγελτα, και το κάνει άμεσα. Και οι ποινές ποικίλουν, από το πρόστιμο μέχρι την αφαίρεση βαθμών και το κλείσιμο του γηπέδου της ομάδας.

Εντάξει είμαστε τώρα; Καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο δεν εμφανίζονται ανακοινώσεις ομάδων σαν αυτές που διαβάζουμε κάθε τρεις και λίγο από τις ελληνικές ΠΑΕ όταν ο διαιτητής τις αδικεί ή νομίζουν ότι τις αδικεί; Καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο δεν εμφανίζονται δηλώσεις σαν αυτές του Κούγια στην Premier League; Για ποο λόγο δεν πετούν φούστες στον πρόεδρο της ομοσπονδίας; Για ποιον λόγο δεν πηγαίνουν καροτσάκι τον διαιτητή στα αποδυτήρια; Για ποιον λόγο δεν απειλούν διαιτητές;

Και για ποιο λόγο δεν έχει φροντίσει η ελληνική Superleague μαζί με την ΕΠΟ να φτιάξουν έναν κώδικα συμπεριφοράς και να δημιουργήσουν μια επιτροπή από ανεξάρτητα μέλη που θα λειτουργούν για να προλαβαίνουν καταστάσεις σαν αυτές που ζει το ελληνικό ποδόσφαιρο τόσα χρόνια; Για κορόιδα τους έχετε; Όλοι αυτοί φροντίζουν κάθε φορά να ξεχυλώνουν τους κανονισμούς και να τους αλλάζουν για να τους φέρουν στα μέτρα τους με όραμα να μη τιμωρούνται. Και κάθε φορά που ένας αντίπαλος έχει παραβατική συμπεριφορά, τα ρίχνουν στο κράτος που δεν παρεμβαίνει για να τιμωρήσει. Όπως κάνουν στο ποδόσφαιρο, που τα ρίχνουν πάντοτε στην διαιτησία όταν χάνουν, έτσι κάνουν και στα υπόλοιπα. Λειτουργούν με την ίδια νοοτροπία. Με νοιάζει να μένω ατιμώρητος, κι αν διαπιστώσω παράβαση από τον αντίπαλο τα βάζω με το κράτος που δεν τον τιμωρεί για να τον συνετίσει.

Μη νομίζετε ότι όλα αυτά δεν προβλέπονται στον πειθαρχικό κώδικα της ΕΠΟ. Το άρθρο 20, με τον τίτλο "Δημόσιες δυσμενείς κρίσεις, εξύβριση και δυσφήμηση ποδοσφαιρικών αρχών και οργάνων” τα περιγράφει γλαφυρά όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε σχέση με τα λόγια των ΠΑΕ και τα λόγια ή τις πράξεις των αξιωματούχων τους. Με τι ποινές όμως; Στην πιο “βαριά” περίπτωση, δηλαδή αν το έχεις κάνει πολλές φορές το να βρίζεις και να συκοφαντείς τους πάντες και τα πάντα, το πολύ να “φας” ποινή αποχής από το ποδόσφαιρο για 6 μήνες. Δεν τρομάξατε;

Στην Ε.Π.Ο. λειτουργεί υπηρεσία άσκησης πειθαρχικής δίωξης για την τέλεση πειθαρχικών αδικημάτων που αφορούν το ποδόσφαιρο, ή, για να μη σας χαζέψω, προβλέπεται από τον πειθαρχικό κώδικα της ΕΠΟ (άρθρο 26). Αν δεν το διάβαζα στον πειθαρχικό κώδικα, δεν θα γνώριζα ότι υπάρχει τέτοια υπηρεσία διότι δεν την έχω νιώσει ποτέ να λειτουργεί. Εδώ ένας παράγοντας μπορεί να μιλήσει για εγκληματικές οργανώσεις, ένας άλλος να πετάει μπάλες στο γήπεδο, ένας τρίτος να στρίψει τα γεννητικά όργανα του διαιτητή, ένας άλλος να βγει και να δημοσιοποιήσει τον τόπο κατοικίας ενός διαιτητή, και η επόμενη ημέρα είναι Δευτέρα και δεν έχει συμβεί τίποτα. Ή μάλλον συμβαίνει. Φωνάζει αυτός που νιώθει θιγμένος ότι πρέπει να παρέμβει η κυβέρνηση.

Στην Αγγλία, ο παράγοντας δεν την σκέφτεται καν την απρεπή συμπεριφορά, ή τον “τσαμπουκά”, διότι γνωρίζει ότι προτού καν του επιβληθεί μια ποινή θα στιγματιστεί από την ίδια την κοινωνία αυτών που ασκούν διοίκηση στο ποδόσφαιρο - θα απομονωθεί κοινωνικά. Θα ντρέπεται να εμφανιστεί στην επόμενη ποδοσφαιρική εκδήλωση.

Στην Ελλάδα έχει χαθεί εδώ και δεκαετίες κάθε ίχνος ντροπής. Και έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο. Αν δεν μιλάς βρώμικα και δεν κυκλοφορείς με μπράβους, δεν σε δέχεται το ποδόσφαιρο. Θα ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι τίποτα κυριλές που νομίζεις ότι το ποδόσφαιρο είναι για κυρίους…