ΑΕΚ: - «Τρεις παίκτες θέλω», - «Πέντε θα σου πάρω»

Με την ΑΕΚ σε πολλές στιγμές της εφετινής περιόδου να μην δείχνει τόσο ελκυστική όσο στη διάρκεια της περσινής χρονιάς, να μην έχει πετύχει την ευρωπαϊκή υπέρβαση, να έχει εμφανίσει κάποια σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της, είναι λογικό και η κριτική που ασκείται να είναι σε κάποιες περιπτώσεις υπερβολική και ακόμα πιο λογικό σε επίπεδο social media να κυριαρχεί η μεταγραφολογία και η… άμεση ανάγκη ενίσχυσης.

Απέναντι σε όλα αυτά ένας ηρεμότατος Ματίας Αλμέιδα, πιστός στις ποδοσφαιρικές του αρχές τις οποίες τις επέβαλλε στο club από την πρώτη στιγμή, χωρίς να έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό, να επιμένει στην τακτική του διατρανώνοντας σε κάθε ευκαιρία την εμπιστοσύνη στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του και επιβεβαιώνοντας έμπρακτα την εκτίμηση στους ποδοσφαιριστές του.

Τρανό παράδειγμα η επαναφορά του Γιώργου Αθανασιάδη κάτω από τα δοκάρια για έναν δύσκολο αγώνα κυπέλλου, που ήταν απέναντι στον Αρη και όχι διαδικαστικής σημασίας και μάλιστα με την ασφάλεια της ρεβάνς. Με όσα συνέβησαν μετά τον αγώνα με τον Πανσερραϊκό δεν θα ήταν πολλοί προπονητές που θα έπαιρναν το ρίσκο και δεν θα προτιμούσαν τη διατήρηση του Στάνκοβιτς στην εστία για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να αποφύγουν στη στραβή περιττές γκρίνιες, που ακούγονταν ήδη από την ανακοίνωση της ενδεκάδας…

Το σημαντικό για τον Αλμέιδα και την δική του κοσμοθεωρία δεν είναι το ροτέισον, που πολύ συχνά είναι αναγκασμένος να κάνει. Για τον Αλμέιδα δεν θεωρείται ροτέισον, αλλά η έμπρακτη επιβεβαίωση προς τα μέλη του γκρουπ ότι για εκείνον δεν υπάρχουν βασικοί και αναπληρωματικοί -με κάποιες ίσως εξαιρέσεις που υπάρχουν σε όλες τις ομάδες του πλανήτη- και ότι στα δικά του μάτια έχουν όλοι οι ποδοσφαιριστές τις ίδιες πιθανότητες να βρίσκονται στη βασική ενδεκάδα.

Στα δικά μου μάτια οι επιλογές του στον περσινό αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό με την αναγγελία της ενδεκάδας να προκαλεί… εμφράγματα και στα μάτια των περισσότερων να μοιάζει με… ασέβεια προς τον θεσμό και παραίτηση από τη διεκδίκηση του τροπαίου, αποτέλεσαν το κλειδί της απόλυτης επιτυχίας της ΑΕΚ στην περσινή σεζόν και θεμελίωσαν την παρουσία του Αλμέιδα μέσα στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια.

Το ίδιο και η καλοκαιρινή του επιλογή να εμπιστευθεί τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους πανηγύρισε το νταμπλ. Οι λόγοι δεν ήταν ποτέ συναισθηματικοί, οι ομάδες βασίζονται κυρίως στη δύναμη και την ενότητα του γκρουπ και αυτό ο Αλμέιδα το γνωρίζει πολύ καλά και δεν ήθελε να το διαταράξει σε μία ομάδα την οποία ξεκάθαρα είχε βάλει με συνέπεια στις ράγες της επιτυχίας.

Και αυτό δεν είναι κάτι που του προέκυψε στην πορεία. Αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της ιδιοσυγκρασίας του προπονητή Αλμέιδα. Αρκεί να σκεφτούμε ότι όταν συμφώνησε να αναλάβει την ομάδα και άρχισε να παρακολουθεί τα παιχνίδια της με πρώτο στο γήπεδο αυτό με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στα πλέι οφ της σεζόν 2021-22, η κατάληξη της σεζόν ήταν τραγική και το παλλαϊκό αίτημα ήταν να φύγουν όλοι και να έρθουν καινούργιοι…

Στην πρώτη μεταγραφική συνάντηση με τον Δημήτρη Μελισσανίδη και όταν ρωτήθηκε πόσους παίκτες θα χρειαστεί η αποτυχημένη τότε ΑΕΚ προκειμένου να ανακάμψει, ο
Αλμέιδα δεν έδωσε σύνθημα ολικής ανασυγκρότησης…

-Τρεις παίκτες θέλω να έρθουν!

-Πέντε θα σου πάρω!

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης το έδειξε και αριθμητικά με τα… δάχτυλα του ενός χεριού του, ο Αλμέιδα γέλασε, όλοι οι παρόντες γέλασαν παρά την τραγικότητα των στιγμών, η ΑΕΚ τελικά πήρε κάτι παραπάνω το καλοκαίρι του ’22 και η συνέχεια αποτελεί ιστορία. Ο Αργεντινός, όμως, έσωσε την ΑΕΚ από μια μεγάλη περιπέτεια για ένα ακόμα καλοκαίρι να διώξει δεκαπέντε, να πάρει δεκαπέντε και να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή.

Ο Αλμέιδα διέσωσε μια ολόκληρη γενιά… αποτυχημένων είτε παλαιότερων στην ομάδα, όπως ο Μάνταλος, ο Αθανασιάδης, o Σιμάνσκι, ο Γαλανόπουλος, είτε μεταγραφών του αμέσως προηγούμενου καλοκαιριού που στα μάτια των περισσότερων είχαν ήδη απαξιωθεί όπως ο Τσούμπερ, ο Αμραμπατ, ο Τζαβέλλας, ο Μήτογλου, ο Χατζησαφί, ο Μοχαμάντι, ο Ρότα…

Στη συνείδηση των περισσότερων φίλων της ΑΕΚ οι μόνοι ίσως που είχαν διασωθεί κατά κάποιο τρόπο ήταν ο πάντα αγαπητός Σέρχιο Αραούχο αλλά και ο Λιβάι Γκαρσία που είχε αποπειραθεί μόνος του να αλλάξει τη μοίρα της ομάδας στα τραγικά πλέι οφ της σεζόν 2021-22…

Από αυτόν τον προπονητή και ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο κάθε ομάδα λειτουργεί είναι μάλλον μάταιο να περιμένει κανείς να ακυρώσει κάποιον ή κάποιους
ποδοσφαιριστές του μετά από μια ή και περισσότερες άτυχες εμφανίσεις, να τους πετάξει εύκολα στην πυρά και να ζητήσει άμεση αναβάθμιση του ρόστερ με τρεις – τέσσερις κινήσεις μέσα στον Γενάρη, που λογικά θα ενθουσίαζαν τον κόσμο, αλλά θα ακύρωναν τον ίδιο.

Και η ΑΕΚ έχει να κερδίσει μόνο από τον κανονικό Ματίας Αλμέιδα. Αλλά και ο ίδιος ο Αργεντινός τεχνικός μπορεί να δείχνει μετριοπαθής στην συμπεριφορά του, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση διατεθειμένος για μεγάλες μετακινήσεις από τις αρχές του. Μπορεί πολλοί να διατηρούν τις ενστάσεις τους και είναι απόλυτα θεμιτό, μπορεί αυτό να μην σημαίνει ότι όλα γίνονται σωστά, αλλά η συμβίωση της ΑΕΚ με τον Αλμέιδα αποτελεί τη μεγαλύτερη ευλογία για το club!