Οι δύο μεγαλύτερες εκπλήξεις του Τερίμ

Παρακολουθώντας από το γήπεδο της Λεωφόρου τα δύο πρώτα παιχνίδια του Παναθηναϊκού υπό τον Φατίχ Τερίμ, όταν έβλεπα να τοποθετεί την ομάδα του στο αντίπαλο μισό του τερέν για να αμυνθεί και να βάζει την τελευταία του αμυντική γραμμή στο ύψος της μεσαίας γραμμής σκεφτόμουν ότι δοκιμάζει πράγματα που δεν θα κάνει στα πρώτα ντέρμπι. Διότι για να λειτουργήσει σωστά σε ένα νέο πλάνο μια ομάδα που δεν έπαιζε προηγουμένως με αυτή την τοποθέτηση στην άμυνα πρέπει να έχει βάλει μια βάση κοινής κατανόησης όλων των ποδοσφαιριστών σχετικά με το πόσο πιεστικοί πρέπει να είναι προς τον αντίπαλο κάτοχο της μπάλας προκειμένου να μην επιτρέψουν πάσες στην πλάτη της ανεβασμένης αμυντικής γραμμής. Σκεφτόμουν ότι ο προπονητής μιας ομάδας που γνωρίζει ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές δεν έπαιζαν προηγουμένως με αυτές τις αρχές στην φάση της άμυνας δεν θα τολμούσε να βάλει την ομάδα του τόσο ψηλά σε ένα ντέρμπι. Με άλλα λόγια σκεφτόμουν την εικόνα της επίθεσης που έκανε η ΑΕΚ για να πετύχει το πρώτο γκολ στο ματς. Το ότι ο Τερίμ είχε το θάρρος να παίξει με αυτό τον τρόπο απέναντι στην ΑΕΚ μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Το ότι αφενός εκείνος επέμεινε στον ίδιο τρόπο μετά από αυτό το γκολ και ότι οι ποδοσφαιριστές του επέδειξαν ανθεκτικότητα και έμειναν συγκεντρωμένοι στο πλάνο και με πίστη και αποφασιστικότητα που έδειχνε ότι εμπιστεύονται το πλάνο, είναι κάτι που μου έκανε ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση.

Η αίσθηση που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός στην Νέα Φιλαδέλφεια είναι ότι οι ποδοσφαιριστές έχουν αρχίσει να εμπιστεύονται και γι’ αυτό να ακολουθούν τον δρόμο που τους δείχνει ο νέος τους προπονητής δίχως δισταγμούς και ανασφάλειες. Αυτή η αίσθηση σε βάζει στη σκέψη ότι ο Τερίμ κερδίζει την εμπιστοσύνη του γκρουπ. Αν δεν την είχε κερδίσει, αυτοί δεν θα προσπαθούσαν με τέτοιο ζήλο να προσαρμοστούν.

Το δεύτερο στοιχείο που με εντυπωσίασε από τον Παναθηναϊκό του Τερίμ πλην της ικανότητας που επέδειξε να “ματσάρει” την ένταση της ΑΕΚ σε άμυνα και επίθεση, ήταν ο τρόπος που διαχειρίστηκε την επιθετική ανάπτυξη. Στο πρώτο διάστημα του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων λόγω της “man to man” πίεσης που του ασκούσε η ΑΕΚ στο δικό του μισό. Έχω δει μέχρι σήμερα αρκετούς προπονητές που δεν κατάφεραν να βοηθήσουν την ομάδα τους να βρει λύσεις υπό αυτή την πίεση και, τελικά, έχασαν παιχνίδι με αυτό τον τρόπο. Ο Τερίμ βρήκε την λύση με την πρώτη φορά, και όσο είχαν δυνάμεις οι ποδοσφαιριστές του κατάφερε να λυγίσει την πίεση της ΑΕΚ και γι’ αυτό να καταφέρει να ηρεμήσει με την μπάλα στα πόδια και να επιτεθεί, δημιουργώντας στο α’ ημίχρονο περισσότερες ευκαιρίες από την ΑΕΚ. Πώς το έκανε;

Όταν είδε ότι οι αντίπαλοι ακολουθούν σε man to man μαρκάρισμα τους κεντρικούς μέσους του, ο Τερίμ τους έβαλε όλους, του Κώτσιρα συμπεριλαμβανομένου, να ανεβαίνουν ψηλά στο γήπεδο όταν ο Παναθηναϊκός ξεκινούσε το χτίσιμο των επιθέσεων. Αυτές οι κινήσεις “ανάγκαζαν” τους προσωπικούς αντιπάλους να ακολουθούν. Και κάπως έτσι στο πρώτο ημίχρονο, μετά το 20’λεπτο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να “αδειάζει” το μεσαίο τρίτο και να δίνει έτσι χώρο στους κεντρικούς αμυντικούς για να ανεβούν ψηλότερα στο γήπεδο με την μπάλα και να την κυκλοφορούν. Όταν ο αντίπαλος σε μαρκάρει “man to man”, σου κάνει τη ζωή δύσκολη αλλά συγχρόνως σου δίνει μεγάλη ευκαιρία να τον μετακινείς και να οδηγείς τους ποδοσφαιριστές του εκεί που σε βολεύει για να κάνεις επιθετική ανάπτυξη. Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός, ξαφνιάζοντας την ΑΕΚ του Αλμέιδα στο πρώτο ημίχρονο. Ο Αργεντινός προπονητής και οι συνεργάτες του χρειάστηκε να φτάσουν μέχρι την ανάπαυλα του ημιχρόνου για να συνεννοηθούν με τους ποδοσφαιριστές τους και να παρουσιάσουν στο β’ ημίχρονο μια άμυνα που δεν ακολουθούσε το προσωπικό μαρκάρισμα και έμενε να κλείσει χώρους ώστε να μην επιτρέπει στον Παναθηναϊκό τόσο εύκολη κυκλοφορία. Χρειάστηκε να φτάσει στο ημίχρονο ο Αλμέιδα για να δώσει στους ποδοσφαιριστές του πληροφορίες που τους βοηθούσαν να διαχειριστούν πιο αποτελεσματικά τις καταστάσεις που δημιουργούσε ο Παναθηναϊκός με την πιεστική άμυνα που έκανε στο δικό τους μισό.

Η ΑΕΚ είχε καλή αντίδραση από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Και είχε πολύ καλή αντίδραση μετά το μπλακ άουτ που της προκάλεσε η ακύρωση του γκολ του Λιβάι Γκαρσία για το 2-1 - εκείνο το εξάλεπτο μέχρι το 1-2. Συνεπώς προφανώς υπάρχουν καλά στοιχεία για τον Ματίας Αλμέιδα. Όμως αυτές είναι διαπιστώσεις που δεν σε εντυπωσιάζουν το ίδιο, διότι πρόκειται για ένα γκρουπ που δουλεύει μαζί εδώ και 600+ ημέρες. Ή τουλάχιστον δεν σε εντυπωσιάζουν το ίδιο με τις διαπιστώσεις σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού σε 20 ημέρες δουλειάς με τον Τερίμ αλλά και με την βοήθεια που έδωσε ο Τούρκος προπονητής στην ομάδα του προκειμένου αυτή να καταφέρει να περιορίσει την πίεση που του ασκούσε με την επιθετική άμυνά της η ΑΕΚ. Η επόμενη πρόκληση για τον Παναθηναϊκό είναι η διάρκεια σε αυτές τις εντάσεις. Αν το πετύχει και αυτό άμεσα, δηλαδή αν βρει τον τρόπο να αντέχει να παίζει με αυτή την ένταση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός θα έρθει ακόμη πιο κοντά στο αγωνιστικό μοντέλο που έχει στο μυαλό του ο Τερίμ. Μένει να μας δείξει ο χρόνος αν γίνεται και αυτό.