Παναθηναϊκός: Η απόδοση της ασφυκτικής πίεσης, η στόχευση στο δεύτερο γκολ και οι λόγοι της οπισθοχώρησης στο φινάλε

• Επένδυσε στην πίεση και «πληρώθηκε» ποδοσφαιρικά
• Μία υπερφόρτωση που έφερε το προβάδισμα με τον πιο επιδραστικό παίκτη στις στατικές, τον Αράο
• Οι λόγοι της οπισθοχώρησης στο τελευταίο εικοσάλεπτο

Στο τέταρτο και πιο δύσκολο, ανταγωνιστικό, απαιτητικό παιχνίδι του Φατίχ Τερίμ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, εμφανίστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό για πρώτη φορά, η ένταση ως πρωταρχικό στοιχείο της αγωνιστικής ταυτότητας που θέλει να βάλει στη δική του έκδοση ο Τούρκος προπονητής.

Εμφανίστηκε και λειτούργησε ιδανικά απέναντι σε ένα σύνολο, την ΑΕΚ του Αλμέιδα, η οποία αγωνίζεται με αυτό το στιλ εδώ και 18 μήνες. Όχι τρεις εβδομάδες. Ένταση σημαίνει μεγάλα διαστήματα πρέσινγκ τόσο στο build up όσο και σε συνθήκες άμεσης επανάκτησης, σημαίνει περισσότερες καταστάσεις τρανζίσιον επιθετικού και αμυντικού, σημαίνει πιο άμεσες επιθέσεις, πιο γρήγορο τέμπο.

Από την άλλη, όμως, σημαίνει και κόπωση στο φινάλε όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές από τον πάγκο για φρεσκάρισμα, σημαίνει και ρίσκο όταν αυτή η αλλαγή επιχειρείται να έρθει μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου και με συνεχόμενα παιχνίδια στο καλεντάρι.

Ήδη οι «πράσινοι» έχουν στερηθεί το τελευταίο διάστημα έξι παίκτες. Παλάσιος, Σένκεφελντ, Τζούρισιτς, Τσέριν, Γερεμέγεφ και τώρα και τον Ιωαννίδη που ήταν στα... κόκκινα, έχοντας αγωνιστεί για αρκετή ώρα σε όλα τα ματς του 2024. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει το τέλειο. Το καλό και το κακό στη φιλοσοφία ενός προπονητή. Ο καθένας πορεύεται με τις ιδέες που έχει στο μυαλό του και ανάλογα κρίνεται. Αρκεί να είναι συμβατές με το job description και το dna του συλλόγου.

Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Και πίεση ψηλά και ασφάλεια πίσω. Για παράδειγμα δεν γίνεται να πρεσάρεις έχοντας την τελευταία γραμμή άμυνας στην σέντρα και να μην περιμένεις πως κάποια στιγμή θα φύγει στην πλάτη ο Γκαρσία, με τον Βιλένα να επιτρέπει στον Σιμάνσκι μία εύκολη μεταβίβαση από τον άξονα και την γραμμή του οφ-σάιντ να μην έχει ιδανική τοποθέτηση.

Ρίσκα είναι αυτά, τα οποία τα γνωρίζει πρώτος και καλύτερος ο άνθρωπος που τα παίρνει. Ο προπονητής. Ο Τερίμ από την day1 όπως είχατε διαβάσει στο Gazzetta προσπαθεί να διαφοροποιήσει το αγωνιστικό μοντέλο της ομάδας και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η επιλογή του αυτή θα αποδειχθεί καθοριστική για την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Από κει και πέρα, σε μία γενική ανάγνωση το σχέδιο του Τερίμ στην «OPAP Arena» λειτούργησε για τουλάχιστον 70 λεπτά, είχε τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ μέχρι το 96' και δεν δικαιώθηκε στο φινάλε λόγω και ενός ατομικού λάθους του Ζέκα. Στο σημερινό σημείωμα, με την βοήθεια του Wyscout θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε κάποιες από τις πτυχές της εμφάνισης του «τριφυλλιού» κόντρα στην ΑΕΚ.

Επένδυσε στην πίεση και «πληρώθηκε» ποδοσφαιρικά

Ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που υπηρέτησε το χθεσινό πλάνο του προπονητή, εκτός από το «κλείδωμα» της ΑΕΚ στο «χτίσιμο» των επιθέσεων, κατάφερε να δημιουργήσει και αρκετές απειλές από τις επανακτήσεις που έβρισκε ψηλά στο γήπεδο.

Στο σουτ του Μπερνάρντ εκτός περιοχής, στην ευκαιρία του Μαντσίνι με κλέψιμο εντός περιοχής της Ένωσης, στην μεγάλη φάση του Βέρμπιτς αλλά ακόμη και η στατική φάση που φέρνει το 1-1, έρχεται από συνθήκη κόντρα πίεσης με τους «πράσινους» να αναγκάζουν σε φάουλ τον Γκατσίνοβιτς, σε μία φάση όπου φάουλ στον Σέρβο παίκτη της ΑΕΚ δεν υπάρχει ούτε με κανονισμούς μπάσκετ.

Ο Παναθηναϊκός επένδυσε σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού στην ασφυκτική πίεση και η επιλογή αυτή δικαιώθηκε για εβδομήντα λεπτά.

Μία υπερφόρτωση που έφερε το προβάδισμα με τον πιο επιδραστικό παίκτη στις στατικές, τον Αράο

Πάμε τώρα στην φάση του 2-1. Ο Παναθηναϊκός έχει φάουλ έξω από την περιοχή, η ΑΕΚ επιλέγει να τοποθετήσει την γραμμή άμυνας αρκετά ψηλά και πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ένα «γλυκό» χτύπημα στον κενό χώρο μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο. Το έκανε ο Μπερνάρντ αλλά προφανώς δεν έφτανε μόνο αυτό.

Ο Βραζιλιάνος έστειλε την μπάλα εκεί όπου οι παίκτες του «τριφυλλιού» είχαν δημιουργήσει μια υπερφόρτωση, ένα 3vs2 με τους παίκτες της ΑΕΚ. Η υπεραριθμία αυτή φέρνει τον Κώτσιρα σε πλεονεκτική θέση, ο οποίος γυρίζει με το κεφάλι και βρίσκει τον πιο επιδραστικό παίκτη της ομάδας στις επιθετικές στατικές φάσεις. Τον Αράο. Τόσο επί Ιβάν όσο και επί Τερίμ, ο Βραζιλιάνος είναι ο... πολιορκητικός κριός, όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερο σημείωμα.

Εξαιρετικό τελείωμα και η μπάλα στο πλεκτό, με το τρίτο γκολ του διεθνούς άσου στη φετινή σεζόν, όλα από στατικές φάσεις.

Οι λόγοι της οπισθοχώρησης στο τελευταίο εικοσάλεπτο

Η εικόνα του Παναθηναϊκού δεν διατηρήθηκε στα ίδια καλά επίπεδα και στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού. Για μια σειρά από λόγους. Οι πλέον σημαντικοί:

Η λογική αδυναμία των «πρασίνων» να συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο για ολόκληρο το ενενηντάλεπτο, με όσους πέρασαν από τον πάγκο να μην μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα. Kόπωση.

Το ανέβασμα της απόδοσης της ΑΕΚ, ειδικά με την λειτουργία της στην μεσαία γραμμή, χάρη στην είσοδο κυρίως του Πέτρου Μάνταλου αρχικά και του Γενς Γιόνσον στη συνέχεια.

Η αδυναμία του Παναθηναϊκού να κρατήσει την μπάλα, να κάνει καλές κατοχές, να αξιοποιήσει τους χώρους που άφηνε η ΑΕΚ, ψάχνοντας την ισοφάριση. Είναι ενδεικτικό πως από το 75' μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, η ομάδα του Τερίμ είχε 26% κατοχή μπάλας!

Σε όλα τα προηγούμενα τέταρτα είχε 47, 53, 50, 47 και 33.

Οι «πράσινοι» δεν είχαν καθαρό μυαλό και λόγω της κόπωσης που αναφέραμε παραπάνω, δεν είχαν καλές επιλογές στις μεταβιβάσεις, βιάζονταν να φύγουν στον χώρο ενώ δεν υπήρχε και κάποιος στη μεσαία γραμμή να κρατήσει λίγο παραπάνω, με τον Ζέκα να μην έχει καλή εικόνα και τον Βιλένα να έχει «σκάσει». Η έξοδος του Ιωαννίδη αφαίρεσε και την επιλογή του να κρατάει μπάλα το «9», με τον Σπόραρ να μην διαθέτει αυτή την ικανότητα τόσο ανεπτυγμένη στο ρεπερτόριό του.

Μοιραία ο Παναθηναϊκός «ταμπουρώθηκε» και το πλήρωσε στις καθυστερήσεις.