Παναθηναϊκός: Ο out of the box Τερίμ «μάτσαρε» την ΑΕΚ για 75 λεπτά, αλλά ήδη με πέντε τραυματισμούς αντέχουν τα παλικάρια;

Μέσα ο Γεντβάι, στον πάγκο ο Σένκεφελντ, παρότι ήταν έτοιμος. Μέσα ο Κώτσιρας ως αμυντικός μέσος επειδή... έβγαλε μάτια στο β' ημίχρονο εναντίον του Ολυμπιακού, παρότι έχει παίξει μόλις δύο φορές σ' αυτή τη θέση στην καριέρα του! Στον πάγκο όχι μόνο ο Ρουμπέν αλλά και ο Ζέκα, παρότι ο Πορτογάλος ήταν πολύ καλός εναντίον του Παναιτωλικού. Μέσα και ο Βέρμπιτς, στον πάγκο ο Αϊτόρ: τουλάχιστον έπαιξε δεξιά ο Μαντσίνι. Είχε τα προβλήματά του ο Παναθηναϊκός λόγω απουσιών, έχει έναν προπονητή 19 ημερών μετά από έναν κόουτς δυόμισι ετών, συνέχισε τα πειράματά του ο Τερίμ εναντίον και της ΑΕΚ. Kαι αν μη τι άλλο, κάποια απ΄ αυτά του «βγαίνουν»!

Οχι, ο Γιάννης Κώτσιρας δεν είναι ο Στράτος Αποστολάκης. Δεν είναι αμυντικός μέσος. Ούτε θα γίνει αμυντικός μέσος στα 31 του, όπως είχε κάνει με απόλυτη επιτυχία – μέχρι και τον ημιτελικό του Champions League – ο «τούρμπο» Στράτος. Ομως ο Κώτσιρας προσπαθεί για το καλύτερο και του αξίζει ένα τεράστιο μπράβο: με την αθλητικότητά του, με τη συγκέντρωσή του, με την απλότητά του, αποφεύγοντας όσο μπορεί τα λάθη και τις πολλές πάσες. Τρέχει, πηδάει, σπρώχνει, πρεσάρει, καλύπτει, μέχρι εκεί. Build up με τον Κώτσιρα αμυντικό χαφ δεν θα κάνει ποτέ ο Παναθηναϊκός. Θα έχει τον Λοντίγκιν να «βαράει» ελεύθερα και γιόμες. Κι ό,τι γίνει. Αν αρέσει αυτό, πάμε πάσο και προχωράμε.

Οχι, ο Γεντβάι δεν θα γίνει Μάγκνουσον. Κι όσο με τον Τερίμ θα υποχρεώνεται να παίζει «ψηλά» μαζί με την άμυνά του, τόσο οι «Λιβάι» αυτού του ποδοσφαιρικού κόσμου θα πληγώνουν τον Παναθηναϊκό. Ομως και ο Κροάτης, από τη στιγμή που τον μετέθεσε ως δεξιό στόπερ ο Τούρκος κόουτς, είναι βελτιωμένος και πιο συγκεντρωμένος. Τουλάχιστον στα δυο τελευταία ντέρμπι.

Πέραν αυτών όμως; Πέραν αυτών, είναι αξιοσημείωτο και αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπαθούν να προσαρμοστούν στο νέο στυλ του Τερίμ. Με πίεση παντού, όσο αντέχουν. Με πιο γρήγορες πάσες με πιο physical game, με πιο άμεσο παιχνίδι. Χθες ο Παναθηναϊκός άντεξε για 75 λεπτά απέναντι σε μια ομάδα με δεδομένη ταυτότητα, εξαιρετική χημεία και τρομερή αποτελεσματικότητα στα ντέρμπι στα οποία πλέον έχει εφέτος 3-2-0 και συνολικά 9-6-0 στα 15 τελευταία του πρωταθλήματος με το Big-5. Και τελικά έφυγε σίγουρα απογοητευμένος για τη μεγάλη ευκαιρία, αλλά και αδικημένος για τη φάση του 56' με τον Βέρμπιτς και τον Πινέδα. Ο Τερίμ «μάτσαρε» την ΑΕΚ μέχρι το 75΄ και εν συνεχεία ο Παναθηναϊκός που είχε ανατρέψει το 1-0 χάρη στην «αεροπορία» του άρχισε να παίζει άμυνα και μόνο άμυνα. Γιατί; Διότι δεν είχε επιλογές στον πάγκο. Και τελικά, λογικά λύγισε (από ένα πέναλτι, ασφαλώς καθαρό) και θα μπορούσε να ηττηθεί στην προτελευταία φάση του αγώνα αν ο Βαγιαννίδης δεν ύψωνε το stop στον Σέρχιο Αραούχο. Αρχισε να λυγίζει οριστικά από τη στιγμή της αλλαγής του Ιωαννίδη. Ισως και... μια στιγμή πριν από την αλλαγή. Στην 3 Vs 2 κόντρα επίθεση του Παναθηναϊκού, όταν ο Φώτης – τραυματίας ων – κάνει λανθασμένη πάσα και χάνεται η ευκαιρία για το 1-3.

Ο Παναθηναϊκός λύγισε στο τέλος για πολλούς λόγους: α) ο τραυματισμός του Ιωαννίδη που απασχολούσε τους... πάντες, κέρδιζε φάουλ, χρόνο, μάχες β) η «νύχτα με τη μέρα» απόδοση των απογοητευτικών Λημνιού - Αϊτόρ συγκριτικά με τους καταπληκτικούς τακτικά χθες, Μαντσίνι – Βέρμπιτς γ) η έλλειψη λύσεων στη μεσαία γραμμή, όπου στο τέλος, μετά τη μετάθεση του Κώτσιρα σε θέση τρίτου στόπερ (θα έμπαινε ο Σένκεφελντ αν δεν είχε τραυματιστεί ο Ιωαννίδης), αγωνίζονταν μόνο ο εξαντλημένος Βιλένα και ο Ζέκα.

«Χαμένος» βάσει αποτελέσματος δεδομένης της ροής του αγώνα ο Παναθηναϊκός χθες, αλλά κερδισμένος ως προς την πίστη των παικτών στο πλάνο του Τερίμ. Διότι μ' αυτό το πλάνο, για το οποίο χρειάστηκε να μοχθήσουν πολύ στις προπονήσεις των τελευταίων εβδομάδων, έφτασαν πιο κοντά παρά ποτέ στην πρώτη νίκη τους στην OPAP Arena.

Eκτός, πάντως, από την αύξηση της έντασης στις προπονήσεις, η οποία έχει το δικό της βαρύτατο κόστος (Παλάσιος, Ιωαννίδης, Σένκεφελντ, Τσέριν, Γερεμέγεφ ήδη...) και μακροπρόθεσμα ενδέχεται να πλήξει ανεπανόρθωτα τον Παναθηναϊκό, ο Τερίμ προφανώς περιμένει τις μεταγραφές και δείχνει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να... μην ασχολείται πάρα πολύ με την ανάλυση του αντιπάλου. «Δεν με νοιάζει πώς παίζει ο αντίπαλος, δεν μπορούμε να ξοδεύουμε όλη μας τη ζωή ψάχνοντας για τον αντίπαλο» είπε προχθές στην Cosmote TV. Εύκολο να το λες, δύσκολο στην πράξη. Ειδικά στο «σημερινό» ποδόσφαιρο. Σε κάθε περίπτωση, θα φανεί και την Τετάρτη στο «Γ. Καραϊσκάκης» αν ο Παναθηναϊκός μπορεί από τώρα να ανταποκριθεί στα ρισκαδόρικα «θέλω» του νέου προπονητή του, βαδίζοντας σ' αυτό το δύσβατο από κάθε άποψη μεταβατικό στάδιο. Κι αν καταφέρει να πάρει την πρόκριση και δεν σβήσει από τον ορίζοντά του νωρίς – νωρίς ένα από τα δύο τρόπαια, τότε τα θετικά vibes στα αποδυτήρια θα αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται.

Οσο για την ΑΕΚ; Συνεχίζει στα δικά μου μάτια να είναι φαβορί διότι α) έχει τις περισσότερες καλές επιλογές από τη μέση και μπροστά β) αυτό που έκανε χθες ο Τερίμ, αυτό το «ματσάρισμα», δεν μπορούν να της το κάνουν πολλές ομάδες στην Ελλάδα. Ομως το σημειώνουμε και πάλι: πρέπει να ξαναβρεί τη σπίθα, τη δίψα, την «τρέλα» για το νταμπλ. Ισως και κάποιες καινούριες ιδέες όταν τα άκρα της μπλοκάρονται, διότι πλέον έχουν μάθει όλοι και τον Αμραμπατ και τον Γκατσίνοβιτς.

Υ.Γ. Ενα τεράστιο μπράβο αξίζει στους παίκτες του Ολυμπιακού οι οποίοι αποφάσισαν να συνεχίσουν στο ματς με την Κηφισιά. Είναι ένα τεράστιο παράσημο αξιοπρέπειας και ουδείς θα ξεχάσει τα λόγια του Κώστα Φορτούνη στην Καισαριανή.

Υ.Γ. 1: Ελεγχος από τον VAR σε φάουλ δεν προβλέπεται. Καλό είναι να γνωρίζουμε τους κανονισμούς προτού μιλήσουμε δημοσίως, εκτός αν δεν μας ενδιαφέρει να ξευτιλιζόμαστε.