Ολυμπιακός: Πότε, πώς και με ποιους έκανε τις πιο πειστικές εμφανίσεις του!

Πότε είδαμε, εδώ και κάμποσο καιρό τουλάχιστον, τον πιο καλό Ολυμπιακό από πλευράς πειστικής απόδοσης και δη σε δύσκολα παιχνίδια του; Η απάντηση είναι μάλλον εύκολη: σε δύο ημίχρονα, στο α΄ στη Λεωφόρο, με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 1-0 του Παναθηναϊκού και στο α΄ στο Χαριλάου με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 2-0 του Άρη.

Κοινή συνισταμένη των δύο αυτών αγώνων σε επίπεδο ενδεκάδας, σχηματισμού και τακτικής: ο Καρβαλιάλ άφησε στον πάγκο τους Φορτούνη, Ποντένσε, Μαντί Καμαρά και προτίμησε να παίξει στη μεσαία γραμμή με τρεις κεντρικούς χαφ, και δη σε τρίγωνο τους Έσε-Καρβάλιο-Αλεξανδρόπουλο (ο τρίτος μπροστά από τους δύο πρώτους), έχοντας ως κύριο κομμάτι της στρατηγικής την πίεση όσο το δυνατόν πιο ψηλά.

Οι συνθέσεις στα δύο παιχνίδια ήταν ουσιαστικά ίδιες-μόνη διαφοροποίηση στο Χαριλάου σε σχέση με τη Λεωφόρο ήταν η αριστερή πλευρά: Κίνι-Ζέλσον με τον Άρη, Ορτέγκα-Ρίτσαρντς με τον Παναθηναϊκό, σε μία ισορροπία αμυντική κι επιθετική στα δύο ζευγάρια (πιο επιθετικογενής μπακ-πιο αμυντικογενής εξτρέμ και πιο αμυντικογενής μπακ-πιο επιθετικογενής εξτρέμ), υπενθυμίζοντας ότι ο Ρίτσαρντς τραυματίστηκε στο πρώτο παιχνίδι Κυπέλλου κι έκτοτε είναι στα πιτς.

• Ολυμπιακός: Στη λίστα ο Ράντονιτς σύμφωνα με τον Ρομάνο

Το πλέον σημαντικό που μπορούμε όμως να καταγράψουμε έχει να κάνει με την εικόνα του Ολυμπιακού σε αυτά τα δυο παιχνίδια, στα καλά του α΄ ημίχρονα. Αφενός μεν δεν απειλήθηκε ποτέ (ο ΠΑΟ είχε τρεις ακίνδυνες τελικές και ο Άρης μία τελική πάνω σε παίκτη του!), αφετέρου δε ήταν ο ίδιος πολύ επικίνδυνος (στη Λεωφόρο είχε πέντε ευκαιρίες και στο Χαριλάου άλλες πέντε), βάζοντας εν τέλει τρία συνολικά γκολ, που μάλλον τα λες λίγα με βάση τον αριθμό των φάσεων που παρήγαγε.

Το μυστικό της καλής εικόνας του Ολυμπιακού και στους δύο αγώνες σε αυτά τα α΄ ημίχρονα ήταν ότι έλεγξε καλά το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή με τους, ας τους πούμε έτσι, αθόρυβους Έσε και Καρβάλιο, και πίεσε εξίσου καλά από τη μέση και πάνω, με ολόκληρη την επιθετική τετράδα να κάνει δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Η δε χημεία των Ρέτσου και Ντόη στην καρδιά της άμυνας, με τις βοήθειες των ακραίων μπακ, έκανε την άμυνα δυνατή από εκεί που άλλοτε ήταν αχίλλειος πτέρνα.

Προσέξτε, δεν σημαίνει ότι επειδή ο Καρβαλιάλ άφησε έξω σε αυτά τα δύο καλύτερα παιχνίδια του Ολυμπιακού τους τρεις βασικούς (Φορτούνη, Μαντί, Ποντένσε), δεν τους υπολογίζει η, δεν πρέπει να τους υπολογίζει, επειδή π.χ. οι δύο μένουν ελεύθεροι το καλοκαίρι και ακόμη δεν έχουν ανανεώσει κι ο τρίτος είναι δανεικός και πρέπει να τον αγοράσει ο σύλλογος επίσης το καλοκαίρι από τη Γουλβς, αν θέλει να τον κρατήσει. Κάθε παίκτη τον έχεις ανάγκη, και μάλιστα ποιοτικός όπως αυτοί οι τρεις. Άλλωστε, ο προπονητής σε σχεδόν όλα τα άλλα παιχνίδια τους έχει στην αρχική ενδεκάδα-σχεδόν γιατί ο Ποντένσε είναι τόσο ντεφορμέ που και στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟ αλλαγή μπήκε.

Είναι καλό, όμως, να μάθει ο Ολυμπιακός να παίζει χωρίς να εξαρτάται από έναν παίκτη του, όπως συνέβαινε φέτος στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν με τον όντως πολύ φορμαρισμένο για μήνες Φορτούνη. Τώρα, βλέπουμε την ομάδα να παίζει πολύ καλά και χωρίς τον αρχηγό της-και το ίδιο είχε γίνει, παρά την τελική λευκή ισοπαλία, και στο Περιστέρι που ήταν τιμωρημένος και οι ‘ερυθρόλευκοι’ είχαν συνολικά 20 τελικές.

• Ολυμπιακός: Πρόθεση της ομάδας να κρατήσει τον Αλεξανδρόπουλο με αγορά από τη Σπόρτινγκ (vids)

Το κάθε παιχνίδι έχει τις ιδιαιτερότητες του και ανάλογα και με τον αντίπαλο μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στην ενδεκάδα. Αλλιώς π.χ. είναι όταν παίζεις με μικρομεσαία ομάδα και πρέπει να είσαι συνεχώς στην επίθεση-εκεί θα χρειαστείς πιο επιθετικογενείς παίκτες. Αλλά επειδή οι στόχοι του Ολυμπιακού σε Ελλάδα κι Ευρώπη θα κριθούν στα πιο δύσκολα κι όχι στα πιο εύκολα παιχνίδια, ας κατανοήσουμε ότι αυτό που έπαιξε η ομάδα στη Λεωφόρο και στο Χαριλάου θα είναι σε γενικές γραμμές ο οδηγός. Απλά, θα μπορούσα να δω για παράδειγμα τον Όρτα η, τον Τσικίνιο στη θέση του Καρβάλιο.

Εκεί δε που πρέπει επίσης να σταθούμε είναι στο ότι ο Ολυμπιακός και στα δύο αυτά καλύτερα του παιχνίδια έριξε σαφώς τις στροφές του στα β΄ ημίχρονα, με συνέπεια από εκεί που προηγούνταν 1-0 και 2-0 αντίστοιχα έως το 45^ο λεπτό, εν τέλει βρέθηκε να ισοφαρίζεται σε 1-1 από τον Παναθηναϊκό και να δέχεται γκολ κι από τον Άρη (2-1), άρα τα σκορ στα α΄ ημίχρονα να είναι συνολικά 3-0 και στα β΄ συνολικά 0-2…

Είναι σαφές ότι οι παίκτες του Καρβαλιάλ δεν μπόρεσαν να παίξουν στον ίδιο ρυθμό και στα β΄ ημίχρονα. Και σίγουρα δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν σωστά την αναμενόμενη μάλιστα αντίδραση των γηπεδούχων στο ξεκίνημα των β΄ημιχρόνων: ο ΠΑΟ είχε πέντε τελικές από το 46’ έως το 70’ και μία από τις πέντε έγινε γκολ. Με τον Άρη η κατάσταση ήταν σαφώς καλύτερη, αφού μόνο στα πέντε πρώτα λεπτά πιέστηκε ο Ολυμπιακός, όμως πρέπει να δεχθούμε ότι πραγματικά και στο Χαριλάου δεν μπήκε καλά στο β΄ μέρος και αν ο Ντόη δεν μπλόκαρε δυναμικά το επικίνδυνο σουτ του Σουλεϊμάνοφ στο 46’ και γίνονταν από τότε το 1-2, μετά μπορεί να βλέπαμε άλλο παιχνίδι.

Όπως επίσης είναι αλήθεια, γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο τα καλά, αλλά να έχουμε σφαιρική εικόνα, ο Ολυμπιακός κλάταρε επικίνδυνα στις καθυστερήσεις! Κι επειδή έγινε και με τον ΠΑΟ και με τον Άρη, μόνο τυχαίο δεν είναι-για την ακρίβεια τυχαίο είναι που δεν του στοίχισε! Στη Λεωφόρο ο ΠΑΟ έκανε τις δύο πιο μεγάλες ευκαιρίες του στο 91΄και στο 93’ και στο Χαριλάου ο Άρης σκόραρε στο 90’ κι έγινε επικίνδυνος και στο 89’…Η δε εικόνα του Ολυμπιακού με τον Άρη από το 85’ έως το 95’ ήταν μαύρα χάλια και το ίδιο και στη Λεωφόρο από το 90’ έως το 97’. Θύμιζε κατάρρευση και ο Καρβαλιάλ θα κάνει μεγάλο λάθος αν δεν ενσκύψει στο πρόβλημα για να το λύσει. Και αυτό και το κακό ξεκίνημα στα β΄ ημίχρονα.

Νομίζω ότι είναι και θέμα δυνάμεων και θέμα ηθικού, καθότι ο Ολυμπιακός είναι ακόμη μία εύθραυστη ομάδα στην ψυχολογία της. Κι ενώ η ψυχολογία έρχεται με τα αποτελέσματα, οι αντοχές έρχονται με τη δουλειά. Ο Καρβαλιάλ με τον αποκλεισμό στο Κύπελλο έχει τη δυνατότητα να δουλέψει τρεις ολόκληρες εβδομάδες αποκλειστικά πάνω στα επόμενα παιχνίδια που ακολουθούν και δη τα δύο είναι με ΠΑΣ κι ΟΦΗ εντός έδρας, το δε ενδιάμεσο με τον ΠΑΟ πάλι, στη Λεωφόρο.

Το διάστημα δεν είναι μικρό για να γίνουν πράγματα: άλλοι παίκτες να φορτίσουν τις μπαταρίες τους, άλλοι να προπονηθούν όπως πρέπει, άλλοι να εγκλιματιστούν, άλλοι να αποθεραπευτούν. Το τι θα κάνει ο Ολυμπιακός στη συνέχεια εν πολλοίς μπορεί να κριθεί στο πώς θα ετοιμαστεί η ομάδα ακριβώς σε αυτό το 20ημερο. Κατά πρώτον πρέπει να εμφανιστεί όσο το δυνατό καλύτερος τη μεθεπόμενη Κυριακή στη Λεωφόρο και κατά δεύτερον πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο έτοιμος σε εκείνο το διαβολικό οκταήμερο 15-22 Φεβρουαρίου με τα τρία παιχνίδια με Φέρεντσβαρος μέσα, ΠΑΟΚ έξω, Φέρεντσβαρος έξω.

Παρεμπιπτόντως, και για να είμαστε δίκαιοι, ο Ολυμπιακός ούτε στο καλό του α΄ ημίχρονο προχθές στη Θεσσαλονίκη έβγαλε μάτια. Ήταν ο Άρης πραγματικά μέτριος κι αυτό βοήθησε στην κυριαρχία των «ερυθρόλευκων», που έχοντας άλλο βάθος ως ομάδα βρήκαν λύσεις που δεν βρήκαν οι γηπεδούχοι. Ακόμη κι έτσι, όμως, η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν πειστική, όχι εντυπωσιακή, αλλά πειστική. Επαναλαμβάνω στα πρώτα 45 λεπτά.

Άσχετο:

Για άλλη μία φορά σωστός και εύστοχος ο Κουτσιαύτης στις κρίσεις του. «Πολύ καλός ο Δανός διαιτητής…άμεσα και γρήγορα και πολύ εύκολα έδωσε το πέναλτι στο απρόσεκτο μαρκάρισμα του αμυντικού του Άρη στο πρόσωπο του επιθετικού του Ολυμπιακού…κανένα πέναλτι δεν υπάρχει υπέρ του Άρη».

Και σχολίασε και κάτι άλλο ο διαιτητοσχολιαστής, για τον Παπαπέτρου στο ΠΑΟ-Αστέρας, που σε δέκα φάουλ του Αστέρα έβγαλε έξι κίτρινες (!), με τις δύο να γίνονται κόκκινη, ενώ σε 11 φάουλ του ΠΑΟ έβγαλε μία κίτρινη στο 89’!!! Ο Κουτσιαύτης ήταν ξεκάθαρος ότι ο Παπαπέτρου χαρίστηκε σε παίκτες του ΠΑΟ.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Γνώμη μου είναι ότι το φαινόμενο της πτώσης του Ολυμπιακού στα β΄ ημίχρονα των δύο παιχνιδιών στα οποία είχε την καλύτερη απόδοση του μπορεί να αντιμετωπιστεί, ως ένα βαθμό πάντα, με τις αλλαγές, δηλαδή με το έγκαιρο φρεσκάρισμα της ενδεκάδας.

Με τις αλλαγές, βεβαίως, να είναι πάντοτε και θέμα προπονητή και θέμα παικτών. Για παράδειγμα όταν μπαίνει ο Ποντένσε και παίζει 35-40 λεπτά, παίρνοντας την μπάλα και συνεχώς χάνοντας τη η, αφήνοντας τον μπακ του Άρη (Μοντόγια) εντελώς μόνο του στο 89’, είναι καθαρά θέμα παίκτη. Και τέλος πάντων αν ο Πορτογάλος δεν θέλει να μπαίνει αλλαγή και θέλει μόνο να παίζει βασικός και το δείχνει με την απόδοση του όταν μπαίνει αλλαγή, ποτέ να μην τον βάζει αλλαγή! Η, βασικό η, στην εξέδρα! Λέω «αν», γιατί αυτό είναι μία εικασία-και μακάρι να είναι.

Ενίοτε, όμως, είναι θέμα προπονητή. Ο Καρβαλιάλ είναι 60 ετών, δεν είναι της νέας γενιάς προπονητών που έχει μεγαλώσει με τις πέντε αλλαγές και κάνει γρήγορες κινήσεις μέσα στα παιχνίδια- προσέξτε το αυτό σε όλη την Ευρώπη με τους 60+ προπονητές. Αλλά το να γίνεται η δεύτερη αλλαγή (Μαντί) στο 7θ7’ και τρίτη αλλαγή (Φορτούνης) στο 84’ μου φαίνεται ότι δεν έχει νόημα, απλά και μόνο γιατί ο Ολυμπιακός κρατούσε έως τότε άνετα το 2-0.

Στη Λεωφόρο που ο Καρβαλιάλ αντέδρασε έγκαιρα, περνώντας εκτός του Ποντένσε (56’) δύο παίκτες από το 60΄(Μαντί, Κίνι) και δύο από το 73’ (Φορτούνης, Γιόβετιτς), o Ολυμπιακός μπόρεσε και άλλαξε εντελώς τη ροή του παιχνιδιού μετά το 1-1 του ΠΑΟ στο 65’ και πλησίασε επανειλημμένως στο δεύτερο γκολ, χωρίς να απειληθεί ποτέ, μέχρι που ήρθε το μπλακ άουτ των καθυστερήσεων.

Και για το τέλος ένα

Carlos Carvalhal, coach of Olympiacos FC, shared some advice with the younger audience: 👇

"Don't give up at the first hurdle, or the second, or the third. If you have the skills (...) keep foing until you het where you dream of being." 👏 pic.twitter.com/snIngVWn3y

— Thinking Football Summit (@TF_Summit) January 17, 2024