Παναθηναϊκός: Μία μαγική εικόνα, μία σκληρή πραγματικότητα και μία αηδία για τους κανίβαλους των social media

• Μαγική εικόνα, σκληρή πραγματικότητα
• Η ενθαρρυντική εικόνα για την άμεση προσαρμογή του Μπακασέτα

Θα ξεκινήσουμε ανάποδα στο σημερινό σημείωμα. Από τα πραγματικά σοβαρά αυτής της ζωής που είναι πράγματα όπως ο σεβασμός, η ενσυναίσθηση, η ανθρωπιά, η κοινωνική συνείδηση, η παιδεία. Από την ημέρα που έγινε γνωστή η σχέση του Φώτη Ιωαννίδη με την Ελένη Βουλγαράκη, γεγονός ποδοσφαιρικά αδιάφορο αλλά «ενδιαφέρον» για τις διάφορες εκπομπές lifestyle και «κουτσομπολιού», ολοένα και περισσότεροι κανίβαλοι βρίσκουν τα χαμένα νοήματα της ζωής τους, εξαπολύοντας επιθέσεις στο προφίλ της γνωστής παρουσιάστριας μετά από ένα μέτριο παιχνίδι του Έλληνα φορ ή μια χαμένη ευκαιρία, όπως το χθεσινό πέναλτι κόντρα στον Ατρόμητο.

Θα εκφραστώ όσο πιο απλά γίνεται: Πάτε καλά; Τι σκατά έχετε στο κεφάλι σας; Τι έχει πάει τόσο στραβά σε αυτή την χώρα, ώστε οι άνθρωποί της να αισθάνονται όμορφα, κάνοντας άλλους ανθρώπους να νιώθουν άσχημα; Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.

Τι είναι τόσο λάθος που οδηγεί συνανθρώπους μας να βγάζουν τόσο μίσος και τοξικότητα σε μία γυναίκα επειδή ο σύντροφός της δεν είχε καλή αγωνιστική απόδοση μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Που «κολλάει» το ποδόσφαιρο που παράγει ο Ιωαννίδης(το καλύτερο μέχρι τώρα της καριέρας του) με την προσωπική του ζωή; Σοβαρά πιστεύετε πως αν στείλετε επιθετικά μηνύματα στην σύντροφο ενός ποδοσφαιριστή, θα τον κάνετε καλύτερο; Θα τον κάνετε να νιώσει όμορφα; Θα τον βοηθήσετε κάπου;

Θα βοηθήσετε την συγκεκριμένη κυρία κάπου; Επαναλαμβάνω: Πάτε καλά; Έχετε επιχειρήσει ποτέ να μπείτε στην θέση του -δήθεν αγαπημένου- σας Φώτη που προσπαθείτε-δήθεν-να τον προστατεύσετε. Από τι ακριβώς; Από το να είναι χαρούμενος στην προσωπική του ζωή; Τι είναι οι ποδοσφαιριστές; Οι «σκλάβοι» σας που πρέπει μόνο να παίζουν ποδόσφαιρο για να σας δίνουν χαρές;

Μήπως να σας ρωτήσει την επόμενη φορά ο Ιωαννίδης και ο κάθε Ιωαννίδης για την επιλογή της συντρόφου του; Έχετε μπει ποτέ στην θέση της Ελένης που ξυπνά το πρωί και είναι αναγκασμένη να διαβάζει τις αηδίες σας για ένα χαμένο πέναλτι, συν τα όσα χαζοχαρούμενα ακούει κάθε μέρα δεξιά και αριστερά για την σχέση της με τον Φώτη. Ή μήπως «επειδή είναι διάσημη», είναι υποχρεωμένη να της βιάζετε την ψυχολογία με τις π@π@ριές σας;

«Καλά ρε Νίκο δεν ξέρεις τι γίνεται στα social media, τι περιμένεις». Το ακούω και το ακούω και το ξανακούω. Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει. Και με ενοχλεί αφάνταστα. Και όσο εμείς οι κανονικοί δεν κάνουμε τίποτα για αυτό, όσο το αποδεχόμαστε, το τέρας του μίσους, της βλακείας, της ξερολίασης, του ιντερνετικού μπούλινγκ θα μεγαλώνει και θα μεγαλώνει και θα τρώει κάθε υγιές κομμάτι αυτής της κοινωνίας, θα δολοφονεί χαρακτήρες, θα διαλύει σχέσεις, θα μειώνει προπονητές, αθλητές, ανθρώπους.

Όσο θα έχω βήμα, είτε εδώ στο Gazzetta, είτε στον Sportfm, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να αναδεικνύω αυτή την μοναδική σήψη που όχι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μαζί της.

Τρέμω πραγματικά στην ιδέα πως τα social media πιθανόν να αποτελούν καθρέφτη της κοινωνίας μας. Πάμε παρακάτω, πάμε στα ποδοσφαιρικά...

Μαγική εικόνα, σκληρή πραγματικότητα

Υπάρχουν πολλά και διάφορα που μπορούν να ειπωθούν για την χθεσινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Όπως για το ρίσκο του Τερίμ με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Ντραγκόφσκι, Ακαϊντίν και Βίτορ που ούτε σε προπόνηση δεν είχαν συνεργαστεί όλοι μαζί. Η έλλειψη χημείας των δύο στόπερ οδηγεί μεταξύ άλλων στην ισοφάριση του Ατρομήτου, όπως και ακόμη μία κάκιστη επιστροφή του Μλαντένοβιτς στον χώρο ευθύνης του.

Από την άλλη, βέβαια, και με ντέρμπι να ακολουθούν στο πρωτάθλημα, κάπου και κάπως οι τρεις νέοι άμυνας θα έπρεπε να αρχίζουν να μπαίνουν στην εξίσωση. Ίσως όχι όλοι μαζί, ειδικά ο Βίτορ με μία-δύο προπονήσεις.

Μπορεί κανείς να πει για το αχρείαστο ρίσκο στο 1-1 με δέκα παίκτες του Παναθηναϊκού έξω από την περιοχή σε ένα κόρνερ και μόνο τον Μλαντένοβιτς σε ρόλο αμυντικό για διαχειριστεί ένα επιθετικό τρανζίσιον, το οποίο εκτελέστηκε υπέροχα από τον αντίπαλο, χάρη στην απόλυτα ποιοτική ενέργεια του Αντζιέλσκι να βρει τον ελεύθερο παίκτη στο κέντρο του γηπέδου, αν και πιεζόμενος στην μεγάλη περιοχή της ομάδας του.

Όλα τα παραπάνω είναι λεπτομέρειες μπροστά στην τρομερή αστοχία των παικτών του Παναθηναϊκού. Είναι λεπτομέρειες μπροστά στην αναποτελεσματικότητα των «πρασίνων» που κόστισε όσο τίποτα άλλο. Ο Αϊτόρ τρεις φορές, ο Μαντσίνι μία σε κενό τέρμα, ο Μπερνάρντ δύο φορές, ο Ιωαννίδης με πέναλτι και «ριμπάουντ», δεν κατάφεραν να στείλουν την μπάλα μέσα. Όταν σπαταλάς οκτώ τεράστιες ευκαιρίες για να πετύχεις δεύτερο γκολ, δεν μπορείς να σταθείς σε μία κακή στιγμή αμυντικά ή σε ένα κακό αμυντικό transition.

Υπάρχουν και αυτές οι βραδιές, όμως, στο ποδόσφαιρο. Υπάρχουν και αυτά τα παιχνίδια, όπου είσαι κυριαρχικός, είσαι απόλυτα ανώτερος, κάθε επίθεση «μυρίζει» γκολ, αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει σωστά την δουλειά. Η ρεβάνς είναι ανοιχτή απλά το Τριφύλλι έβαλε σε δύσκολη θέση τον εαυτό του, σε ένα παιχνίδι όπου η εικόνα του ήταν για να «καθαρίζει» την πρόκριση από το πρώτο ματς. Τρεις συνεχόμενοι «τελικοί», λοιπόν. Τούμπα, Περιστέρι και Ολυμπιακός στη Λεωφόρο.

Η ενθαρρυντική εικόνα για την άμεση προσαρμογή του Μπακασέτα

Ο Παναθηναϊκός είδε τέσσερις νέους να κάνουν ενδεκαδάτο ντεμπούτο αλλά η πλέον ενθαρρυντική εικόνα ήταν αυτή του Τάσου Μπακασέτα. Όχι ως προς την αξία του, αυτή δεν αμφισβητείται, αλλά ως προς την προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον. Βράδυ Δευτέρας ήρθε στην Αθήνα και σε 48 ώρες ξεκίνησε βασικός.

Η εικόνα του δεν έδειχνε έναν παίκτη που είχε... μισή προπόνηση με την νέα του ομάδα. Πάρα πολλές σωστές επιλογές με την μπάλα στα πόδια, αποτελώντας συνδετικό κρίκο μεσαίας γραμμής και επίθεσης, από τα δικά του πόδια ξεκινά το πρώτο γκολ με την κάθετη εντός περιοχής για τον Τζούρισιτς, έχει και ένα δοκάρι με σουτ εκτός περιοχής, ένα υπέροχο διαγώνιο άνοιγμα στον Αϊτόρ για να εκτελέσει και γενικότερα μία παρουσία γεμάτη ουσία στον αγωνιστικό χώρο. Πολύ καλό μαντάτο για το «τριφύλλι» αυτή η παρουσία.

Από κει και πέρα, ο Βίτορ έδειξε ξεκάθαρα πως θέλει χρόνο και παιχνίδια για να «δέσει» με την υπόλοιπη ομάδα. Εξάλλου κι αυτός τρεις-τέσσερις μέρες είναι στην Αθήνα, προερχόμενος από προετοιμασία. Καλός ο Ντραγκόφσκι, θετικό πρόσημο για τον Ακαϊντίν αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και για τους τέσσερις ήταν το πρώτο παιχνίδι, χωρίς να υπάρχει δουλειά μεταξύ τους και με το υπόλοιπο σύνολο, ώστε να υπάρχει η απαραίτητη χημεία.