Ο ΠΑΟΚ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και «φωνάζει» πως πάει για πρωτάθλημα!

Στη νίκη, η γιορτή είναι εύκολη. Στη βαριά ήττα, πάλι, όχι και τόσο. Ο ΠΑΟΚ, κόσμος και κλαμπ, έκαναν τα πάντα (αυτό που συνέβη έξω από το Makedonia Palace ήταν το κάτι άλλο…) για να έρθει η νίκη σ’ ένα must win ντέρμπι, σε μια βραδιά όπου έλαμψαν, όχι τόσο οι μονάδες, αλλά ο τρόπος, το στυλ, το ποδόσφαιρο, στοιχεία που έχουν φέρει την ομάδα του Λουτσέσκου μόνη πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα.

Ο ΠΑΟΚ ξεδίπλωσε στο χορτάρι της Τούμπας απέναντι στον «συγκάτοικο» μέχρι χθες το βράδυ Παναθηναϊκό όλα εκείνα τα στοιχεία που είχε κληθεί να βγάλει στα υπόλοιπα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας απέναντι σε χαμηλότερους, μεν, βαθμό δυσκολίας αντιπάλους. Η ωμή παραδοχή του Τάσου Μπακασέτα («παίξαμε το παιχνίδι του ΠΑΟΚ μας βρήκαν στην κόντρα ανοιχτούς πέτυχαν γκολ, ότι λάθη βρίσκει ο ΠΑΟΚ τα τιμωρεί») επιβεβαιώνει τον τρόπο που οι «ασπρόμαυροι» έφτασαν σε μια μεγάλη νίκη, με μικρό σκορ, βάσει των ευκαιριών και της ολικής επικράτησης από το 50’-80’, που όταν «άδειασε» το μυαλό κινδύνεψε να το χάσει και έμεινε όρθιος χάρη στον τοπ κλάσης τερματοφύλακα (Κοτάρσκι) που έχει στο ρόστερ του.

Ήθελε κότσια για να έρθει η νίκη σε ένα ματς απαιτήσεων και αποδείξεων. Όταν μετά το τέλος του αγώνα στη Λεωφόρο και το 2-2 έγραψα σε τούτη τη γωνιά του Gazzetta πως «ο ΠΑΟΚ πάει για πρωτάθλημα», υπήρξαν κάποιοι από κάτω που σχολίαζαν ότι «δύσκολα ο ΠΑΟΚ θα ανταγωνιστεί τις τρεις ομάδες του κέντρου που φαίνονται πολύ ισχυρότερες».

Ένα γύρο μετά ο «Δικέφαλος» είναι μόνος πρώτος, κέρδισε ένα ακόμα ντέρμπι, μετά την «τεσσάρα» στο Φάληρο τον περασμένο Νοέμβριο, έχει να υποδεχθεί ΑΕΚ, Ολυμπιακό στην Τούμπα και σύσσωμος ο «ασπρόμαυρος» οργανισμός «φωνάζει» ενόψει των play-offs ότι πάει για πρωτάθλημα! Φέτος είναι η μεγάλη ευκαιρία του και το ξέρει.

Ο ΠΑΟΚ απέναντι σε μια ομάδα του top-4, (απ)έδειξε ότι μπορεί να παράγει (και να παίξει) περισσότερη μπάλα. Καλή μπάλα. Γι' αυτήν αγαπήθηκε, άλλωστε, στα χρόνια (του Κούδα) που αγαπήθηκε. Οχι για τα τρόπαια που (δεν) πήρε. Αγαπήθηκε ως εστία ελκυστικού ποδοσφαίρου. Οχι ως δύναμη εξουσίας. Με παίκτες-μανούλες στο να παίξουν στον ανοικτό χώρο και να σε… σκοτώσουν. Ειδικά, αυτός ο Τάισον παραδίδει δωρεάν μαθήματα και εκθέτει τους πολύ νεότερους αντιπάλους του, όπως έκανε με τον Βαγιαννίδη, στη φάση του δεύτερου γκολ, όπου χάθηκε η μπάλα» και οι «ασπρόμαυροι» χρειάστηκαν λιγότερα από 20 δευτερόλεπτα για να βρεθούν από φάση άμυνας με μόλις έξι πάσες μπροστά στην αντίπαλη εστία.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου χτίζει, πράγμα που από τη φύση του εξελίσσεται αργά και δαπανά χρόνο, μενταλιτέ. Μπροστά απ' τον πειρασμό να καθίσει φρόνιμα και να φυλαχτεί, προέκρινε να καθοδηγήσει στον αγωνιστικό χώρο μαχητές. Να παίξουν ντιρέκτο ποδόσφαιρο, όχι να κρυφτούν, με το αυτονόητο ρίσκο μιας πιθανής ισοπαλίας, αφού μέχρι το 80’ ο Παναθηναϊκός δεν είχε καταφέρει να τον απειλήσει. Ουσιαστικά...

Ο Ρουμάνος προπονητής μεταδίδει την εμπιστοσύνη ότι κάνει πιο «ακριβή» τη θέση στο ρόστερ του ΠΑΟΚ. Αλήθεια, πως αφήνεις στον πάγκο τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς ή τον Γιάννη Κωνσταντέλια; Καταρχάς, ο Τόμας Μουργκ έδειξε ότι το γιατί ξεκίνησε, σ’ ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι, δεν ήταν «στην τύχη». Το ίδιο ισχύει και για τον Κίριλ Ντεσπόντοφ. Ο Βούλγαρος στον νου του Λουτσέσκου ήταν επιλογή πλήρους επίγνωσης. Δικαιώθηκε. Στη μάχη, πράγματι μπορεί να φας τα μούτρα σου. Να συντριβείς. Δεν θα διασυρθείς, όμως. Ο μαχητής δεν διασύρεται ποτέ. Διασυρμός είναι το να μη μάχεσαι.

Οι παίκτες έχουν εμπεδώσει (και εδώ παίζει κρίσιμο ρόλο το καθετί, το παραμικρό, της καθημερινότητάς τους στην ομάδα) ότι ανήκουν σε μεγάλο κλαμπ. Προς αυτή την κατεύθυνση, όσο σημαντικό είναι να ανανεώσει ο Λουτσέσκου, άλλο τόσο σημαντικό είναι να αγοράσει και λάμψη μέσα από τα αποτελέσματα στα μεγάλα παιχνίδια.

Αντί επιλόγου, δύο σκέψεις που γεννήθηκαν φεύγοντας από το γήπεδο της Τούμπας, χθες:

Η μία, για τον Τάισον. Για την αναζήτηση ηγέτη, των ηγετών που θα στηρίξουν και θα εκτοξεύσουν τους πολύ αξιόλογους νέους. Μήπως να επισπεύσουν τις διαδικασίες για την ανανέωση του συμβολαίου του;

Η άλλη, για τον Ντεσπόντοφ. Ο Βούλγαρος είναι «καυτός» έχοντας γράψει, ήδη, το πρώτο του «double-double», με 11 γκολ και 10 ασίστ στα μισά της πρώτης του σεζόν με τα «ασπρόμαυρα». Τον ρωτήσαμε για το αν τώρα έχει φτάσει στο 100% και ο αθεόφοβος είπε πως έχει ακόμα δρόμο! Δηλαδή, Κίριλ, τι θα κάνεις όταν φτάσεις στο 100%;

11 γκολ - 10 ασίστ, double double από τα τέλη Ιανουαρίου 🔥 🔥🦅
(Λίγο καλύτερος του Σολμπάκεν πρέπει να είναι... 😉)
#Despodov #PAOKPAO pic.twitter.com/BZUrqpmnVm

— Stavros Sountoulidis (@sts71) January 28, 2024

ΥΓ: Ο ΠΑΟΚ, επιτέλους, μίλησε για τη διαιτησία. Δεν το συνηθίζει, και καλά κάνει, αλλά όταν σ’ ένα ακόμα ντέρμπι βλέπει να έχει αυτή την αντιμετώπιση από τον κάθε απίθανο Σάγκι που έρχεται να σφυρίξει στην Ελλάδα, όταν βλέπει την αντιμετώπιση που έχουν οι συνδιεκδικητές του τίτλου, καλά κάνει και μιλάει. Κι ας κάνουν πως απορούν οι οπαδοί των άλλων ομάδων.

Ο ΠΑΟΚ δεν φώναξε για το πέναλτι που κέρδισε έξυπνα ο Μπακασέτας. Δεν τον σκότωσε δα ο Τάισον, όπως παραδέχθηκε κι ο ίδιος. Αν ήθελε να φωνάξει για πέναλτι θα μπορούσε να το κάνει για το μαρκάρισμα του Μάρκος Αντόνιο στο β’ μέρος. Και εκεί επαφή υπήρξε.

Ξέρουμε ότι αυτή είναι η εποχή της τηλεορασεοκρατίας. Της εικόνας και του VAR. Απ' τα συμπτώματα της εποχής υποφέρει και η διαιτησία. Φάσεις που διαρκούν όσο το ν' ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα, απομονώνονται σε αυστηρές συνθήκες εργαστηριακής ανάλυσης. Η πλήρης αποστείρωση της μπάλας.

O ΠΑΟΚ φώναξε για όλες τις ανάποδες αποφάσεις του Νορβηγού «ρεφ» που χαρίστηκε δις στον Γεντβάι. Ειδικά το τάκλιν πάνω στον Κωνσταντέλια είναι ο ορισμός της κίτρινης κάρτας. Δεν την έδειξε ούτε εκεί. Ναι, καλά το σκεφτήκατε. Ο Γιεβντάι ήταν αυτός που στο 95’ παραλίγο να «κλέψει» τη νίκη, αλλά θα μπορούσε να μην είναι καν στο γήπεδο αν ο Σάγκι έκανε σωστά τη δουλειά του στον πειθαρχικό έλεγχο.

Οι λεπτομέρειες για τις οποίες, δικαίως, φωνάζουν οι «ασπρόμαυροι».