ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός: Ο ένας τη δουλειά του, ο άλλος… το μπέρδεμά του

• «Βάλε-βγάλε» ίδια απόδοση
• Λάθος αποφάσεις και «διαβολοβδομάδα»

Το βασικό θέμα ασφαλώς και είναι ο νικητής ΠΑΟΚ. Λιγότερο… βασικό είναι ο ηττημέμενος Παναθηναϊκός, στον απόηχο του ντέρμπι της Θεσσαλονίκης και στη συμπλήρωση ενός μήνα με τον Τερίμ στο τιμόνι του. Άδικο να (συγ)κρίνεις δύο ομάδες όταν η μία έχει στον πάγκο της για Τρίτη σεζόν (στη δεύτερη θητεία του) τον ίδιο τεχνικό και η άλλα τριάντα μέρες; Όχι γιατί η ιδιοκτησία της δεύτερης , επέλεξε να κάνει την αλλαγή με όρους αιφνιδιασμού προκειμένου να πάρει το πρωτάθλημα, κρίνοντας ότι αυτό αποκλείεται με τον προηγούμενο τεχνικό. Με βάση την απόφαση Αλαφούζου ο Τερίμ δεν κρίνεται με λογική «πίστωσης χρόνου».

Για τον Δικέφαλο του Βορρά δεν είναι μία η φορά που τα έχω γράψει αυτή τη σεζόν, αλλά παραθέτω την πιο πρόσφατη. Αν άλλαξε κάτι με την προ δεκαημέρου εκτίμηση είναι ότι έβαλε στο σακούλι του το τρίποντο στο πρώτο από τα τρία ντέρμπι «δήλωση τίτλου» που έχει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, μέσα στο σπίτι του, σε έναν μήνα που παραμονεύουν ακόμα δύο δύσκολα ταξίδια (Περιστέρι, Αγρίνιο) μιλώντας πάντα για το πρωτάθλημα. Η διαπίστωση πως είναι η ομάδα που παίζει την καλύτερη και πιο αποτελεσματική μπάλα στην Ελλάδα, επικυρώθηκε όχι μόνο από τη νίκη του, αλλά και την εμφάνιση και την παραδοχή των αντιπάλων. Και το κάνει αρκετό καιρό τώρα, για να είναι απλά ένα «ξέσπασμα».

Για να τα λέμε όλα και πιο εύκολα θα έπρεπε να νικήσει ο ΠΑΟΚ, με βάση την εμφάνιση των δύο ομάδων ειδικά στο δεύτερο μέρος. Το να πάρει βέβαια έστω ένα βαθμό ο Παναθηναϊκός με τις φάσεις που είχε στο τέλος, δεν το χαρακτηρίζω «κλοπή», όπως λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Όταν δεν τελειώνεις ένα ματς, στο οποίο σταδιακά κυριαρχείς, με τον αντίπαλο να σου προσφέρει απλόχερα το πεδίο να το κάνεις, με λάθη τακτικής, «οπτικής» και διαχείρισης από την πλευρά του, δείχνει πως έχεις ακόμα σημαντικά πράγματα να διορθώσεις. Γιατί υπάρχει και μια διαφορά στα ματς με τις ομάδες εκτός «Big 4» σε σχέση με τις υπόλοιπες. Σαν ομάδα που βασίζεσαι πολύ στην παραγωγικότητα σου, μπορείς να υπολογίζεις ότι θα σκοράρεις πάνω από μια φορά και να αυτό να σου δίνει ασφάλεια, όταν το γκολ έρχεται μέσα από αυτοματισμούς που έχεις κατακτήσει, αλλά αυτό είναι πιο εύκολο με τους πιο «μικρούς» που τους πιάνεις εύκολα από τον λαιμό ακόμα και με διαστήματα καλή απόδοσης. Τα ντέρμπι έχουν άλλους κανόνες και ψυχολογικά. Το ένα θέμα λοιπόν είναι να φτάσεις στον pole position στο ξεκίνημα των play-offs, από διαδρομή που έχει αγώνες με ομάδες από όλα τα «ράφια» του πρωταθλήματος και το άλλο να διαχειριστείς τα συνεχόμενα ντέρμπι εκεί.

«Βάλε-βγάλε» ίδια απόδοση

Θυμίζω (πάλι) πως την προηγούμενη σεζόν ο ΠΑΟΚ έφτασε μέχρι εκεί με πειστική εικόνα και έχυσε εντελώς την «καρδάρα με το γάλα». Αλλά ναι, φαίνεται πολύ καλύτερος αυτή τη σεζόν. Γιατί έχει εντάξει ιδανικά (σε αντικατάσταση αυτών που έφυγαν) πιο ποιοτικούς παίκτες στο ρόστερ, γιατί οι «μικροί» παίρνουν πολύτιμη εμπειρία και (το κυριότερο) όχι μόνο έχει -σχεδόν σε κάθε θέση- παίκτες ίσης αξίας αλλά όταν αυτοί πατάνε χορτάρι δίνουν συνήθως το καλύτερο δυνατό, με αποτέλεσμα να είναι η ομάδα που επηρεάζεται λιγότερο από αλλαγές. Ακριβώς γι αυτό είναι ο ορισμός της «ομάδας» σε αυτή τη φάση, με την ΑΕΚ να προσπαθεί να επιστρέψει στον περσινό της εαυτό.

Ασφαλώς και έχουν δρόμο μπροστά μας, αλλά αν διαβάζαμε το μέλλον με σιγουριά θα βγάζαμε περισσότερα λεφτά. Το σίγουρο είναι πως η ομάδα του Λουτσέσκου επιβεβαιώνει τα προγνωστικά πειστικά και δίκαια. Το ότι –μάλιστα- έχει ακόμα να κατακτήσει «μονάδες βελτίωσης» τις δίνει ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα και αισιοδοξία. Η πρώτη δικαίωση πάντως είναι η γενική αναγνώριση για το όμορφο ποδόσφαιρο που παράγει. Δεν είναι κάτι νέο αυτό, αφού το είχε δείξει ήδη από του ομίλους του Conference, αλλά η συνέπεια με το οποίο μας το προσφέρει, το κάνει ακόμα καλύτερο.

Λάθος αποφάσεις και «διαβολοβδομάδα»

Για τον Παναθηναϊκό είναι σαφές πως έχει ήδη αρχίσει να μπαίνει το ερώτημα, αν θα ήταν σε καλύτερη ή χειρότερη θέση με τον Γιοβάνοβιτς, στο ίδιο χρονικό σημείο. Είτε αρέσει στον Τερίμ ή όχι, εκ των πραγμάτων θα γίνεται η σύγκριση. Αλλά δεν έχει νόημα. Ο Σέρβος δεν είναι πλέον στο Τριφύλλι και αν η κίνηση Αλαφούζου αποτύχει, δεν θα γίνει και τίποτα στην ουσία. Για τον ίδιο! Δεν απολύονται οι ιδιοκτήτες. Το ερώτημα είναι αν ο Τούρκος τεχνικός μπορεί να κρατήσει το καράβι σε σταθερή πορεία, από τη στιγμή που η διαφορά με την κορυφή μοιάζει ακόμα διαχειρίσιμη. Ο ίδιος έχει την εμπειρία να μην καλύπτεται στις δηλώσεις του πίσω από τις απουσίες. Προφανώς και επειδή ξέρει ότι για αυτές ευθύνονται και λάθος αποφάσεις του σταφ (όπως η χρησιμοποίηση του ανέτοιμου Ιωαννίδη κόντρα στον Ατρόμητο), αλλά και επειδή δεν κολακεύει μια μεγάλη ομάδα να αποδεχθεί ότι κρέμεται από την παρουσία ενός παίκτη και μόνο. Είναι όμως σαφές πως το άστρο των πρώτων αγώνων του στον πάγκο με τις αλχημείες και το ρίσκο που πήρε σε πρόσωπα, αχνοφέγγει. Αν αυτό φέρνει και –κατ εξακολούθηση- λάθος αποφάσεις, θα φανεί. Στην Τούμπα πάντως όχι μόνο δεν βοήθησε την ομάδα του, αλλά την αποσυντόνισε κιόλας με τις αλλαγές και τις «μετατοπίσεις» που έκανε. Επίσης θα ακουστεί ιερόσυλο για έναν τεχνικό με το δικό του όνομα, αλλά όταν κάνεις τακτικά τα περισσότερα από αυτά που θέλει ο…αντίπαλος, δημιουργείται η απορία πόσο και τι scouting έχεις κάνει πριν το ματς. Όπως έχει αποδειχθεί -τις περισσότερες φορές- όσο μεγάλο όνομα και αν έχεις δεν φτάνει μόνο αυτό για να κάνεις τη δουλειά. Η βδομάδα που ξεκίνησε σήμερα θα κρίνει πολλά στην ηρεμία του Παναθηναϊκού.