Ο ΟΦΗ πληρώνει σκληρά ένα σοβαρό λάθος

Αν η σεζόν στην Superleague είχε ολοκληρωθεί ο ΟΦΗ θα ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου σε σχέση με τα όσα σκεφτόμουν για την πορεία του το περασμένο καλοκαίρι. Δεν είχα “ψηθεί” μόνο λόγω των διακηρύξεων του συλλόγου - δηλαδή επειδή έβαζε στόχο τα play-offs. Σκεφτόμουν ότι το έργο που είχε δείξει στην προηγούμενη σεζόν ο προπονητής του, ο Βάλντας Ντραμπράουσκας και το γεγονός ότι εκείνος είχε την ευθύνη του σχεδιασμού για τη νέα σεζόν ήταν λόγοι για να βασίσει κανείς πάνω τους την εκτίμηση ότι ο ΟΦΗ είχε όσα του χρειαζόταν για να είναι συνεπής, δηλαδή να “χτυπήσει” την 6αδα. Και αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση που δημιούργησε με τα αποτελέσματα και την εικόνα του στις πρώτες 7 αγωνιστικές.

Δεν είναι της στιγμής η ανάλυση του “γιατί” που έφερε τον ΟΦΗ στη θέση να εκτιμήσει στις αρχές του Δεκεμβρίου ότι έπρεπε να βάλει τέλος στη συνεργασία με τον Λιθουανό προπονητή, ο οποίος αποχώρησε με 56% νίκες σε 57 παιχνίδια. Άλλωστε μια σαφή ουσιαστική απάντηση πλην αυτής που σχετίζεται με το σερί αγώνων χωρίς νίκη (3 ήττες, 3 ισοπαλίες) δεν είχε ούτε ο ίδιος ο Νταμπράουσκας στις συνεντεύξεις του. Ας αφήσουμε προς το παρόν το “γιατί” και ας προχωρήσουμε στο κρίσιμο, που είναι το “πώς”: πώς επέλεξε να συνεχίσει ο ΟΦΗ;

Αντικατέστησε έναν προπονητή του 3-5-2 για να προσλάβει έναν προπονητή του 4-2-3-1. Δηλαδή μια ομάδα που έχτισε το ρόστερ της το καλοκαίρι πάνω στην ιδέα του προπονητή της για το 3-5-2, προσέλαβε έναν προπονητή που πήγε στην προπόνηση και έψαχνε τους εξτρέμ για το δικό του σύστημα. Αυτό που έχει ακολουθήσει, με 1 νίκη σε 11 ματς αποτελεί προφανώς το χειρότερο ρεκόρ νικών (9.09%) του Πέπε Μελ σε 25 χρόνια πορείας στους πάγκους. Δεν είναι όμως μόνο δική του ήττα. Για την ακρίβεια δεν είναι δική του ήττα, διότι εκείνος ήταν άνεργος στην διάρκεια των προηγούμενων 10 μηνών και άρα ήταν κάποιος που, στα 60 του, δεν ένιωσε ότι έχει πολλά να χάσει ή πιο σωστά να ρισκάρει με την αποδοχή της πρότασης του ΟΦΗ. Ο ΟΦΗ είναι αυτός που θα έπρεπε να κάνει δεύτερη σκέψη: πώς γίνεται να αλλάζεις σύστημα στα μισά της σεζόν όταν δεν έχεις μεγάλη άνεση για να αλλάξεις ρόστερ και να δώσεις στον προπονητή τους παίκτες που χρειάζεται για να εκφράσει την δική του φιλοσοφία;

Και εδώ πρέπει να διευκρινίσω το εξής: όσοι είμαστε μακριά προφανώς δεν έχουμε εσωτερική πληροφόρηση για να μας διαφωτίσει. Δεν μπορώ δηλαδή να αποκλείσω την πιθανότητα αυτός που προσέλαβε τον Ισπανό προπονητή να του είχε βάλει την σχετική ερώτηση και να πήρε μια απάντηση που τον κάλυψε σε σχέση με αυτή την ανησυχία. Ο δημόσιος λόγος του Πέπε Μελ όμως δεν λέει αυτό. Συμπεριφέρεται μέχρι τώρα ως ένας προπονητής που είχε πιστέψει ότι θα του δίνονταν άμεσα ποδοσφαιριστές που θα του επέτρεπαν να παίξει όπως θέλει.

Για έναν λόγο που μάλλον κάποτε θα μας εξηγήσει, ο Πέπε Μελ επέλεξε να πάει στην αλλαγή της διάταξης από το πρώτο του παιχνίδι και δεν κοίταξε ποτέ πίσω, δηλαδή δεν επέστρεψε στην πεπατημένη του 3-5-2 για να ερευνήσει την πιθανότητα οι ποδοσφαιριστές να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια και τελικά να αποδίδουν καλύτερα. Δεν χειρίστηκε δηλαδή την κατάσταση όπως την έχει χειριστεί ο Γιάννης Πετράκης στον Παναιτωλικό. Ο Έλληνας προπονητής παρέλαβε, τον Οκτώβριο, από τον Γκάμπριελ Σούρερ μια ομάδα που έπαιζε 3-5-2, και προσπάθησε να παίξει με άλλον σχηματισμό, με το 4-2-3-1. Είδε ότι δεν “βγαίνει”, και άλλαξε, επέστρεψε στο 3-5-2.

Όσα βλέπεις από τον ΟΦΗ σήμερα στο γήπεδο έχουν μια λογική εξήγηση. Μια ομάδα που δεν φτάνει σε νίκες από τον δρόμο που έχει δείξει ο νέος προπονητής είναι μια ομάδα που συμπεριφέρεται με ανασφάλεια στην διάρκεια των αγώνων. Μια ανασφάλεια που φαίνεται καθαρά στη φάση του 2ου γκολ που δέχθηκε από την Κηφισιά την περασμένη Κυριακή: 4 επιτιθέμενοι κατάφεραν να νικήσουν 6 αμυνόμενους μέσα στην μεγάλη περιοχή του ΟΦΗ. Η εικόνα του ΟΦΗ στο γήπεδο στου δημιουργεί την εντύπωση ότι το ποδόσφαιρο τιμωρεί μια διοίκηση που πήρε μια τόσο κρίσιμη απόφαση χωρίς καθαρό μυαλό.

Δεν είναι όμως ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία διοίκηση στην Ελλάδα που κάνει ένα τόσο σοβαρό λάθος. Στις 30+ αλλαγές προπονητή που έχουν γίνει στην διάρκεια του τελευταίου έτους στην Superleague θα βρεις ένα σωρό αντίστοιχα παραδείγματα. Γι’ αυτό και δεν βρίσκω λογική όταν διαβάζω ή ακούω ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΟΦΗ σκέφτεται να αποχωρήσει λόγω της συμπεριφοράς οπαδών του ΟΦΗ απέναντί του. Μια αστοχία, όσο μεγάλη και αν είναι, δεν μπορεί να διαγράψει όσα έχει κάνει ένας μεγαλομέτοχος για έναν σύλλογο. Αυτό που σήμερα του χρειάζεται του ΟΦΗ είναι να καθαρίσει το μυαλό του και να ολοκληρώσει με ψυχραιμία τη σεζόν, για να αγοράσει το προνόμιο να αξιολογήσει το καλοκαίρι τα όσα έκανε από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι σήμερα.