Παναγιώτης Κατσούρης: Για πάντα ΠΑΟΚτσής… (vid)

• Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Κατσούρης

Ήταν Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου του 1998. Ο Παναγιώτης Κατσούρης, καλή του ώρα εκεί ψηλά που είναι, έφυγε από την περιοχή της Τούμπας, όπου σύχναζε μαζί με άλλους συμπαίκτες του, για να παίξει μπάλα σ’ ένα γήπεδο «5Χ5» στην περιοχή της Θέρμης στην ανατολική Θεσσαλονίκη.

• Κατσούρης, το γελαστό παιδί! (pics, vid)

Οι λεπτομέρειες εκείνης της θλιβερής βραδιάς θες δεν θες επανέρχονται σαν κινηματογραφική ταινία. Το ξύπνημα μες τα μαύρα σκοτάδια, η είδηση ότι «υπάρχει νεκρός ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ», το σοκ όταν ακούς το όνομα του και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ένα νεαρό παιδί μόλις 22 ετών. Και μετά, η σιωπή και η απόγνωση μπροστά στο μέγεθος της απώλειας. Της φυγής, του ταξιδιού δίχως επιστροφή…

Το ποδόσφαιρο ήταν το μεγάλο πάθος του, το ίδιο όμως και η ταχύτητα. Οδηγούσε ένα «cabrio» Rover 1.600 κυβ. εκ.. Είχε γκάζι κι ο μικρός όπου έβρισκε ευκαιρία «το πατούσε». Στη Θεσσαλονίκη ψιλόβρεχε, ο δρόμος γλιστρούσε, κάτι που ο νεαρός ποδοσφαιριστής δεν υπολόγισε καθόλου, το αυτοκίνητο έπιασε μεγάλη ταχύτητα κοντά στην κεραμοποιία Θέρμης, έφυγε από το δρόμο, προσέκρουσε από το μέρος του οδηγού σε τσιμεντένιο γεφυράκι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος.

Δύο μέρες μετά το θάνατό του, δακρυσμένη η Τούμπα τον αποχαιρετούσε σ’ ένα ματς κυπέλλου κόντρα στην Ξάνθη, με τον ΠΑΟΚ να επικρατεί 2-0, χάρη στα γκολ του Κώστα Φρατζέσκου και του Χρήστου Βελλή, που λίγες ώρες νωρίτερα κουβαλούσαν στους ώμους τους το φέρετρο του Παναγιώτη.

Η ιαχή, το σύνθημα στα χείλη των οπαδών του «Δικεφάλου», «Κατσούρης ζεις, για πάντα ΠΑΟΚτσής», έσχιζε τον ουρανό...

Η εφημερίδα των Συνδέσμων, ο «ΠΑΟΚΤΣΗΣ», τον αποχαιρέτισε αφιερώνοντας του ολόκληρο το πρωτοσέλιδό της. «Στις καρδιές και στο μυαλό μας θα ζει για πάντα το αδικοχαμένο αετόπουλο!», έγραψαν οι οπαδοί στην πρώτη σελίδα, όπου κυριαρχούσε η λέξη: «ΑΘΑΝΑΤΟΣ».

Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Κατσούρης

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου του 1976 και ξεκίνησε την καριέρα του στον Πλάτωνα Αθηνών. Από εκεί τον απέκτησε η Νάουσα, αντί 5.000.000 δραχμών το καλοκαίρι του 1993, στην οποία έπαιζαν ο Βασίλης Τσιάρτας, ο Βασίλης Λάκης, ο Ηλίας Σαπάνης και άλλοι σημαντικοί παίκτες, οι οποίοι την είχαν ανεβάσει στην Α’ Εθνική κατηγορία.

Το καλοκαίρι του 1996 αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ, με τον Γκίντερ Μπένγκτσον να λέει, ύστερα από ένα φιλικό προετοιμασίας κόντρα στην άσημη γερμανική Ντίσινγκεν, πως «αυτό το παιδί μπορεί να καθιερωθεί πολύ γρήγορα αν συνεχίσει να δουλεύει τόσο σκληρά».

Ίσως ο καλύτερος αριστερός μπακ της γενιάς του, ήδη, διεθνής με την Εθνική Ελπίδων βρέθηκε γρήγορα στην ενδεκάδα του «Δικεφάλου». Στις 8 Σεπτεμβρίου 1996, στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος, ο Μπένγκστον δεν διστάζει να τον χρήσει βασικό στο ΟΦΗ-ΠΑΟΚ 3-1.

Η φυγή του Σουηδού προπονητή και η έλευση πρώτα του Χρήστου Αρχοντίδη και στη συνέχεια του Αγγέλου Αναστασιάδη, σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό και την στράτευσή του, τον άφησαν εκτός ενδεκάδας, με ελάχιστες συμμετοχές μέχρι το καλοκαίρι του 1997, όταν αρκετές ομάδες της Α’ Εθνικής, όπως η Βέροια, ο Πανηλειακός και η Καλαμάτα, ήθελαν να τον αποκτήσουν ως δανεικό.

Ο πεισματάρης και εγωιστής Παναγιώτης είπε «όχι» στο δανεισμό του, κάτι που το επανέλαβε και το χειμώνα του 1998, όταν ο Γιώργος Μπατατούδης έφτασε μια ανάσα από την συμφωνία με τον Πανηλειακό για την απόκτηση του Βασίλη Λάκη. Δεν ήθελε με τίποτα να φύγει ως ένα από αντάλλαγμα και η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ.

Όπως ξεκίνησε –με ματς εναντίον του ΟΦΗ– έτσι ολοκλήρωσε άδοξα και τον κύκλο του στον ΠΑΟΚ, καθώς λίγες μέρες πριν το τραγικό του δυστύχημα, στις 25 Ιανουαρίου 1998, αγωνίστηκε για 12 λεπτά στον αγώνα που είχε γίνει Τούμπα.

Συνολικά αγωνίστηκε 29 φορές με τον «Δικέφαλο» στο στήθος και πέτυχε 3 γκολ.

Αν και πιτσιρικάς, πρόλαβε να κάνει καριέρα σ’ όλες τις μικρές Εθνικές (από το 1992 μέχρι το 1997 αγωνίστηκε 99 φορές στις ομάδες Παίδων-Νέων-Ελπίδων, πετυχαίνοντας 45 γκολ!), ενώ με τη Νάουσα μέτρησε 13 συμμετοχές κι 1 γκολ στην Α΄ Εθνική.

Το Σάββατο (10.02) στις 11:15 η οικογένεια του ΠΑΟΚ θα τιμήσει τη μνήμη του αδικοχαμένου Παναγιώτη, στο σημείο που έχασε τη ζωή του.