Μάγους έχει στον Χάρι Πότερ, όχι στο ποδόσφαιρο

• Φρένο και για τον ισορροπημένο Μεντιλίμπαρ
• Το «χρίσμα» στους Δικέφαλους
• Το μικρό προβάδισμα της ΑΕΚ

Είναι, αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός η χειρότερη ομάδα από τις τέσσερις που θέλουν να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα; Από πολύ κόσμο έχει βγει το πόρισμα πως «ναι». Και η αφεντιά μου μετά την πρόκριση επί του ΠΑΟΚ στο κύπελλο έγραψε –παρά την πρόκριση- πως… «ναι, έτσι δεν πας πουθενά στα play offs». Ήρθε και το ματς με την Κηφισιά για να επικυρωθεί η περίεργη κρίση που βιώνουν οι Πράσινοι, μεταξύ επικών προκρίσεων και εξίσου επικών αποτυχιών. Υπάρχει βέβαια και η «πισινή» που συνηθίζουμε να κρατάμε όλοι, καθώς η διαδρομή του πρωταθλήματος μας έχει διδάξει πως τα σκαμπανεβάσματα των κορυφαίων ομάδων είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αλλά αυτή η περίφημη… «πισινή» έχει να κάνει με την ασφάλεια μην «μας την πουν» αν π.χ ξαφνικά ο Παναθηναϊκός αρχίζει και πετάει κατ εξακολούθηση. Αν δηλαδή ο Τερίμ βρει ένα κουμπάκι και το γυρίσει όπως ο Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό και αρχίσουμε να βλέπουμε άλλα πράγματα. Με τη διαφορά πως αυτά που ενδέχεται να δούμε στο μέλλον, δεν ακυρώνουν όσα βλέπουμε (ή…δεν βλέπουμε) στο παρόν. Με βάση αυτά μιλάμε και κρίνουμε.

Φρένο και για τον ισορροπημένο Μεντιλίμπαρ

Να πούμε λοιπόν πως όποιος ονειρεύεται μάγους είναι απίθανο να τους βρει στο ποδόσφαιρο. Καλύτερα να βλέπει τις ταινίες του Χάρι Πότερ. Βλέπετε κάποια τέτοια αίσθηση επιχειρήθηκε να «σερβιριστεί» προς τα έξω στο «καλημέρα» του Τερίμ, κάπου εκεί πήγε το πράγμα και με τον Μεντιλίμπαρ, μέχρι που, ευτυχώς για τον ίδιο και τον Ολυμπιακό, πατήθηκε και ένα φρένο με τα ζόρια κόντρα στον Αστέρα. Κανέναν δεν ωφελούν τέτοιου είδους υπερβολές. Η διαφορά βέβαια ανάμεσα στους δύο τεχνικούς, που είναι και οι τελευταίες αφίξεις στο Big 4, είναι ότι ο ένας (ο Τούρκος) τρέφεται αρκετά από την υπερβολή, ενώ ο έτερος (ο Βάσκος) δείχνει σαφώς πιο ισορροπημένος και δεν δίστασε να παραδεχθεί (πράγμα σπάνιο σε υψηλό επίπεδο) χωρίς κόμπλεξ ότι δεν τα πήγε καλά στο στήσιμο της αρχικής ενδεκάδας στο ματς της Κυριακής. Από την άλλη αν μου πείτε να αποκρυπτογραφήσω τις ακριβώς είπε ο Τερίμ μετά την γκέλα με την Κηφισιά, δεν ορκίζομαι πως κατάλαβα κιόλας. Αλλά προφανώς αυτό είναι δικό μου πρόβλημα.

Το «χρίσμα» στους Δικέφαλους

Στο σημείο που βρισκόμαστε και ενόψει της εισόδου στα play offs ασφαλώς και αναζητείται η σειρά κατάταξης των φαβορί για τον τίτλο. Από την πλευρά μου θα πω πως δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από την εναλλαγή του συγκεκριμένου «χρίσματος» ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Η ειλικρινής απάντηση και αν με ρωτήσετε μετά τους αγώνες των τελευταίων δεκαπέντε ημερών για τις ελπίδες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού είναι πως δεν μπορώ (στην πρώτη περίπτωση) να έχω πίστη στην αγωνιστική και πνευματική ανισορροπία των Πράσινων, ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από επιδημία μυικών τραυματισμών. Και παρά το ντεμαράζ δεν πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα έχει τη δύναμη να βγάλει ένα ζόρικο πρόγραμμα σε Ελλάδα και Ευρώπη με την υποχρέωση να υπερκαλύψει διαφορά πέντε βαθμών από την κορυφή και να πάρει τον τίτλο. Δεν συζητάμε αν «γίνεται», απόψεις καταθέτουμε. Απόλυτα δεκτό πως πριν από δύο βδομάδες συζητούσαμε για το αν οι Ερυθρόλευκοι θα βγουν στην Ευρώπη ή όχι (και ακόμα το συζητάμε αφού το ευρωπαϊκό εισιτήριο που θα κριθεί στον τελικό του κυπέλλου μπερδεύει το πράγμα) αλλά ακόμα και ο Μεντιλίμπαρ ξέρει πως αυτά που έχει πετύχει μέχρι τώρα, είναι κατά τι περισσότερα από αυτά που δικαιολογεί η κατάσταση στην οποία ήταν η ομάδα. Φάνηκε και την Κυριακή πως μαθαίνει πως λειτουργεί το βάθος του πάγκου του. Αν θα βρει εκεί τις λύσεις που θα χρειαστεί το επόμενο δίμηνο, θα συνεχίσει να έχει και τις σωστές απαντήσεις.

Το μικρό προβάδισμα της ΑΕΚ

Το μέγεθος άλλωστε του ρόστερ και η ικανότητα περισσότερων παικτών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού μέσω συνεχόμενων ντέρμπι είναι και το μεγάλο ζητούμενο για όλους. Εκεί δείχνει να έχει ένα μικρό έστω προβάδισμα η ΑΕΚ, καθώς βρίσκεται σε ένα σημείο που μοιάζει να βρίσκει όλο και περισσότερο τα πατήματά της για να συναντήσει τον περσινό εαυτό της. Η αλήθεια όμως είναι πως οι αποστάσεις (πέρα από τη βαθμολογική) είναι σαφώς μικρότερες από τις περσινές στην «αναμενόμενη» απόδοση των ομάδων στην τελική ευθεία. Αλλά και το «αναμενόμενη» σχετικό είναι αν θυμηθούμε την περσινή κατάρρευση του ΠΑΟΚ .

Το να μη βιαστεί κανένας να «ξεγράψει» κάποιον πάντως θα το πω και δεν είναι η «πισινή» που έγραψα παραπάνω. Είναι η πραγματικότητα των ομάδων. Δεν υπάρχει κανένα φανερό «αφεντικό», δεν υπάρχει κανένας «ανίκητος», δεν υπάρχει κανένας που ορκίζεσαι πως θα αποφύγει την «γκέλα», με τους υπόλοιπους της εξάδας. Ειδικά όταν οι τέσσερις είναι «στριμωγμένοι» μέσα σε σχετικά διαχειρίσιμη διαφορά. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ποιοι από τους προπονητές των τεσσάρων διεκδικητών το έχουν κατανοήσει αυτό περισσότερο και πόσο. Αυτοί, οι πιο… ταπεινοί, είναι και αυτοί που μπορούν να αποφύγουν και τις παγίδες και να διαχειριστούν το υλικό τους σωστά χωρίς να το κάψουν.