Ένας φορ που λυγίζει όταν νιώθει ότι δεν τον πιστεύουν

Στο 25’ο λεπτό του αγώνα Λαμία - ΠΑΟΚ, το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, ο Αλί Σαμάτα είχε την πρώτη του ευκαιρία για να εκτελέσει. Με το ματς στο 0-0, στην πρώτη φορά που η ομάδα του κατάφερε να αναπτύξει μια επίθεση για να του δώσει την ευκαιρία να εκτελέσει από προνομιακή θέση, ο 31χρονος σέντερ φορ βρέθηκε σε μια κατάσταση κατά την οποία ο εκτελεστής βάζει γκολ 48 φορές στις 100. Ο Σαματά ενήργησε δίνοντας την αίσθηση ότι λειτουργεί σαν αμυντικός που κάνει μια προσεκτική επαφή με την μπάλα για να δώσει στον τερματοφύλακα την ευκαιρία να επέμβει. Στην γλώσσα των προπονητών, ο Τανζανός επιθετικός δεν επιτέθηκε στην μπάλα, αλλά άφησε την μπάλα να έρθει στο δεξί, το καλό του πόδι, με συνέπεια να μη της δώσει κατεύθυνση προς την εστία και να μη βάλει δύναμη στο χτύπημα. Οι χειρονομίες του από τη στιγμή που συνειδητοποίησε, σε δευτερόλεπτα, το μέγεθος της ευκαιρίας που του παρουσιάστηκε, ήταν σαν να φωνάζουν “τι με βρήκε”.

Στην πρώτη διακοπή, ο Τζιανπάολο Καστορίνα, που είναι ο πιο άμεσος συνεργάτης του Ραζβάν Λουτσέσκου και ο προπονητής ατομικής βελτίωσης του ΠΑΟΚ προσπάθησε να δείξει με χειρονομίες στον Σαμάτα πώς πρέπει να διαχειριστεί την κατάσταση. Του έδειξε ότι πρέπει να κλείσει τα αυτιά του και να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι. Η όψη του Σαμάτα δεν σου δημιουργούσε την αίσθηση ότι είναι κάποιος που μπορεί να αφήσει τη φάση πίσω του, να ανασυνταχθεί και να λειτουργήσει με αποφασιστικότητα, πείσμα και ψυχραιμία ενός ποδοσφαιριστή που μπορεί να αφήσει πίσω του αυτό που του έχει συμβεί. Δεν συνήλθε στο επόμενο 10’λεπτο, μέχρι που τον βρήκε ένας μυϊκός τραυματισμός, ο οποίος μπορεί να οφείλεται στο στρες του. Σε κάθε περίπτωση η όψη του κατά την αντικατάστασή του σου δημιουργούσε την αίσθηση ότι έβγαινε από μια πολύ δύσκολη θέση.

Την ίδια μέρα στο Μάντσεστερ Σίτι - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ερλινγκ Χάλαντ έχανε, στο 45’ο λεπτό, κι ενώ η ομάδα του βρισκόταν πίσω στο σκορ, μια ευκαιρία μεγαλύτερης αξίας - κατά την οποία ο εκτελεστής βάζει γκολ 62 φορές στις 100.

Η ιστορία του ματς λέει ότι ο Νορβηγός το άφησε πίσω και κατάφερε στην εξέλιξη του ντέρμπι να έχει σημαντική συνεισφορά και τελικά να σκοράρει.

Η διαφορά ανάμεσα στον Χάλαντ και τον Σαμάτα δεν είναι σχετική μόνο με την ποιότητα. Είναι σχετική και με την ψυχολογική κατάσταση. Ο Χάλαντ είναι κάποιος που νιώθει ότι η ομάδα του, ο προπονητής του, οι οπαδοί της Σίτι, τα media - δηλαδή το σύνολο των μερών που απαρτίζουν τον μικρόκοσμό του τον σέβονται, τον εκτιμούν πολύ και ποντάρουν πάνω του επειδή τον εμπιστεύονται πολύ. Ο Σαμάτα, ένας επιθετικός του 1 γκολ ανά 3 ματς μέχρι σήμερα στην καριέρα του, ο οποίος μέχρι τώρα πετύχαινε όσα γκολ αναλογούσαν στην ποιότητα των ευκαιριών που του παρουσιάζονταν (ίσος αριθμός goals - xgoals) δεν είναι σήμερα κάποιος που νιώθει ότι τον εμπιστεύονται. Κι αυτό είναι ένα μέρος της εξήγησης για όσα του συμβαίνουν αυτό τον καιρό στον ΠΑΟΚ - από το γλίστρημα στο πέναλτι μέχρι και ενδεχομένως ακόμη και για τον τραυματισμό του, διότι το έντονο στρες είναι πολύ συχνά η εξήγηση για έναν μυϊκό τραυματισμό.

Στο δικό μου μυαλό η εξήγηση για την κατάσταση του Σαμάτα είναι σχετική με το πόσο (δεν) έχει καταφέρει να συνδεθεί με το παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Για να το διατυπώσω διαφορετικά, ο Σαμάτα άρχισε να εκνευρίζεται από τον πρώτο του καιρό στον ΠΑΟΚ, όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα δικά του στοιχεία δεν είναι τόσο ταιριαστά με τον ρόλο του σέντερ φορ στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ.

Ο Σαμάτα δεν είναι target man διότι δεν έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά του φορ που χρησιμοποιεί την φυσική δύναμη στις μονομαχίες με το σώμα. Είναι ταιριαστός στο αγωνιστικό μοντέλο μιας ομάδας που αμύνεται χαμηλά στο τερέν και τρέχει στον χώρο όταν επανακτά την κατοχή της μπάλας, αλλά δεν είναι αυτός που βρίσκει λύσεις όταν ο αντίπαλος αμύνεται χαμηλά και κλείνει τους χώρους. Ο Σαμάτα δεν έδωσε στον ΠΑΟΚ τα γκολ που καταλάβαινε ότι περιμένουν από εκείνον, άρχισε να νιώθει ότι χάνεται η εμπιστοσύνη, και η ιστορία των τελευταίων εβδομάδων λέει ότι όλο αυτό δεν τον πείσμωσε - τον λύγισε.

Παρόμοιας φύσης πρόκληση έχει αντιμετωπίσει και ο Εζεκίελ Πόνσε στην ΑΕΚ. Εκεί όμως συνέβη ο Πόνσε να “ξεκλειδώσει” χάρη στην υποστήριξη που είχε από τον Ματίας Αλμέιδα. Και παρόλο που ακόμη δυσκολεύεται να συναντηθεί με μια καλή ευκαιρία μέσα στο παιχνίδι (1 τελική κόντρα στον Άρη, 0 τελικές στο ματς με την Λαμία, 0 στα 22’ λεπτά που έπαιξε κόντρα στον ΠΑΟΚ, 2 τελικές στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης) ο Πόνσε έχει θετική νοοτροπία. Επειδή έχει καλή ψυχολογία. Έχει βάλει γκολ, έχει νιώσει ότι ο προπονητής του κατανοεί πως η επιθετική ανάπτυξη δεν είναι πολύ ευνοϊκή για τα δικά του χαρακτηριστικά, έχει καταλάβει ότι ο προπονητής προσπαθεί να τον βοηθήσει να συνδεθεί καλύτερα με το παιχνίδι της ομάδας, έχει νιώσει ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ τον “περίμεναν” δίχως ανάθεμα.

Όπως η ζωή, το ποδόσφαιρο συχνά γίνεται σκληρό με έναν άνθρωπο. Στην περίπτωση του Σαμάτα, ο Λουτσέσκου, ένας προπονητής πολύ καλός στην διαχείριση των προσωπικοτήτων, έχει προσπαθήσει να τον στηρίξει μετά το γλίστρημα στο πέναλτι και να του δώσει χρόνο παιχνιδιού για να τον βοηθήσει να βρει την ηρεμία και την αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του. Η ευκαιρία στην Λαμία δείχνει ότι ο Σαμάτα δεν τα καταφέρνει. Κι αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση για τον Λουτσέσκου, που έχει μπροστά του ευρωπαϊκά παιχνίδια και play off για το πρωτάθλημα. Πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να δίνει ευκαιρίες στον σέντερ φορ του βάζοντας σε ρίσκο την αποτελεσματικότητα της ομάδας του, ή αν θα πάψει να τον χρησιμοποιεί. Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την επιλογή του Ρουμάνου προπονητή.