Το βούτυρο στο ψωμί του Άκη Μάντζιου

Αυτό το… «μην με υπολογίζετε για φαγητό, εγώ απλά θα τσιμπήσω» που (θεωρητικά) αντιπροσωπεύει τον Άρη στη διαδικασία των Play off προφανώς δεν επιβεβαιώθηκε στην Τούμπα. Γιατί οι «κίτρινοι» δεν κάθισαν χορτάτοι στο τραπέζι, ίσα-ίσα που έδειξαν αρκετά πεινασμένοι και φυσικά δεν το έκαναν απλά για να τσιμπολογήσουν δικαιώνοντας παράλληλα και τον προπονητή τους, καθότι ο Άκης Μάντζιος είχε αναφερθεί στα κίνητρα αλλά και στον αντικειμενικό, ή μάλλον ρεαλιστικό, στόχο της ομάδας στην τελευταία φάση του Πρωταθλήματος.

Αυτός καθρεπτίζεται στη μείωση της βαθμολογικής απόστασης την οποία θεωρεί πλασματική και συνέπεια της απώλειας μέτρων στην αρχή του αγωνιστικού μαραθωνίου παράλληλα με τον χρόνο που χρειάστηκε αυτή η ομάδα για να αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα έχοντας να «μπολιάσει» σ’ αυτή είκοσι διαφορετικούς παίκτες.

Κακά τα ψέματα (και) το χθεσινό ντέρμπι ήταν το βούτυρο στο ψωμί του καθώς τέτοιου είδους αγώνες είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της τακτικής προσέγγισης που λατρεύει. Είναι αυτή των αποδράσεων. Της σφικτής άμυνας με τις μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, της δράσης στο transition παιχνίδι ή ακόμη του κλεψίματος στον χώρο του κέντρου και της γρήγορης αντεπίθεσης.

Ο Άρης διαθέτει παίκτες που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το στιλ παιχνιδιού. Από τους ακραίους επιθετικούς σαν τον Κίκε Σαβέριο ο οποίος κατέγραψε δύο τρομερές ενέργειες (σ. σ. αυτή του δεύτερου μέρους ήταν φανταστική, ασχέτως του ότι δεν τη μετουσίωσε) και φυσικά τον Λορέν Μορόν ο οποίος ήταν η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Το ίδιο ισχύει και για τους Μανού Γκαρθία, Γιάννη Φετφατζίδη.

Λογικά το ενδιαφέρον εστιάζεται στον τρόπο εκτέλεσης του Ισπανού, την περιστροφή του σώματος και την αίσθηση χώρου και χρόνου αλλά πριν από τη συγκεκριμένη φάση, ο Ισπανός κέρδισε τις τέσσερις από τις έξι μονομαχίες του και μάλιστα σε σημείο που η μεσοαμυντική γραμμή αγκομαχούσε και αναζητούσε απελπισμένα ένα σκαλοπάτι να πατήσει. Υποδέχθηκε κι έφερε μπροστά του όλες τις διεκδικούμενες μπάλες έχοντας σωστές τοποθετήσεις σώματος και την απαιτούμενη ταχύτητα.

Σχεδόν σε όλες τις φάσεις ο 30χρονος πρόλαβε τον Κεντζιόρα (φαίνεται ότι ο Πολωνός παίζει με τις αναθυμιάσεις λόγω επιβάρυνσης) και στα 45 λεπτά – βάσει και στατιστικής – είχε πιο ενεργή παρουσία από τον Μπράντον Τόμας ο οποίος έπαιξε και περισσότερο. Ο Μορόν έκανε 15 επαφές έναντι 31 του συμπατριώτη του αλλά ο τελευταίος δεν κέρδισε ούτε μία προσωπική μονομαχία. Κι έτσι ο Μορόν εξιλεώθηκε για κάτι που δεν είχε κάνει στον αγώνα του πρώτου γύρου, εκείνο το σπάσιμο της μπάλας στον Νταβίντ Μόμπερκ Κάρλσον.

Καθώς η δικαίωση ή μη μιας τακτικής προσέγγισης εξαρτάται περισσότερο από την εικόνα και λιγότερο από το αποτέλεσμα, το οποίο είναι και θέμα συγκυριών, στην προκειμένη περίπτωση βγάζει μάτι το γεγονός ότι και στα τρία φετινά παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, ο Άρης δεν απενεργοποίησε απλά την επιθετική λειτουργία του αντιπάλου αλλά κατέβασε τον διακόπτη. Είναι η μοναδική ομάδα που το έχει καταφέρει σε τόσο έντονο βαθμό, τούτο μάλιστα δεν αναδεικνύεται μόνο μέσα από το μόλις ένα γκολ που έχει δεχθεί όσο από τον αριθμό των ουσιαστικών τελικών προσπαθειών που έχει δεχθεί. Ξεκινώντας από τον αγώνα του πρώτου γύρου στην Τούμπα, συνεχίζοντας στον αντίστοιχο του δεύτερου γύρου στο «Κλ. Βικελίδης» με την πρώτη ουσιαστική τελική κάπου στο 70’ και φυσικά αποκορύφωμα ήταν το χθεσινό παιχνίδι όπου κάθε ενέργεια του ΠΑΟΚ ήταν... αυστηρά ελεγχόμενη από τους εξαιρετικούς στόπερ αλλά και τους πλάγιους μπακ. Ειδικά από τον Μάρτιν Μοντόγια ο οποίος σε αυτά τα παιχνίδια έκανε τις καλύτερες εμφανίσεις του.