Ο ΠΑΟΚ πρέπει να διορθώσει τη ζημιά στην Αθήνα…

• Όσο πιο πιεσμένος, τόσο μεγαλύτερη ένταση
• Προσωπικότητας-χαφ και 24 στο Euro

Επιστρέφουμε στην πραγματικότητα του πρωταθλήματος το οποίο είναι πράγματι μέσα στα πιο δύσκολα και ανταγωνιστικά που γίνονται στην Ευρώπη. Ο ΠΑΟΚ πάει σε ένα γήπεδο που τα τελευταία χρόνια συνήθως τα καταφέρνει. Η παράδοση όμως δεν αρκεί. Αλίμονο…

Το τελευταίο διάστημα το κλίμα μέσα και γύρω από τον ΠΑΟΚ είναι αρκετά καλό κάτι που οφείλεται στην μεγάλη ευρωπαϊκή πρόκριση. Η προοπτική του Conference δημιουργεί άλλες διαθέσεις, αλλά πρέπει όλος ο Οργανισμός να συνειδητοποιήσει ότι στο πρωτάθλημα και στα play offs ο ΠΑΟΚ έχει πάθει ήδη μία ζημιά που οφείλει να την… αποκαταστήσει.

Έχει ξεχαστεί το ΠΑΟΚ-Άρης 0-1; Μπορεί… Η ομάδα από όσο αντιλαμβάνομαι νιώθει ακόμη το μέγεθος της αποτυχίας και των βαθμών που χάθηκαν και λείπουν και θα λείψουν πολύ περισσότερο αν ο ΠΑΟΚ χάσει και στη Λεωφόρο. Όταν ο ΠΑΟΚ σε μια τέτοια σειρά αγώνων χάνει στην έδρα του από τον πέμπτο και βαθμολογικά αδιάφορο του πρωταθλήματος, τότε η ανάγκη να καλύψει την απώλεια σε έδρα αντιπάλου-συνεδιεκδικητή είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη. Για να μην το υπεραναλύουμε: Αν ο ΠΑΟΚ γράψει δεύτερη συνεχόμενη ήττα στο ξεκίνημα των play off, απομακρύνεται πάρα πολύ από το πρωτάθλημα. Τόσο απλά, τόσο κυνικά…

Όσο πιο πιεσμένος, τόσο μεγαλύτερη ένταση

Αν πάντως η ομάδα του ΠΑΟΚ χρειάζεται τέτοιες συνθήκες πίεσης για να βγάλει μέσα στο γήπεδο την απαιτούμενη και απαραίτητη ένταση στις κινήσεις της, αν οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρέπει να βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο για να καταλάβουν ότι πρέπει να υπερβάλουν εαυτό και να πιάσουν ή να ξεπεράσουν το ταβάνι τους, αλήθεια είναι ότι… έτσι, με τέτοιες συνθήκες κατεβαίνουν την Κυριακή για να παίξουν με τον Παναθηναϊκό.

Σε αυτό το ντέρμπι της Λεωφόρου ΔΕΝ πηγαίνει ο… άνετος και ευρωπαίος ΠΑΟΚ με τον αέρα που του δίνει η πεντάρα κόντρα στους Κροάτες. Επειδή όλα ξεκινούν από το μυαλό (αποδείχθηκε περίτρανα στα δύο ματς με τη Ντινάμο) ο ΠΑΟΚ την Κυριακή είναι πολύ πιεσμένος βαθμολογικά κι αν θέλει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα πρέπει να πάρει αποτέλεσμα. Επειδή κόντρα στον Άρη έπαθε μεγάλη ζημιά, οφείλει να τη διορθώσει στο εκτός έδρας ματς με τον Παναθηναϊκό. Τόσο απλά… τόσο δύσκολα. Σε γενικές γραμμές αυτή η ζημιά από τον Άρη μέσα στην Τούμπα, διορθώνεται ΜΟΝΟ με διπλό στην Αθήνα. Ένα ή και περισσότερα στα τρία ματς που έρχονται…

Προσωπικότητας-χαφ και 24 στο Euro

Η Εθνική Ελλάδας που δεν έχει τόσες πολλές προσωπικότητες στο ρόστερ της και για κάποιο απίστευτο αλλά και πολύ ανησυχητικό λόγο δεν έχει και χαφ, κατάφερε να φέρει την υπόθεση πρόκριση στο euro, σε δύο ματς με Καζακστάν στην Ελλάδα και μέσα στη Γεωργία. Απέτυχε γιατί στο τελευταίο μεγάλο και ιστορικό ματς με έναν υποδεέστερο αντίπαλο, δεν έκανε αυτό το κάτι παραπάνω για να επιβάλει και να αποδείξει την ανωτερότητά της. Απέτυχε γιατί πολύ σημαντικά της στελέχη με μεγάλες παραστάσεις στην καριέρα τους, δεν κατάφεραν σε καμία στιγμή να κάνουν τη διαφορά, δεν κατάφεραν να βγουν από το ποδόσφαιρο της ασφάλειας και του φόβου για το λάθος και έτσι η ομάδα έφθασε μόνο σε… μιάμιση μεγάλη φάση. Το… τι θα μπορούσε -κατόπιν εορτής- να κάνει ο προπονητής είναι για εμένα μία πολύ κουραστική διαδικασία την οποία τις πιο πολλές φορές, όπως έχετε αντιληφθεί, κοροϊδεύω. Το να προτείνεις πράγματα για τη διάρκεια του αγώνα, γράφοντας 2-3-4 ώρες μετά και ενώ ξέρεις το αποτέλεσμα, είναι λίγο-πολύ ανόητο. Γιατί προχθές αν… παίζαμε με δύο φορ, αν έπαιζε ο Τζόλης, αν έπαιζε ο Μπασινάς και ο Κατσουράνης στα χαφ (δεν βρίσκω άλλους συγνώμη…) αν έμπαινε ο Παυλίδης που λέω εγώ, αν έπαιζε περισσότερο ο Κωνσταντέλιας, αν… αν… αν… ΠΟΙΟΣ ακριβώς μας εγγυάται ότι ΔΕΝ θα χάναμε από τη κανονική διάρκεια, έπειτα (για παράδειγμα) από ένα λάθος και μία γρήγορη μετάβαση των πολύ οργανωμένων αντιπάλων που με μία άλλη σύνθεση θα έβρισκαν εμάς ανοργάνωτους; Υπόθεση το ότι… θα κερδίζαμε με άλλη σύνθεση και άλλες αλλαγές, υπόθεση και το ότι… μπορεί να χάναμε.

Το να χάνεις πάντως παρουσία σε μεγάλη διοργάνωση μέσα από τα πέναλτι είναι πάρα-πάρα πολύ δύσκολο. Πολύ περισσότερο όταν αντιλαμβάνεσαι πώς η επόμενη ευκαιρία μπορεί και να αργήσει αρκετά χρόνια… Αυτό είναι και το χειρότερο για την Εθνική ομάδα.

Εκείνοι που πικράθηκαν περισσότερο για τον αποκλεισμό είναι οι ίδιοι οι παίκτες που πρέπει να καταλάβουν όμως ότι όταν μία τελική φάση euro γίνεται με 24 ομάδες, αλλά και με δεύτερες ευκαιρίες στα προκριματικά, αποτελεί αποτυχία για το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην είναι εκεί. Ελληνικό ποδόσφαιρο που προοδεύει από όλες τις πλευρές, με την Εθνική να έχει υποχρέωση να ακολουθήσει. Με τον Πογιέτ τα τελευταία χρόνια η Εθνική ήταν αξιοπρεπής, όπως νομίζω και με Σκίμπε και με Φαντ Σχιπ. Υπέρβαση ψάχνουμε ως ελληνικό ποδόσφαιρο μια και το ranking μας δεν βοηθάει και μακάρι για όποιον ακολουθήσει να καταφέρει κάτι καλύτερο, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάντα σε μία αλλαγή υπάρχει και το... χειρότερο.

- Ναι, ο Φορτούνης με το ταλέντο και τη νοοτροπία του, ήταν ακριβώς αυτό που έλειπε ποδοσφαιρικά, αλλά εκείνος αρνήθηκε την Εθνική, ελπίζω χωρίς να επηρεάστηκε από το γενικό κλίμα που απορρέει από το club του. Εννοείται, ότι και ο Φορτούνης κρίνεται γι αυτή την απόφαση, Από εκεί και πέρα όλοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο ας προβληματιστούν (για το παρόν και το μέλλον) από το ρητό… «πες μου τα χαφ σου να σου πω τι ομάδα έχεις». Εμείς που πάμε χωρίς χαφ στον άξονα; (Καμία αιχμή για τον Μάνταλο που όλο αυτό το διάστημα προσπαθεί και αποδίδει όσο καλύτερα μπορεί σε θέση που δεν του ταιριάζει απόλυτα).

Από εκεί και πέρα δείτε αυτό που έγραφα προχθές για τις κρίσεις στη χώρα ανάλογα με το αποτέλεσμα. Διαβάστε κρίσεις για την Εθνική του Πογιέτ και την αξία της μετά το Ελλάδα-Καζακστάν και δείτε πόσο… άχρηστοι έγιναν όλοι μετά το Καζακστάν-Ελλάδα που κρίθηκε στα πέναλτι!

* Συγνώμη, η UEFA για το επόμενο Nations League μας λέει εμμέσως να κάτσουμε να χάσουμε για να υποβιβαστούμε σε πιο βατή κατηγορία;
* Οι προκηρύξεις του κυπέλλου ειδικά για τον τελικό, υπογράφονται κάθε καλοκαίρι ώστε την επόμενη άνοιξη οι ομάδες της Θεσσαλονίκης να εκβιάζονται με κάθε πιθανό τρόπο για να δεχθούν να παίξουν και πάλι στην Αθήνα! Αλλά ξέχασα… Εμείς είμαστε οι γραφικοί! Έτσι βολεύει...