Το φαβορί, οι «κρυπτονίτες» και το... νόμπελ χημείας

• Πρωτάθλημα ή... νόμπελ χημείας;
• Το φαβορί για τον τίτλο και ο «κρυπτονίτης»

Καθένας με τον πόνο του θα πείτε, μετά από κάθε αγωνιστική. Ειδικά των play-offs και εδώ που έχουμε φτάσει. Και δεν θα έχετε άδικο. Το να πω ότι ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο το γεγονός πως είδαμε δύο ωραία σε ρυθμό, ένταση, τακτική και εξέλιξη ντέρμπι μάλλον δεν κάνει καλύτερη τη μέρα σε κανέναν οπαδό του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού, καθώς οι ομάδες τους έφυγαν με άδεια τα χέρια από τα ματς της Κυριακής.

Ήταν πολύ ευδιάκριτα όσα έγιναν και... δεν έγιναν στην 2η αγωνιστική των play-offs επιστρέφοντας από την (μακρά) διακοπή και άλλο τόσο ευδιάκριτες οι συνθήκες που δημιουργούνται από εδώ και πέρα. Ειπώθηκαν και γράφτηκαν ήδη από το βράδυ της ίδιας μέρας αρκετά, τα περισσότερα -κατά βάση- σωστά για τα κέρδη και τις απώλειες της ημέρας. Σχεδόν κοινή προσέγγιση, να μπαίνει μέσα στους “νικητές” σε κάποιο ποσοστό και ο Ολυμπιακός. Δεν θα διαφωνήσω με βάση τη σύγκριση στην απόδοση της ομάδας που ηττήθηκε στο Καραϊσκάκης από τον Παναθηναϊκό και αυτής που έχασε στη λεπτομέρεια από την ΑΕΚ. Το έπος επί της Μακάμπι, αλλά και το διάστημα της διακοπής επέτρεψαν στον Μεντιλίμπαρ να παρουσιάσει στον αγωνιστικό χώρο πολύ πιο συγκεκριμένο μοντέλο στο στήσιμο, αλλά και στη στόχευση του και (κομβικό) με εξαιρετική πνευματική προετοιμασία.

Παρ' όλα αυτά για έναν σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό, επιτρέψτε μου να πω πως, ναι μεν μπορεί να προκαλεί ικανοποίηση το να παίζει σαν ισότιμος διεκδικητής στην έδρα της πρωταθλήτριας, αλλά για τον ίδιο θα έπρεπε να είναι το φυσιολογικό. Και αυτό απλά δείχνει το που είχε διολισθήσει η ομάδα με τις τραγικές επιλογές μέχρι να πιάσει λιμάνι ο Βάσκος. Αν πάμε παρακάτω από αυτή τη σκέψη -που είναι “διδακτική” για το τι δεν πρέπει να γίνεται σε μια ομάδα- αν ξεπεράσει το σοκ από την ήττα στο 91' ο (υπό ανακαίνιση) οργανισμός του Ολυμπιακού έχει κέρδη από τέτοιες βραδιές. Και ενόψει της συνέχεια στην Ευρώπη (αλλά και για την... έξοδο στην Ευρώπη την επόμενη σεζόν) αλλά και στην επιβεβαίωση πως η δέσμευση με τον Μεντιλίμπαρ είναι σωστή απόφαση. Γιατί μέσα στην αναμπουμπούλα των προηγούμενων μηνών δεν θα ήταν απίθανο να φανεί σαν... Κλοπ ο οποιοσδήποτε τεχνικός θα έβαζε απλά δύο πράγματα σε σωστή σειρά. Αλλά ο συγκεκριμένος φαίνεται να κάνει πολλά περισσότερα από αυτό, σαφέστατα το πιστεύουν και οι παίκτες και -στα μάτια μου- αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για τους Ερυθρόλεύκους. Ακόμα σημαντικότερο και από ότι φέρει τελικά ο απολογισμός αυτής της σεζόν.

Πρωτάθλημα ή... νόμπελ χημείας;

Ξεκίνησα ανάποδα, από τους ηττημένους, αλλά αυτό είναι το “χούι” μου καθώς αυτοί είναι που τραβάνε το ζόρι τους μετά από τέτοιες βραδιές. Το μέχρι τα αυτιά χαμόγελο του Λουτσέσκου και η ικανοποίηση του Αλμέϊδα μετά τις νίκες επικυρώνουν και την ηρεμία στο στρατόπεδο των νικητών. Τουλάχιστον για... λίγες ώρες, αφού με το σφιχτό πρόγραμμα δεν μπορείς να χαλαρώσεις ούτε και αν υποδέχεσαι τη Λαμία. Μένοντας λοιπόν στην πλευρά των χαμένων και με όλο τον σεβασμό που οφείλει κάποιος σε προπονητές του μεγέθους του Τερίμ (οκ δεν είναι Αντσελότι αλλά έχει γράψει πολλά και καλά “χιλιόμετρα”) αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως αν ένας τεχνικός νιώθει μεγαλύτερος και σημαντικότερος από την ομάδα που προπονεί, φτάνει να πιστεύει πως μπορεί να κάνει και ότι “μούρλια” θεωρεί πως θα του βγει στο χορτάρι.

Γιατί πολύ απλά πιστεύει ότι δεν έχει κάτι να αποδείξει και πως “εντάξει αν δεν πάνε τα πράγματα και όπως θέλω γυρίζω και στο σπίτι μου”. Δεν είναι η πρώτη φορά από τότε που ήρθε στον Παναθηναϊκό που ο Τούρκος τεχνικός κάνει κινήσεις που αν δεν τις πεις (από σεβασμό) αλλοπρόσαλλες θα τις χαρακτηρίσεις “ακραίες”. Το ρεπορτάζ επιβεβαίωσε πως το αρχικό 4-4-2 απέναντι στον ΠΑΟΚ ήταν μάλλον μια... ανοιξιάτικη έμπνευση της στιγμής, που έφερε βαρύ χειμώνα στην προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα μέσα στο ματς. Το να καταφέρεις να χάσεις από έναν αντίπαλο που ίσως δεν έκανε και την καλύτερη του εμφάνιση απέναντί σου την τελευταία διετία (που σου έχει πάρει τον αέρα) μεταθέτει ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη στις πλάτες σου. Την οποία είναι σαφές πως ο Τερίμ δεν θα την αναλάβει, όταν ψάχνει να βρει δικαιολογία στα λεπτά των καθυστερήσεων του ματς.

Ακόμα και τρίποντο στο ντέρμπι της Τετάρτης κόντρα στην ΑΕΚ δεν θα αντιστρέψει την κατάσταση, αλλά -απλά- θα κρατήσει το Τριφύλλι μέσα στη μάχη, μαθηματικά. Οποιαδήποτε άλλο αποτέλεσμα όμως θα μεταθέσει την κουβέντα στην αναγκαιότητα κατάκτησης του κυπέλλου και της τρίτης θέσης. Άλλα ο Γιάννης Αλαφούζος δεν άλλαξε προπονητή ξαφνικά έχοντας αυτό το στόχο, έτσι δεν είναι; Εντέλει αν ο Παναθηναϊκός είναι “τελειωμένος” ή όχι στην μάχη του τίτλου, εξαρτάται (και) από το αν ο τεχνικός του θέλει να κερδίσει την πίστη των παικτών του για τη συνέχεια ή κάποιο νόμπελ χημείας στην τακτική.

Το φαβορί για τον τίτλο και ο «κρυπτονίτης»

Δεν θα πρωτοτυπήσω επαναλαμβάνοντας πως η ΑΕΚ είναι πρώτο φαβορί για τον τίτλο, καθώς η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τη φέρνει με βασικό αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Την ομάδα δηλαδή της οποίας ο “κρυπτονίτης” μοιάζει να είναι η Νέα Φιλαδέλφεια και (παράλληλα) μοιάζει να βρίσκει τοίχο απέναντι στον συμπολίτη Άρη. Η μεγάλη νίκη στη Λεωφόρο λέει απλά όσα πρέπει να πει για το γεγονός πως ο Δικέφαλος έμεινε ζωντανός, εκμεταλλευόμενος την παράδοση που έχει φτιάξει την τελευταία διετία στο συγκεκριμένο γήπεδο και το δώρο που του έκανε ο Τερίμ.

Χαίρομαι τη μπάλα που παίζει ο ΠΑΟΚ, όταν το κάνει, αλλά ακόμα δεν μπορεί να με “ψήσει” όσο πρέπει ότι πραγματικά μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Η άποψη είναι 100% υποκειμενική και μακάρι να σηκώσει μέχρι τέλους τη διπλή προσπάθεια σε Ελλάδα και Ευρώπη, γιατί είμαι και υπέρ του... πλουραλισμού. Αλλά στα μάτια μου το προβάδισμα της ΑΕΚ είναι μεγαλύτερο των δύο βαθμών της διαφοράς αφού ο ομάδα του Αλμέϊδα δείχνει να έχει και τη στόφα που φτιάχνει με το μέταλλο του πρωταθλητή. Συμφωνώ ότι αν ο Ελίασον δεν πυροβολούσε στο 91' η κουβέντα θα είχε να κάνει περισσότερο με την μπλοκαρισμένη και άσφαιρη ΑΕΚ κάτι που σίγουρα είναι σημείο προβληματισμού για τον Αργεντινό τεχνικό. Αλλά η Ενωση αντιμετώπισε τον καλύτερο (τακτικά) φετινό Ολυμπιακό και τον νίκησε όπως παλαιότερα έκανε αυτός (ως πρωταθλητής) στους αντιπάλους του. Το να μην σε κάνει κάποιος να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου είναι τεράστιο κέρδος για τη συνέχεια.