Καθαρό δείγμα, βρώμικο στίγμα

Τα έγραψε πολύ όμορφα ο Νίκος Αθανασίου χτες, τα έχουμε πει κι εδώ με αφορμή κάποιο άλλο ζήτημα σχετικά με τα σκουπίδια που διαμορφώνουν συνειδήσεις σε τούτη τη χώρα. Δυστυχώς, είτε αφορά τον αθλητισμό είτε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της κοινωνίας, οι αφορμές είναι πολλές.

Τώρα που το θέμα με τον «ντοπέ διεθνή» αρχίζει και καταλαγιάζει, με τις πλέον επίσημες τοποθετήσεις της FIFA, της UEFA, της ΕΠΟ, του ΕΟΚΑΝ και του Υπουργού Αθλητισμού, ας δούμε λίγο την προέκταση που μπορεί να έχει όλο αυτό το ζήτημα στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου, που είναι επαγγελματίας αθλητής. Ενός ανθρώπου που βλέπει το όνομά του να διασύρεται εδώ και μέρες στον τοξικό ωκεανό του διαδικτύου, που λαμβάνει μηνύματα από ανώνυμους στους προσωπικούς του λογαριασμούς, που διαβάζει δημοσιεύματα που άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο τον φωτογραφίζουν.

Για έναν αθλητή στο υψηλότερο επίπεδο, η διαδικασία του ελέγχου ντόπινγκ είναι από μόνη της στρεσογόνα ακόμα κι αν ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν έχει κάνει τίποτα μεμπτό. Κι αν του έχουν δώσει κάτι χωρίς να το γνωρίζει; Κι αν στο μπουκαλάκι είχαν βάλει τίποτα; Κι αν του αλλάξουν το δείγμα με άλλο; Ερωτήματα που στον αναγνώστη ενδεχομένως φαντάζουν υπερβολικά, αλλά γνωρίζω αρκετούς που οι σκέψεις αυτές έχουν περάσει από το μυαλό τους. Μιλάμε για ένα ζήτημα που μπορεί να βάλει τέλος σε μια καριέρα, να την επηρεάσει ανεπιστρεπτί.

Έπειτα, έρχεται ο οχετός των Social και των κατευθυνόμενων Media. Κι επειδή ζούμε στην Ελλάδα, θα καταθέσω τη σκέψη μου γι’ αυτό που είναι πιθανό να γίνει μετά.

Το στίγμα, δυστυχώς, μένει. Όλοι αυτοί που πίσω από την ανωνυμία στήνουν στο απόσπασμα ανθρώπους, δεν αφήνουν την αλήθεια να τους χαλάσει μια ιστορία που εξυπηρετεί το αφήγημά τους. Και δεν χάνουν ευκαιρία για να βρουν τρόπο να βλάψουν την εικόνα και -γιατί όχι;- την απόδοση ενός αθλητή, επειδή στο δικό τους μυαλό, είναι «εχθρός». Το στίγμα, λοιπόν, μπορεί να γίνει σύνθημα από έναν αντίπαλο, μπορεί να γίνει πανό, μπορεί να προκαλέσει νέο κύκλο συνωμοσιολογίας για το «σκάνδαλο που κουκουλώθηκε». Λες κι ο WADA είναι καμιά τοπική Ένωση και θα κουκουλώσει μια υπόθεση ντόπινγκ επειδή κάποιος πήρε ένα τηλέφωνο.

Υπάρχει κι η άλλη όψη. Των «ημετέρων». Εκείνων που αν ο άνθρωπος που έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα επηρεαστεί ψυχολογικά και δεν αποδώσει στο επίσημο κρίσιμο ματς της ομάδας του, θα αρχίσουν να τον βρίζουν, να επαναφέρουν τα σχόλια για «ξεζουμίσματα» κι όλα αυτά τα ωραία. «Αυτοί παίρνουν εκατομμύρια, πρέπει σε κάθε ματς να είναι ρομπότ», λένε συχνά. Χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι ζημιά μπορεί το στίγμα να έχει προκαλέσει στην ψυχοσύνθεσή τους, στην καθημερινότητά τους, στην ίδια τους τη ζωή. Χωρίς να γνωρίζουν την επίδραση αυτής της συνθήκης και στη σωματική κατάσταση του αθλητή.

Πριν από μερικούς μήνες, προτού ο Τάσος Μπακασέτας επιστρέψει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, κάναμε μια διαδικτυακή συζήτηση στο πλαίσιο του Front Runners in Sports Management 5.0, για τα Κοινωνικά και Ψηφιακά Μέσα στον αθλητισμό. Η κουβέντα έγινε στα αγγλικά και μπορείτε να τη δείτε ολόκληρη στο τέλος του κειμένου, ωστόσο ξεχωρίζω εδώ μια ατάκα του Μπακασέτα σχετικά με τη ρητορική μίσους και τα αρνητικά σχόλια που φτάνουν στους αθλητές.

«Επηρεάζει πολύ κάθε αθλητή, κυρίως σε νεαρή ηλικία. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς την κατάσταση και τα συναισθήματά σου. Κυρίως αν είσαι νεαρός και ταλαντούχος και όλοι περιμένουν να κάνεις κάτι καλό σε κάθε ματς. Κάθε φορά που αποδίδεις καλά θα μιλήσουν για εσένα, αλλά όταν έχεις ένα κακό παιχνίδι θα βρουν την ευκαιρία για να σε αποδημήσουν».

Ποια ήταν η συμβουλή του Τάσου; Ένα βήμα πίσω και κλείσιμο αυτιών τόσο στα αποθεωτικά, όσο και στα ψευδή και αρνητικά σχόλια. Δεν είναι εύκολο, κυρίως όταν μιλάμε για νεότερες γενιές που στην ενηλικίωσή τους τα Social Media ήταν κομμάτι του περιβάλλοντός τους, όπως για εμάς η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Δεν είναι όμως κι ακατόρθωτο.

Σε κάθε περίπτωση, όσες αράδες κι αν γραφτούν, όσα λόγια κι αν πέσουν σ’ αυτή τη θάλασσα που βρισκόμαστε, δεν θα αλλάξει τίποτα. Αν πούμε ότι κάποια στιγμή τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, θα πρέπει να αλλάξει όλη η διαδικασία ταυτοποίησης των Social Media και να νιώσουν οι ανώνυμοι ότι πλέον ένα «τιτίβισμα» μπορεί να τους προκαλέσει πραγματικούς μπελάδες. Κι η υπόθεση αυτή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες. Όχι μόνο από τον Παναθηναϊκό, την ομάδα του Φώτη Ιωαννίδη. Η ΕΠΟ οφείλει να πράξει το ίδιο, μιας και όλο αυτό αφορά παίκτη της ομάδας της. Και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, που μέσω του ΠΣΑΠΠ στάθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του Ιωαννίδη. Αφορούν κι εμάς τους ίδιους φυσικά, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ρεπορτάζ που μπορούν να καταστρέψει μια προσωπικότητα.

Αλλιώς, κάθε τοποθέτηση θα είναι απλώς μια βάρκα στον ωκεανό που κολυμπάμε όλοι καθημερινά.